3 ago 2009

Os bárbaros

MIGUEL ANXO FERNÁN VELLO

Galicia Hoxe, 03.08.2009


Lembrarán vostedes o emblemático e en certa maneira enigmático poema de Constantino Kavafis "A esperar polos bárbaros", obxecto de múltiples disquisicións e lecturas. E permítanme agora que eu, para lle dar sentido ao que realmente quero expresar, parta da interpretación que da metáfora kavafiana realizou o Premio Nobel de Literatura J. M. Coetzee: toda unha parábola, como ben entende Enrique Gutiérrez Ordorika, sobre unha civilización cega e despótica que exhibe constantemente a súa cruel impudicia sen que sexa percibida polos seus tristes súbditos. O caso é que os bárbaros, no seu sentido máis negativo -non no sentido da "liberación" kavafiana-, xa están entre nós. Sempre estiveron aquí. Eu teño comentado nalgunha ocasión que, mentres presidía a Xunta de Galicia Manuel Fraga Iribarne, os "bárbaros" autóctonos sempre se mostraron caladiños, de cabeza baixa e a viviren un certo estado de hibernación. Mais agora, amosando o seu perfil máis recoñecíbel, toman xa a iniciativa e a súa desvergoña e impudor brillan coma nunca, e acaso só os "tristes súbditos" semellen non percibir tal cousa. Vaia un exemplo. Un señor, que é doutor en Teoloxía Moral e profesor de Bioética, afirma que os galegos valoramos, e moito, o galego, como valoramos -engade- a torre de Hércules, o pazo de Fonseca ou as cantigas de Alfonso X, como un elemento do noso pasado, digno de ser coñecido e aprezado, "pero nada más". E despois sentencia que, estándomos como estamos nunha época de globalización, todo o que sexa reforzar a comunicación entre os seres humanos é correcto e todo o que supoña seguir mantendo reinos de taifas é incorrecto. O idioma galego é para este señor "un elemento do noso pasado", digno de ser coñecido e aprezado -concede o magnánimo doutor en Teoloxía Moral-, "pero nada más". E nese "nada más" está a condena a morte do idioma propio de Galicia, pasando por riba da mesma legalidade e desprezando a humanidade inmensa -literatura galega contemporánea incluída- que o noso idioma é quen de lle ofrecer ao mundo.