Nominado/s premios ALG-2009

A Asociación de Escritores en Lingua Galega no apartado mellor blog literario, acordou nominar a :

• …mmmm…, Estíbaliz Espinosa


• Das orixes de marzo, Helena González


• Lándoa. Marxes de Texto, Arturo Casas


• Henrique Marques-Samyn, Henrique Marques-Samyn,


• O levantador de minas, Alfredo Ferreiro


• As uvas na solaina de Marcos Valcárcel

O fallo dos Premios Aelg darase a coñecer o 9 de maio durante a Cea das Letras, que terá lugar no hotel Porta do Camiño de Santiago de Compostela.

"O premio para a Institución que se caracterizase polo seu contributo á divulgación da literatura galega en diferentes ámbitos sociais, este ano vai para a Sección de Literatura do Liceo de Ourense, personificada na figura do seu director desde o ano 2000, Marcos Valcárcel, cuxo labor representa o compromiso da institución coa nosa literatura mediante o desenvolvemento de múltiples actividades relacionadas coa escrita literaria e a figura do escritor/a."
==============
Foto de M.V. José Paz.
Rostro: Maruja Mallo.

Unha historia de afección.

Galicia Hoxe, 07.05.2009

Imaxe: Práctica de vela.Ao fondo a ponte de Rande. Foto do compañeiro Rodrigo Comba.

"O deporte en Galicia é un feito cultural que cómpre ter en conta"

"O fenómeno deportivo pode e debe ser considerado como un feito social e cultural digno de ter en conta". É a idea que guiou o investigador e historiador Andrés Domínguez Almansa na súa obra Historia social do deporte en Galicia, na que dá conta do arraigamento das prácticas deportivas como unha forma de cultura cívica.
O autor reflexiona sobre a afección que dende sempre cultivou a sociedade galega sobre o deporte. Segundo conta Domínguez Almansa, as prácticas deportivas xorden en Galicia unidas a grupos progresistas no século XIX, moitos deles, vencellados ao republicanismo. Entre eles, nomea o Ximnasio de Vigo, exemplo de progresismo que sería duramente represaliado tras a sublevación militar do 36.
Antes da represión franquista, o deporte estaba ligado a unha forma de ser culto. De aí que a comezos do século XX, moitos intelectuais galegos estivesen ligados a clubs de fútbol como Roberto Blanco Amor, Valentín Paz Andrade, Gerardo Álvarez Limeses, Antón Losada Diéguez ou mesmo Castelao que mesmo se inspirou no fútbol para a súa obra de debuxante e caricaturista.
E non só iso senón que tamén mesmo se creaban asociacións de carácter deportivo que se achegaban a diferentes ámbitos culturais como o club de fútbol coruñés Bellas Artes, o Centro Artístico Sportivo de Ponteareas ou Iberia F. C., que incluso representaba teatro.
Ao ver de Domínguez Almansa, o desinterese dos historiadores galegos por estudaren a transformación da sociedade galega a través do deporte débese ao impacto da longa ditadura. Segundo indica no libro, "a represión e o estrito control exercido sobre a sociedade civil como forma de imposición do novo réxime ditatorial, leva emparellado o desmantelamento dun forte tecido asociativo de índole deportiva".
É máis, a incapacidade do franquismo de incluír con normalidade a práctica deportiva na educación levou tamén a que ficase desvencellado do ámbito da cultura e que o entramado deportivo "ficase en gran medida encadrado no ámbito da Falange".

Un investigador do asociacionismo .
Andrés Domínguez Almansa (Vigo, 1966) é doutor en Historia Contemporánea pola Universidade compostelá. Os seus traballos xiran arredor de tres eixes: o estudo do asociacionismo no ámbito rural, a transformación da sociedade galega a través do deporte e a destrución da modernidade tras o golpe de estado de 1936. Froito destas liñas de publicación, publicou A formación da sociedade civil na Galicia rural. Asociacionismo agrario e poder local en Teo (1890-1940), A cultura deportiva e a Universidade de Santiago, en Gallaecia Fulget. Cinco siglos de historia universitaria, Los orígenes de un fenómeno de masas contemporáneo: deporte, modernidade y mentalidad burguesa en Galicia, en El siglo XX, balance y perspectivas, e Mujer, memoria y represión, en IX Congreso da Asociación de Historia Contemporánea. Actualmente é investigador do Proxecto de Investigación As vítimas, os nomes e as voces.

Sabat.
Bieito Iglesias. Pan e Coitelo.

El Correo Gallego.7.5.2009

Romero Brito

A sensacional campaña do Barça de Guardiola suscita todo tipo de ditirambos e florilexios en honra do xogo bonito. Os comentaristas destacan a filosofía balompédica baseada no toque, na asociación, na filigrana e a ofensiva constante, en oposición á furia e berisca para adiante da tradicional escola hispánica. Tamén resaltan os beneficios de contar cunha identidade de equipo forxada a partir do legado de Cruyff, tanto do xogador que en 1974 contribuíu a asaltar o feudo madridista cun tanteo de 0-5 como do adestrador que encheu a sala de trofeos blaugrana.

Todos estes valores brillaron a fin de semana pasada no Bernabéu e tal parece que o fútbol está a mudar a súa natureza inveterada, porque non esquezamos que se trata dunha variante do rugbi, igual de bruto por figurar unha metáfora da guerra pero máis impreciso ao xogarse cos pés. O principio de incerteza rexe este deporte no que o azar conta tanto ou máis que o mérito. A indeterminación, a inxustiza e o capricho dos deuses resultan decisivos no balompé como na vida, de aí que sexa o espectáculo máis popular.

Na liga española aínda en disputa, levamos asistido a unha refolada de vitorias do Real Madrid inexplicable (o conxunto branco semella hoxendía un bando de chanquiñas) se non soubésemos que os merengues son seres olímpicos, que gañan case sempre fagan o que fagan os rivais. Os adversarios achícanse diante das camisetas madridistas aínda que sexan vestidas por espantallos, experimentan o medo escénico ao trepar a herba de Chamartín e mesmo tiran penaltis á moda checa como se en lugar de pelota pateasen un cabazo.

O xa histórico 2-6 é unha excepción, un acontecemento insólito que nos reconcilia co mundo, pois supón a derrota da maioría, da vulgaridade, do Gran Costume, e o triunfo da rareza e da beleza. A beleza é o domingo da humanidade, en definición de certo esteta, o consolo de feocos e cinsentos días soltos. Desta vez celebrámola en sábado de propicias meigas.

Do portal Sotiu.es
Foto J.J Guillén de Efe.