Cen anos de historia cultural: Casares, García-Bodaño, Neira Vilas (1967)

(Nas fotos, Carlos Casares nos 60 e Tovar nun retrato de Blanco Amor)

Empeza a miña crónica dos Cen Anos... hoxe cunha referencia á gran homenaxe de despedida a Celso Emilio Ferreiro en 1966 (non me colleu o domingo anterior).

Falo logo da estrea de Carlos Casares (Vento ferido) e de Neira Vilas (Camiño Bretemoso) e de Salvador García-Bodaño (Ao pé de cada hora). E doutros libros de Franco Grande, Manuel María, López-Casanova, Antón Tovar (Non) e a edición bilingüe da Longa noite de pedra, de Celso Emilio en El Bardo. // Outros autores do ano foron Ramón Piñeiro, Ferro Couselo, Cunqueiro e Lago González. Del Riego e García-Sabell instaban un comunicado da Academia Galega ó Ministerio de Educación pedindo a introducción do galego no ensino.

Morrían María Mariño, Uxío Carré, Plácido Castro, Peña Novo, Rafael López de Haro e Ángel Romero Lojo. // Outros nomes do ano: Alexandre Finisterre. Arturo Baltar.

Nacía a Auriense e Amigos da Cultura de Pontevedra. E nacía a colección popular "O Moucho", con O Catecismo do labrego. (etc. etc.)

Así vai a campaña (2)

Despois de case 160 mensaxes traio para aquí o fío do debate electoral, que ademais está a punto de caer fóra da páxina a vista do blog. Quedarán, de seguro, cousas que comentar nesta semana que queda ata o 27-M.

Casualidades. (La Región, 21 maio. Foto Greg Gorman)

As casualidades son importantes na vida. Cantas cousas semella que suceden só por casualidade. Ninguén sabe interpretalas con xeito e diso viven quiromantes, videntes e adiviños do futuro. Debe ser unha casualidade, supoño, que Gerardo Conde Roa, Telmo Martín e Enrique Nóvoa teñan que ver, a nivel profesional, co mundo da promoción inmobiliaria. Os tres queren ser alcaldes de tres grandes cidades: Santiago, Pontevedra e Ourense; de feito, Telmo Martín xa foi alcalde da Marbella galega, Sanxenxo, e Nóvoa éo hoxe de Ourense. Por casualidade tamén os tres pertencen ó mesmo grupo político (tamén hai construtores noutras siglas, pero non nas grandes cidades). Se saísen elixidos alcaldes terían que ser moi escrupulosos para delimitar a liña que separa os intereses públicos dos privados no campo do urbanismo. É o problema que teñen as casualidades.

Linguas cruzadas.

Pan por Pan 20 maio. (O debuxo é da surrealista checa Toyen (Marie Cermínova), Praga 1902-París, 1980).

A TVG emitiu onte o documental “Linguas cruzadas”, de María Yáñez e Mónica Ares, que fai unha esculca nos comportamentos sociolingüísticos da primeira xeración da historia que tivo o galego como lingua oficial (os nacidos despois de 1980). O interesante deste traballo é que lle dá a palabra ós propios protagonistas: mozos estudantes de Chantada, A Coruña, Santiago, Bueu, que falan das súas actitudes cara o galego. Dende o apoio total á indiferenza. E aboian todos os prexuízos de sempre: o galego como lingua rural, un idioma só de nacionalistas, etc. O documental só retrata a realidade: despois de 27 anos de autonomía e democracia, as cousas están difíciles para o galego. Hai mozos e mozas concienciados ou que o falan de seu, sen problemas: eles poden facer moito aínda. Veremos qué pasa na seguinte xeración...