Rafa Villar premiado
A miña noraboa para o amigo Rafa Villar, poeta das Fisterras e portavoz de Nunca Máis, que vén de gañar o premio Eusebio Baleirón na súa XIX edición, polo libro Escoración dos días. Nado en Cee, o escritor tivo a súa primeira incursión nas letras con Liques da memoria en 1991, que lle valeu o premio Bouza-Brey de autores novos. Licenciado en filoloxía galego-portuguesa, obtivo premios como o Curuxa do Humor e o Cómaros Verdes.

Para celebralo, velai vai un dos seus poemas (do libro colectivo Nós. Batallón Literario da Costa da Morte, 1997):

Hai un mar e unha terra dentro do mar que se crava fonda como

unha espora, e un silencio que ás veces é un látego escintilante

ao corazón da noite inmensa.

Somos esa vida desangrada tras os vidros manchados de argazo.

Os nosos ollos nacen ao inverno e ao espanto como nós á

loucura e ao berro. Perdidos faros alumean para sempre a nosa

ruta afundida.

Hai un mar de terra empuñada vomitando lume en nós. Unha

dor antiga que nos queima. Un horizonte cego. Unha soidade.

Somos como a ardora e o naufraxio, e navegamos calquera

vento imposíbel.

Entre a terra e o mar só os nosos corpos ferozmente amarrados.