A coidada dialéctica de Josep Lluís
Galicia Hoxe 19 outubro (debuxo: Luis Parejo)

Máis de catro millóns de persoas seguiron o programa de TVE coa entrevista múltiple a Llamazares, Duran Lleida e Carod-Rovira. Case cinco millóns trescentas mil cando falou este último: nunca se viu tal audiencia a un líder dun partido catalanista en ningún medio de comunicación. Porque foi Josep Lluís quen colleitou todos os éxitos: coa anécdota de defender con contundencia o seu nome en catalán, soubo levar ó seu rego o discurso do difícil diálogo entre Cataluña e España. E deixar en evidencia actitudes que aínda non entenden o que é unha España plural: unha España definida en catro idiomas e marcos culturais, todos dignos de respecto por igual.
Carod-Rovira demostrounos a moitos o que xa sospeitabamos: que se trata dun político moi intelixente, de extremada habilidade dialéctica. Ben sabía o político independentista que toda a carcundia hispana estaba a miralo con lupa. Velaí algúns xornais de Madrid, coa argumentación xa precociñada: intolerante, maleducado, intransixente. Non se agardaba menos dalgúns medios instalados na comunicación como noxo. Pero Carod-Rovira dixo o que quería dicir. O que, nun exercicio de ben pensada didáctica popular, tiña que dicir.