TEORÍA DE GALICIA, de Otero Pedrayo

Creo que xa está nas librarías este libro que remata de publicar Editorial Alvarellos na súa colección de rescate do xornalismo literario: recolle a obra xornalística do escritor en Vida Gallega entre 1926 e 1963. Asegúrovos que hai algunhas xoias entre os 72 artigos axuntados nesta fermosa edición. Na mesma colección sairon antes libros de Vicente Risco, Leandro Carré Alvarellos, Camilo José Cela, Álvaro Cunqueiro e don Paco del Riego.

Presentámolo hoxe na Deputación, porque esta institución colaborou na súa edición. Baltar amosouse entusiasmado de axudar na publicación destes textos dun dos grandes do galeguismo e da cultura galega e asegurou que o libro chegaría a todas as bibliotecas e institutos da provincia. Mesmo chegou a dicir que o facilitarían na Deputación a quen o solicitase expresamente.

Ben, falo del non só por tratarse dun texto de Otero, senón porque lle fixen un amplo limiar sobre o xornalismo oteriano e tocoume presentalo hoxe (Enrique Alvarellos está na cama con febre e non puido acudir).

Dixen no salón da Deputación e vouno manter aquí que de autores como Otero Pedrayo, Blanco Amor ou Álvaro Cunqueiro interésanos todo, como no conto ese do xamón: sempre hai algo que aproveitar, sexa dende o plano literario, dende o plano histórico-cultural ou mesmo dende a lingua como forma de estilo. O libro xa chegou a algunhas mans (dixéronmo esoutro día en Trasalba) e sorprendeu gratamente: que teña agora unha boa viaxe...

Dos plaxios.

Pan por Pan 28 marzo (Imaxe do artista británica Julian Opie)

Xa amosei no meu blog a miña solidariedade con “Chesi”, plaxiado nin máis nin menos que por Bryce Echenique. O tema é desagradable, dende logo, pero tamén é toda unha honra que un grande das letras se dedique a copiar os teus artigos. En todas partes cocen fabas. Leo en Internet un traballo de Germán Santiago sobre os plaxios na literatura dominicana. O expresidente Balaguer acusou a Ernest Hemingway de inspirarse, para “O vello e o mar”, nunha novela do escritor daquel país Juan Bosch, titulada esta “Rumbo al puerto de origen”. Peor foi o do lugués, exiliado aló, José Almoina Mateos, a quen se lle atribúen, como “negro” literario, varios “best sellers” asinados pola esposa do ditador Trujillo, María Martínez “La españolita”. Despois Almoina publicaría “Una satrapía en el Caribe” e marcharía a México: acabou sendo asasinado en 1960 por uns pistoleiros do propio sátrapa.