Máis sobre Alexandre Finisterre

Esculcando por aquí e acolá, encontrei algúns materiais sobre A.Finisterre, que quizais interesen ós meus lectores/as. Por exemplo, na rede, hai un traballo (en PDF) de Carme Blanco Ramos, titulado "Conversa con Alexandre Finisterre" e publicado na revista Madrygal, da Complutense de Madrid (2000).

E remexendo o meu arquivo particular, encontrei a Finisterre entre os poetas emigrados e exiliados en América (ademais de Seoane, Varela e Pita, nomes máis esquecidos como Alberto Vilanova, Manuel Prieto Marcos, Carlos Penelas, J. Vázquez Gayoso, Xosé Conde ou Eduardo G. Ananín, este residente hoxe en Ourense). E sobre Finisterre hai un amplo e rigoroso estudo de ANTÓN CAPELÁN, "Alexandre Finisterre, poeta e editor esquecido", publicado en A Nosa Terra, 3 xuño 1993. Deste último traballo vou reproducir un anaquiño sobre a poesía máis satírica e revoltosa do fisterrán, da etapa de Felipe González no poder (agardo que non se me enfaden Leituga e outros lectores socialistas):

"Pero dominando toda a creación poética de Alexandre Finisterre están un humor desmitificador e un constante xogo e manipulación do signo lingüístico, particularmente perceptible na serie de poemas satíricos da década socialista con que se abre Cantos rodados. O texto titulado “Felinillo” constitúe un bo exemplo desta faceta da súa poesía:

Feli pillo:
Fet li pillo
Feli putsch- Suresnes pillo
Feli fliks(malesas pillo:
Feli shaffs/filesas pillo:
Feli cinisneros pillo:
Feli shori-guerras pillo:
Feli three-solanas pillo:
Feli gal/corcueras pillo:
Feli cara Turas pillo:
Feli putifules pillo:
Feli willy-olleros pillo:
Feli timo/timesports-
Rub/ibercops pillo:

Feli Flic-Mordazas:
Felipillo
Falso y pillo.

¡Malage
Felipillaje!

Feli felino
Canino:
Feli felón
Guernicabrón.

(En “Cantos Rodados”, Libertarias, Madrid, 1992). "

PROPÓSITO DE EMENDA

Di agora José María Aznar que si, que agora si que sabe que non había armas de destrución masiva en Iraq, causa principal da chamada guerra iraquí e coa que quixo xustificar no seu día a participación de tropas españolas na mesma. Coincide tal acto de contrición coas novas que chegan dos Estados Unidos, onde o propio Bush semella darse conta de que os conflitos xerados pola invasión do territorio iraquí non van ter arranxo doado. Disque os seus asesores lle pasaron a xenial película de Gillo Pontecorvo, “A batalla de Alxer”, para que o presidente estadounidense poidera decatarse cun mínimo de rigor do que está a pasar en Bagdad e os seus arredores: pois si, rodada en 1966, “A batalla de Alxer” amosa de xeito descarnado a loita dun pobo en resistencia contra o colonialismo francés, utilizando todo tipo de métodos, incluídos os máis violentos, para botar cara a metrópoli as forzas de ocupación. Os alxerianos lograron o seu obxectivo, non sen moitas dificultades: polo visto Bush aprende historia co cine, pois que lle sirva de proveito. Son tempos de arrepentimento, en todo caso, de caída do cabalo e conversión: en territorio galego Alberto Núñez Feijóo declara nunha entrevista de prensa que ó anterior goberno do PP no proxecto da Cidade da Cultura de Gaiás “se nos fue un poco la mano”. Xa nos demos conta e difícil será endereitar o entorto. E digo eu, por qué Aznar e Nuñez Feijóo, agora arrepentidos do seu belicismo pasado e dos desastres de Gaiás, non fan propósito de emenda para o futuro? Supoño que ámbolos dous serán católicos confesos e xa saben que no sistema simbólico da súa relixión non chega con arrepentirse, hai que facer algo máis se queren que as súas culpas e pecados sexan de verdade purgados.

(La Región 12 febreiro)