As criadas como fonte documental nas letras galegas
(Pan por Pan xoves 13 abril)
Tense escrito xa sobre o papel dos avós nos nosos escritores. E habería que facelo tamén sobre as criadas nas vellas casas vilegas. No pasado nadal publicouse un especial de “Cadernos Grial” dedicado a Cunqueiro nos 50 anos de Merlín e Familia. Alí se publica unha conversa de Casares co señor de Mondoñedo (parte dun frustrado libro de entrevistas, qué mágoa!) e este recoñece así a súa débeda coas criadas: A miña nai, en cambio, falaba galego constantemente. E o mesmo facían as serventas, todas elas fillas de caseiros da miña familia materna, en Miranda. Unha delas, Encarnación Teixeira, natural do lugar de Espasende, en Riotorto, era moi afeccionada aos contos de medo. Viu o anano de ouro do Castro. Outra, Esperanza Sixo, de Guillán, era moi cantora de romances. Sabía, por exemplo, o da Frouseira, “De Francia partió la niña” e outros. Cantábaos todos coa mesma música.

HITLER, OS ALEMÁNS, FRANCO
(Andoliña xoves 13 abril)
Adolf Hitler rapinou media Europa e esquilmou os bens do cinco por cento da súa propia poboación, os xudeus alemáns. Isto é ben coñecido. Pero o historiador Götz Aly, que dirixe unha investigación sobre o Holocausto, afirma ademais que Hitler mercou con diñeiro aos alemáns. Engade que estes viviron moi ben, gozando dun certo benestar e prosperidade económica: o III Reich creou subvencións por fillos, seguro de enfermidade gratuíto para xubilados, beneficios fiscais para as familias, condonación de débeda aos arios, etc. Os que protestaron foron liquidados canto antes: lembren o famoso poema de Brecht que non é de Brecht. E a xente pensaba: “se o Estado o fai, será correcto”.
Ten toda a razón Götz Aly cando afirma que unha ditadura non se sostén longo tempo sen un consenso subxacente. En España tamén houbo unha longa ditadura, case corenta anos de submisión e ignominia. Por suposto, nese longo período, houbo políticas sociais, seguros obreiros, ministerios para a vivenda e estratexias para achegarse á mocidade e a outros sectores da poboación, dende os campamentos da OJE ata os ballets da Sección Feminina. Habería pois que concluír que tamén Franco mercou a vontade dos españois?

O Bispo de Ourense tíralle das orellas ao Partido Popular
Un amigo ourensán (tachochuky) envíame unha mensaxe con este texto:
O Bispo de Ourense esta triste como a princesa do poema, ademais meteuse electricista xa que vai “iluminar a los politicos catolicos” (esta craro ques estos politicos son mais caros, xa que hai que iluminalos, os non catolicos van sen iluminación. Espero que non a cegas).
“Para evitar la confusion y el desconcierto”, mandovos a paxina do Bispo Quinteiro de Ourense. http://www.obispadodeourense.com/
E esta é a nota do Bispado de Ourense (ao mellor acaba sendo tan famosa como a filípica contra Curros Enríquez):
Los medios de comunicación social han difundido hoy la noticia de la «boda homosexual» de un concejal del Partido Popular en el Ayuntamiento de Ourense, acompañado por significados representantes políticos, dando amplia publicidad y convirtiendo la noticia en un acontecimiento con previsibles repercusiones sociales. El hecho ha conmocionado a una gran parte de la sociedad, en especial a la ciudad de Ourense, y nos ha entristecido a los católicos.
Con el fin de evitar la confusión y el desconcierto entre los fieles e iluminar a los políticos católicos que desean vivir íntegramente su fe en el ejercicio de sus funciones, me siento obligado a recordar la enseñanza de la Iglesia a este propósito, recientemente reafirmada por la Conferencia Episcopal Española en la Instrucción Pastoral «Teología y secularización en España» (Cfr. n. 65). Reivindicar la condición de cristianos actuando en el orden político y social conlleva no asumir propuestas que contradicen expresamente la enseñanza evangélica, custodiada y trasmitida por la Iglesia. Lo contrario sería, entre otras consecuencias, causa de grave escándalo. Ourense 9 de abril de 2006
+ Luis Quinteiro Fiuza Obispo de Ourense.
Conste que, nesta ocasión, eu creo que o bispo ten razón: se estes políticos do PP fan profesión e propaganda da sua fe católica, que se ateñan as normas internas concretas desta confesión. O resto é cinismo e hipocresía. Despois apuntanse a ir presidindo a procesión do Venres Santo e todo iso, vello estilo nacional-católico. Que pintan políticos que se din demócratas á cabeza de manifestacións relixiosas e ademais conducidas por unha xerarquía que persegue as ideas e conviccións máis fondas de amplos sectores da sociedade (homosexuais, mulleres, etc.)?
(Imaxe de Giotto da resurrección dos corpos no día do Xuízo Final).

Irán tamén?
Serán capaces os poderes fácticos de USA de levar o horror tamén a Irán, como apunta, xa con seguridade, o xornalista Seymour Hersh (de The New York Worker). Aínda sabendo que o de Iraq foi un fracaso desde calquera punto de vista, que xa está en plena guerra civil e que non ten xeito de remediarse nin a curto nin medio prazo? Ata onde queren levar o mundo Bush e os seus amigos?
De Periodista digital:
Seymour Hersh, el azote de Bush que destapó las torturas de Abu Ghraib, apunta ahora a IránEl periodista enemigo de la Casa BlancaEl nombre de Seymour Hersh causa pánico en la Casa Blanca.El conocido periodista de investigación estadounidense Seymour Hersh, que ha destapado entre otras cosas las torturas de la cárcel de Abu Ghraib, ha publicado en The New Yorker un largo artículo sobre las intenciones del gobierno de Bush de bombardear Irán a toda costa. El azote de los desmanes gubernamentales, revela que Bush ya ha iniciado investigaciones sobre el terreno para localizar objetivos iraníes y está intensificando las actividades clandestinas en el país.