MENSAXE ÓS COMPAÑEIROS DO I.E.S. DA CARBALLEIRA

Marcos Valcárcel

Acepto compracido o voso convite para participar cun breve texto na exposición sobre o mundo do libro.

Ademais síntome moi honrado coa iniciativade bautizar co meu nome a biblioteca do centro, onde pasei moitas horas agradables cos meus alumnos ou en solitario.

A Carballeira son 25 anos da miña vida e segue viva nos meus recordos e nos soños. Entre todos logramos un modelo educativo participativo e dinámico moi próximo ós mellores ideais pedagóxicos.

Unha aperta a todos os colegas e un bico ás compañeiras de Humanidades.

A ÉPICA DO FÚTBOL
Marcos Valcárcel

Se me visen hoxe os alumnos, quizais non me coñecesen. Primeiro, polo aspecto quixotesco que agora gasto, lonxe do perfil orondo doutros tempos. En segundo lugar, polo fútbol. Non me gustaba o fútbol, nunca vira un partido nin sequera xoguei de neno. Iso convertíame nun alieníxena para os rapaces. Ademais sorprendíame a fascinación por este deporte de escritores como Eduardo Galeano, Juan Cruz e Carlos Casares.
Hai uns meses, atraído polo fenómeno Leo Messi, vin algúns partidos do Barcelona. Despois viñeron os Mundiais e xa me engancharon. Entendín entón a épica do fútbol como unha forma pacífica e ritualizada de modernización das vellas loitas tribais.
O fútbol ten unha vantaxe que o fai moi humano: o principio de incertidume, que fai posible que un equipo menor como Escocia llo poña difícil á actual campiona do mundo.

(Para Carlos Varela, compañeiro en tantas andainas, en lembranza dos nosos paseos en bici.
Para Iñaqui e Juan, seareiros do Real Madrid, e eu do Barcelona por aquilo da dialéctica.)