28 sept 2006

SEGURO AZAR
(artigo de Damián Villalaín en A Nosa Terra, 21-27 setembro 2006. A imaxe é de El Roto, ese magnífico editorialista visual, en El País, 24 febr. 2006).

Rubianes e o Papa

O discurso de Joseph Ratzinger en Ratisbona aludía ao Islam de forma só marxinal e mediante cita dun crepuscular emperador bizantino do século XIV. Quen lea a conferencia papal completa, talvez coincida comigo en ver neste texto unha máis das consabidas críticas católicas a unha modernidade desnortada pola exclusión de Deus do seu modelo científico de interpretación do mundo.
No caso altamente improbable de que alguén tivese que sentirse ofendido polas palabras do Papa, seríamos os agnósticos e os ateos, ou simplemente os laicistas, os únicos que poderíamos reclamar ese parvo privilexio. Certamente, a única alusión de Ratzinger ao Islam, a que deu orixe ao novo batifundio destes días, está moi sesgada e conscientemente escollida, e en absoluto contrapesada por algunha reflexión autocrítica sobre as moi constatables relacións entre Cristianismo e violencia. Pero isto forma parte da batalla teolóxico-sectaria que no campo do monoteísmo vén desenvolvéndose dende hai moitos séculos entre os seguidores de Cristo e de Mahoma, de Deus e de Alá.
O único novidoso da situación, xa anticipada pola guerra das caricaturas, é que as palabras dun remoto rei, escritas na mítica Constantinopla de hai setecentos anos, susciten hoxe uns efectos fronteirizos co peor dos pesadelos. Eses efectos, que inclúen unha nova declaración de guerra de Al Qaeda contra o que esta organización segue a chamar a Cristiandade, recaen, ademais, sobre esa Europa cuxa tranquila descristianización é o motivo do polémico sermón ratzingeriano.
O espírito talibán avanza sincopadamente en todo o mundo. Pero non se manifesta só nos enfrontamentos relixioso-culturais nin é privativo das masas islamistas. Lendo o editorial dedicado polo ABC ao famoso caso Rubianes, advirto, de momento con máis preocupación que medo, que os talibáns tamén están aquí, entre nós, obtendo pequenos grandes triunfos, como a prohibición dunha obra de teatro porque o seu director blasfemou nun programa de televisión contra unha desas novas formas da divindade denominadas Patrias. A Rubianes, como ao Papa, tampouco lle valeu de nada disculparse, porque os talibáns se alimentan da ofensa e da aldraxe e non soltan a presa unha vez traban nela.
No medio do boureo, humillantemente reducidos a minoría silenciosa, imos quedando os ateos, os agnósticos, os que non cremos nin en deuses patriotas nin en patrias divinizadas. E semella que cada vez somos menos.

14 comentarios:

Anónimo dijo...

Non se pode dicir mellor.

Anónimo dijo...

Damián, chapeau.

Anónimo dijo...

O que acaba de ocorrer coa autocensura dunha montaxe de "Idomeneo" por parte da Deutsche Opera é outro síntoma do mal camiño polo que imos. Xa nin talibáns fan falta...
Do artigo de Villalaín gústame sobre todo a afinidade que traza entre o que Rubianes vén de chamar a "Yihad Islámica" e a "Yihad Ispánica". Eu lin ese editorial do ABC do que fala e caéuseme a alma aos pés.

Anónimo dijo...

O que acaba de ocorrer coa autocensura dunha montaxe de "Idomeneo" por parte da Deutsche Opera é outro síntoma do mal camiño polo que imos. Xa nin talibáns fan falta...
Do artigo de Villalaín gústame sobre todo a afinidade que traza entre o que Rubianes vén de chamar a "Yihad Islámica" e a "Yihad Ispánica". Eu lin ese editorial do ABC do que fala e caéuseme a alma aos pés.

Anónimo dijo...

Véxovos a todos moi entregados a unha única postura....

Non o teño eu tan claro.... O acto de ofenderse é unha actitude persoal, e a min, descrido e ateo, non me ofenden as palabras do Papa como tampouco o fan as do imán da mesquita de Al Azhar en Exipto… pero iso non ten nada que ver con que outros podan sentirse ofendidos......polo tanto que a un lle afecten mais ou menos as cousas non lle fai nin mellor nin peor.....o caso e que aínda que te sintas ofendido (actitude pouco racional case sempre) non salgas a matar a ninguén.....

Xa que seguimos co tema ...... dáme a impresión que estamos dándolle demasiadas voltas a parte mais obvia, visual e visceral dos derradeiros movementos de masas no mundo islámico recente, sen prestar a debida atención, imaxino que por un descoñecemento que se deriva da imposibilidade de que os columnistas (xa non digo eu que teño que traballar todo o día...) lean e reflexionen antes de escribir sobre unha realidade tan complexa como é a que deriva dos diversos matices da cultura islámica hoxe en día no mundo (mais alá das simplificacións que xorden no dilema mediatico: choque entre culturas ou da colaboración entre civilizacións……)

Eu dou credibilidade a aqueles que creen que o que se está a producir e unha utilización de comentarios e xestos occidentais con claros fines políticos no ámbito interno do mundo islámico…(algo semellante o que fan de xeito mais civilizado, hoxe en día que non séculos atrás, os dirixentes occidentais)..... claro que como as masas islámicas saen polas rúas gritando iso de "Coa nosa sangue, coa nosa alma, nos sacrificamos polo Islam” nos da mais medo... medo que obviamente non é irracional xa que imos en ¿4000? mortos de primeira no mundo occidental por atentados terroristas islámicos nos últimos anos. (Por certo sobre este tipo de manipulación é clarificador o artigo El día de la ira, de Fawaz A. Gerges en La Vanguardia (no que fala dos actos organizados polos Irmáns de Cristo en Exipto nestes días....., si ese grupo con ese fundador tan atractivo que pasou recentemente por Mondariz)

Imaxino que os columnistas, no fondo, o que queren reflexionar sobre a liberdade de expresión en abstracto e sobre a actitude que Europa debe tomar...porque si é sobre outra cousa.....non sabía eu que houbera tantos coñecedores en profundidade da realidade do mundo islámico non noso país...... (Que ninguén se ofenda por favor.....)

Anónimo dijo...

Perdón… desapareceu a palabra neto do texto anterior e del dedúcese que o fundador do Irmáns de cristo foi: Tariq Ramadan…cando el é o neto do fundador…. ¿Por certo dixo en Mondariz se seguía a militar?

Anónimo dijo...

Serán Irmans musulmáns. O neto,non milita nas crenzas do avó, seica.
Por certo. Do blog dese Tariq, recollo e pego dúas respostas a cuestións sobre o tema das famosas caricaturas, respostas en inglés a musulmáns desa fala.

Question by Nuaiman:

What you think about the kind of protest that is going on in and around the world on prohhet’s cartoon issue? Do islam support these kind of things? Has Islam to suugest any other kind of alternative and creative protest to fight modernity and its underlying logic? or as muslim what should be my protest?

Answer from Tariq Ramadan:

Salam’alaykum, I wrote from the very beginning that these demonstrations, calls for boycotts and destructions of embassies are not only excessive but against the very teachings of Islam. It was right to say that we felt insulted and that we do not like this kind of cartoons but we should not have accepted to fall into a stupid trap. Some of our sisters and brothers are unaware of what is at stake and in which way this story could have a deep and lasting negative consequence. Wa Allahu a’lam

Question by Remah:

Hi,

I was wondering what the Prophet Mohammed (p.b.u.h)would have likely done or said if these cartoons were published during his life time?.
Salam

Answer from Tariq Ramadan:

Salam ’alaykum wa rahmatuLLahi wa barakatuhu,
It is a good question. The Prophet (PBUH) was insulted and he never answered back loosing his calm and wisdom. Once he was with Abû Bakr and they were sitting. The people of Quraysh were insulting him and he kept quite. It was too much for Abû Bakr who then reacted to the insults. The Prophet (PBUH) stood up and left. Abû Bakr followed him and asked him if he was angry with him. The Prophet (PBUH) told him : While you were silent an Angel was responding to these people, the very moment you got angry and lose your temper the Devil was with us and a Prophet cannot stay where the Devil is present. This is a deep teaching... The Devil is the friend of our angers even when we react in the name of our religion. Wa Allahu a’lam

E se o Tariq di isto, non teño porque pensar que non o cre.

Anónimo dijo...

E recollo estoutras interesantes respostsa tamén en francés.
¿Será todo dobre lingua ou haberá verdade?. Supoño que dirá o que quere dicir.

Question : Reniez-vous vos liens avec Hassan al-Banna ?

Réponse : Que veut dire renier mes liens avec mon grand-père ? Non, c’est bien mon grand-père et je l’assume. J’ai à son égard la même attitude que quiconque avec un acteur de l’Histoire : il y a des choses qu’il a faite et que je respecte (résister à la colonisation politique et culturelle), créer des écoles, des coopératives de développement, et promouvoir l’éducation des femmes. Il en est d’autres que je place dans leur contexte et/ou que je critique : la nature de l’organisation des Frères Musulmans qui a fini par étouffer certaines pensées, la référence aux slogans (toujours dangereuse), la paternité pas toujours assumée avec des groupements qui se sont radicalisés, etc. Reconnaître ou renier ne sont pas des attitudes binaires comme on oppose le "bien" au "mal"... nos rapports à nos héritages respectifs sont juste un peu plus complexes que cela...
question de : Internaute
(postée le 07/12/2004 à 14h35)

Question : Bonjour, M. Ramadan. J’irais droit au but :
1) Reconnaissez-vous le droit aux musulmans en Occident comme en terre d’Islam de se convertir, individuellement ou en masse, au christianisme, au judaïsme... à l’athéisme ? ;
2) Pouvez-vous écrire noir sur blanc que tout musulman qui s’abandonne au terrorisme et tue civils et enfants fait, aux yeux même d’Allah, le jeu de Satan ? ;
3) Que les Juifs sont vos frères en humanité, et que toute personne qui se prend à un Juif géographiquement et politiquement non impliqué dans le conflit moyen-oriental, est un impardonnable criminel ?
Merci de vos réponses que j’espère - pourquoi pas ? - claires et nettes.
Hakim Khoulalene

Réponse : Réponse
1. Oui, je reconnais ce droit
2. Oui, je l’écris
3. Oui, ils sont nos frères en humanité et plus encore "gens du Livre"

question de : Internaute
(postée le 07/12/2004 à 14h31)
Question : Bonjour,

Que pensez-vous de l’assassinat de Théo Van Gogh ? Le condamnez-vous sans réserves ? A vos yeux, les provocations anti-Islam de ce cinéaste peuvent-elles le justifier ?

Réponse : Cet assassinat est à condamner sans aucune condition. Cela doit être clair ! Il faut également que l’on ne confonde pas l’action d’un homme ou d’un petit groupe avec tous les musulmans : la quasi totalité des musulmans européens ont condamné cet acte. Il faut les entendre.

(postée le 07/12/2004 à 13h21)

Question : Bonjour Mr Ramadan. On vous reproche souvent d’avoir un discours allembiqué , voir de tenir un double langage en fonction de votre auditoir. Ma question est simple et est en rapport avec la situtation au P-O : acceptez vous, reconnaissez vous l’état d’Israel, état à majorité Juive, dans les frontières internationalement reconnues d’avant 1967 ? Ou souhaitez vous le démentellement de l’entité sioniste ? Je vous remercie pour une reponse claire et non allembiquée

Yves (Boulogne 92100)

Réponse : L’Etat d’Israël est un fait. Ce que je veux c’est la reconnaissance des droits des Palestiniens à vivre de façon juste et à égalité de droits avec les autres nations du monde. Mon souhait est l’Etat unique qui accueille des juifs, des chrétiens, des musulmans et d’autres confessions et appartenances sur la base de l’égalité devant la loi et la citoyenneté commune. L’idée des deux Etats selon les frontières de 1967 est fondamentale mais elle ne peut qu’être une étape : la finalité doit être le vivre en ensemble égalitairement dans un Etat commun. Celui qui ne veut ni de deux Etats (et surtout pas dans les frontières de 1967)ni d’un seul est aujourd’hui Ariel Sharon

Anónimo dijo...

E vou parar de mandar cousas. Unha unha cousa é que me parecese bastante sincero e outra que un porcófago convicto e confeso coma min, poda acabar acusado de facerlle propaganda a un que non come xamón.

Anónimo dijo...

Eu entendo ben pouco do asunto islamista, pero coido que Descrido puxo o dedo na chaga cando afirma que “se está a producir unha utilización de comentarios e xestos occidentais con claros fines políticos no ámbito interno do mundo islámico (algo semellante o que fan de xeito mais civilizado, hoxe en día que non séculos atrás, os dirixentes occidentais), claro que como as masas islámicas saen polas rúas gritando iso de "Coa nosa sangue, coa nosa alma, nos sacrificamos polo Islam” nos da mais medo... medo que obviamente non é irracional xa que imos en ¿4000? mortos de primeira no mundo occidental por atentados terroristas islámicos nos últimos anos”.

En efecto, a mobilización das masas musulmáns non é algo que dea de forma natural e espontánea, senón que se trata dun claro exemplo de “construción social da protesta”.

Xa que logo, unha das chaves está nesa tupida rede de asociacións de todo tipo que crecen como fungos en todas partes, que non só crean redes de solidariedade e de tipo asistencial, senón que participan todas elas dunha mesma cosmovisión que é retroalimentada polos intelectuais orgánicos do islamismo, que falan dunha loita contra o que eles chaman a Cristiandade, e que leva a que, máis que para si mesmos, fiten para un Occidente que é considerado O Mal por antonomasia. Esta é a argamasa que aglutina a grupos e asociacións orixinariamente moi diferentes. Todo isto xa ven de moito antes, pero é agora, como consecuencia da globalización das telecomunicacións, cando se produce unha concorrencia de accións e cando se coordinan entre eles moito máis rapidamente. A maiores, e pola súa banda, as células de activistas están prestas a actuar de xeito terrorista tan pronto poidan, pois saben que contan co apoio, máis ou menos difuso, desas masas mobilizadas.

Certamente, o problema é complicadísimo. E concordo con Descrido en que aquí, en Galicia, apenas temos idea do que está a pasar (e eu entre os primeiros, como se pode comprobar polas xeralidades que acabo de dicir).
Máis nos conviría, pois, poñernos as pilas e irnos enterando.

Anónimo dijo...

E, por outra parte, está a errada, miope e brutal política exterior norteamericana, cos resultados que todos coñecemos de efecto rebote.

En fin, un nó gordiano que non se pode desatar cun simple taxo de coitelo.

Imos de cráneo, meus!

Anónimo dijo...

Perdón polo lapsos entre Irmáns Musulmáns e Irmáns de Cristo….. (é que cando lía as intervencións daqueles tiña na cabeza a similitude do ton, trasladado a outra cultura política dos lexionarios de Cristo do SR Acebes…. Seguindo a anónimo pc ¿Como construirían socialmente as protestas xente como Bush, Acebes, Zaplana, Rodríguez Ibarra, Rouco Varela, Pedro Jose Ramirez, Jiménez Losantos, Aznar si desenvolveran a súa actividade político no mundo musulmán participando de esa cultura de valores e tiveran unha rede social como as que desenvolven os grupos islámicos …Por certo ese é un tema que me interesa as redes sociais….de iso deberíase de falar tamén un día na tertulia do Liceo…

Outro tema que me chama a atención nos bloggs galegos da intelectualidade falas moito de antropoloxía, política, ideoloxía nacional….e de uns tipos de cultura e sen embargo nunca se abordan (entendo porque non o ven de interese) temas relativos o mundo económico-empresarial ( o traslado da inexistencia de redes sociais civís potentes en Galicia ao mundo empresarial adquire unha dimensión moi grave no ámbito económico-empresarial e esta de máxima actualidade polas Opas a empresas con sede en Galicia) ou a investigación, ou ….….

Marcos Valcárcel López dijo...

Para descrido: en efecto, trato moi pouco nos meus artigos temas da área económico-empresarial, pero a razón é ben sinxela: a miña ignorancia supina na maioría dos mecanismos que moven ese mundo. E son dos que creo que é mellor calar ó respecto das cousas que non se saben. Pero, se Descrido estivese disposto, eu aceptaría gustoso os seus orixinais ó respecto (enviados a marvalcarcel@edu.xunta.es) e incluíriaos neste blog para o debate de todos. (E tamén é certo que esa é a tónica xeral dos blogs galegos, sospeito que polas mesmas razóns).

Anónimo dijo...

Non me refería a ti en concreto Marcos (non quixera que parecera unha crítica focalizada no teu blog) .... simplemente refírome a unha certa distancia da intelectualidade do mundo da economía-empresa e tamén da xente deste mundo das comunidades civís culturais...levo tempo dándolle voltas a forma de artellar un espazo de encontro.....xa falaremos