Rafa Villar premiado
A miña noraboa para o amigo Rafa Villar, poeta das Fisterras e portavoz de Nunca Máis, que vén de gañar o premio Eusebio Baleirón na súa XIX edición, polo libro Escoración dos días. Nado en Cee, o escritor tivo a súa primeira incursión nas letras con Liques da memoria en 1991, que lle valeu o premio Bouza-Brey de autores novos. Licenciado en filoloxía galego-portuguesa, obtivo premios como o Curuxa do Humor e o Cómaros Verdes.
Para celebralo, velai vai un dos seus poemas (do libro colectivo Nós. Batallón Literario da Costa da Morte, 1997):
Hai un mar e unha terra dentro do mar que se crava fonda como
unha espora, e un silencio que ás veces é un látego escintilante
ao corazón da noite inmensa.
Somos esa vida desangrada tras os vidros manchados de argazo.
Os nosos ollos nacen ao inverno e ao espanto como nós á
loucura e ao berro. Perdidos faros alumean para sempre a nosa
ruta afundida.
Hai un mar de terra empuñada vomitando lume en nós. Unha
dor antiga que nos queima. Un horizonte cego. Unha soidade.
Somos como a ardora e o naufraxio, e navegamos calquera
vento imposíbel.
Entre a terra e o mar só os nosos corpos ferozmente amarrados.
Entradas
10 comentarios:
Poema moi frouxo por certo, tópico tras topico, pretende sorprendernos, caindo a cada paso nun tópico prestado e levemente cosmetizado. Ao final resulta un simple exercicio profilactico que prepararía o advenitemnto dunha voz poética de verdade.
Disculpen polo comentario, pero é que me colleu así.
Miriam
Súmome aos parabéns polo premio a Rafa Villar. A súa é, sen dúbida, unha das voces máis frescas e orixinais da poesía galega dos últimos anos. Todo un exemplo de magnífico poeta e, sobre todo, de persoa íntegra, expoñente da verdadeira altura moral e humana.
Parabéns para el e para a poesía galega.
Agardemos que sexa mellor poeta que comentarista político (artigo en Vieiros, p.e.).
Señor Modesto, agradecerialle moito que algún día se poidese me presentase a esa señora, a señora poesia galega, quedaríalla moi agradecido
Miriam
Parabéns!!
Sempre nos quedará a palabra!!
Desde logo, o post de felicitación do señor Modesto é do máis tópico e manido que se pode ler ou oír.
Seica hai a quen lle proe o premio a Rafa Villar, e bombardea este fío.
O de proer é outro tópico, sempre a mesma xaculatoria, é por envidia claro, non faltaria mais, así ten que ser polos tempos dos tempos amén
Mirian
Encántanme estas rifas entre filólogos e escritores.
Si, dende logo, non contaba eu con que este fío de noraboa a Rafa Villar rematase por ser tan polémico...
Publicar un comentario