Risco, Piñeiro, Casares

Andoliña sábado 15 dec.

(Caricatura de Vicente Risco, por Álvaro Cebreiro)

Resultou ben interesante o Simposio Internacional Carlos Casares, celebrado en Auria polas tres universidades galegas. Remata hoxe. Afondouse no seu xornalismo, na orixe das novelas Xoguetes, Ilustrísima ou Deus sentado nun sillón azul e nas referencias europeas da súa literatura. É de subliñar Tempos de Compostela, a conferencia que impartiu Arcadio López Casanova co seu estilo elegante, mesurado, impecable: por sorte está gravada. López Casanova evocou os días comúns en que os dous descubrían o país na súa estadía universitaria (1961 a 1964) con anotacións valiosas sobre sucesos como as Festas Minervais ou o primeiro Día das Letras Galegas de 1963. Na charla do poeta aludiu a Vicente Risco, xerando unha pequena polémica. Deu conta do desgusto de Casares cando saíu o libro de Ramón Lugrís e encontrouse coa imaxe que de Risco había nos reducidos ambientes galeguistas, incluído Ramón Piñeiro. Casares só quería defender o seu mestre e amigo dos faladoiros ourensáns. Pero mestre en valores e en ideas estéticas, non nas políticas.
O galeguismo de Casares tivo outras fontes arredadas de Risco. Pero, ademais, o autor de Ilustrísima rendíalle culto á amizade, moi por riba desas diferenzas.

Sábado 15 decembro, 13 h., dende o Liceo: proposta dun novo roteiro Carlos Casares, conducido por Marcos Valcárcel.