25 may 2008


Fraga e o galego (onte, nun "onte" histórico)
Outro amigo (Juan Blanco, graciñas) mándame este rcorte coa nova (sacada do Correo de Galicia, de Buenos Aires) dunha multa de 50.000 pts. a "La Voz de Galicia" por un artigo sobre a lingua galega.
No recorte non se ve a data, pero supoño que se referirá a unha multa do ano 1968 (xuño), imposta por un artigo de Augusto Assía (si, leron ben, A. Assía) que afirmaba que o réxime franquista trataba ó idioma galego como se trataba ós negros en Norteamérica, nun sistema racista.
Escribín sobre isto hai anos, en LVG-Ourense, e por algures teño todos os recortes de LVG, varios, ó respecto.

75 comentarios:

Marcos Valcárcel López dijo...

SE clican e amplían a imaxe, si se pode ver a data.

Anónimo dijo...

El PSOE retira su apoyo a que la Diputación gaste 1,5 millones en ser accionista de «La Región»

El BNG se mantiene a favor de la operación de Baltar para «salvar postos de traballo»

Autor: La Voz Fecha 25/5/2008

El portavoz socialista en la Diputación de Ourense, Alfredo García, anunció ayer que el PSOE retirará el apoyo inicial a la entrada de la institución en el accionariado del periódico La Región con un desembolso de fondos públicos por importe de 1,5 millones de euros.

Alfredo García explicó que el PSOE cuenta ya con informes que demuestran el «nulo encaje legal» de la operación y asegura que su partido ya no apoyará la propuesta que José Luis Baltar, presidente de la Diputación y del PP de Ourense, tiene previsto llevar al pleno del próximo día 30. Después de que el líder del partido y presidente de la Xunta, Emilio Pérez Touriño, rechazase este desembolso por impropio de una Administración pública, el portavoz socialista dijo que, ante la dificultad jurídica detectada, «ya no merece la pena seguir dándole vueltas a las conveniencias, consecuencias u otros factores».

García aseguró que la decisión es firme y que no cambiará aunque el informe encargado al interventor sea favorable.

El documento que tiene que presentar el técnico sí tendrá peso en el voto del BNG. Xosé Manuel Fírvida, portavoz de grupo en la Diputación, dijo ayer que lo estudiarán y que si concluyen que la operación tiene viabilidad económica y seguridad jurídica, el Bloque apoyará la entrada de la institución provincial en el accionariado: «Tanto si se trata de La Región como de calquera outra empresa, as Administracións públicas teñen que velar por salvagardar os postos de traballo e a actividade mercantil das empresas».

El anuncio de Fírvida es clave por cuanto Anxo Quintana aseguró hace unos días que los representantes del BNG en la Diputación tendrían autonomía para decidir sobre esta operación.

Por último, el portavoz del PP y vicepresidente del ente provincial, Rogelio Martínez, insistió en que la entrada en el accionariado de La Región estaba supeditada «a un acordo unánime dos tres partidos. Cando se aprobaron os presupostos, todo o mundo o tiña claro».

Recuperar la inversión

El periódico ourensano aseguraba ayer en un editorial que la inversión de la Diputación en el capital del diario la recuperaría la institución pública merced a los beneficios que obtenga la empresa en el futuro. No obstante, la auditoría de este medio de comunicación privado relativa a las cuentas del 2006 concluía que la compañía ya bordeaba entonces la quiebra técnica, una delicada situación financiera admitida incluso por la dirección de la firma.

El desembarco de la Diputación con fondos públicos en La Región conllevaría, al parecer, el apoyo de firmas como Coren, Copasa, Pérez Rumbao y Martínez Núñez, entre otras, que desembolsarían 600.000 euros cada una.

Anónimo dijo...

En relación co contido do comentario anterior,os poderes fácticos de Lugo, en vez de investir en algo productivo, e cuestionable o fín, como é a continuidade de La Región, fixérono hai anos, a que non saben onde?
NO CLUBE DE BALONCESTO BREOGAN

Onde pon Diputación, Diputación, Coren, Leite Río,Copasa, Alunsa-Lugauto, Martinez Nuñez, Nupel.

Anónimo dijo...

O criterio do tal Fírvida do BNG, aparentemente impecable, cae polo seu propio peso cando se compara o privilexio que lle quere conceder a Deputación a La Región coa nula atención ou interese por outras empresas con máis postos de traballo e con capacidade de xerar tecido produtivo.

Eu, francamente, non sei de onde tira o BNG os seus representantes de Ourense e provincia. Para min que non elixen os máis espabilados, precisamente.

Ah, e despois quéixase o BNG para galería do escaso uso do galego por parte dos medios de comunicación. Nin que La Región fose un exemplo!

Anónimo dijo...

A ver si vai resultar que hai algo de senso común, no PSOE!
Para salvar postos de traballo? Hai que ser cínicos!.

Anónimo dijo...

As empresas ruinosas, máxime cando o son pola pésima xestión dos seus dirixentes, o que teñen que facer é irse directamente ao tacho. Se precisan axuda financiera, que lla den as entidades financieras. Se non lla dan, por algo será. Xa está ben de privatizar beneficios e socializar pérdidas.

Anónimo dijo...

Pero tan mal está, pregunto, en todo caso cortádevos un pouco que o noso anfitrión colabora con La Región.

Anónimo dijo...

Aí falou, Da Cova: Xa está ben de privatizar beneficios e socializar pérdidas!

Anónimo dijo...

Polo dito outras veces, é claro que eu teño un criterio diferente canto ao uso dos cartos públicos.

Neste caso concreto, é obvio que o argumento dos postos de traballo, non desprezable, resulta curto e insatisfactorio. Eu diría, como máis determinante, que nin á cidade nin á provincia de Ourense lles faría ben ningún perder o seu único diario; engadindo, por outra banda, a máis ca probable hipótese de que non tivese substituto e o mercado pasase a supercabeceiras xa de ámbito nacional (LVG) xa supranacional (EP, EM, etc.).

Entendo, xustifico e apoio que institucións locais ou provinciais invistan en manter medios de ámbito propio. Ata un certo punto, xaora, con control e contrapartida; entrar no accionariado podería ser un bo xeito de procurar isto último.

Anónimo dijo...

O New York Times tamén está en crise. Apostou polo virtual e sube a súa audiencia. E tamén é un diario local.

Anónimo dijo...

Eu non comparto a idea de reparto discrecional de fondos públicos a empresas privadas.

A respecto dos medios, todo é a fin de contas unha operación política, sen criterios de viabilidade económica nin contrapartidas de control ningunhas (contrapartidas políticas, si), e menos aínda melloras laborais para os asalariados. Unha pura e simple inxección de cartos públicos, nada máis, para ir tirando até a próxima. Non nos enganemos.

Anónimo dijo...

É clamoroso o caso "la región". Debería estudarse nas universidades. Nunca vin algo tan tendencioso, tan cabrón, tan mezquino, tan imbricado no papanatismo da cidade.

Por moito que escriban algúns nela o seu futuro é irse o carallo. Xa bastante durou tal exemplo de dilapidación de cartos, de estulticia , de privilexio dunha familia. Por deus se é ridículo.

Somos tan tontos os Ourensanos?.

Bueno eu dubido ser Ourensán , pero non quero deixar en maus dos "ananos" o destino desta cidade mentras viva nela.

Eu teño amigos en "La Región" pero xa se adaptarán a súa desaparición, eiqui non morre ninguén. Moitas máis empresas pecharon. Moitas máis travesias do deserto fixemos os demáis e sempre foi para medrar en todo-los sensos.
Haberá que escribir a historia nefasta dos seus xestores e propietarios. Pasarán a historia mal que lles pese porque os dados son abrumadores.

E Baltar como ten tal desfachatez?.
O pequeniño valiente. "Enjeitadinho", "olla que graça".


Que pouco nivel hai nesta cidade!.

Cando eu cheguei a ela o Barbaña era unha cloaca, as rúas cheas de lixo, cinsenta paisaxe, cinsentas as beirarúas, nin unha relva, nin unha árbore, moqueludos, pailáns, desastre de urbanismo, servilismo e
rastrerismo na xente, moita, moita humillación nas relacións humanas, as "asistentas" ou se queredes, señoras da limpeza, como a miña pobre nai, fregando de rodillas en casas de pequenos burgueses, pequenos, pequeniños..pequenos..que falaban todos castelán e despreciaban o galego.

Aghora están na xunta, enchufados os seus fillos, non sei se é para rir ou para chorar. Esta é parte da nosa puta historia. E non vexades cantos no "ayuntamiento". Que concello nin que rairos!. O "ayuntamiento", a súa medida, como ten que ser.

Era la ciudad del periódico "La región", e sigue sendoo. Non se cambia tan fácilmente.

Estou farto dos poetas eunucos e edípicos que andan a laiarse "Auria, Auria...", Auria sigue a ser parecido ó que era o Barbaña non hai moitos anos. Sigue igual. E non se xerou alternativa algunha.

Que se vaian ó carallo esos tempos e "La región".
Que non volvan, como dín os paisanos

A pesar de todo léoa.

Todo-los días. A miña folliña parroquial.

Grazas Touriño!. Vótalle collós touriño, non sexas boi capón. Fai honor ó teu apelido.

Hei touro. Touro!.

Cona , hai cousas que me gustan deste presidente, e eso que o tiña por un estirado e membro da secta (P.C.), a secta , así lle chamamos "os outros", os que non fomos da "secta".


"J'irai cracher sur vos tombes".
Vernon Sullivan. Alias, Boris Vian.

Anónimo dijo...

Hai unhes anos publicáranse ou difundíranse estos datos.

Prezo da cabeceira, marca ou titular: 300 millós de pesetas.
Prezo da maquinaria, naves, esos bens que non sei como se chaman en linguaxe técnica "muebles": mil millós de pesetas. Forzando moito a cousa.

Débeda: dous mil millós de pesetas.

Pero o que máis me jode é que cando non lle sacude a un político é porque lle o político lle solta. E se lle sacuden é por non chegar a algún acordo de xeito.
A luz desto habería que analizar o pau que lle meteron recentemente a coitada da Isabel de cultura. Merecidamente ou non.

Auria e moi pequena , e todo se vai sabendo.

Que extraña calma chicha teñen cos socialistas, chachos, e "con el buen hacedor Patchi", nin un plato roto, chachos. Claro patchi é un bó xestor de dereitas.Inconfundible. Y "perdonádeme o castelán, hai que porse fundamental y "los metió en cintura", o los ....como se dí en galego ôH que caralllo, disimuládeme, ôh...

A demencia senil , sábese que escomenza ós 25 anos ...eu xa doblo esa edade.. e claro vaise notando.

Estou totalmente en contra de que se metan cartos públicos en algo que leva anos arrastrando unha pésima xestión parasitaria e tendenciosa.

Lembrade Meisa. Xa està ben .

Anónimo dijo...

Da Cova, grazas polo libro, de momento só lin as primeiras páxinas, pero o asunto é de grande interese, agardo mergullarme nel no verán, para cambiar de medio. Débolle unha.

Alucino co BNG e La Región.
Recoñezo que estes políticos exceden a miña capacidade de comprensión. Eu non logro comprender as vinculacións entre o nacionalismo e o periodico local, ao mellor é que o queren reconvertir, con accións da Diputacións, pode que pensen que empregarán mais o galego, e informaran mais obxectivamente, incluindo cun pequeno trato de favor ao BNG, supoñó que será por esto.

A verdade é que soa a cacicada institucional.

E o dos postos de traballo, a coña!

Anónimo dijo...

¿Canto diñeiro público (da Xunta, da Deputación, do Concello) ten levado xa La Región nos últimos vintecinco anos? Por todos os conceptos, ¿canto diñeiro ten levado xa?

Anónimo dijo...

Pois non teño nin idea. Non creo que nin eles mesmos o saiban. En todo caso, ha ser demasiado.

Anónimo dijo...

Eu non sei, pero o Atlántico Diario resulta un entusiasta da Universiada e mesmo organiza unha proba ciclista de apoio ao evento deportivo. E o Faro pasando. Non sei quen paga iso. Sobre todo, cando o xornal destacou sempre por ofrecer a versión máis carca e conservadora da cidade. Antisocialista e antinacionalista, por definición, entrega agora boa parte das súas follas á propaganda da universiada. Quen o explica?

Outra cousa inexplicable son os agasallos de varios exemplares os xoves na mesma Universidade de Vigo, chamada na matriz ourensá Universidade Sur cunha contumacia digna de mellor obxectivo. Cómo se pagan eses agasallos?

Claro que un país que le o xornal (ou xornais) nos bares ten difícil que as súas publicacións subsistan sen subvencións. O que non quere dicir que haxa que mantelas.

Anónimo dijo...

A mín admírame a capacidade que teñen certas empresas de proiectar unha imaxe de "institución pública". A Rexión proiecta a imaxe de "Ourense son eu" comparábel ó xeito que tiña Franco de convencer a moita xente de que España era él e, polo tanto, insustituíbel.
A Rexión, CD Ourense, e algunha empresa privada máis, que de empresas teñen pouco, son verdadeiros "cancros" para Ourense. Pero os síndromes de Estocolmo colectivos aínda están pouco estudados polos sociólogos.
E xa sei que o anfitrión colabora con ese periódico, Delapierre. Pero,como decía o outro, unha cousa é unha cousa e outra cousa é outra cousa.

Anónimo dijo...

Nas facultades do campus de Ourense (da Universidade Sur, je, je), hai todos os días gratis un bo mangado de xornais de La Región e ABC. Quen paga?

Anónimo dijo...

Estes mediocres políticos locáis non queren ver que "o rei está núo".

Anónimo dijo...

Miren un fleco de tantos, e do que se atreve a contar un reporteiro gráfico no seu blog

Anónimo dijo...

Véxame libre de meter a miña torpe patiña en asuntos internos ourensáns. Con todo, estimo que se unha cidade perde o único diario que ten perde un activo importante; que este resulta criterio de peso para as institucións locais decidir que facer, se fan algo ou non fan nada; e que se decide intervir, debe ser con contrapartidas de orde social e probablemente tamén empresarial.

Tamén entendo, perfectamente, o criterio -particular ou partidario- de "para un medio privado nin un peso público". Así mesmo -sen ánimo de comparar- comprendo ben que La Voz de Galicia faga portada (presión?) con este tema, tanto desde unha lóxica informativa coma de mercado puro.

Co que non estou nin estarei dacordo é con que a Deputación de Ourense invista no New York Times.

Anónimo dijo...

Ter un diario local non é obrigatorio. Pode funcionar porque hai lectores que o consideran necesario, non porque haxa editores que así o crean. E menos unha deputación que ten outras cousas nas que dedicar os cartos: por exemplo, en autodestruirse.

[Nota: case era mellor que investira no NYTimes que en certas cousas]

Anónimo dijo...

Hoxe, por un euro, co PAÍS, O Ciprianillo.

Anónimo dijo...

En efecto, non é obrigatorio, pero si conveniente. Ou saudable. Como tamén é importante ter deputados con implicación local e non simples integrantes dunha macrolista.

Entendo que as comparanzas son odiosas, e tamén que dalgún modo resulten abusivas. Pero tampouco satisface a expresión "porque hai lectores que o consideran necesario", ou a súa posible implicación. Probablemente unha maioría de ourensáns ven conveniente que haxa un xornal de Ourense (desculpen a presunción, que retirarei ante evidencia en senso contrario); esa maioría social -ou o seu concepto, sensación- é a que debe sancionar, positiva ou negativamente, se a institución pública debe investir no mantemento da cabeceira.

Nin pretendo resultar demagóxico nin determinista. Encantaríame conseguir cada día o NYT barato; dubido que tamén unha maioría de ourensáns. Aínda que EP se vista de ciprianillo -ou LVG de Xan de Ventraces-, seguirá sendo factor de cohesión, autoestima e -desculpen- identidade poder contar cun (luxo?) xornal propio; factor, logo, de progreso.

De todos modos, que vaia ben o debate, no que espero que encontren outro contrariante. Este ten exames, programación e un proxecto para ultimar do que nesta casa será dada conta puntual no seu momento. Ale hop, á voráxine, que vaia ben.

Anónimo dijo...

A Rexión non é un periódico. É un panfleto.

Anónimo dijo...

Eu coido que as institucións públicas non debían investir en empresas privadas, nin porque fomenten emprego , sexan símbolos, etc. etc.

Eu coido que era millor que os empregaran en resucitar o Tío Marcos da Portela, que iso sí que era un xornal, informaba e daba caña...
Lendo o Tío Marcos semella que non temos avanzado nada nestes anos no tema da información pública, veraz e obxectiva, en comparación co servilismo ou manipulación por intereses políticos dos medios de hoxe en día. Por moito que se lle empapule á moita xente ca verba democracia, non vale de nada se non existe na práctica, no día a día.
Eu teño mandado por experiencia a algúns medios informacións de importancia e non publican nada ... e prefiren publicar os partidos de chanzotorto de arriba contra chanzotorto de abaixo, e que hai censura en certos temas, tamén.

Anónimo dijo...

Como quen non quere a cousa, vai vostede, amigo Saavedra, e fai publicidade subliminal. Ese "Factor, logo, de progreso" abofé que o puxo aposta.

Anónimo dijo...

Os do BNG ourensán só fan o que lles manda o Quin.

Marcos Valcárcel López dijo...

Obviamente, nin podo nin debo intervir neste debate: son, en parte, implicado na cuestión, como colaborador de LR e a miña opinión sería así interpretada.
Pero quero explicitar, si, unha cousa: a decisión do BNG non responde a un capricho de última hora ou a unha decisión local tomada por A ou por B. De feito, xa hai bastantes anos, houbo un debate interno ó respecto e xa se defendía daquela, sen fisuras creo, o apoio a un medio de comunicación local (LR) en canto empresa ourensá e como defensa a posibles intentos de absorción por grupos mediáticos non galegos. Esa é a posición do BNG, xa de vello.

Anónimo dijo...

Subliminalmente tocado, Arume. Volvo aos meus papeis.

Anónimo dijo...
Este comentario ha sido eliminado por un administrador del blog.
Anónimo dijo...

¿Pero que ten que ver Piñeiro nos manexos de Baltar para meter uns cantos millóns máis no peto da familia propietaria de La Región?
A non ser que se refira co do "neopiñeirismo" a Superpiñeiro, que é colaborador do xornal, non entendo a implicación de don Ramón neste escuro affaire.

Marcos Valcárcel López dijo...

Lembro que en todos os fíos deste blog hai unhas normas fixas (non insultos, non expresións obscenas gratuítas): as mensaxes que non cumpran ese criterio, anónimas ou non, serán eliminadas.

Anónimo dijo...

Si eu teño unha enfermedade, vou ao mellor especialista. E non vou ir ao segundo mellor, polo mero feito de que sexa ourensán, ou galego. Polo que vexo, os dirixentes do BNG non actuarían así.

Anónimo dijo...

Ao borrar esa mensaxe anónima quedou sen sentido a de Leituga 1.

Verbo do que di Marcos da postura do BNG de Ourense a respecto de La Región, opino que se trata dunha visión provinciana máis do que nacionalista, que defender a mediocridade periodística (e LR, con independencia dalgúns colaboradores, éo) non é perspectiva de futuro nin síntoma de modernidade.

É máis. A filosofía de fondo é "miserabilista": o noso, o do pueblo, o da localidade, por riba de todo, sexa bo ou sexa impresentable, con razón ou sen ela. Non hai visión conxunta de País nin de progreso -parécemo a min- con este tipo de argumentacións.

Anónimo dijo...

Concordo con XDC. A "galeguidade", e menos aínda a "ousensanidade", non son valores por si mesmos se non van acompañados doutras virtudes que xulgo máis importantes.

Anónimo dijo...

Tiña que dicir "ourensanidade".

Anónimo dijo...

Don Ramón Piñeiro foi GOD.-

Anónimo dijo...

Ourense e o New York Times:

Letters
MOURNING A LOST RURAL LIFE

To the Editor: My wife and I returned recently from a wonderful visit to her charming hometown in Spain, Sarreaus in the province of Ourense. Her hamlet and some surrounding towns have undergone drastic changes. In the article ''Spain's Quiet Corner'' (Aug. 26), Sarah Wildman observed, as my wife did, that ''there are many parts of Galicia that have houses in ruins.''

My wife remembers some 70 years ago when her grandfather tilled the fields. Now there are only vestiges of his crumbling house, overgrown with weeds, and fields yellowing and dry. As Ms. Wildman wrote, ''Over hundreds of years, tens of thousand of Galicians left Spain ... leaving whole villages ghost towns.''

There are many old people still left in Sarreaus, but once they die, the town will not exist. It is sad to see that technology and progress bring the death of a wonderful way of life in that region.

Norman Singer
Brooklyn, N.Y.

September 16, 2007

Anónimo dijo...

Prosokova, que quere decir GOD?.

Estamos coxos . Non se entende a intervención da Leituga nin de Prosokova.

Marcos, non terías a amabilidade de resumirnos o artigo que eliminaches?.

Marcos Valcárcel López dijo...

Aclaración. Suprimín dúas mensaxes moi breves, por consistir só en insultos obscenos. Nunha delas, ó remate da frase, creo que se lle botaba a culpa ó "piñeirismo" e esa é á que se refire Leituga (eu tampouco acerto a ver ningunha relación, nin sequera de moi lonxe).

Anónimo dijo...

Estimado sr. xerente de
Bolachas Bouzoskoskava S.A.:
Malia a súa condición de "culturalista", "axente da CIA", "sociata" "franquista periférico" e outros mitos urbanos, Piñeiro é GOD, porque de non ser el, e outros coma el, agora estariamos a bailar sevillanas e a falar con h aspirada, como acontece en todo o alén Padornelo.

Cando menos, así o vexo eu, estimado oligarca post-soviético.

A súa amiga, Kyra Prusakova.-
(Karakalpaski Respublika)

Anónimo dijo...

Por aquelas datas (refírome ao tema principal, non ao de La Región) Fraga dixera en Barcelona que "La unidad de la patria no puede verse amenazada por el cultivo del idioma vernáculo".

Anónimo dijo...

A clave estaba no braseiro. O braseiro da mesa-camilla de Don Ramón Piñeiro desprendía un calor intelectual que subía até as cabezas dos mozos que sentaba ao seu carón transformando as suas ilusións e as suas ideas a medio facer en amor e entusiasmo por Galicia. Un museu ou un monumento para o braseiro e a mesa-camilla de Don Ramón Piñeiro. Marcos, atreveraste a suprimir esta mensaxe tan "incendiaria"?

Anónimo dijo...

aclaración para o aclarador: tratábase dunha célebre frase de F.D. Rooselvet sobre Anastasio Somoza, aquel Baltar de Nicaragua pero con exército. máis nada, señores, tampouco era tan grave.

Anónimo dijo...

Un museo ou un monumento para o penúltimo comentario Anónimo, sobre o braseiro compostelano de don Ramón Piñeiro.

Anónimo dijo...

Fraga, Somoza, Baltar, Stalin, etc., creo que non merecen nin o máis mínimo comentario neste blog.

Anónimo dijo...

A decisión do BNG ten a súa coherencia ao tentar impedir que outro medio de obediencia centralista, como por exemplo "El Pais", ou algunha empresa da COPE se faga coa marca do xornal local. O curioso do caso e que esa coherencia refirese mais a unha política consevadora, o propio dun nacionalismo progresista sería lanzar dunha vez un xornal nacional INTEGRAMENTE EN GALEGO, e ocupar os espacios dos medios locais, de corte conservador e antigalego. Esto é evidente que implica riscos, pero se hai crenza no pais, corrense, porque paga a pena, incluso ainda que salga mal. Sería unha empresa ambiciosa, demasiado ambiciosa para o BNG, que ten hoxe unha mentalidade funcionarial, e que tende a confundir, como xa fai o PSOE a administración autonómica con todo o pais.
Hai vida mais alá da Xunta, e pódese apostar polo pais fora das subvencións e da cidade da cultura.
De non ser así, o pais estaría morto, ou protocolariamente vivo, como mais gusten.

Anónimo dijo...

Canta razón, ten, Matías.

Anónimo dijo...

O único diario en galego e que dá cancha aos postulados nacionalistas é Galicia Hoxe, un pouco o reverso de El Correo Gallego, noutrora xornal conservador que agora busca arrimo e conforto nas bisbarras de san caetano.
Pois ben: este entrégase xunto (con plástico) ao xornal EL MUNDO.
Por vía interposta, pois, EL MUNDO, fustigador da España dos nacionalismos periféricos, proporciona táboas e micrófono amplificado ás plumas máis rabiosamente nacionalistas de Galicia. Alguén pode entendelo?

Anónimo dijo...

Ese é, amigo Arume, un síntoma da esquizofrenia e da confusión na que estamos instalados, dun posibilismo que se convirte en rotina e, á postre, en pura inanición.

Galicia-Hoxe e El Mundo unidos en amor plastificado. Por unha banda Beiras e pola outra Pedro J. Que dislate!

Anónimo dijo...

Home, Somoza e Stalin eran uns asasinos e uns saqueadores. Evidentemente, Fraga e Baltar non o son.
O que si son estes últimos é plenamente responsables da desesperada situación en que nos encontramos os galegos.

Anónimo dijo...

Uns máis desesperados ca outros, coido.

Anónimo dijo...

Pois para mostra, ese corenta por cento dos galegos que viven no límite da pobreza. E o resto, xa sabe o que lle queda, salarios terceiromundistas e emigración para os fillos.
Evidentemente, tamén na CCCP de Stalin e na Nicaragua de Somoza había resignados e privilexiados.

Anónimo dijo...

Das einzige, was ich an ihm nicht durchaus loben kann, ist, daß er gewisse Dinge besser weiß, als er sie sagt, und daß er also nicht immer ganz ehrlich zu Werke geht. So wie Hegel zieht auch er die christliche Religion in die Philosophie herein, die doch nichts darin zu tun hat. Die christliche Religion ist ein mächtiges Wesen für sich, woran die gesunkene und leidende Menschheit von Zeit zu Zeit sich immer wieder emporgearbeitet hat; und indem man ihr diese Wirkung zugesteht, ist sie über aller Philosophie erhaben und bedarf von ihr keiner Stütze. So auch bedarf der Philosoph nicht das Ansehen der Religion, um gewisse Lehren zu beweisen, wie z. B. die, einer ewigen Fortdauer. Der Mensch soll an Unsterblichkeit glauben, er hat dazu ein Recht, es ist seiner Natur gemäß, und er darf auf religiöse Zusagen bauen; wenn aber der Philosoph den Beweis für die Unsterblichkeit unserer Seele aus einer Legende hernehmen will, so ist das sehr schwach und will nicht viel heißen. Die Überzeugung unserer Fortdauer entspringt mir aus dem Begriff der Tätigkeit; denn wenn ich bis an mein Ende rastlos wirke, so ist die Natur verpflichtet, mir eine andere Form des Daseins anzuweisen, wenn die jetzige meinem Geist nicht ferner auszuhalten vermag.

Anónimo dijo...

Kamarada Prokosova, malicíabame que god podería significar gran oriente d.?, dinamarkés ?...bueno, adscrición a algún gran oriente. Buscaba unha clave de militancia masónica para Piñeiro.

No tocantes as galletas , non se trata de marca capitalista "arrenéghote demonio!", ten que ver con unha das primeiras creacións de Reixa cando formaba parte do colectivo Rompente. Tiña unha obra, corríxeme Marcos, que viña a titularse parecido: "¡galletas.....(seguida de nome ruso)....non!.

Anónimo dijo...

Matías, temos que nos organizar. Ou xa o estás?.

Eu tamén descubrín, non hai moito, que hai vida fora da política, e unha cantidade impresionante de boas persoas.

De non ser así o país estaría clínicamente morto.

E gustaríame facerllo ver a estos virollos funcionarios da política. Tarefa im posible.

Anónimo dijo...

Fírvida , o representante do Bng na deputación é unha excelente persoa. Espero que teña siso neste caso.

Ó mellor parolamos demáis porque a acción proposta por SISI é ilegal.
Volvendo os inicios do debate.

Anónimo dijo...

Medela, oiu. De verdade cre nese estudo de Caritas que di que en Ourense hai un 40% de pobreza?

Anónimo dijo...

Tiña que poñer Cáritas e puxen Caritas. Qué lapsus linguae (he, he).

Anónimo dijo...

Non, amigo Apicultor. Ben sei que a noticia está encadrada dentro desa campaña de La Región que amosa unha realidade dantesca desde que entrou o bipartito. Ben o sei.

Mais creo que tiña que ser motivo de reflexión, máis que a mínima dispoñibilidade monetaria, os hábitos consumistas dos galegos do interior; coñezo persoas, con ingresos económicos medio-altos, que xamais gastaron un peso, fóra do absolutamente imprescindible.

E non é infrecuente o home ou a muller solteiros en avanzada idade que deixan mesmo de comer para aforraren e crearen un corifeo de parentes cobizosos, pendentes do tío ou tía en cuestión.

Será miseria ancestral, medo do abandono, eu que lle sei.

Ás veces dáme verdadeira vergonza allea (e propia), facer parte desta sociedade. Por iso falaba do tándem Fraga-Baltar, que se retroalimentaron desta miseria mental.

Saúdos, señor.

Anónimo dijo...

O comentario anterior é meu.

Anónimo dijo...

Que non lle pareza mal a ninguén, pero fóra d´Ourense os ensinantes ourensáns teñen fama de ser moi cutres, aforradores até o máximo e donos de varios pisos. Da Virxe do Puño, vamos.

(Agora espero que me caian chuzos de punta)

Anónimo dijo...

Cando vostede di Ourense a que Ourense se está a referir, amigo Apicultor: á provincia ou á capital? E pregunto antes de que o queimen vivo, por se salva de algo.

Anónimo dijo...

A pregunta é capciosa, porque vostede está esperando que lle preguntemos por qué os ensinantes?

Anónimo dijo...

Señor Apicultor: moito me temo que en Ourense identificamos Cáritas co "motaxe", mafia xa está rexistrado , de D. Benigno. Moito dano lle fixo este a esa institución.

Mañá chamo a unha amiga , monxa seglar e marxista , extraordinaria persoa, vinculada a esa mencionada para que me aclare o devenir interno.

Creo que se separaron. Do das herdanzas.
Volveron ós seus cauces primeiros. Fan o que poden e sei que sufriron discriminación de ORoso Sierra, ese bispo que ascendeu para a achidióce de Oviedo. Argumentaban, (os de Cáritas) que era un trepa e politiqueara co opus.

Debe de haber unhas constantes universais.

Esto ven a coallo porque podería ser unha institución máis que interesante e que temos abandoada.
Sonlle cristianos, que lle vamos a facer.

Do cura Silva aprendín qeu hai cristianos-marxistas, sobre todo a hora de pagar, cando ían os acreedores intentar cobrarlle sacaba a muletilla esa seguida de: "aquí no manejamos dinero".

Anónimo dijo...

Kamarada prosokova. Todo pode ter outro punto de vista.

Eses galegos que deixan de comer para aforraren matan tres páxaros dun tiro:aforran efectivamente, boicotean a sociedade de consumo, e practican xexún.
Son intelixentísimos.
Téñolle varios tratados sobre as bondades do xexún. Sabe vostede que occidente estamos sobrealimentados e un dos xeitos de autoregularse, depurar o corpo é facendo xexún.

Lembre todos os grandes iniciados como xesús e buda facendo xexún 40 días. As grandes relixións teñen un periódo de xexún. Non é casualidade . Cando vostede enferma que lle pide o corpo alén de descanso?. Xexún. Reservas ten dabondo...e emprega todo-los recursos en autorepararse.Non sigo. É demasiado longo.

Só lle quero significar. O pobo galego é máis sabio do que pensaba.
Fan o xexún porque nun dos puntos máis recónditos dos subconsciente algo lles dí que ese é o camiño.

Imos sobrevivir, eu non o contaba.

E foderemos o sistema capitalista -consumista.

Esa organización secreta interésame moitísimo. Cónteos por favor.Xa miraremos e Matías e eu de organizalos.

Postos a falar en forretas nunca vín colectivo máis implicado co dos boticarios. Teño anécdotas xugosísimas pero teño que deitarme, levantome as seis e media e preciso de nove horas de sono para estar cabal e boa persoa.

Anónimo dijo...

Perdón por a mala educación.

Ate jà .

vostedes descansen ben.

O ruso anterior.

Anónimo dijo...

operación financiera

«La Región» bordeaba ya en el 2006 la quiebra técnica, según su auditoría

El informe de KPMG alertaba sobre su desequilibrio patrimonial y su fondo de maniobra negativo y advertía de que, en caso de inspección de Hacienda, podrían aparecer «contingencias fiscales y legales que no es posible cuantificar»

Autor:
La Voz
Fecha
24/5/2008
El dictamen de los auditores. Los puntos 7 y 8 de la auditoría de KPMG son concluyentes por cuanto alertan del patrimonio negativo de «La Región» y de la falta de información «fiel» para conocer la verdadera situación financiera de la sociedad

La Diputación de Ourense pretende salir al rescate con fondos públicos de una empresa de comunicación privada, el periódico ourensano La Región , que no facilita datos fiables sobre su verdadera situación financiera y cuya gestión, además, es abiertamente cuestionable habida cuenta de su importante desequilibrio patrimonial. El presidente de la institución provincial, José Luis Baltar, ha propuesto a PSOE y BNG que la entidad gaste 1,5 millones de los fondos públicos en la ampliación de capital del periódico pese a que la auditora KPMG (una de las más reconocidas del mercado) ya informó desfavorablemente de las cuentas presentadas por el medio de comunicación en el 2005, un balance que es todavía más contundente un año después, según los datos que constan en el registro mercantil.

La conclusión final a la que llega la auditora después de analizar la documentación presentada por los gestores de la compañía es que «las cuentas del 2006 no expresan la imagen fiel del patrimonio y de la situación financiera de La Región».

Seguir los criterios contables

Los técnicos de KPMG sostienen que la empresa debería haber provisionado más de once millones de euros de cuentas a cobrar a personas y entidades vinculadas al grupo ourensano, así como otros 5,6 millones procedentes de otros conceptos, y que esas cantidades deberían deducirse del resultado del 2006, que arrojó, según la compañía, un beneficio de algo más de un millón de euros. En caso de haber seguido los criterios contables que recuerda la auditora en su informe, el balance de ese ejercicio hubiese sido negativo en doce millones de euros, provocando que los fondos propios de la compañía fuesen negativos en siete millones y que, en consecuencia, alcanzase una situación que los expertos consideran de quiebra técnica en caso de no ser restituida.

La dirección empresarial de La Región reconoce en su memoria de cuentas que atraviesa por «dificultades de tesorería» que le han llevado a pactar un calendario de pagos con la Hacienda Pública (uno de sus principales acreedores) y a hipotecar la mayor parte de sus activos. De hecho, en uno de los capítulos de su propio informe de gestión reconoce: «La práctica totalidad de los terrenos y construcciones, así como la mayor parte de las instalaciones técnicas y maquinaria de la sociedad, se encontraban hipotecados en garantía de devolución de un préstamo concedido por el Instituto de Crédito Oficial». El desequilibrio patrimonial es, sin duda, el gran lastre del periódico ourensano que pretende reflotar Baltar. Según las cuentas del 2006, el pasivo a corto plazo era de 15,9 millones (a los que habría que añadir otros 5,4 millones a largo plazo), mientras que la empresa decía tener deudores por importe de 18,9 millones. Paradójicamente, el grueso de estos últimos estaría integrado por empresas del grupo La Región, que habrían de abonar a su matriz unos 10,8 millones de euros. Precisamente, una parte de esta cantidad (9,1 millones) es la que, a juicio de los auditores, debería haber aparecido provisionada en las cuentas de la empresa. Más allá de estas cuestiones, la auditoría de KPMG también llama la atención sobre la situación fiscal de la compañía. Dice su análisis que, en caso de una inspección de los últimos ejercicios por parte de la Agencia Tributaria, «podrían ponerse de manifiesto contingencias fiscales y legales que no es posible cuantificar en la actualidad». En este escenario, la auditoría asegura que la empresa tenía, a 31 de diciembre del 2006, un patrimonio y un fondo de maniobra negativos por importe de 7,1 y 6,7 millones de euros, respectivamente, de ahí que recomendase obtener «recursos financieros adicionales», esto es, la polémica ampliación de capital que ahora se pretende financiar con fondos públicos y que serviría para restablecer el equilibrio patrimonial.

Legalidad cuestionada

Además de la aportación de 1,5 millones de la Diputación -todavía pendiente de dos informes que deberán determinar su legalidad, ahora mismo cuestionada-, la operación pretende completarse con contribuciones de un grupo de empresas (Coren, Pérez Rumbao, Copasa y Martínez Núñez, entre otras) que financiarían la ampliación con 600.000 euros cada una.

Baltar pretendía que la Diputación aprobase la aportación de estos fondos públicos de forma unánime en el pleno del próximo día 30, aunque el rechazo de Emilio Pérez Touriño a la operación podría romper el consenso y abrir incógnitas sobre su futuro.

Anónimo dijo...

Moita xente sinte desprecio por as empresas rentábeis. Rentábeis, porque fan ben as cousas,sirven ao consumidor e pagan impostos ás arcas públicas. Pero para esa xente que as desprecia, todos os impostos que pagan parécenlle poucos. Paradóxicamente, logo sinten simpatía por empresas cunha xestión nefasta e que parasitan cartos públicos en vez de aportalos.

Anónimo dijo...

Para continuar co tema La Región versus La Voz de Galicia, velaquí a información que hoxe, día 27 de maio, publica Xornal.com:

Un editorial de La Región critica ciertas prácticas de La Voz de Galicia
Otro artículo en su interior reta a una auditoría sobre la relación de los medios con las Administraciones.
XORNAL.COM I Ourense.- El diario "La Región" de Ourense publica en su edición de hoy un artículo editorial que bajo el título "La asignatura pendiente de La Voz de Galicia" critica la "ambición monopolista de los editores del diario coruñés". El texto dice así:

El periódico coruñés La Voz de Galicia, de manera inicialmente incomprensible, está llevando a cabo en los últimos días una grosera campaña contra la legítima operación de reestructuración financiera emprendida por la sociedad editora de La Región tanto en el libre ejercicio de su derecho empresarial como en el de garantizar a los ourensanos que su marca informativa continuará desarrollándose sin mayores trabas en el futuro al compás de las nuevas tecnologías y de las nuevas situaciones de mercado.

La ambición monopolista de los editores del diario coruñés, desde hace años convencidos de que la suerte de Galicia está ligada a la suerte de su propio negocio, les ha llevado ahora a mostrar que lo que hay detrás del telón seudo informativo que mueven sobre la escena de sus propias limitaciones no es otra cosa que el reconocimiento explícito, si no expreso, de la gran asignatura pendiente.

Acabáramos: falta conquistar el feudo de Ourense. Es indudable que La Voz de Galicia reina en la provincia de A Coruña. Y es igualmente incuestionable que ese periódico tiene una significativa implantación en otras áreas. Es una realidad que, como medio informativo, reconocemos sin problema alguno. Pero la misma realidad revela que en Ourense el periódico coruñés no logra penetración alguna a pesar de los esfuerzos, a veces bastante sucios, desplegados durante décadas. Por citar tan sólo algún ejemplo de esos esfuerzos no siempre limpios, ahí están sus reiteradas prácticas de dumping empresarial al ofrecer sus páginas de publicidad en Ourense hasta 100 veces más baratas que en A Coruña. Inequívoco ejemplo de buena práctica empresarial. Como para dar consejos.

Pero hay más. La Voz de Galicia es una empresa familiarizada con la venta y distribución masiva de ejemplares del periódico que, engrosando su tirada, no abonan puntual y fielmente los bolsillos de muchos de sus lectores; los pagan otros y no precisamente por el afán de la lectura.

Se trata de alcanzar, como sea, la obsesiva meta de los 100.000 ejemplares. Y para conseguirla, todo vale. Desde hace décadas, el periódico coruñés está gastando grandes cantidades de dinero en su distribución por la provincia de Ourense, en la que hay lugares en los que la venta de un solo ejemplar supone la pérdida de la rentabilidad de decenas. En operaciones de mercadotecnia se han batido todas las marcas imaginables con el resultado habitual: las ventas no suben. Al contrario, bajan. La Voz de Galicia, que llegó a publicar tres ediciones en la provincia, ha tenido que arrojar finalmente la toalla y las ha reducido a una, también con el resultado que se conoce. Y todo ello como consecuencia de que lo que factura el diario coruñés en un año en la provincia de Ourense está por debajo de lo que hace La Región en un mes. Así se entienden las cosas. Falta esa asignatura. ¿Duele suspenderla?


Más crítica a La Voz

En el mismo diario, Luis Sotelo lanza al editor de La Voz el reto de que se lleve a cabo una auditoría independiente sobre las vinculaciones de los medios de comunicación de Galicia con las Administraciones Públicas a todos los niveles. En estos términos se expresa Sotelo en su artículo titulado "¿Pero aún quiere más millones?":

"Algo estará pasando, otra vez, en la otrora tan poderosa La Voz de Galicia cuando ha decidido cocear día sí, día también, el costillar de esta casa. El periódico coruñés, siempre diligente a la hora de reclamar prestaciones sanitarias oficiales cada vez que estornudaba su editor (incluso por vía aérea como acaso no se sabe, que se sabrá), viene agitando un árbol de cuyas nueces es el mayor, desvergonzado e impune recaudador. Se ve que los datos no le van muy bien, al menos en lo que a Ourense se refiere. Y no sólo.

Vamos a ver, don Santiago. En su actual cruzada contra La Región por una operación financiera puntual, rápida y debidamente aclarada por el Consejo de Administración de esta empresa, maneja usted argumentos con tanta familiaridad que se podría entender que proceden de la experiencia y la trayectoria, sobre todo de la última, del periódico que preside.

Si se sabrá de para qué están las Administraciones Públicas en su relación con los medios informativos, como decía el presidente de la Xunta en una intervención pública, que por dar (de momento) tan sólo un dato: La Voz de Galicia quintuplica las ayudas de esas administraciones sobre el siguiente medio que la escolta en Galicia. Es decir, don Santiago, si al segundo medio que más gabelas le dan, seguro que legalmente, le conceden una moneda de un euro, al suyo, de usted, le entregan un billete de cinco. Eso sólo para empezar. Y digo para empezar porque profundizando en la dimensión empresarial del entramado social de La Voz de Galicia, que es, como usted mejor que nadie sabe, bastante más que el periódico mártir que usted edita entre tanto ‘torpedeo político’ y entre tanta ‘competencia empresarial’, podríamos asistir a la multiplicación de los panes y de los peces, emperifollada, además, con reconocimientos oficiales al maltratado editor coruñés que van desde dar nombre a una calle, recibir una condecoración o ser nominado hijo predilecto. ¡Qué sádico maltrato! Pero, vanidades aparte, y las suyas son sobradamente conocidas dentro y fuera del ámbito empresarial gallego, ¿cuál es su problema de ahora mismo? Pues podría ser que los millones de euros que ha venido y viene facturando a la televisión pública (con esos gobiernos autonómicos que tanto le maltratan y tan equivocadamente le consideran) no son suficientes para sus propias apetencias. O que la empresa Sondaxe, ese perfecto calcetín que tanto sirve por el interior como el exterior y que arrima buenas ascuas a sus propias sardinas no da todo lo que sin el menor ánimo de lucro (¡ja!) puede dar. O que, vayamos a saber, hay que ampliar el famoso museo que de algún peto oficial habrá salido, acaso del mismo que financió la espectacular renovación tecnológica de La Voz. Ya que tanto hablamos de dinero, ¿cuántos millones de euros más quiere que le faciliten esos poderes públicos que con tanta tacañería le financian ocurrencias o le prohijan empresas? ¿Más concesiones de radio y televisión digital? ¿Nuevos contratos con organismos oficiales? ¿Nuevas publicaciones de diarios oficiales? ¿Más servicios de asistencia a la Xunta, a las diputaciones y a los ayuntamientos?

Llegados a este punto, a uno se le ocurre una propuesta que usted, desde su transparencia inmaculada, debería considerar oportuna y esclarecedora: que se lleve a cabo una auditoría independiente y de total garantía sobre las respectivas vinculaciones de los medios de comunicación de Galicia con las Administraciones Públicas a todos los niveles. Usted mueve, don Santiago".

Anónimo dijo...

Esto está que arde. Máis madeira: é a guerra.

Anónimo dijo...

Sonche dous bos peixes, un e outro.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Do blog de Perfecto Conde:
La Región vólvelle dar a Santiago Rey
Quen dixo que se perdera a tradición galega do escarnio e do maldizer? Perderíase a poesía das cantigas e agora non haberá Joan Soares Colello, Fernán García nin Airas Peres, pero aínda queda algún cego que vai cantando pola feira da vida. Luis Sotelo –chéirame a pseudónimo–, por exemplo, publica hoxe en La Región a seguinte diatriba contra o editor de La Voz de Galicia, Santiago Rey:

“Al dueño de La Voz de Galicia, Santiago Rey, se dirigía en una publicación coruñesa el socio y accionista del Deportivo nº 25.640: ‘Santiaguito, te recuerdo muy bien en aquellos tiempos que jugabas en el jardincillo de la Dársena, frente a la Redacción de La Voz. Recuerdo que las chachas no nos dejaban jugar contigo, porque decías blasfemias y muchos tacos. Tan ya de pequeñito’. Pues, han pasado los años pero Santiaguito sigue siendo el mismo. El mismo incluso que allá por los años 70 llegaba con su flamante Jaguar al Club de Golf y se bajaba del bólido como si se tratara de un 600, eso sí dejando que se notara que Santiaguito era Santiaguito con chaqueta de paño inglesa, camisa abierta y el inevitable pañuelo de seda al cuello que se había convertido en la marca de fábrica, en la etiqueta distintiva, de todo el pijerío que se dejaba ver, mejor admirar, por los club de yates o de golf de Galicia. En aquella misma publicación, donde se le llama ‘el maltratador del Deportivo’, se daba la siguiente nota biográfica del personaje: ‘Su padre, Emilio Rey, originario de Betanzos, era un hombre sin estudios pero emprendedor, con sus hermanos fundó el sello YER (Rey al revés), un sucedáneo de la aspirina en el periodo entreguerras. El éxito le proporcionó una gran fortuna para la época, se vino a La Coruña y le permitió comprar varios cines, entre ellos el Colón. Se casó con doña María Victoria Fernández-España, viuda (dueña de La Voz de Galicia) y que aportaba al matrimonio dos hijas. Con ella tuvo otros tres: Emilio, Paloma y Santiago. Emilio Rey padre dejó en herencia, entre otras cosas, un periódico modernizado. Santiago se encargó de ‘clarear’ las participaciones en el mismo de su hermana, hermanastras y de su madre. Dio el poder del periódico a sus hijos y a su mujer. Después los desheredó (lo que sí es un relevo ‘por gestión’). No tienen relación. Cambió el nombre de la Fundación Fernández Latorre (su bisabuelo) para ponerle su propio nombre, Santiago Rey. El ayuntamiento le ofrecía una calle, pero él se empeñó en que quería una avenida. Tuvieron que quitar la mitad de la de su abuelo. Nadie de los Fernández Latorre tiene relación con él. El único amigo, familiar, que le quedaba, el que lo ayudó y lo acogió numerosas tardes en su casa del Parrote, huyendo de la soledad y del desprecio de la familia, fue su primo Enrique Fernández-Latorre; hoy tampoco tiene relación’. En la misma publicación se le atribuyen como ‘sus éxitos profesionales’ los siguientes: ‘Cerró Diario 16, 118 trabajadores de una cabecera histórica de la transición se quedaron sin trabajo. Cerró el diario deportivo local Meta Sport. Cerró La Voz de Baleares. Cerró todas las emisoras de Radio Voz de fuera de Galicia (después de recibir una graciosa ayuda pública). Todavía no ha conseguido cerrar La Voz de Galicia con una notable deuda de casi 10.000 millones de pesetas, más del 80% a corto plazo, siendo asimismo la empresa de comunicación más subvencionada por la Xunta de Galicia’. Y ya puestos a hablar de la Xunta, una ingenua pregunta que se hacen no pocos coruñeses: ¿Cómo es posible y por qué la Xunta de Galicia mantiene paralizado desde el 5 de mayo de 2006 el expediente de expulsión que le fue abierto en el Club de Golf por llamar ‘hijo de puta’ y otros insultos al entonces presidente de la entidad al tiempo que le amenazaba con ‘dar unas hostias’? ¿Están las administraciones públicas para estas cosas?"