Un inédito de María Mariño

Andoliña 14 abril (Imaxe de Xosé Vizoso)

O 19 de maio de 1967 falecía María Mariño, con 59 anos, vítima dunha leucemia. Consérvase algunha foto do seu cortexo fúnebre en Seoane do Courel: imaxe propia da estética neorrealista da Europa da época. Fole escribía a súa necrolóxica en El Progreso e Fole recibira, dous anos antes, un libro inédito da autora, para facerlle un limiar que o autor de Terra brava nunca chegou a escribir. Agora, ese libro, conservado por Juan Soto, cobra vida na editorial Alvarellos e co título que a propia poeta pensou no seu día: Más allá del tiempo.

Haberá que ler de vagar e con atención este volume nas próximas semanas que serán de homenaxe a María Mariño. Permitirá resolver algunhas incógnitas pendentes arredor da autora. Unha poeta que escribía, soa, di dela Helena González no rigoroso estudo que introduce Más allá del tiempo. Unha autora "que tiña vontade de publicar mesmo sen o prace do seu principal interlocutor, Uxío Novoneyra. E que quería tamén ser narradora". Os seus relatos retratan un mundo sombrío, o da posguerra española: Mi viaje y el niño, por exemplo, di moito, dende unha viaxe de ferrocarril, da tristura e o desengano daqueles tempos de nenos tristes e Movimiento Nacional.