29 may 2007

En poleiro alleo

Millonarios e asasinatos rusos (Afonso V. Monxardín)

Aclaracións a unha "Aveleiriña" de Neira (Avelino Pousa Antelo)

O cartucho de Vázquez (X.M. Sarille)

12 comentarios:

Anónimo dijo...

Os amigos do poleiro alleo seica van a oposicións de secundaria. Un pésame para eles.

Marcos Valcárcel López dijo...

Pois non sabía nada. Eu era un dos moitos que estaba tremando como un vimbio... Acabo de consultalo na web da Xunta: Monxardín e Sarille están de suplentes, quizais libren, cun pouco de sorte. Téñeno máis difícil, como titulares, Bieito Iglesias, Agustín Fdez. Paz e Felipe Ferreiro. Vaia o meu pésame tamén para eles (sen coñan ningunha, para min sería unha auténtica desgraza caer no sorteo).

Anónimo dijo...

O espectacular asesinato de Litvinenko con polonio é ben curioso, semella un capricho zarista conspirado por Ras Putín.
Jimy de Rairo

juan l. blanco valdés dijo...

Prezadas Uvas:

Respostando ao seu xentil envite, deixei no meu local o resultado da analítica proustiana. Obrigado e unha aperta.

Anónimo dijo...
Este comentario ha sido eliminado por un administrador del blog.
Anónimo dijo...

Para o anónimo que me precede: "Non naceron as margaridas para ser saboreadas polos porcos"

Anónimo dijo...

Nin Valcárcel se libra. Todo ensinante, por moito que se esforce, non pode evitar ter algún "gili" por alumno. Cousas do oficio.

Anónimo dijo...

Que poñería, que non cheguei a lelo... A min téñenme feito cousas de efecto físico, pero non darei ideas.

Por certo, xa fun a tribunais dúas veces e é unha experiencia interesante; iso si, cómpre acoirazarse fronte ás chamadas telefónicas. Os tribunais debían ser coma os xurados norteamericanos nas películas: permanecer illados ou ilocalizables mentres dura o xuízo.

Anónimo dijo...

Pois eu fun nun tribunal hai anos e incriblemente, non tiven nin a primeira chamada... Ninguén me insinuou nada de nada...

Anónimo dijo...

Pois eu fun presidente dun Tribunal e dunha Comisión de Avaliación, que acollía tres tribunais diferentes, e na práctica non recibín ningún tipo de presión e ningunha chamada de tf. Só unha alusión, velada e indirecta, curiosamente, de quen menos o pensaba: unha persoa de esquerda, moi radical e moi demócrata, en teoría, pero informando á galega de que se presentaba a súa moza ás oposicións... (para que o tivese en conta, cousa que non fixen: nin sequera estaba no meu tribunal).
(Marcos de Auria)

Anónimo dijo...

É que ante o dito "amiguiños si, pero a vaquiña polo que vale", semella que para algúns non hai ideoloxías nin tampouco pudor.

Anécdotas semellantes, máis ou menos contrastadas, sabemos algunhas máis. Non é, amigos?

Anónimo dijo...

Cousas de efecto físico, amigo González? Déixame preocupado, aínda que ao mellor só lle raiaron o carro: efecto físico é, á fin e á postre.