Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
24 jul 2007
Os humoristas de El Jueves
supéranse a si mesmos
32 comentarios:
Anónimo
dijo...
Así calquera! As uvasnasolaina tardou máis de catro días en reproducir a portada secuestrada de EL Jueves. Tres e pico máis que o o xornal El País que tamén andivo indeciso 24 horas, mentres que El Mundo, El Periódico e mesmo La Región colgárona, coma a inmensa maioría dos blogs, de maneira case inmediata. Que pasa, que o viticultor agardou a que se vira que non hai perigo en difundila e superouse a si mesmo dicindo que os que se superan son os do famoso semanario satírico? Pouca diferencia atopo entre isto e o de La Voz de Galicia e o resto da inmensa maioría da prensa de Galicia.
Creo que anda vostede equivocado, amigo Anónimo. Non se colgou antes a viñeta porque xa o fixeron varios no apartado de comentarios e pareceume redundante: ademais, a viñeta estaba en todos os medios e naquel momento non me apeteceu sacala porque creo que o problema non era o contido en si da viñeta (o seu debuxo) senón a medida tomada polo xuíz e a lexitimidade da Xustiza para secuestrar unha revista. Agora si era imprescindible colgala para entender o contexto da nova, e magnífica, por certo, portada. Iso foi o que pasou: queda vostede en liberdade, por suposto, de pensar o que queira.
Moito lle agradezo que me deixe en liberdade de pensar o que eu queira, aínda que sexa condicionada –polo que vexo– a que así o dispoña vostede. Déixese de gaitas, felizmente a miña liberdade non depende de vostede, que aínda non o fixeron gobernador das Galias, e, cando isto suceda, eu cambiarei de provincia para que non teña vostede que deixarme en liberdade condicional ou non. Verdade que a maneira de falar delátanos ás veces?
Máis ben as interpretacións que un faga das "maneiras de falar" é o que nos pode delatar ás veces: nada había na miña expresión, retórica pero tamén sincera, no sentido que vostede indica. E non se preocupe: nunca serei gobernador das Galias nin de ningures (por certo, agora chámanse "subdelegados").
Non lle vou discutir agora o que delata máis, se as faladas ou a interpretación delas. O que si fago é tomar nota da súa promesa de non ser nunca gobernador (vostede escolle unha traducción do latín abondo máis enrevesada) das Galias. Estarei atento a ver se lle ofrecen o cargo algunha vez e vostede o rexeita.
Hame explicar, señor Da Cova, a cantos coñece vostede que lle ofreceran un cargo que rexeitara e non saíra correndo a contalo. Agradézolle, porén, a súa advertencia. Estarei, logo, atento tamén a ver se o señor Valcárcel acepta ese cargo. Polo de agora, aínda son capaz de facer dúas cousas á vez. E miren vostedes dous e calquera outro: non me respondan máis. O que non podo é estar atento toda a tarde a vostedes. Estou a 200 quilómetros de Santiago, e quero chegar a ver os fogos do Apóstol. Cuestión de prioridades.
Vénse de delatar,sr anónimo.Se pode facer dúas cousas á vez,ou ben é unha mulher,ou ((no senso (ou/e)) ún músico.En calquera dos dous casos,de seguro que é capable de facer unha terceira:atender ó blog.E.si está a 200 Km da capital espiritual de Occidente,abóndalhe o tempo se vai en calquera cousa que tenha un motor é polo menos unha roda...e os "fuegos" vénse incluso dende lonxe... O Sr,Marcos tén varios puntos a favor de ser Subdelegado.Nos últimos tempos exísese ter "olhos craros"...
De verdade, alguén pode verme a min de gobernador doutra cousa que non sexa a Insula Barataria? E amigo Anónimo, por se volve por aquí, vaia a modiño ata Santiago a gozar dos fogos do Apóstol. Agradecido pola súa atención a este blog e a este cronista.
A verdade é que esre blog é premonitorio.Levávamos variás xornadas a falar das metáforas sexuáis,dos paxaros,etc...e mire... Son esas casualidades que Jung tentaba explicar coa súa "teoría da sincronicidade"
Señor da Coba, pois pareceríame non só ben, senón moi oportuno. A xente da cultura ou intelectuais, como Marcos, terían que estar por riba das disputas partidarias. Dende un galeguismo serio, comprometido e pragmático, os galeguistas terían que tenderse pontes dende o nacionalismo, pasando polo socialismo até os sectores mais galeguistas do PP. Se no PP de Galicia, houbera receptividade para este galeguismo e esperanzas fundadas para a futura constitución dunha dereita galeguista, eu celebraria o nomeamento de Marcos polo PP de G. Jimy de Rairo
"El Jueves" (Rosa Aneiros, GH 24 xullo) Leo "O secuestro xudicial da revista satírica el Jueves por supostas inxurias ao sucesor da Coroa dispararon o interese pola publicación, pola que xa se chegan a pedir ata 2.500 euros en internet". Abondaría con isto para argumentar e contraargumentar sobre a suxestión da Fiscalía Xeral do Estado consumada polo xuíz Del Olmo. Pero vaiamos máis alá, a pesar dos riscos que iso implica neste país en que a Constitución é sacrosanta, segundo o artigo que nos vaia nela.
Por favor, señores xuíces, non me veten cando lles diga que a súa foi unha decisión excesiva e absolutamente arbitraria. Non me amordacen cando afirme, e á vista dos feitos está, que foi peor o remedio que a enfermidade. Non pidan responsabilidades aos medios que me publican cando afirme que a súa moral e o seu decoro poden non ser extensivos ao resto da sociedade e que, en todo caso, non debería ser constitutivo de delito aquilo que non casa coa súa propia "moral" e co seu sentido do humor.
Non existe nesa viñeta ningunha chamada á desorde pública, nin ao crime, nin sequera cuestiona a "incuestionable" monarquía. Nada, só unha tímida mofa da Casa Real e, sobre todo, dos 2.500 euros prometidos por José Luis Rodríguez Zapatero. Que nos faga graza ou non, xa é outro cantar, pero iso non debería ser obxecto de decisión xudicial.
A liberdade de expresión non reside en decidir se isto ou aquilo é de bo ou mal gusto, senón en respectar que cadaquén se exprese segundo as súas conviccións, que non teñen por que ser compartidas. Pero o máis terrible do asunto non recae no debate político nin tampouco en se os aludidos se sentiron ofendidos ou non. O terrible é o precedente que asenta.
O único de bo que vexo neste asunto estúpido e absurdo do secuestro de "El Jueves" é o anuncio da Vicepresidenta do goberno de estudar a eliminación da actual lexislación da medida xudicial do secuestro dunha publicación. E tamén a iniciativa de Izquierda Unida para suprimir, asemade, o delito de "inxurias á Coroa". Se se producen esas dúas supresións, xunto co sobreseimento da causa contra os responsables de "El Jueves", ata terá merecido a pena esta trapallada. E se o Fiscal Xeral do Estado decidise retirarse aos seus apousentos e dedicarse a practicar o autoritarismo sen sentido na súa propia casa, eu lamentaríao polos seus familiares pero alegraríame polo país.
Coincido con Leituga 1 en todo. Xa comentei que o actual Fiscal Xeral era un home excesivamente preocupado por saír nos xornais. Tamén é certo que ser (máis ben presumir) de progresista na carreira xudicial é algo parecido á heroicidade ou á extravagancia. Por iso, con demasiada frecuencia os xuristas desa afinidade ideolóxica tenden a facer algo máis por demostrar o seu poder, en inferioridade con respecto á maioría aplastante da dereita no poder xudicial. Un rexeitable protagonismo pérdeos sempre: no caso de Conde-Pumpido é máis que evidente. De todas formas, respetado escrupulosamente o dereito constitucional da libertade de expresión, supoño que haberá mecanismos para denunciar os agravios que esto puidera ocasionar. De feito, cada dous por tres aparecen sentencias condenatorias de xornalistas aos que a invocación da libertade de expresión non lles serviu de moito diante da defensa do honor ou da intimidade das persoas denunciantes. É unha eterna batalla. A manifestación da libertade de expresión non sempre queda impune: a colisión con outros dereitos sempre se zanxa caso por caso diante dos tribunais. O secuestro é decisión completamente inadmisible e o caso das "inxurias á coroa" delito que debe desaparecer. Se Felipe ou Leticia consideran dañado o seu honor con esa estampa deben acudir ao xulgado máis próximo á Zarzuelita e presentar a correspondiente denuncia. Como todo quisque. A intervención do Fiscal Xeral do Estado neste caso é lamentable e a decisión de secuestrar a revista un ataque inaceptable á libertade de expresión.
Eu tamén concordo con vostede, Arume. Cando colisionan dous dereitos fundamentais, o da liberdade de expresión e o dereito á intimidade e á propia imaxe, deben ser os xulgados quen decidan a partir de denuncia interposta polos perxudicados. E non é admisible que os monarcas ou a familia real -que conta con todo o meu respeto e simpatía- recuperen a través do Código Penal as prerrogativas que a Constitución conscientemente lles nega.
Un amigo méu, futbolista,queixábaseme unha vez de que no seu colectivo profesional non tiñan "dereito ao honor".Calquera podía sair na prensa decindo que eran unhos "paquetes","maliños" etc.impunemente,sobor de todo cando perdían.Aínda que iso ós perxudicase profesionalmente de maneira forte.
Hai que ter coidado co honor dos futbolistas. Contáronme que, hai anos, un periodista ovetense fixo un artigo crítico con Carlos, aquel racial dianteiro centro do outrora algo glorioso Real Oviedo, afirmando que o ariete perdera o olfato de gol e que lle "fallaba a pituitaria". Sabedores algúns dos seus compañeiros da escasa cultura xeral e o deficiente nivel de estudos do goleador carbayón, empezaron a meterse con el dicíndolle que o periodista aludía co da "pituitaria" aos seus atributos masculinos, aos seus tegumentos procreativos, ao seu "pitu", en suma. E dinque as bofetadas que o ofendido Carlos lle meteu ao enxeñoso juntaletras pasaron a formar parte do folclore épico-cómico local.
Xa se deben empezar a xeneralizar entre os futbolistas os estudos secundarios; aínda que non sei se iso será moita garantía de gran cousa.
No asunto da portada e a retirada, teño a impresión de que na rúa -e entre os que prestaron algunha atención a iso- deben ser bastantes os que non ven mal (ou directamente ven ben) a retirada da revista. Dunha banda, estarían os que consideran a monarquía como intocable; despois, moitos aos que lles cae ben El Rei, os xenros, Leticia ou quen sexa, por diversos motivos; e posiblemente aínda viría outro grupo, que tendo escaso aprezo polo tipo de humorismo practicado por "El Jueves" (incluíndo o grafismo), aceptan mal que unha institución historicamente tan relevante non sexa tratada con outra contención.
Entre os últimos igual os hai que non se identifican particularmente coa monarquía española nin a a dinastía borbónica. Pode que a moitos deses, porén, si que lles gustase a nova portada.
Eu penso que hai un abismo entre que che caia ben a monarquía,ou que sexas incluso pro-monárquico,e que vexas ben a retirada da revista. Se nalgún momento se refire vostede ós carlistas,diréille que o carlista máis notable que temos en Ourense (Rego Nieto)alardea de que lle é indiferente o que lle pase á familia real.Nas súas propias verbas "non me dan nin frío nin calor"...
Non, non me refiro a ninguén en particular, nin a posicións definidas en política nin canto a lexitimidades dinásticas. Refírome a algo que é en parte cheiro persoal e en parte consecuencia dalgún comentario escoitado; e habería unha combinación entre certa simpatía por uns e pouco gusto polos outros. Loxicamente, obraría polo medio unha sensación de que "non todo vale" no exercicio da liberdade de expresión.
Alégrome de saber que Rego Nieto segue entre nós e, polo visto, en forma.
No asunto este da forma de estado eu son "accidentalista". Nestes momentos, polo tanto, "xoancarlista". Aprezo o papel do Rei na transición e o que me importa realmente é a democracia e o réxime constitucional, non a cuestión de monarquía ou república. Pero incluso dende ese punto de vista, non me parece que o secuestro de "El Jueves" lle fixera ben ningún á monarquía. Eu creo que o fiscal xeral do Estado neste caso levou ata un extremo absolutamente inconveniente a súa ansia de facerlle a pelota á familia real. Os pelotas son moi perigosos. Hai que fuxir deles como da peste bubónica. A pouco que te despistes, fanche unha faena.
Se cadra polo meu descoñecemento do medio, non teño a Conde Pumpido por un louvamiñeiro da institución ou Familia Real. No caso presente, eu interpretaría a súa decisión como inercia ou política de partido/goberno.
As declaracións da vicepresidenta Fernández de la Vega poderían aboar a primeira posibilidade. Como esas puideron xerarse a posteriori -da decisión e as públicas reaccións subseguintes-; xa que, ademais, non acabo eu de ver aí a dona Teresa como portavoz -nin oficioso- do goberno, manteño a segunda hipótese.
ENRIBA DOS PIÑEIROS
-
Canción no medio da montaña
Aínda o vento zoa
Mais nun momento será un furacán.
Agora a miña alma é nova
Nun momento envellecerá.
Enriba dos piñeiros
Esc...
Silvia Nanclares, Nunca voló tan alto tu televisor
-
Buenos días, amigas. Después de cuatro años sin escribir aquí es un enorme
placer estar vivas y poder dar pasos atrás para reiniciar algunos sistemas
qu...
Cambio e acción
-
A vida é un tren en marcha e, en cada estación, agóchase un intre
irrepetible. Algúns pasaxeiros soben á primeira oportunidade, con présa,
sen reparar nos ...
Cinema no Fórum: Outros horizontes
-
*Outros horizontes*
Poucos eran os afeccionados occidentais que sabían algo do cinema xaponés
alá por 1951, cando *Rashomon* de Akira Kurosawa obtivo o Le...
Traduttora, traditora
-
A tradución é un mal necesario: necesario pero un mal, ao cabo. Que non
daría eu por ler a Soseki en xaponés ou a Shakespeare en inglés! Neste
último cas...
ARDEN OS SANTOS DA PONTE
-
As nosas vidas son paralelas,pero non tanxentes. Tan lonxe. Acordei cedo,
por volta da sete e, co sol en timidez aínda. Deiteime no sofá, cos
personaxes do...
A orde dos recursos SI afecta o resultado
-
Nin o meu cerebro nin a plataforma da UNED somos espazos euclídeos. Non se
cumplen as propiedades conmutativa nin asociativa.
Da nada absoluta hai una seman...
A CHORIMA, A FLOR DAS NOSAS LETRAS
-
Chega o Día das Letras Galegas e montaranse, coma sempre, as
correspondentes aparencias de celebración. Prebostes de todo pelo asistirán
(pola mañá) a un a...
MS GLOW Acne Cream Salep
-
*MS GLOW Acne Cream SalepRp55.000*
Acne Cream Salep MS GLOW
mengandung bahan aktif yg dapat mengobati segala jenis jerawat. Serta
kandungan
niacin...
LIÑARES: PAZO NIQUELADO
-
Pazos de propiedade privada en perceptible auxe (Faramello), en declive
lento (Rivadulla) ou en abandono decidido (Quintela). Tamén pazos de
titularidad...
BREXiT
-
* 10 DOWNING STREET LONDON THE PRIME MINISTER 29 de Marzo de 2017* O 23 de
xuño do pasado ano, o pobo do Reino Unido votou a favor da saída da Unión
Europ...
-
*SURPRESA!*
Desenganem-se que sou muito mais liberal do que socialista, mas sou sujeito
a esse interessante anátema de que agora tudo o que não pertence ...
Dúas maneiras de ver o de Grecia
-
Hoxe pode un facer dúas cousas: ler o artigo de *Julio Llamazares*
publicado en *El País* co título de *Amor a Grecia,* ou o de *Xosé Luis
Barreiro Rivas* ...
Juneau Salmon Fishing
-
First, you should avoid doing this. In addition to this, you need an extra
step. If the juneau salmon fishing it came in. In other words, desperation.
It...
Commits To Idaho
-
Jeannot's mining operations played an important agricultural center with
lots of jokes that surround Idaho and Idahoans, you will have more time to
time,...
Berlín, cidade inabarcable
-
Xa non me satisfacen as viaxes se antes non atopo a forma de achegarme á
historia do lugar, á súa fisonomía intelectual, ás súas entrañas. No mes de
feb...
Brétemas inicia unha nova etapa
-
Dende hoxe estamos aquí: bretemas.com Expresamos a nosa maior gratitude ao
equipo de Blogaliza que nos acolleu durante catro anos con extraordinaria
xenero...
DEREITOS OU PRIVILEXIOS?
-
A instalación na tribuna pública do asunto das axudas que veñen percibindo
dende hai case dúas décadas os funcionarios do Concello de Ourense e das
cales ...
-
Pasamento de
MARCOS VALCÁRCEL
No día de hoxe, contra o mediodía, faleceu o amigo Marcos Valcárcel López,
despois dunha longa enfermidade.
Quen desexe darll...
Sinais de vida
-
Isto é unha despedida e tamén é un saúdo. Xa non haberá máis días
estranhos, e se miran cun pouco de atención notarán que empeza a haber
sinais de vida. Al...
Fusion:" GAYOSO" indefinidamente!
-
PRESENZA INDEFINIDA
Durante a súa intervención na conferencia, o Fiscal Xeral do Estado,
Cándido Conde Pumpido --que foi presentado por Gayoso--, se refer...
Desmentido
-
Sergio Vega, Shaka, afamado cantante de* narcocorridos*, acudiu aos medios
de comunicación para desmentir a súa morte. O *narcoterror* ten no punto de
mira...
De Toro
-
Nunca fun demasiado fan deste escritor. Gustáronme moito Polaroid, Land
Rover e (sobre todo) Tic-Tac. Non sei dicir que me pareceu exactamente
Calzados Lol...
Mudanza
-
En breve será redirixida á nova versión do blogue en blogaliza, onde
agardamos poder retomar as xornadas deste porto. Actualicen todo o que
teñan que actua...
por un soño
-
Un día, case sen querer, puxen esta foto neste blog, nada intuía que sería
o último que escribiría neste blog que me acompañou uns cantos anos.
Fun a vi...
Brétemas muda a blogaliza
-
Despois de catro anos con blogger estás brétemas mudan para a comunidade de
blogaliza. A partir de hoxe estamos aquí, onde iniciamos con enorme ilusión
as ...
Paisaxe con figura
-
(21º da serie "Épica apócrifa")Traballara moito toda a vida. Sempre o
mesmo. O ciclo estacional da labranza ano tras ano. Recomezar o rematado
unha e outra...
Cuestionario Proust
-
Un cuestionario mándame un amigo
que na miña vida me vin en tal aperto...
Pois si, convídame a facer un cuestionario Proust e, aínda que parece
doado, a mi...
9, 8, 7...
-
Moitos de vós xa sabedes de que vai isto. Xeración Web, o proxecto no que
levamos embarcados diversa xentiña (poucos, pero majiños) dende hai algún
tempo,...
Alfalfa e omega
-
*Coa excepción de Nietzsche, os lingüistas e os psicólogos non fixeron
moito por exploraren o xénero ubícuo e ensarilhado da mentira**. Apenas
contamos cun...
Pechamos por traslado
-
333 entradas despois.
PECHAMOS POR TRASLADO
Dende agora, se aínda lle quedan gañas de ler as cousas que a un lle dá por
escribir, terá que facelo en
http://...
The made whole temple of joy
-
You accept my dream dreaming of an all-knowing waterfall.
I seethe ecstatically, ecstatically.
Did I so recently drift, soundlessly?
The sky longing for a...
32 comentarios:
Así calquera! As uvasnasolaina tardou máis de catro días en reproducir a portada secuestrada de EL Jueves. Tres e pico máis que o o xornal El País que tamén andivo indeciso 24 horas, mentres que El Mundo, El Periódico e mesmo La Región colgárona, coma a inmensa maioría dos blogs, de maneira case inmediata. Que pasa, que o viticultor agardou a que se vira que non hai perigo en difundila e superouse a si mesmo dicindo que os que se superan son os do famoso semanario satírico? Pouca diferencia atopo entre isto e o de La Voz de Galicia e o resto da inmensa maioría da prensa de Galicia.
Creo que anda vostede equivocado, amigo Anónimo. Non se colgou antes a viñeta porque xa o fixeron varios no apartado de comentarios e pareceume redundante: ademais, a viñeta estaba en todos os medios e naquel momento non me apeteceu sacala porque creo que o problema non era o contido en si da viñeta (o seu debuxo) senón a medida tomada polo xuíz e a lexitimidade da Xustiza para secuestrar unha revista. Agora si era imprescindible colgala para entender o contexto da nova, e magnífica, por certo, portada. Iso foi o que pasou: queda vostede en liberdade, por suposto, de pensar o que queira.
Moito lle agradezo que me deixe en liberdade de pensar o que eu queira, aínda que sexa condicionada –polo que vexo– a que así o dispoña vostede. Déixese de gaitas, felizmente a miña liberdade non depende de vostede, que aínda non o fixeron gobernador das Galias, e, cando isto suceda, eu cambiarei de provincia para que non teña vostede que deixarme en liberdade condicional ou non. Verdade que a maneira de falar delátanos ás veces?
Máis ben as interpretacións que un faga das "maneiras de falar" é o que nos pode delatar ás veces: nada había na miña expresión, retórica pero tamén sincera, no sentido que vostede indica. E non se preocupe: nunca serei gobernador das Galias nin de ningures (por certo, agora chámanse "subdelegados").
Non lle vou discutir agora o que delata máis, se as faladas ou a interpretación delas. O que si fago é tomar nota da súa promesa de non ser nunca gobernador (vostede escolle unha traducción do latín abondo máis enrevesada) das Galias. Estarei atento a ver se lle ofrecen o cargo algunha vez e vostede o rexeita.
Se lhe ofrecen o cargo é o rexeita,o normal é que ninguén se enterase,anónimo.En tal caso,esté atento a ver se o acepta.XD
Hame explicar, señor Da Cova, a cantos coñece vostede que lle ofreceran un cargo que rexeitara e non saíra correndo a contalo. Agradézolle, porén, a súa advertencia. Estarei, logo, atento tamén a ver se o señor Valcárcel acepta ese cargo. Polo de agora, aínda son capaz de facer dúas cousas á vez. E miren vostedes dous e calquera outro: non me respondan máis. O que non podo é estar atento toda a tarde a vostedes. Estou a 200 quilómetros de Santiago, e quero chegar a ver os fogos do Apóstol. Cuestión de prioridades.
Vénse de delatar,sr anónimo.Se pode facer dúas cousas á vez,ou ben é unha mulher,ou ((no senso (ou/e)) ún músico.En calquera dos dous casos,de seguro que é capable de facer unha terceira:atender ó blog.E.si está a 200 Km da capital espiritual de Occidente,abóndalhe o tempo se vai en calquera cousa que tenha un motor é polo menos unha roda...e os "fuegos" vénse incluso dende lonxe...
O Sr,Marcos tén varios puntos a favor de ser Subdelegado.Nos últimos tempos exísese ter "olhos craros"...
De verdade, alguén pode verme a min de gobernador doutra cousa que non sexa a Insula Barataria?
E amigo Anónimo, por se volve por aquí, vaia a modiño ata Santiago a gozar dos fogos do Apóstol. Agradecido pola súa atención a este blog e a este cronista.
Pois eu estaría contento de ter por de subdelegado a Marcos.
Jimy de Rairo
Qué bunita "die Biene Maja",a abelha Maja.Vai música prá portada:
abelha maja
Sr Jimmy de Rairo:
¿E si lho ófre o PP?
¿Gostaríalhe tamén que aceitara?
(Lembre a J. de Juana)
A verdade é que esre blog é premonitorio.Levávamos variás xornadas a falar das metáforas sexuáis,dos paxaros,etc...e mire...
Son esas casualidades que Jung tentaba explicar coa súa "teoría da sincronicidade"
Interesante resume da "teoría da sincronicidade":
sincronicidade
Señor da Coba, pois pareceríame non só ben, senón moi oportuno. A xente da cultura ou intelectuais, como Marcos, terían que estar por riba das disputas partidarias. Dende un galeguismo serio, comprometido e pragmático, os galeguistas terían que tenderse pontes dende o nacionalismo, pasando polo socialismo até os sectores mais galeguistas do PP. Se no PP de Galicia, houbera receptividade para este galeguismo e esperanzas fundadas para a futura constitución dunha dereita galeguista, eu celebraria o nomeamento de Marcos polo PP de G.
Jimy de Rairo
"El Jueves" (Rosa Aneiros, GH 24 xullo)
Leo "O secuestro xudicial da revista satírica el Jueves por supostas inxurias ao sucesor da Coroa dispararon o interese pola publicación, pola que xa se chegan a pedir ata 2.500 euros en internet". Abondaría con isto para argumentar e contraargumentar sobre a suxestión da Fiscalía Xeral do Estado consumada polo xuíz Del Olmo. Pero vaiamos máis alá, a pesar dos riscos que iso implica neste país en que a Constitución é sacrosanta, segundo o artigo que nos vaia nela.
Por favor, señores xuíces, non me veten cando lles diga que a súa foi unha decisión excesiva e absolutamente arbitraria. Non me amordacen cando afirme, e á vista dos feitos está, que foi peor o remedio que a enfermidade. Non pidan responsabilidades aos medios que me publican cando afirme que a súa moral e o seu decoro poden non ser extensivos ao resto da sociedade e que, en todo caso, non debería ser constitutivo de delito aquilo que non casa coa súa propia "moral" e co seu sentido do humor.
Non existe nesa viñeta ningunha chamada á desorde pública, nin ao crime, nin sequera cuestiona a "incuestionable" monarquía. Nada, só unha tímida mofa da Casa Real e, sobre todo, dos 2.500 euros prometidos por José Luis Rodríguez Zapatero. Que nos faga graza ou non, xa é outro cantar, pero iso non debería ser obxecto de decisión xudicial.
A liberdade de expresión non reside en decidir se isto ou aquilo é de bo ou mal gusto, senón en respectar que cadaquén se exprese segundo as súas conviccións, que non teñen por que ser compartidas. Pero o máis terrible do asunto non recae no debate político nin tampouco en se os aludidos se sentiron ofendidos ou non. O terrible é o precedente que asenta.
¿Cómo achades que se pode sentir a Leticia como ex-xornalista que é? ¿Terá remorsos por non saír en defesa dos dolegas?
O único de bo que vexo neste asunto estúpido e absurdo do secuestro de "El Jueves" é o anuncio da Vicepresidenta do goberno de estudar a eliminación da actual lexislación da medida xudicial do secuestro dunha publicación. E tamén a iniciativa de Izquierda Unida para suprimir, asemade, o delito de "inxurias á Coroa".
Se se producen esas dúas supresións, xunto co sobreseimento da causa contra os responsables de "El Jueves", ata terá merecido a pena esta trapallada. E se o Fiscal Xeral do Estado decidise retirarse aos seus apousentos e dedicarse a practicar o autoritarismo sen sentido na súa propia casa, eu lamentaríao polos seus familiares pero alegraríame polo país.
Non se pode dicir que este non fale claro.
Coincido con Leituga 1 en todo. Xa comentei que o actual Fiscal Xeral era un home excesivamente preocupado por saír nos xornais. Tamén é certo que ser (máis ben presumir) de progresista na carreira xudicial é algo parecido á heroicidade ou á extravagancia. Por iso, con demasiada frecuencia os xuristas desa afinidade ideolóxica tenden a facer algo máis por demostrar o seu poder, en inferioridade con respecto á maioría aplastante da dereita no poder xudicial. Un rexeitable protagonismo pérdeos sempre: no caso de Conde-Pumpido é máis que evidente.
De todas formas, respetado escrupulosamente o dereito constitucional da libertade de expresión, supoño que haberá mecanismos para denunciar os agravios que esto puidera ocasionar. De feito, cada dous por tres aparecen sentencias condenatorias de xornalistas aos que a invocación da libertade de expresión non lles serviu de moito diante da defensa do honor ou da intimidade das persoas denunciantes. É unha eterna batalla. A manifestación da libertade de expresión non sempre queda impune: a colisión con outros dereitos sempre se zanxa caso por caso diante dos tribunais. O secuestro é decisión completamente inadmisible e o caso das "inxurias á coroa" delito que debe desaparecer. Se Felipe ou Leticia consideran dañado o seu honor con esa estampa deben acudir ao xulgado máis próximo á Zarzuelita e presentar a correspondiente denuncia. Como todo quisque. A intervención do Fiscal Xeral do Estado neste caso é lamentable e a decisión de secuestrar a revista un ataque inaceptable á libertade de expresión.
Eu tamén concordo con vostede, Arume. Cando colisionan dous dereitos fundamentais, o da liberdade de expresión e o dereito á intimidade e á propia imaxe, deben ser os xulgados quen decidan a partir de denuncia interposta polos perxudicados. E non é admisible que os monarcas ou a familia real -que conta con todo o meu respeto e simpatía- recuperen a través do Código Penal as prerrogativas que a Constitución conscientemente lles nega.
Un amigo méu, futbolista,queixábaseme unha vez de que no seu colectivo profesional non tiñan "dereito ao honor".Calquera podía sair na prensa decindo que eran unhos "paquetes","maliños" etc.impunemente,sobor de todo cando perdían.Aínda que iso ós perxudicase profesionalmente de maneira forte.
Hai que ter coidado co honor dos futbolistas. Contáronme que, hai anos, un periodista ovetense fixo un artigo crítico con Carlos, aquel racial dianteiro centro do outrora algo glorioso Real Oviedo, afirmando que o ariete perdera o olfato de gol e que lle "fallaba a pituitaria". Sabedores algúns dos seus compañeiros da escasa cultura xeral e o deficiente nivel de estudos do goleador carbayón, empezaron a meterse con el dicíndolle que o periodista aludía co da "pituitaria" aos seus atributos masculinos, aos seus tegumentos procreativos, ao seu "pitu", en suma. E dinque as bofetadas que o ofendido Carlos lle meteu ao enxeñoso juntaletras pasaron a formar parte do folclore épico-cómico local.
Xa se deben empezar a xeneralizar entre os futbolistas os estudos secundarios; aínda que non sei se iso será moita garantía de gran cousa.
No asunto da portada e a retirada, teño a impresión de que na rúa -e entre os que prestaron algunha atención a iso- deben ser bastantes os que non ven mal (ou directamente ven ben) a retirada da revista. Dunha banda, estarían os que consideran a monarquía como intocable; despois, moitos aos que lles cae ben El Rei, os xenros, Leticia ou quen sexa, por diversos motivos; e posiblemente aínda viría outro grupo, que tendo escaso aprezo polo tipo de humorismo practicado por "El Jueves" (incluíndo o grafismo), aceptan mal que unha institución historicamente tan relevante non sexa tratada con outra contención.
Entre os últimos igual os hai que non se identifican particularmente coa monarquía española nin a a dinastía borbónica. Pode que a moitos deses, porén, si que lles gustase a nova portada.
Eu penso que hai un abismo entre que che caia ben a monarquía,ou que sexas incluso pro-monárquico,e que vexas ben a retirada da revista.
Se nalgún momento se refire vostede ós carlistas,diréille que o carlista máis notable que temos en Ourense (Rego Nieto)alardea de que lle é indiferente o que lle pase á familia real.Nas súas propias verbas "non me dan nin frío nin calor"...
Non, non me refiro a ninguén en particular, nin a posicións definidas en política nin canto a lexitimidades dinásticas. Refírome a algo que é en parte cheiro persoal e en parte consecuencia dalgún comentario escoitado; e habería unha combinación entre certa simpatía por uns e pouco gusto polos outros. Loxicamente, obraría polo medio unha sensación de que "non todo vale" no exercicio da liberdade de expresión.
Alégrome de saber que Rego Nieto segue entre nós e, polo visto, en forma.
Sorpréndeme moito ese "pangaleguismo" a-ideolóxico e idealista que amosa Jimmy de Rairo no seu último post. Francamente.
No asunto este da forma de estado eu son "accidentalista". Nestes momentos, polo tanto, "xoancarlista". Aprezo o papel do Rei na transición e o que me importa realmente é a democracia e o réxime constitucional, non a cuestión de monarquía ou república. Pero incluso dende ese punto de vista, non me parece que o secuestro de "El Jueves" lle fixera ben ningún á monarquía. Eu creo que o fiscal xeral do Estado neste caso levou ata un extremo absolutamente inconveniente a súa ansia de facerlle a pelota á familia real. Os pelotas son moi perigosos. Hai que fuxir deles como da peste bubónica. A pouco que te despistes, fanche unha faena.
saúde e república (galega, és clar)
"Realmente" recomendado: "Un rey golpe a golpe":
http://www.nodo50.org/unidadcivicaporlarepublica/documunntosrep/un%20rey%20golpe%20a%20golpe.pdf
Se cadra polo meu descoñecemento do medio, non teño a Conde Pumpido por un louvamiñeiro da institución ou Familia Real. No caso presente, eu interpretaría a súa decisión como inercia ou política de partido/goberno.
As declaracións da vicepresidenta Fernández de la Vega poderían aboar a primeira posibilidade. Como esas puideron xerarse a posteriori -da decisión e as públicas reaccións subseguintes-; xa que, ademais, non acabo eu de ver aí a dona Teresa como portavoz -nin oficioso- do goberno, manteño a segunda hipótese.
Opina Aymerich.
Quer sería de nós sen o humor! O meu máis sentido tribuot ós humoristas gráficos de EL JUEVES
Publicar un comentario