28 nov 2007

Pilar Rahola en La Vanguardia

Pesimista, desencantada, hipercrítica... Pilar Rahola comeza hoxe unha serie de colaboracións puntuais en La Vanguardia co seu artigo "El perro flaco". Nel creo que ofrece unha boa síntese da historia cultural recente de Cataluña e da situación actual que, na súa opinión, non é nada esplendorosa (seica os galegos non somos os únicos a mortificarnos coa sorte do país):

Desde que tenemos democracia, ¿recordamos alguna gran obra de gobierno, a excepción de la creación de TV3? Y, sobre todo, ¿recordamos alguna aspiración política que fuera más allá del cortoplacismo táctico, o del esencialismo banal? A riesgo de merecer el maldito epíteto de derrotista, en este país que ha hecho del cofoisme una identidad, me atrevo a afirmar que Catalunya está seriamente enferma. Y no sólo por el insostenible crac de las infraestructuras, o la pérdida de competitividad económica, sino por algo mucho más profundo. Veamos la derivada infernal que nos dan las noticias. La misma Catalunya que había llegado a ser exportadora de pedagogía, y que cuenta con pedagogos de la categoría de un Francesc Ferrer i Guàrdia, un Alexandre Galí, una Rosa Sensat, un Joaquim Xirau o un Pere Vergés, es ahora tristemente célebre por encabezar el ranking del fracaso escolar. No sólo hemos perdido el liderazgo del pensamiento pedagógico, sino la ambición política para llevarlo a cabo.

22 comentarios:

Anónimo dijo...

"El botón de muestra" de Pilar Rahola soa a discurso sarkozy: "Si de la educación pasamos a la seguridad, Catalunya encabeza el ranking de consumo de cocaína, es líder en prostitución callejera y han aumentado sensiblemente los delitos con arma de fuego". Será verdade (aínda falta a guinda da aparición de yihadistas, como se a ausencia de ideas políticas trouxera tales consecuencias), pero a combinación de todos estes elementos (negativos obviamente, pero non exclusivos tampouco de Catalunya) en tres liñas dun discurso, ademáis nostálxico de vellas glorias, pode resultar explosiva. Man de ferro, grandeur á catalana: cal é a solución?

Anónimo dijo...

Un bo exemplo (a sra Raiola) de que nesta vida é máis fácil predicar (predica moi ben, en La Vanguardia, en El Periódico, en El País-Cataluña, en TV3, en pseudo-debates "ruedo ibérico" e non en máis sitios porque non lle deixan) que dar trigo. O cal é moi típico destes pagos.

Anónimo dijo...

¿¿POR QUÉ NO TE CALLAS??

Anónimo dijo...

Non hai verdade máis grande que a que dixo Swann arriba: unha cousa é predicar e outra dar trigo. Así é, así foi, en toda parte, en todo lugar.

Anónimo dijo...

El portavoz de ERC en el Parlamento catalán y candidato a las elecciones generales, Joan Ridao, consideró hoy que el voto contrario de PNV y BNG ayer a la moción que pedía la dimisión de la ministra de Fomento, Magdalena Alvarez, en el Congreso fue un "auténtico espectáculo" que demostró que "esto de Galeuscat es poco más que un club de mariscadas y arroces".

Anónimo dijo...

Estámosche bos. Pilar Rahola suspira por "grandes obras de goberno" e considera que só a creación de TV3 merece tal consideración. Non valora como grande o proceso de transformación de Barcelona nos anos 90, nin a aprobación do Estatut, nin o propio feito fundamental de 30 anos de liberdade democrática, paz e autogoberno en Cataluña. Eu diríalle que para grande-glande, a Torre Agbar.
Sempre tiven con Pilar Rahola a sensación de que é unha desas persoas que lle reprochan á democracia que sexa "aburrida", unha cousa recorrente entre certa "radical chic" tirando a snob e nostálxica de "emocións fortes".

Anónimo dijo...

As súas verbas,Leituga1,lembráronme unha conversa nunha "herrikotaberna" en Éibar,fai bastantes anos ,cún familiar próximo nacido e criado en Euskadi, versado na "loita rueira".Eu decíalle: Se Euskadi consegue a independencia,e se formalizan as correspondentes institucións,i escomenzades a vivir o aburrimento da normalidade,que che parecería?Respostóume:Entón esto sería unha merda.Esta claro que o que quería de xeito permanente esa excitación de correr diante da policia,etc.Liberando adrenalina i outras endorfinas,que son drogas duras.Cantas veces situaciós dese tipo non estarían xeneradas polo "mono" de emociós fortes de algús,en perxuicio de tódolos demáis.Xa temos falado de adición á sensación de clandestinidade por parte de algús,tamén en Galiza,que os fai de razoar de xeito curioso.

Anónimo dijo...

Pódolle pedir un pequeno favor, amigo da Coba?

(Que cando escriba, deixe un espazo despois dunha coma ou dun punto. É que así non me poño tan nervioso ao lelo. Manías que un ten. Grazas)

Anónimo dijo...

Os seus desexos son ordes pra mín, Apicultor. Tentaréi de non esquecelo. X)

Anónimo dijo...

Que desilusión! Pensaba que a resposta de XDC correspondía a outra entrada.

Anónimo dijo...

Hoxe lin en "El País" que en Bolivia xa hai xente que berra polas rúas "¡Guerra civil, guerra civil!". ¡Que dexenerados podemos chegar a ser!

Anónimo dijo...

Era eu o anterior, pero non sei que me pasa hoxe co trebello.

Leituga 1

Anónimo dijo...

Eu lín no País (Galicia) unha frase que me fixo graza,de Avelino Pousa:"O galeguismo é compatible con non romper nada".XDD

Anónimo dijo...

É que Avelino ten unha maneira moi súa de expresarse. Un bo tipo.

Xaime dijo...

Eu non querería de ningunha maneira, Sr, Leituga que deixara de pensar que Avelino Pousa en un bó tipo, pero eu podería contarlle algunha cousa de hai uns quince ou vinte anos nos que a súa actuación, frustrou a famosa cuarta pata, que se bota de menos na politica de Galicia. E falo con conocimiento de causa.

Anónimo dijo...

Veña,Xaime.Xa está soltando.Que eso é, logo, Historia de Galiza.

Xaime dijo...

Un exemplo chega.
No ano 1.982, o Partido Galeguista fai un Congreso Extraordinario en Lugo, sendo Avelino Pousa presidente, e non se presenta a reelección xa que a perdería, e o mesmo día que remata o Congreso con un acta ilegal-alegal-extraña- non quero dicir falsa- presentase en Madrid para pór as siglas o seu nome.
Pleito pra riba, pleito pra baixo o PG a papeleira, xa que eran as siglas que ía levar a antigua Coalición Galega.

Anónimo dijo...

Bén resumido,sí señor.

Anónimo dijo...

Ou sexa: estaba a morte có seu partido.Pero sempre e cando fora o SEU partido.

Anónimo dijo...

Non poño en dúbida a súa versión, Xaime. Pero debo dicirlle que Avelino Pousa Antelo dá unha versión distinta dese mesmo "affaire" das siglas do PG. Esa versión coincide con outras nas que resultan "inculpados" o famoso "Chesqui" e un vello líder nacionalista recentemente falecido, membro conspicuo do PNG. Hai pouco relatábao na "Voz de Galicia". Lástima que nin lembre os detalles nin lles poida poñer o enlace.

Xaime dijo...

Cómo eu non sei pór enlaces, estimaba que fora o GALICIA HOXE, do día 21 de Maio pasado, unha colabouración de opinión que fai MANUEL XOSE NEIRA, sobor de Avelino Pousa, e a resposta deste o día 29, no mesmo medio que confirma o que deixei dito.
¿Como ó interpreta?

Rafael del Barco Carreras dijo...

PILAR RAHOLA



Rafael del Barco Carreras



Introduciendo mi nombre en GOOGLE aparece entre las primeras etiquetas Pilar Rahola, su blog, con un inquietante y amenazador estribillo… “sería interesante investigar a Rafael del Barco Carreras”. Me inquieta tanto que desata mis irrefrenables ganas de escribir. Estoy hasta las narices de leer lo que consultado el blog ella atribuye a un comentarista, un tal García. Sin más asegura que miento, y tras pedir que se me investigue, se auto alegra de que por suerte mi peso mediático es nulo. Doña Pilar criba los comentarios, es decir, que aun suponiendo que exista es ella quien le da pie, por tanto es su parecer. “Nulo”, eso son los millones que no tenemos la suerte o desgracia de su celebridad. NADA, “no somos NADA”, solo formamos parte de la manada que pagamos su vida de charlatán.

No entra en comentar la serie de escritos, que ateniéndome al suyo de “Lo sabía toda Barcelona” sobre la larga carrera delictiva del Juez Luis Pascual Estevill y Juan Piqué Vidal (mis nefastos y corruptos abogados), dejé y dio entrada en su blog, sino que por su expresión pretende MATAR AL MENSAJERO. Por lo visto, ella puede escribir sobre esa GRAN CORRUPCION (dejando en el tintero la parte correspondiente a sus amigos), pero el resto de los mortales, y una de sus más sangrantes VICTIMAS, yo mismo, deben callarse, y ni hablar de arremeter contra los asociados de tan amorales personajes, sus propios Serra y Maragall, los del Grupo Z, y toda la zarabanda barcelonesa. Eso ni hablar, ¡a por él!.

¡Buen elemento Doña Pilar!, primero de ERC, Teniente Alcalde con Maragall, después con el Grupo Z, y sus apaños con sionistas, conferencias, y Televisiones (en todas, o sea, la Única), y ahora con la Vanguardia. Todos los que no quieren que yo haya existido, mejor dicho, que exista, recordándoles su corrupta historia.

¡No se preocupe Doña Pilar!, soy muy consciente de mi NULIDAD, y de que también los organismos públicos, que son de los pocos que entran en mi web con inquietante asiduidad, no lo hacen para reparar el daño sufrido sino para INVESTIGAR, y “empapelarme”, ¡cómo mínimo!.

Me advierten que no me meta co