16 abr 2008

Cuando se jodió Italia?, que diría don Mario

"El pasado del futuro", de M. Á. Bastenier (El País, 16 abril)

Bossi se convierte en el hombre fuerte de Italia. El mensaje demagógico de la Liga Norte atrae a más de tres millones de votantes

Lluís Bassets sobre a Liga Norte:
Es un partido con fuertes componentes xenófobos, todos los síndromes de ley y orden, un acusado egoísmo fiscal, un rechazo de la solidaridad y de la función de cohesión social y territorial que tiene el Estado, etc. ¿Racista? Puede llegar a serlo, como demuestran las iniciativas de algunos alcaldes de la LN respecto a los inmigrantes. Yo lo caracterizaría de una forma rápida como un partido de oposición derechista a la globalización. De ahí que sea además, muy antieuropeo, un elemento extremadamente preocupante para el conjunto de la UE. El sur puede sufrir las consecuencias del peso de la LN. Aunque formalmente eviten el discurso antimeridional, sí procurarán evitar al máximo las transferencias fiscales.

7 comentarios:

Anónimo dijo...

A verdade é que non sei como empezar, pero direi que efectivamente ninguén con dous dedos de frente lle votaría a Liga Norte do Bossi. Pero....., o titular dí que gracias a súa demagoxia obtén tres millóns de votos.
Ese mismo articulista, tamén cando gana Sarkocy en Francia, alude a demagoxia e populismo do candidato para xustifica-la victoria; Cando gana Bush no Imperio dí que e a extrema dereita e o medo o que lle dá a ganancia.
Pero....., pero cando o victorioso é Zapatero, que non ten pizquiña de demagoxia(?), alaba a inclinación do votante español, e menta a gran derrota da dereita.
Debería ser Arume que é o especialista das Uvas no Italico modo ó que dera a súa versión, pero inclínome a pensar que os votantes non se enganan e que sempre votan con sentidiño, e eu respeto os resultados electorais, incluso cando gaña Zapatero.

Anónimo dijo...

Señor Bassets, ¿qué pasa con la socialdemocracia europea? ¿Por qué Zapatero es una excepción como lo fue Aznar, al revés, en su época? ¿Es que España va por libre?

Es verdad que estamos ante una fuerte oleada conservadora, en el mismo momento en que se entra en una fuerte turbulencia económica y con la configuración de unas sociedades distintas, de fuerte componente inmigrante. Sarkozy y Berlusconi representan una forma de enfrentrase a estas cuestiones muy derechista, mientras que Zapatero, y en algunos aspectos la gran coalición alemana, todavía en el poder, otra muy distinta. En todos los casos me parece que estamos ante una crisis muy intensa de las izquierdas y el ascenso en paralelo de fuerzas populistas y derechistas. Antes he mencionado la antiglobalización conservadora, y creo que ésta es la cuestión que caracteriza el momento actual.

Buenas tardes, bajo mi punto de vista, el problema de la sociedad italiana no es tanto que vuelva Berlusconi, sino que su vuelta parece más bien una consecuencia de la imparable crisis de valores que sufre este país. Hace falta savia nueva en el país, nuevos horizontes, una especie de revolución sociocultural. Los jóvenes progresistas en Italia pierden la esperanza a borbotones. ¿Cuál cree usted que pueda ser la solución?

Veltroni ha intentado renovar y rejuvenecer sus listas, aunque quizás se ha quedado corto. También ha hecho una campaña electoral correcta, con gran capacidad de conexión con la gente, sobre todo los jóvenes. Creo que es un buen candidato a dirigir el país y ha sido un buen alcalde de Roma. No faltan elementos para la esperanza, aunque sean muchos más ahora mismo los que suscitan preocupación entre los jóvenes. Hay sin duda una crisis de valores, sobre todo cívicos y políticos. Recuperar la dignidad de la acción política, el valor de la intervención pública y del debate me parece que es una de las tareas básicas, allí y aquí.

Monchu21. 15/04/2008 - 21:00h.

Saludos. Vivo en Roma y he seguido con mucha atención las elecciones. Me llama la atención el tiempo que han tardado en dar los resultados, y que todavía estén dando los resultados de las municipales. El sistema es complicado pero no para el recuento. ¿A qué se debe? Y otra pregunta, ¿por qué a la hora de votar separan a hombres y mujeres? Saludos y gracias.

El sistema es muy complicado, es verdad. Además, en Roma se votaba en cinco elecciones. Y el recuento todavía lo es más. Italia, como sucede en otros países avanzados, Estados Unidos in ir más lejos, tiene un sistema electoral y unos métodos de votación muy caducos, que también habría que renovar.

Moledo22. 15/04/2008 - 21:04h.

¿Qué apoyos de relevancia le quedan a un gobierno "progresista" como esperemos que sea el español en una Europa cada vez más conservadora? Muchísimas gracias.

Europa es muy plural y variada. Hay un gobierno laborista en Londres. Otro de coalición en Berlín. Sólo para referirme a dos países grandes. En Portugal los socialistas también están en el Gobierno. Es evidente que hay una corriente conservadora muy fuerte, pero no hay que exagerar. Y además habrá que ver qué sucede en Estados Unidos en noviembre. La presidencia norteamericana siempre influye en la tonalidad de la política internacional.

Anónimo dijo...

Necesito tempo para dar corpo a miña visión do asunto, pero á primeira vista tanto a Lega como Berlusconi arrastran o voto desencantado dun país que desconfía (sfiducia é unha das palabras máxicas, como desencanto foi en España hai tempo) das institucións. Son ademáis forzas que exprimen ao máximo esa carencia esencial. Non empregaría o termo demagoxia porque xa non define gran cousa e precisa de maior precisión. Pero si que recurren aos instintos máis elementais, máis primitivos do corpo social: o medo ao descoñecido, o rexeitamento do Estado (encarnado nunha Roma demasiado lonxana e presentada como niño de corrupción e roubo) e o recelo á propia sociedade como comunidade. O sálvese quen poida aparece como divisa.
E, sobre estas cousas, a diferencia territorial do país (insólita entre un norte que figura entre os lugares máis prósperos de Europa e un sur que compite por abandoar a cola coas rexións menos desenroladas da Unión Europea) contribúe a exacerbar os ánimos secesionistas da Lega Nord baixo o discurso xenófobo que repele mesmo aos seus concidadáns de Calabria ou de Sicilia. O mito Garibaldi, por exemplo, cae estrepitosamente nas verbas dos dirixentes da Lega que renegan da unificación italiana.
A campaña de Veltroni, moderadísima, coa busca do centro político, causou unha devastación á súa esquerda. Reuniu a un grupo numeroso de votantes (en termos absolutos máis ca Zapatero, entre outras cousas porque alí votan ao redor dun 80%, unha das poboacións máis entregadas ao exercicio electoral en toda Europa) en torno a un proxecto reformista, pero quizáis non foi suficiente. Na Lombardía e no Véneto teñen moitas dificultades para disputar os votos á Lega e ao Popolo della Libertà.
Unha cuestión última: a venta de Alitalia a unha empresa estranxeira (entre outras operacións nas que os italianos ven perigar o proteccionismo nacional) é o último exemplo das preocupacións italianas pola perda de peso económico da outrora famosa industria italiana. Os empresarios (medios e grandes, organizados en potentes corporacións) exercen unha presión extraordinaria sobre os políticos para impedir que empresas doutros países queden con sectores estratéxicos (banca, transportes e enerxía) de Italia. Non sei se iso é froito da globalización, pero podo asegurar que, a xulgar polos xornais e revistas de divulgación, esa opción novidosa é mirada con lupa pola opinión pública, moi pouco proclive á liberalización completa e favorable ao mantemento da italianità dos seus principais recursos.
En fin, perdón pola parrafada que non pensaba soltar, pero Italia "me pone".

Marcos Valcárcel López dijo...

graciñas pola súa opinión, sr. Arume: xa a estabamos agardando...

Anónimo dijo...

Sobre o que di Lluis Bassets entre sur e norte, debe recordarse que Berlusconi foi en coalición coa Lega Nord e tamén cun grupo chamado Movimento per l'Autonomia Alleanza per il Sud con presencia en todas as rexións do sul e con catro deputados en Sicilia. Resulta complexo, pois, referirse a unha política antimeridional da Lega cando vai en coalición con eles.

Anónimo dijo...

Aquí teñen os resultados finais.

Anónimo dijo...

Mirando un pouco eses datos, noto que a coalición de Veltroni ganou en cidades como Venecia, Roma, Florencia, Boloña, Turín, Génova... Todas as grandes cidades italianas, agás Milán e Nápoles.
¿Como hai que ler isto, señor Arume?