10 jun 2008

Á VISTA DE CERTOS COMENTARIOS DO FÍO “De desastre en desastre...”

1. Sería doado establecer esta hipótese: os políticos nacionalistas nunca se equivocan.
No seu desenvolvemento, demostraríase que iso é imposible, antinatural. Non sucede. Nunca pasou. Nunca pasará. Non pode pasar.
A conclusión é fácil tamén: se se critica a actitude dun político nacionalista, estase a facer antinacionalismo e a seguir os ditados de non sei qué poderes ocultos.
2. Cando un xornal critica a un político é porque, din algúns, ese mesmo político non se someteu ós seus designios. Decátanse que, dicindo isto, a tese concluínte sería que de todos os outros políticos dos que se fala polo xeral ben (p.ex. de nacionalistas como Quintana, Suárez Canal, Alex S. Vidal, Rubén Cela, etc.), hai que supoñer, xa que logo, que esas gabanzas tamén estarían “contaminadas”? Por ex., hai un programa de Telemiño monográfico e exclusivo dedicado á Tenencia de Alcaldía... mantemos ese argumento??
3. Unindo as ideas anteriores, é fácil deducir, así o fan varios contertulios, que este blog é de seu antinacionalista. Está escrito en galego si, con contidos galeguistas, de esculca da nosa historia, de defensa da nosa cultura e da nosa identidade, de xeito constante, etc. Pero todo iso debe ser secundario. Hai unha razón determinante para a conclusión xa predeseñada: un blog que critica algunha estratexia ou personalidade do nacionalismo é, per se, antinacionalista. Que fácil, non?
(Se o Marcos estivese calado, moito mellor... pensa máis de un. E conste que non me foi grato escribir o Pan por Pan de hoxe sobre a concelleira ourensá, á que a nivel persoal lle gardo a mesma amizade de sempre. Se analizan con xeito o estilo, verán que quixen ser suave nas formas. Pero moitos non me van crer, claro...)

237 comentarios:

1 – 200 de 237   Más reciente›   El más reciente»
Anónimo dijo...

Non faga caso de bulos, insidias, calumnias e envexas, Marcos. Sempre as houbo e sempre as haberá, desgrazadamente.

Anónimo dijo...

Sería doado establecer esta hipótese: os políticos socialistas nunca se equivocan.
No seu desenvolvemento, demostraríase que iso é imposible, antinatural. Non sucede. Nunca pasou. Nunca pasará. Non pode pasar.
A conclusión é fácil tamén: se nunca se critica a actitude dun político socialista , estase a facer campaña para os socialistas e a seguir os ditados de non sei qué poderes ocultos.


2. O punto dous non o reinterpreto posto que estou dacordo con vostede no puntual, sempre tendo en conta que a prensa non é neutral e que xoga cos seus intereses económicos e/ou políticos e tendo tamén en conta que hai seccións pagados nos medios de comunicación, ás veces bastante ocultas.



3. Unindo as ideas anteriores, é fácil deducir, así o fan varios contertulios, que este blog é pro-socialista. Está escrito en galego si, con contidos galeguistas, de esculca da nosa historia, de defensa da nosa cultura e da nosa identidade, de xeito constante, etc. Pero todo iso non é secundario . Hai unha razón determinante para a conclusión xa predeseñada: un blog que nunca critica algunha estratexia ou personalidade do socialismo é, per se, pró-socialista. Que fácil, non?
(Se o Marcos non estivese calado, moito mellor... pensa máis de un. E conste que non me foi grato escribir o Pan por Pan de hoxe sobre a concelleira ourensá, á que a nivel persoal lle gardo a mesma amizade de sempre. Se analizan con xeito o estilo, verán que quixen ser suave nas formas. Pero moitos non me van crer, claro...)

POlo demais dacordo con vostede. Tamén eu lle teño aprecio persoal e incluso político a vostede e polo tanto intento ser suave nas formas e non me é grato escribir isto.

Anónimo dijo...

Eu matizo os comentarios do anónimo anterior deste xeito: este blog non é antinacionalista. Simplemente, este blog non é nacionalista.
Agrado que entendan a diferencia. E non, non son "bulos, insidias, calumnias e envexas". É a miña opinión.
A partir de aí, se son pro uns ou pro outros xa non é un tema relevante para min.

Anónimo dijo...

Se vostede é un maniqueo, señor anónimo, é problema exclusivamente seu. Se vostede é un sectario e pensa que os demais tamén o son, é igualmente un problema seu e de ninguén máis.

A súa aseveración de "estase a facer campaña para os socialistas e a seguir os ditados de non sei qué poderes ocultos" é digna de figurar na historia universal da infamia (ou da paranoia, que non sei que será peor).

E o máis gracioso do asunto é que -seguro que non me trabuco- non é militante de ningunha organización nacionalista. Só un chachavetas calquera cuxa única misión na vida é non parar de censurar (e censurar e censurar e censurar e...) o que din os demais neste blog, pero sen achegar nunca nada agás a insidia repetida día tras día até o aborrecemento. Debe estar moi orgulloso, si señor. Gran labor patriótico o seu.

Anónimo dijo...

As miñas palabras non ían para o último anónimo, que si ten o seu aquel o que di, senón para o anterior a el.

Anónimo dijo...

Un blog con semellante nivel de comentarios, insólito no blogomillo, non pode ser considerado, desde un punto de vista político e por obvias razóns que saltan á vista, nada de nada. Pode haber máis comentarios dunha tendencia ou doutra, pero o blog resulta indefinible desde este punto de vista. Outra cousa é a ideoloxía de cada un dos participantes. E, xaora, a do propio anfitrión. E estas si son motivo de crítica, non as do pobre blog que non ten a culpa de nada.

Anónimo dijo...

Segue a mexar fóra de testo, apicultor. E xa van catro ou cinco veces que llo digo.

Que lle imos facer, arume? Eu aprecio o traballo que está a facer aquí o anfitrión. Impagable. Pero como dicián os Rolling, "You can't always get what you want", e para estar un chisco desencantado antes tiveches que estar encantado.

Anónimo dijo...

Eu matizo os comentarios do anónimo anterior deste xeito: este blog non é antinacionalista. Simplemente, este blog non é nacionalista.
Agrado que entendan a diferencia. E non, non son "bulos, insidias, calumnias e envexas". É a miña opinión.
A partir de aí, se son pro uns ou pro outros xa non é un tema relevante para min.


Admito o matiz deste anónimo. Os insultos de Apicultor prefiro ignoralos.

Anónimo dijo...

Vale, Swann, siga co seu inconfundible estilo.

Anónimo dijo...

Non, non son Swann, pode comprobalo, pero o que importa Apicultor é que vostede chamoume sectario, maniqueo, infame, insidioso e chachavetas, só co último me sinto identificado.

Anónimo dijo...

E vostede que lle chamou a Valcárcel? Reléase, please. Todo o mundo o pode comprobar.

Non, non é Swann, é Marcel.

Anónimo dijo...

Eu creo que o de apicultor non ten solución. Calquera día dará cos fuciños contra a súa sombra e dirá: "Coño, se a pantasma que busco son eu!!!". Ergo, a min o que este señor pense éntrame por un ouvido e sáeme polo outro. Eso si, que non volva repetir nicks en vano.

Pero si quería deixar o meu punto de vista. Pequenos desencantos aparte, este é o mellor blog do mundo mundial.

Anónimo dijo...

D. Marcos: En primeiro lugar disculparme por se acaso a miña imaxinación o comprometera no caso da política-diputada-ourensana-galega-non sí, pero quero entender que non me estará culpando somentes a mín, pois eu imaxinaba por imaxinar; non podía imaxinar que a miña imaxinación me desbordase a mín mesmo e derivase en tamaño conflicto internacional, xa non digo local, que sería estrepitoso, non abondo máis que me trabuco nestes momentos nos que a inventiva me persigue. Disculpe
Copiei e peguei este párrafo xa escrito noutro post á xeito de referencia e máis que nada porque non sofreu contestación por parte do ínclito mentado e preclaro nadador doutros tempos.
Con que chegue para facer memoria histórica de outros debates váleme.
Arx-ides non faleceu, valiame Deus, somentes anda tronzado porque se sinte coartado no seu exercicio librepensador ó enterarse con pavor que dende este blog se anda a investigar a quen perteñece o nick de Arxides porque algunhas estrelas mediáticas do corrillo político ourensano e do extranxeiro, non poden aturar que dende éste lugar se poña en tea de xuizo a súa infausta labor.

Anónimo dijo...

Pois non sei por qué me nomea tanto se lle entra por un oído e lle sae polo outro. Ala, a ventilarse!

(Ah, e eu repito os nicks que me dea a gana, agás que o teña vostede rexistrado)

Anónimo dijo...

Quixera saber, se alguén mo pode dicir, se o muchacho éste de Calvos de Randín, que será alcalde dempois da moción de censura, e que fora elexido nas listas do PSOE, non sería unha das adquisicións ás que nos ten acostumados á diputada autonómica de Xinzo, coma aquela merla blanca de Porqueira, aposta persoal déla, coma outras apostas persoáis do clan limiano?

Así comezaba todo o divertimento, pode recuperalo nos posts do mes de maio, a fináis, e leer con fruición algunhas opinións que acompañan algúns compañeiros psocialistas

Anónimo dijo...

Non se deixe intimidar por agoreiros e tira pedras, Marcos. Este é un gran blog e unha referencia inexcusable, con importantes achegas (menos as dos agoreiros, pesados e intimidadores). Siga na mesma liña, por favor.

Anónimo dijo...
Este comentario ha sido eliminado por un administrador del blog.
Anónimo dijo...

E o de sabelo meu nome non é o problema, o problema é intentar malmeter na miña actividade profesional, mesturando o que é un exercicio de xogo pretendidamente literario, coa malababa propia de quens non teñen seguridade suficinte en sí mesmos. Porque, que eu saiba, e a pesar de tela miña ideoloxía e militancia concreta, e cun mínimo sentido do humor, vostedes poden apreciar que van ás tortas e as dereitas, déso se trata. Eu erro moito, pero non tardo en me disculpar se poidera ofender, e polo tanto estou sempre sometido á tiranía da miña autocrítica, palabra que lle recomendo por se lle poidera cumprir. Saudiños certos

Anónimo dijo...

Contención.

Marcos Valcárcel López dijo...

Agradezo moito estas chamadas á Contención dun dos nosos Anónimos, sempre tan necesarias.
Por esa mesma razón, por ex., elimino un dos últimos comentarios do sr. Arxides: xa nos suxeriu antes retomar un tema que a el lle interesa e que xa se tocou. Ben, a partir de aí non ten ningún sentido "fotocopiar aquí" anacos de fíos que están máis abaixo: se todos facemos iso, o blog ó cabo sería ilexible. Xa suxeriu o tema: se a xente quere entrar nel, entrará... Pero non abuse do calzador.

Anónimo dijo...

Mire, non tiña o menor interés en fotocopiar ren, somentes a intervención de apicultor-a, me fixo retrotraerme á memoria, ademáis do propio fío déste post en torno a Isabel Pérez, que sen ser santa de miña devoción, vexo que poida que non se lle estea a facer equitativa xustiza, mellor dito, apréciase certa inquina, e para rematar voume a identificar para que se lles pase a teima...
Traballo no Tosca, e polo tanto exerzo a prostitución, son muller e atendo polo nome artístico de Paula.
Áta sempre

Marcos Valcárcel López dijo...

Eu non teño ningunha teima en identificalo, sr. Arxides, entre outras cousas porque xa o está.

Anónimo dijo...

Arxides, suxire que apicultor pode ser apicultor-a. Arre carallo, nesa posibilidade non pensara eu. Agora o entendo todo.

Marcos, non sexas fantasma porque non o tes identificado. O que buscas é que pique e che dea mais pistas.

Anónimo dijo...

Sr. Arxides que no Tosca non todas as mulleres "exercen a prostitución". Non faga axiomas onde non os hai.

Anónimo dijo...

Hai que ser un misóxino machista para usar as expresións que usa o penúltimo anónimo: "Agora o entendo eu"... porque ten que ser unha muller, claro, faltoulle por engadir.
Dicir iso só amosa un brutal e impotente machismo tabernario. Que pena dan algúns pobres homiños frustrados da vida. ¿Alguén se pode estrañar as mulleres non teñamos interese en semellantes energúmenos?

Anónimo dijo...

A crítica é necesaria e, eu diría que imprescindible, pero estaría ben que esta circulara en todas as direccións. Quizais isto non estea pasando.
Poño un exemplo: Paréceme moi ben que haxa un debate franco sobre o da consellería de Cultura, Cuba e máis os mojitos, pero boto de menos un fío sobre a axente electoral do PSOE na Arxentina. Sería útil para todos.

Anónimo dijo...

E un fío sobre a folga dos transportes??

Se cadra é un tema sen interese...

Anónimo dijo...

Marcos Valcarcel, vostede ten fixación coa política nacionalista, só ten ollos críticos para nós, entendo que non se fien de vostede. Coméntase que quedou vostede moi frustrado por non ser nomeado delegado de cultura. A vista de tempo estaban no acertado. Con xente tan rencorosa non se debe traballar.

Anónimo dijo...

Para Arxides:
Estaba a escribir e foíseme o ordenador, espero qeu non salia duas veces.

Sr., puxémos os nosos "cuchas" a averiguare e soubemos de fontes ben solventes que o nº 1 de Calvos d Randín púxoo a Laura. No tocantes ó "Bruto", parece que foi o nº 1 quen o escolleu.

Tamén decíamos que o medio rural é moi difícil e non hai mimbres para tamaño cesto.

Lembraba algúns loitadores dos anos 70 e principios dos 80 que quedaron na cuneta estigmatizados e machacados por a súa propia xente, acusados de todo tipo de felonías e rarezas. Visto desde aghora paréceme a introducción de unha cultura allea e ofensiva no noso medio rural pero daquela non soubemos velo.

Ver cheghare a estes "novos" pode doer por non teren "mamoria" do pasado máis próximo pero non vexo alternativa.

No tocantes as ideas socialistas de Markus, non teño a menor dúbida. Foi do Partido "socialista" galego. Eu non dubido en afirmar que hai socialistas tanto no bloque como no peso-e (aberto).
Se abandonou a militancia tanto ten, esto é como os curas, o paso por o seminario crea carácter.

Anónimo dijo...

Latinistas a mín!.
Isbelaaaaa!.

Cómo é ?. Episcopus ou episcopum?

Auriensis é correcto?.

Anónimo dijo...

Apicultor, pare xa por favor de facer de can. Anda sempre cheirando pegadas de posíbles críticos coa liña oficial do blog: anti-bng. Ponse a ladrar en canto alguén crítica ao seu dono Marcos Valcarcel, saíndolle escuma pola boca de raiba. Como siga así haberá que chamar a perrera.

Anónimo dijo...

Se apicultor é apicultora cambio o de can por cadela.

Anónimo dijo...

Tampouco son Marcel, e non insultei ao SR Valcarcel, só reinterpretei o texto que el mesmo escribiu pero creo non telo insultado, se o SR Valcarcel pensa que o insultei ou se sentiu ofendido pola miña opinióm pido desculpas e deixarei de intervir neste blog.

Anónimo dijo...

leio iste blog todo-los días, fai tempo que não intevenho, a verdade é que por vezes não me atravo. Têm un nivel alto e outras vezes é abstracto e parece o salón dunha casa particular de amigos que estam a tomar um café, e um sinte que há que pedir permiso.
Bom, coisas aparte, leio a diario porque aprendo muito e iso não e corrente, obrigado.
Tambem disser-lhe-ei que pelo dito por vezes não parece plural, mas é. Por vezes como o grupo é tão concreto semelha que o blog tém opinião, mas o ser plural o que queira que diga o contrario. Acho que se calhar no tema nazonalista, poder-se-ia dizer coisas positivas e obxectivas, em tanto ao governo. Acho que tenho lido coisas não moi acertadas sobre Quintana, desculpem pelo de acertadas, quis dizer positivas. Acho que é uma figura a tratar mais seriamente, pro vezes tenho visto uma sorna um pouco de grupo cultureta, virtual.
noraboa o blog e sobor de todo o seu creador, é muito bom, e gosto dele muito porque dignifica o galego e a expresão en galego polo que acho é muito importante.

Anónimo dijo...

É máis ca lamentábel a saída de ton dalgúns intervintes. Lamentábel o abuso deste sitio que o señor Valcárcel pon a disposición de todos. Cúbrese de gloria quen escribe ás 09:56:00 PM, de gloria e de moito máis: que se duche. Demostra un gran estilo o das 10:02:00 PM e das 10:05:00 PM. E o último, que non derradeiro, das 10:30:00 PM ten un ataque de dignidade. Lamentábel que estraguen o blog deste xeito. E o peor de todo é que querendo defender o BNG (que eu tamén apoio) amosan unha imaxe penosa do mesmo que lle fai dano, moito dano. Lamentábel. Penoso. Inquisitorial. Indigno. A estes o nacionalismo, en realidade, impórtalles tres pementos.

Anónimo dijo...

Rogo non me meta no mesmo saco dos que falan de cans e cadelas, eu só falei de política.

Anónimo dijo...

Xa empeza a ser difícil dicir calquer cousa crítica aquí sen que aparezan os defensores a ultranza da ortodoxia do blog nun tono lúgubre e compunxido.
Non creo que sexa para tanto que apareza de cando en vez algunha voz discordante. A non ser que pretendan que todos repitamos, unha e mil veces a importancia deste sitio para a cultura galega, para o intercambio de ideas , etc., etc., etc.
Non creo que sexa o millor para as Uvas que todo o que se asome a elas mostre primeiro un respeto reverencial.

Anónimo dijo...

Mentres Quintana chama ao BNG a traballar “con esforzo e intelixencia para converterse na casa común de todos os galeguistas do país”, vostedes, coa súa actitude, andan a demostrar todo o contrario. Quen fai realmente política anti-nacionalista?

Anónimo dijo...

Non é obrigatorio ser nacionalista. Por suposto, nin ter casa común nin farrapos de gaita. E demostrar o contrario tampouco non é malo. Ou é que non se pode facer política antinacionalista? Onde o pon? En que prospecto está indicado?

Anónimo dijo...

Por suposto que non é obrigatorio ser nin pro-nacionalista nin anti-nacionalista. Cada un opina segundo o seu saber e entender.

Mais eu estou de acordo co que dá a entender o anónimo que cita a Quintana. Non é actuando do xeito que están actuando aquí algúns dos seus supostos defensores como o BNG vai conseguir os seus obxectivos políticos.

Causa, en efecto, algo máis ca pena os "argumentos" (sic) do anónimo das 09:56:00 PM. O da dualidade can/cadela é para premio á necidade. E o que confunde ser "voz discordante" ou "falar de política" debería consultar o dicionario para decatarse de que unha cousa é iso e outra moi diferente insultar e difamar coma posesos.

Pero todos sabemos que hai xente que non vai aprender nunca. Sabémolo e aturámolo con paciencia franciscana. E agora que sigan coas súas, están na súa prebe...

Anónimo dijo...

Eu penso que un dos que provoca maior crispación neste blog e o propio Apicultor: busca o corpo a corpo. Disfruta cos combates trabados e suxos como os maus boxeadores. Rastrexa todos os fíos para topar materia para as súas lideiras obsesivas. Calquera pode comprobalo revisando as súas intervencións. Hai moitos outros que participan , máis ou menos, dos seus puntos de vista pero non amosan ese celo compulsivo contra o discrepante chegando ao insulto, tratando de atribuír identidades , etc. Pero que lle imos facer. Esa é a súa condición. O que si sería bon e que non se presentara sempre como o permanentemente agraviado.

Anónimo dijo...

Outra vaca no millo!!!!

Anónimo dijo...

¿Galiza ou Galicia?

Anónimo dijo...

Membro ou membra?

Marcos Valcárcel López dijo...

Por suposto, non vou responder as babecadas do anónimo das 9,56 de onte martes. Cando lin esa mensaxe, o único que se me ocorreu é iso que din os mozos de agora:
"Vale. Queres un pin?"

Marcos Valcárcel López dijo...

Graciñas por outras mensaxes de apoio que saen neste fío.
Moi razoable a intervención do anónimo das 10,55 h.: nesa liña eu prefiro pensar que moitas das saídas de ton que aquí aboian non son de militantes do BNG. E, se así fose, estou seguro que hai moitísimos outros militantes que non comparten ese estilo nin certas actuacións. Cando Quintana fala de galeguismo (varias veces nestes días) e de abrir o BNG como casa común tampouco está emitindo na mesma onda destes supostos militantes marcados pola súa simpleza e sectarismo. Agardo que moi cedo estean en minoría no propio BNG: agardo que no futuro se sintan incómodos porque o BNG vai por camiños moito máis sensatos e razoables que o seu pobre discurso (o destes militantes, quede claro).

Marcos Valcárcel López dijo...

Por outra banda, comprobo que teño moitos lectores/as entre a militancia e os simpatizantes do BNG: saúdos a todos/as.

Anónimo dijo...

For PP Questions:
Na história das línguas internacionais e de cultura mais próximas existírom várias possibilidades para " limpá-las, fixá-las e dar-lhes esplendor". Um dos sistemas mais utilizados consistiu em restaurar as formas mais genuínas e legítimas, documentadas nos textos escritos das épocas em que eram línguas "normais", de uso generalizado e com prestígio literário, mesmo na Idade Média.
A história do galego, como é bem conhecido até polos estudantes dos últimos cursos da ESO, é umha história "anormal", interrompida, dominada por outra língua muito próxima, que chega às Canárias e à América na última década do século XV, e que se impom nos territórios da Península Ibérica, excepto em Portugal. A partir deste momento (e inclusive muito antes), o galego como língua oral incorpora muitíssimos castelhanismos (abuelo, adiós, carretera, escuela, gallego, miércoles, justicia, ochenta...) até tal extremo que foi necessário, com a chegada da democracia, iniciar um trabalho laborioso para conseguir restaurar formas hoje admitidas como correctas.
Alegar por parte de um organismo, para defender e refrendar como legítima e cientificamente correcta umha variante com uso ao longo da história da língua oral, é um argumento sem base científica e que priva, automaticamente, de auctoritas os integrantes de dito organismo. A Academia Galega recebeu a auctoritas por Decreto e com a mesma facilidade que se outorgou essa auctoritas, com a mesma facilidade também se lhe pode retirar.
Na história da Galiza sobram argumentos filológicos, históricos, culturais, sociais e até políticos (lembremos apenas o Sempre en Galiza de Castelao, a Historia de Galiza de Otero Pedraio, o boletim d´As Irmandades da Fala, a Revista Nós...) para restaurar Galiza como única forma legítima, normativa e claramente diferenciada da castelhana Galicia.
Nom deixa de surprender que nuns momentos em que há problemas e conflitos na economia, na sanidade, nas estradas..., umha destacada dirigente do BNG ignore qual é o nome correcto na língua autóctone do País, aliás perfeitamente assente na história do galeguismo e do nacionalismo galego. Acaso é tam importante proibir e até proscrever a memória histórica deste País?
MARÍA DO CARMO HENRÍQUEZ SALIDO
Catedrática da Universidade de Vigo

Anónimo dijo...

Ou sexa que... (¿?)

Anónimo dijo...

Pois non lle sei. Como é a voz histórica do reintegracionismo, pensei que pagaba a pena coñecelo...

Anónimo dijo...

Tampouco sería un argumento menor o feito de que en Portugal, Brasil, etc. Na lusofonía , en definitiva, a forma que se impuxo sexa Galiza. Moitas veces tomamos o portugués como referente na recuperación de léxico, etc. Con ese mundo teremos que entendernos. A ese mundo temos que aproximarnos. Argumentar que esto é unha obsesión do nacionalismo para crear un distanciamento artificial ( La Voz de Galicia) é absurdo.

Anónimo dijo...

Grazas, Arume.
Grazas, Anónimo.

Anónimo dijo...

Non é tan absurdo: na decisión de optar por Galiza hai un cálculo diferenciador claramente nacionalista. Pero é que ademáis a percepción da xente (non demasiado nacionalista en Galicia/Galiza polo que marcan as eleccións) é tan importante como a intencionalidade das decisións.
Por moito que lle queiramos ver precisamente intencións perversas a un xornal como La voz de GALICIA.

[A esta polémica hai que engadir o uso ou non do artigo: A Galiza ou Galiza]

Anónimo dijo...

@s membr@s do PDI que non puideron asinar na mesa constituída a semana pasada no seu centro poden facelo na consexería do mesmo até o venres, día 20/6.
Hoxe na Uvigo.

Anónimo dijo...

Tamén hai unha percepción errónea, onda nós, no que respecta ao nome da cidade de Porto. Non "Oporto", aínda que os portugueses sempre din que "moram no Porto".
E tamén din que están a traballar "na França".

Anónimo dijo...

Ou na España.

Anónimo dijo...

OK, Da Coba. Daí que (está a falar un burro) penso que a polémica La Coruña/A Coruña é estéril. Tería que ser "Coruña".

Anónimo dijo...

Eu, que son aínda máis burro, penso que, en tal caso, en castelán sería "La Coruña" i en galego "A Coruña". Cada língua nomea ás cousas, mesmo as cidades, á súa maneira.

Anónimo dijo...

Apicultor!!
Ei...

Anónimo dijo...

Hai nacionalistas, mesmo independentistas que sempre optaron por Galicia ( lease Ferrín, por exemplo)

Anónimo dijo...

Qué quere, Medela, que acabo de chegar do curre, déixe que me prepare antes unha clarita (se hai ingredientes na reserva).

Anónimo dijo...

Tal e como lin lin hoxe nestoutra páxina llelo comento:

RAG = "Real" Academia española en Galicia

Anónimo dijo...

BLANCO VALDÉS
Visto desde la perspectiva de sus intereses partidistas, la conselleira de Cultura ha cometido un error de principiante al consultar a la Academia Galega sobre ¡cómo debe llamarse este país!: ha hecho una pregunta sin conocer de antemano si la respuesta iba a gustarle. De trabajar en un bufete de abogados, ya la habrían mandado a pegar sellos. Y es que nadie con una mínima experiencia hubiera tropezado en esa piedra, tropezón que le ha supuesto a Ánxela Bugallo hacer un ridículo espantoso: literalmente, salir trasquilada cuando en realidad iba a por lana.

Fiando no se sabe muy bien en qué complicidades, pensó la conselleira que la Academia iba a darle la razón y a confirmarle que es legal el insólito uso oficial del término Galiza en lugar del de Galicia, lo que serviría al BNG de clavo ardiendo al que agarrarse para seguir vulnerando, como hasta ahora, el Estatuto.

Pero la Academia, menos complaciente de lo que por aquí parece ser habitual -hay que confiar en que la solícita forma de actuar de la presidenta del Tribunal Constitucional no acabe siendo la regla general- le ha dicho tururú a la máxima autoridad cultural de nuestra Xunta, dejándola a ella y a su partido con un palmo de narices.

El asunto es delicioso, pues, además de animar la apoltronada vida política gallega, pone un broche de oro al despropósito de que disfrutemos, gracias al Bloque, de un país que parece tener en la misma lengua, no uno, sino ¡dos nombres oficiales diferentes! De hecho, desde que el BNG cogobierna la Xunta (sería hiperbólico afirmar que gobierna en coalición) asistimos al milagro de la multiplicación de los países y los nombres: en paredes o periódicos vemos a diario que entidades oficiales controladas por la segunda parte contratante (el BNG) impulsan en Galiza actividades que organiza o patrocina la Xunta de Galicia. ¡Eso es tronío!

En buena lógica, este circo debería terminarse. De hecho, nunca debiera haber empezado, porque resulta evidente que Galicia es el nombre oficial de este país. Por no aceptar tal evidencia, ha acudido ahora la conselleira a preguntar lo que todo el mundo sabe a quien no está capacitado para darle una respuesta adecuada: pues no es finalidad de la Academia elaborar dictámenes jurídicos. Algo que también ignora, al parecer, Ánxela Bugallo.

¿Qué hará a partir de ahora el presidente de la Xunta? Si sigue en su línea habitual, no hará absolutamente nada y permitirá al BNG que llame oficialmente a Galicia de un modo partidista, que supone vulnerar lo que dispone el Estatuto. Sería una mala noticia, y no tanto por el huevo como sobre todo por el fuero: pues mal puede llamarse presidente de la Xunta quien preside en realidad la Separada.

Anónimo dijo...

Xa non está accesible o dicionario de Ir Indo.
Isto é o que puxeron na páxina web.

http://www.digalego.com/diccionario/Html/index.php


A Secretaría Xeral de Política Lingüística con data 10 de setembro de 2.007 sacou no Diario Oficial de Galicia un concurso público para financiar un dicionario na rede (debido a que só había -e segue habendo- o da Real Academia Galega, con 15.000 entradas e na normativa anterior). Despois de adxudicarllo a unha empresa tivo que declaralo deserto debido a un gran fallo na redacción das bases.

Ante esta decisión IR INDO EDICIONS retira da rede o seu Dicionario ata que a Secretaría Xeral de Política Lingüística rectifique as bases e volva convocar, en concurso público, este servizo

Pedimos desculpas aos milleiros de internautas que neste curto período de tempo nos visitaron, e que incluso nos enviaron os seus parabéns.

Confiamos en estar con vós o antes posible.

Graciñas.

Anónimo dijo...

Ei...picultor, o Medela non pode vivir sin vosté. Ingredientes non sei se terá na reserva, pero "agredientes" seguro que non lle faltan. Hehe.

Anónimo dijo...

Non entendo ben o asunto: pode alguén explicalo millor? En que consiste o "gran fallo"?

Anónimo dijo...

Eso.

(Por certo,ArumeDP,obrigado polo libriño).

Anónimo dijo...

Galicia/Galiza...

a terra das oportunidades...

para quen saiba chuchar ben das subvencionciñas...

unha academia "real" e institutos lingüísticos culturais varios (unha chea deles), e un dicionario en Internet de 15000 palabras... que segue a anterior normativa...

e teñen que sacar un concursiño-subvención de varios miles de euros para darllo a unha empresa privada (privada?), pero son tan burros que por un problema burrocrático non hai parné...

entón a empresa privada (privada?) decide sacar o diconario que xa tiña na rede...

e os paganos que lles damos os cartos a todos (Xunta-Política Lingüística, Real Academia española en Galicia, institutos lingüístico-culturais varios, editora subvencionada) quedamos sen o dicionario

e aquí non pasa nada

Anónimo dijo...

¿Que é iso do "gran fallo"?

Anónimo dijo...

O de Blanco Valdés empeza a ser pura chabacanería

Anónimo dijo...

Apicultor!!!!!!!!!!!!!!
Ei!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Acabou coa "clarita"???

Anónimo dijo...

Ouviron, no meu computador furrula o dicionario Ir Indo...
Acabo de o verificar.

Anónimo dijo...

Pois faga o favor: busque chabacanería.

Anónimo dijo...

Non trae esa entrada, Arume...

Anónimo dijo...

Nun -breve- momento de achego, varios comentarios sobre o tema inicial do fío.

As uvas na solaina non é un blog antinacionalista; o seu editor non é un antinacionalista. As uvas na solaina non é un blog pro-PSOE.

As uvas na solaina é un blog no que como tema abundan asuntos referentes ao BNG, con frecuencia aspectos negativos que case chaman de seu por unha valoración consistente en crítica negativa; para a miña percepción iso resulta innegable. Tal cousa provoca receo nalgúns lectores, que ás veces chega a crispación; eu propoñería considerar as cousas desde un punto de vista algo distanciado, buscando mesmo -por que non?- a parte boa: primeiro, manteñamos na mente que é mellor que falen de un, aínda que sexa ben; segundo, todo isto reviste a miúdo un aire de familia (aínda que sexa non moi amigada), no que o asunto relatado doe, cando menos ata un certo punto.

Deixo fóra extremos biográficos, xa que biografía, ter, témola todos. Pero non quero evitar outros asuntos.

Comparece no blog algunha sinatura que se recrea (ou proxecta) especialmente na descualificación acre e desprezativa ao nacionalismo e o BNG; non digo que non teñan dereito. Ora ben, a escasez xeral de momentos críticos en relación co PSOE fai que aquela censura ou mofa resalte máis, e lle confira ao blog, con frecuencia, un ambiente que a) pode connotar e b) en tal sentido, non lle fai ben ningún.

Quero facer referencia e avaliación concreta ao Apicultor. Resulta, notoriamente á vista, persoa grandemente interesada no Bloque, a súa práctica e arredores; el mesmo o ten dito: dáme máis xogo, no sentido que sexa e que el mesmo saberá. A súa avaliación adoita ser negativa, se ben por veces recoñece que o fai deliberadamente e para provocar debate: houbo un tempo no que, a todas luces, buscaba que algún contertulio en particular -eu, vg.- entrase ao trapo vermello; e funcionaba, madia leva se non. Refírese moito menos ao PSOE, e desde logo en forma considerablemente menos negativa; anima a que calquera outro realice tal avaliación, de maneira ben razoable. Ora ben, cando tales críticas xorden (case sempre no comentario e non no titular) é ben raro que, nin por parte do Apicultor nin por ningún outro se secunden demasiado; algunha que eu teño presentado suscitou o silencio máis ruidoso, por veces diría que mesmo abrumador.

Consecuencia: As Uvas na Solaina non é un blog antinacionalista, pero eu perdín unha grande parte do gusto que tiña por participar aquí en debates políticos: non me encontro cómodo en situación tan polarizada, e non desexo puntualizar momentos especialmente desagradables. En todo o que digo, considero que ningunha estatística interna me desmentiría.

E rematando: puntualizo que ningunha das sinaturas por sistema anti-, polarizadoras logo, máis arriba referidas son a do Arume, XdC, Apicultor, Leituga ou -xaora- Marcos Valcárcel; non cito outras que son obvias. E reitero o meu aprecio como contertulio, máis alá de disensións puntuais e outras actitudes, fóra das aquí referidas, que ás veces me resultan ben inhóspitas.

E despois do sermón (xa mo teñen dito outras veces), o saúdo, desexo de bo debate e mellor noite. Volvo ao choio.

Anónimo dijo...

Medela: deixou Charlotte na miña casa este recordo dos seus días con ela na lagoa véneta.que tempos!!

Anónimo dijo...

Non son quen de abrilo: repito: que tempos!!.

Anónimo dijo...

Arumes, por favor, esperábamos de Vd. un silencio valorativo.

Anónimo dijo...

Valorativo de que?

Anónimo dijo...

Carlotiña quería ser miña moza... Eu fixen o parvo. Recoñezo que non me atrevín a levala a Lobeira. Imaxine esa escena no río Limia, amigo Arume.
Sería a revolução!!!!!!!

Ouviu, grazas polos vencellos do outro día a Domenico Modugno.
Modugno é God.-

Anónimo dijo...

Imagino el cosmos entero compuesto de suspensiones heterogéneas. Una naranja se cruzaría con una ecuación, un árbol con una mariposa, un rinoceronte con una bailarina de flamenco, y yo, mientras mis quarks bailasen, desparramados, disfrutaría de esos encuentros fortuitos. Si no existiera la gravedad, los cuerpos no experimentarían la menor fatiga. Las articulaciones mantendrían su elasticidad. Veríamos a nobles ancianos enamoriscarse de un feto que oscilaría, todavía andrógino. Las posibilidades de encuentros se multiplicarían hasta el infinito. Todo ello podría reducirse a una ecuación.

lourixe dijo...

A min o dicionario tamén me vai perfectamente.

Anónimo dijo...

Lourixe, aparte de eso, toda armonía es utópica. Nos hallamos sumergidos en el horror. En este instante, mi felicidad obedece al hecho de que me he sustraído a la masa atómica designada con el nombre de cuerpo. La sensibilidad de un átomo todavía no puede ser olfateada ni percibida por los físicos. Yo la estoy tocando en el instante en que escribo estas líneas. Es la magia del pensamiento desprendida de las amalgamas provisionales, de todos esos cuerpos que no parecen saber que son la punta más acerada de la ilusión.

Anónimo dijo...

Podería ser máis explícito, Saavedra?

Anónimo dijo...

Ten razón, Saavedra, pero non toda a razón. Ou sexa, que é incompleto.

Que eu teño criticado con dureza importantes aspectos do BNG é verdade, pero tampouco deixa de ser certo que algunhas veces teño feito avaliacións positivas (nomeadamente de Quintana como "modernizador"), e non me faga rebuscar nas miñas intervencións (non gardo ningunha) para desmostralo. Ora, podo admitir que ten habido máis do primeiro que do segundo, mais tamén ten que entender que con determinadas actitudes o poñen a güevo (caso Valadés, Aymerich e o Holocausto, a concelleira esa d´Ourense, ...). Fronte a posicións melífluas e no fondo desculpatorias, teño feito, e fareino, crítica sen panos quentes. Polo demais, non debera entenderse, en sentido estrito, as miñas críticas particularizadas a Beiras ou a Nogueira como críticas ao BNG, xaora, e coido que me entende ben. Igualmente, debo recoñecer, como xa lle confesei outras veces, que, cando debatía con vostede, teño acudido deliberadamente á provocación para fomentar o debate.

Verbo de criticar ao PSOE agradézolle que recoñeza a miña disposición para tal mester. Pero ten habido aquí moi poucas ocasións propicias ou gorentosas: as máis das veces as críticas son de caracter local (caso Orozco, ou o recente dos orzamentos ourensáns), cuxas circunstancias descoñezo e que, ademais, me teñen moito menos interese. Detéctase aquí unha preguiza bastante evidente por parte dos nacionalistas neste sentido: a maioría quéixanse de que non se lle dea caña aos socialistas, pero poucas veces son quen de propoñer asuntos de tipo xeral, con fundamentación e documentación, alén de dicir que Marisol López é isto ou aquilo. Con todo, coido que nunca a defendín.

Finalmente, amigo Saavedra, pasóuselle por alto unha cousa: as críticas que aquí se teñen verquido desde posicións de pretendida pureza nacionalista contra o BNG (Quintana traidor, as moquetas e demais lugares comúns). Ante a ridiculez argumental das mesmas, en máis de unha ocasión teño posto en evidencia a súa inconsistencia, o que, implicitamente e dalgún xeito, supón posicionarme a prol do BNG fronte a estes críticos, sen deixar de ser crítico por iso. Circunstancia esta que me ten granxeado máis dunha inquina, como é ben notorio. E nestas ocasións concretas, permítame avalialo tamén a vostede, o teño visto retraído de máis para o meu gusto.

Dito todo isto, non me poña nin tampouco me poño ningunha medalla nacionalista nin socialista, xaora. Nin as quero, nin as necesito, nin tampouco me interesan, pois son dos que opina que os tempos das adhesións inquebrantables xa finiquitaron.

Eu vexo os touros desde a barreira e limítome a comentar, con maior ou menor fortuna, a xogada. Ademais, en sentido estrito, eu son galeguista, non nacionalista (e, desde logo, en absoluto nacionalista se como tal se entendesen as intervencións dalgúns que veñen por aquí).

Que teña boa noite e, en especial, que lle sexa livián tanta corrección de exames. Como sexa tan severo cos alumnos como eu o son co BNG, moito me temo que van quedar para setembro unha boa restra deles.

Anónimo dijo...

Anónimo, deja tranquilo a Saavedra. Qué quieres de Saavedra? Ahora quien hablo soy yo. La propia imaginación no cesa de rozar los objetos y de encontrarse con ellos en el espacio, como si toda forma fuera una ficción que una conciencia se encargase de perpetuar. El inmenso orgullo de los humanos atribuyéndose exclusivamente la conciencia. Yo he visto ecuaciones que me miraban. He sentido guijarros tratando de entrar en comunicación, me ha hecho estremecer la oscuridad que me rodeaba y me protegía como un amplio abrigo de lana durante una noche glacial. La imposibilidad o la dificultad de comunicarme con los hombres me ha abierto la sensibilidad. Para qué quieres a Saavedra si me tienes a mi.

Anónimo dijo...

Apicultor no acaba de entender de qué va la cosa. Pensé que eso describía bien el fascismo. Un asunto de hombre a hombre. Un asunto del que las mujeres son inocentes, aun cuando algunas se hayan dejado atrapar por la máquina fúnebre. Una suerte de gran ataúd donde se hallan entremezclados todos los sueños humanos, toda la grandeza, el arte en su conjunto, la ciencia y la filosofía. Más adelante, cuando ya estaba en la facultad, investigué sobre los artistas fascistas y llegué a la conclusión de que una ideología que genera ese arte merece ser tachada de fascista. Ése podría ser el único criterio. Sería suficiente. Mis amigos me contraponían a Drieu, y a Céline. Los leí. Nunca me gustaron. Tal vez por razones equivocadas.

Anónimo dijo...

Vale, Flanaghan. Celebro que se pasase ao castelán: sáelle algo mellor que en galego.

Anónimo dijo...

Lo que me gusta del plancton es que flota entre dos mundos y goza a la vez del agua y de la luz. Es sin lugar a dudas la vida más armoniosa, la vida a la que yo aspiro. Una vida tan hermosa que los sueños ni siquiera necesitan aflorar. Una vida carente de tensión. Una vida que es una melodía ofrecida al principio de incertidumbre. Una vida que acaba bruscamente, en la decoración. Un itinerario perfecto: luz, agua, danza y fin. Y como veo que Apicultor no me entiende, me voy para el cadalecho.

lourixe dijo...

Debería ser inncesaria a puntualización, pero non creo que ser nacionalista implique obrigatoriamente a militancia no BNG, nin a entrega en corpo e alma á devandita fronte, nin mesmo sequera a sistemática "deposición" dunha papeleta coas súas siglas cada vez que @ galeg@s somos requerid@s ás urnas.
E si, é evidente o desequilibro na balanza de críticas entre o BNG e o PSOE neste e noutros espazos de discusión que me gustaría poder considerar de esquerdas. Por incurable optimismo chego a plantexar a hipótese de que do BNG cabía esperar algo mellor, por canto sabemos que do PSOE non temos nada que esperar.

Anónimo dijo...

O desequilibro na balanza de críticas entre o BNG e o PSOE é evidente, sobre todo se temos en conta que o PSOE dispón de máis consellerías.

Coincido con Lourixe na súa avaliación do PSOE.

Efectivamente, pódese ser nacionalista e crítico co que está pasando co BNG. Este partido busca desesperadamente o voto pero nin fai militantes, nin fai simpatizantes nin fai país, e isto último é o peor de todo. Eu atrévome a facer o seguinte vaticinio: nas próximas elecións o PSOE vai barrer, axudado polos medios de comunicación e polo voto emigrante e o vendedor de fume da Moncloa. O BNG manterase ou baixará.


Non entendín moi ben a quen se refería González cando fala de sinaturas "por sitema anti". Apicultor, como xa nos ten acostumados, saiu raudo e veloz a apuntar os culpables de todo, aínda que mirando os touros como el o fai, "desde a barreira", neutral e usando o método científico. E se necesitan bibliografía, mándalles un carro dela.

Xa hai tempo que se dixo por aquí que se botaba de menos máis concursantes e máis diversos ideoloxicamente, así que o tema non é nada novo. Eu só vexo moreas e moreas de "anónimos" que, lamentablemente, non se atreven a participar cun nick, e habería que preguntarse as razóns. E non falo dos chistosos e faltóns de turno.

Anónimo dijo...

¿Cales son as razóns polas que moreas e moreas de "anónimos" non se atreven a participar cun nick?

Anónimo dijo...

Estou dacordo: "Detéctase aquí unha preguiza bastante evidente por parte dos nacionalistas neste sentido: a maioría quéixanse de que non se lle dea caña aos socialistas, pero poucas veces son quen de propoñer asuntos de tipo xeral, con fundamentación e documentación, alén de dicir que Marisol López é isto ou aquilo".

Anónimo dijo...

O anónimo que fala dos átomos debéu de ler a Teilhard de Chardín e as súas reflexiós sobre "o átomo conscente" (ou átomo de conscenza).

Anónimo dijo...

Seguro que o autor do Xénesis referíase ao plancton,cando escrbíu aquelo de "o espíritu de Deus flotaba nas augas". Debéu de ser a orixe da vida. Así que o anónimo aspira, non a ser Deus, senón "o espíritu de Deus", máis "espiritual" aínda.

Anónimo dijo...

Ai que carallo. Escribín en Google "atomo consciente" e "Chardin" pra enlazar algo desa teoría, e aparecéu este libro, en portugués, que eu lera fai mil anos, naquela colección de realismo fantástico,non lembro a editorial, na que publicaban a Fulcanelli, Jacques Bergier,etc :PREMER.

Anónimo dijo...

A meirande parte do blog é ou votante, simpatizante ou próximo ao BNG. Eso explica que se fale do que mellor se coñece. E tamén iso explica que haxa un horizonte de expectativas sobre os demás contertulios (supostamente tamén nacionalistas ou asimilados) que non sempre se axusta á realidade. Convén en todo caso falar dun en un e non en nome de todo o mundo. Aquí cadaquén expresa as súas ideas ou simplemente aporta ao debate ideas que non necesariamente comparte pero que poden iluminar ou ilustrar (ou escurecer, claro está) un asunto.
E, amiga Lourixe, non sei se a xente espera máis do BNG. Pero a min non me inclúa: eu non espero nada.
"Bótase de menos algo máis de variedad de opinións", lamentan algúns anónimos. Será que botan de menos coincidir con alguén ou que alguén diga o que eles pensan: é dicir, afirmarse ou reafirmarse. Para iso basta que se expliquen neste foro e punto.

Anónimo dijo...

Sr. Dacova:
O anónimo a quen vostede trata inútilmente de referenciar, mesmo buscarlle algunha expricación científica, non precisa de tales cualificacións, é arte en estado puro, arrepían os poros cada unha das sensacións que transmite, é recoñecible polo instinto, a quen algúns califican de asilvestrado, é transparente e simplemente literario, espido nas palabras, ainda que para algunhas/os non desexe ser reconocible por outras trabas mentáis, que non lingüísticas, Que pracer!

Anónimo dijo...

  Exemplos recentes de debates que non interesaron:
Anónimo said...
Os símbolos tardan moito en desaparecer.
O PSOE aínda non se desfixo do puño pechado (aínda que agora úsao de maceta). Tampouco se desfixo da Internacional, nin de Alfonso Guerra.
vie jun 06, 06:04:00 PM  
 marcos valcarcel said...
Si, pero eso son símbolos moitas veces usados de forma residual. Non se canta a INternacional nos mitins electorais do PSOE nin se ergue o puño... Iso queda para a liturxia interna dos congresos.
Nesa liña pode ir o aceno do BNG. O anagrama mantén a estrela vermella, pero cada vez se vai ver menos... Aínda que é difícil imaxinar un 25-X sen os berros canónicos e máis que históricos como "Galicia Ceibe, Poder Popular".


...ou:





Anónimo said...
Un tema interesante a discutir sería se o ensino público millorou algo co bipartito. Eu , particularmente penso que non millorou nada. É máis do mesmo. Se cadra con máis burocracia e, por veces cunha xestión pouco crara.
jue jun 05, 10:33:00 PM
.... 
Non houbo ningunha resposta.

Anónimo dijo...

Na lectura apurada de mañá, dúas puntualizacións forzadas: primeira, non busquei nin busco aquí espello de min mesmo; quen coliza iso con respecto a min, sospeito que non me entende nada. Segunda: non pretendo ser completo, e todo o que podo trasladar estes días son sensacións, persoais si, pero das fiables.

Novo posicionamento: non, non penso ser máis concreto. Cada un ten o seu estilo e escolle os seus momentos. Desculpe quen pregunta, quero ser claro pero non brusco.

Dúas reafirmacións: primeira, do que digo, penso que ningunha estatística interna de frecuencias me desmentiría; lástima que ninguén, polo visto, estea en situación ou teña interese por facer a proba. Segunda, por unha cuestión de predominio e orientación temática, por ese detalle das frecuencias, por sentirse un permanentemente impelido a facer exclusivamente crítica negativa ou ben actuar como factor compensatorio (retraerse, di vde., Apicultor, e é de agradecer porque algunha vez xa ten dito cousa ben peor), eu, persoalmente, teño ben escasa motivación para entrar aquí no debate político.

Non dou culpas, puntualizo en ton que pretende ser tranquilo e espero que non pareza melifluo; espero non pasar por un promotor dos panos quentes, aínda que xa nin sei que cousa deba interpretar. Con todo, que eu estea máis ou menos -sendo as cousas como son- tampouco non ten moita importancia. Xa vale de falar de min; teñan bo debate e mellor día.

Anónimo dijo...

Cómo un asunto insignificante se póde convertir nun gran escándalo :
Poñendo no Google "400 mojitos" saen 43.700 entradas!!!
As Uvas tamén colaboraron.

Anónimo dijo...

A memoria deste blog non me desmentirá cando digo que aquí o 80% dos comentarios versan sobre a lingua galega (exceptuada a actualidade ourensá, naturalmente). E tampouco será capaz de desmentir que moitos fíos sobre economía (mundial ou galega) foron espléndidamente esquecidos (non fai falta lembrar que levamos unha semán de conflictos e non houbo ningún comentario). Ou sobre ecoloxía, ou sobre feminismo (aínda está pendente a miña invitación a falar da situación da muller), ou sobre o papel das tecnoloxías. Ou sobre a situación política máis alá do Padornelo (coa significativa excepción do País Vasco) ou dos Pirineus. Non quero dicir que non saíran ou que o noso anfitrión non sacara estes temas unha e outra vez, pero o debate, no mellor dos casos, morreu ao momento.

[Está ben debatir sobre o propio blog, amigo Saavedra, e ata certo punto manifestar cansanzo e mesmo irritación. Pero que saiba que eu tamén me irrito e tamén me canso. Por se pensaba que só vostede ten esa inclinación. Pero supoño que tanto no seu caso como no meu, non é cuestión de botarlle a culpa aos demáis. Convén aguantarse.

Anónimo dijo...

As uvas NON colaboraron no dos catrocentos mojitos. Colaboramos algúns dos comentaristas, con nicks e apelidos. E Je ne regrette de rien.

Anónimo dijo...

1. PP y PSOE rechazan considerar el gallego idioma oficial preferente

El PSdeG matiza que ya es la lengua prioritaria de la Xunta, salvo excepciones, y los "populares" acusan al BNG de tratar al castellano como un idioma extranjero.
http://www.farodevigo.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2008061200_4_233203__Galicia-PSOE-rechazan-considerar-gallego-idioma-oficial-preferente

2. O PP proba que Touriño coñecía a suposta axente electoral

Manuel Vilas . O PPdeG deu un golpe de efecto esta tarde no Parlamento de Galicia. Alberto Núñez Feixóo mostrou unha foto na que Emilio Pérez Touriño posa canda unhas mulleres nun acto da fundación socialista Iniciativas XXI. Unha delas é María Isabel Blanco Rodríguez, a suposta axente electoral deste partido que viaxou á Arxentina con cartos da Xunta.

http://www.anosaterra.org/nova/o-pp-proba-que-tourio-coeca-a-suposta-axente-electoral-.html

3. Cos servizos xa en marcha
O goberno español frea a transferencia dos 40 millóns prometidos para os dependentes

Vicepresidencia láiase de que na altura do mes de xuño, o executivo español teima en aprazar o envío dos cartos.
http://www.vieiros.com/nova/67111/o-goberno-espanol-frea-a-transferencia-dos-40-millons-prometidos-para-os-dependentes

Anónimo dijo...

1.-
El BNG reclama que la Xunta declare al gallego "idioma oficial preferente"
Los nacionalistas demandan también para el castellano el trato de idioma "cooficial" en la Administración, "que deberá ser respetado en los usos individuales".
http://www.laopinioncoruna.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2008061100_4_197711__GALICIA-reclama-Xunta-declare-gallego-idioma-oficial-preferente

2.-
Especialistas opinan que 'Galicia' y 'Galiza' son topónimos correctos y ven una decisión política elegir el "oficial"

SANTIAGO DE COMPOSTELA, 10 Jun. (EUROPA PRESS) -

Los topónimos 'Galicia' y 'Galiza' son correctos desde el punto de vista filológico y de la tradición sobre la denominación para la comunidad, según indicaron hoy el historiador Ramón Villares y el filólogo Henrique Monteagudo, ambos miembros del Consello da Cultura Galega. No obstante, estos especialistas vinculan la elección de la fórmula "oficial" con una decisión "política" e "institucional".

http://www.europapress.es/galicia/noticia-especialistas-opinan-galicia-galiza-son-toponimos-correctos-ven-decision-politica-elegir-oficial-20080610154010.html

Anónimo dijo...

1.-
O goberno español segue pechándolle a billa ao teatro galego

O BNG repróchalle ao Ministerio de Cultura, xestionado polo galego César Antonio Molina, que teime en discriminar os grupos do país no reparto de cartos.
A última convocatoria de axudas realizada desde Madrid polo chamado Instituto Nacional de las Artes Escénicas y Musicales, INAEM, entidade dependente do goberno español, resolveuse con apenas 150 mil euros para compañías de Galiza, de entre un total de 10,7 millóns de euros repartidos.
http://www.vieiros.com/nova/67064/o-goberno-espanol-segue-pechandolle-a-billa-ao-teatro-galego

2.-
Reganosa
Blanco afirma que "no es el momento de debatir" la ubicación de la planta
El conselleiro de Innovación e Industria, Fernando Blanco, aseguró hoy que "no es el momento de debatir" la ubicación de la planta regasificadora de Reganosa, situada en Mugardos (A Coruña), sino de "volverla competitiva".

Anónimo dijo...

O que son as cousas. Nun ínterim que non concreto, puiden pór por escrito un caso práctico. Reprodúzoo e volvo marchar.

No seu día, quixen suscitar aquí un debate arredor da política lingüística desenvolvida pola Secretaría Xeral correspondente. Presentóuseme unha alegación de méritos sustentada por apostila complementaria ("Parece que algo fan estes socialistas, ¿non, Saavedra?"). Respondín cotexando o apartado correspondente do Programa de Goberno bipartito, con preguntas concretas no modelo do Ubi sunt? Houbo breve manifestación do Apicultor ("A min tamén me gustaría saber moitas outras cousas", grosso modo e con subliñado meu) e engadido posterior que seica nos devolvía ao rego ordinario ("Que fan os do BNG?"); contribuíu o Arume dos Piñeiros con brevísima referencia -diría que en ton case conmiserativo- ao referido apartado do Programa que, aínda con esas, non deixa de ser tan prescritivo coma os referidos a ordenación do territorio (verbi gratia).

Nin máis cousa. E digo eu se non pedirían outra esculca a, digamos, acción do aludido departamento e maila súa titular, Marisol López, que eu agora aquí -eludindo logo os panos quentes e en nota posible de cor- caracterizo como epítome posible da incompetencia por inadecuación. Aquel día, convencido polo clamoroso silencio, empeceime a encontrar un tanto sobrante no debate de política nacional e partidaria que ocupa parte substancial nesta casa. Empecei a deixalo bastante discretamente e sinto algunha satisfacción puntualizándoo agora en forma explícita.

Reitero o bo desexo xeral. Hai moito de que falar e o primeiro é o primeiro. El conceto es el conceto, desculpen a distensión.

[Arume: non estou en absoluto irritado; escribo isto porque o título do fío o propicia. Xaora, en absoluto reclamo exclusividade na insatisfacción. Pero ese oitenta por cen soborda mesmo como hipérbole. Manteño cada liña das mensaxes anteriores. E mando aperta.].

Anónimo dijo...

Como ven, son todos temas intrascendentes:
- a consideración do galego como lingua preferente "ou non" (como diría mariano, agora marianiño)
- a ubicación da bomba frotante REGANOSA, da que os medios calan todo.
- a lei de dependencia, sen cartos, pero que lle serviu a ZP para gañar as elecións, xunto co dos 400 euros ("por un plato de lentejas...")
- as decisións da Real (sic) Academia española en Galicia, na liña bilingüísta, sobre o topónimo
- e o tema "qué hay de lo mío" dos votos dos emigrantes
- as actuacións do ministerio de cultura española (castellana)

Anónimo dijo...

Vén sendo xa vello costume seu, amigo Saavedra, afirmar que "ten ben escasa motivación para entrar aquí no debate político". Non fai falla que se desculpe nin que insista en algo que xa se entendeu á primeira.

Pero se amosa cansanzo, imaxínese eu, mil veces máis agredido ca vostede e aturando unha récua de despropósitos e insultos. E, sen embargo, non me queixo porque non adoito ser un tiquismiquis, aínda que teña moitos máis motivos ca vostede para amosarme canso e decepción.

Noutra orde de cousas, coido que xa din coa "solución" á escaseza de críticas ao PSOE. Así como Valcárcel ten publicado textos asinados por outros, supoño que non terá inconveniente en publicar textos sobre os socialistas asinados por tales críticos e facer con eles un post. Claro que para isto teñen que esforzarse un pouco na redacción e na argumentación. É dicir, ser menos preguiceiros. Envíenllelos ao correos de Marcos e que este, coma sempre, decida se os publica ou non, pois ten sempre a derradeira palabra. Que lles parece a idea?

Anónimo dijo...

Estase especializando en amosar memorial de agravios, Saavedra. Mais os demais tamén temos memoria, así que non é moi produtivo ir por ese camiño, penso eu. Daquela, non é conveniente resucitar textos ou afirmacións alleas e menos descontextualizadas.

Que a vostede nunha ocasión, ou en dúas ou en tres, non se lle seguiu todo que lle gustaría o tema que presentaba? Pois pode ser, pero o mesmo lle ten acontecido a outros, a min incluido, e non por iso me sinto agraviado, decepcionado ou desprezado. Ora ben, cada un é dono das súas propias sensacións subxectivas, e se cadra está ben transmitilas, non digo eu que non.

Anónimo dijo...

Para quen asina "falar de política", con todos os meus respectos:

Perdoe, pero o que vostede fai non é falar de política, senón simplemente colgar determinadas noticias de prensa que versan sobre política. Pero facer iso non é falar de política. É algo moi cómodo, iso si, pero non é falar de política.

Se quere falar realmente de política ten vostede que articular un texto propio, baseado ou non nesas noticias, pero que sexa propio e que incite a ser debatido polos demais.

O que non ten sentido é colgar sen máis noticias e esperar que os demais, como se fósemos cans de Paulov, as comentemos automaticamente para darlle a vostede o gusto. E se despois non o facemos, somos isto ou aquilo. Non é de recibo que vostede sexa un comodón e que o esforzo o teñamos que facer os demais.

Así non funcionan as cousas, penso eu. Non debería ser tan difícil de entender.

Anónimo dijo...

A excepción a esta práctica está no dono da casa, que libremente propón noticias, e os demais dispoñen (isto é, comentan ou non as mesmas).

Os demais, se queremos que se nos faga algo de caso, temos que achegar algo propio, como norma xeral.

Anónimo dijo...

1. poña os lentes. eu asinei "falemos de política"
2. vostede, con esta e outras actitudes, fai que moitos non licenciados non expertos en historia non sabichóns se boten para atrás á hora de participar neste foro. que pasa, que é vosté o que dita aquí as normas ou que?

Anónimo dijo...

A partir do próximo luns eu vou illarme por completo. Afasterei de min calquera trebello que teña algo que ver coa moderna civilización técnica: móbil, internet, microondas, tv, etc. E así permanecerei, nun illamento practicamente absoluto, durante un tempo mínimo de tres meses e máximo de seis.

Está ben claro que ningún dos contertulios habituais ou non habituais destes fíos necesitan para nada saber o que eu penso facer coa miña vida. Pero, como sempre cabía a posibilidade de que alguén che botase de menos e eu teño por norma ser cordial e educado, aviso.

Antes de despedirme por ese tempo, gustaríame facer un comentario xeral, aínda que contraveña un principio que intento soster sabendo de antemán que non sempre o consigo, que é o de non xeralizar.

Penso honradamente que se algúns dos participantes neste fío tivesen conciencia de que as súas intervencións non son palabras voandeiras se non escritas -verba volant, scripta manent-, só cun mínimo de vergonza ou autoestima rogarían ó administrador do blog que as borrase. Dixit.

Ata a vista.

Anónimo dijo...

Pois iso mesmo, anónimo, se quere falar de política fale. O que eu manteño é que colgar sen máis noticias da prensa non é falar de política. Pero non lle prohibo que o faga, faltaría máis.

Podo dar a miña opinión, non?, ou é que é vostede quen dita aquí o que se debe ou non se debe facer ou dicir?

Anónimo dijo...

Por outra banda, vou seguir o exemplo d´O de sempre e voume abster de participar no blog durante un mínimo de quince días.

Xa que seica son un impedimento para que outros participen libremente neste foro e falen de política, voume retirar unha tempadiña. Así quedará o camiño expedito para que eses que supostamente se botan para atrás pola culpa dun, se boten para adiante e opinen dunha vez de política ou do que desexen.

Mais vou estar espectante e comprobarei diariamente se, en efecto, iso acontece de verdade. É un experimento ou proba empírica que me propoño realizar.

Espero dar, deste xeito, satisfacción ao anónimo teimudo que sempre me acusa das cousas máis inverosímiles. Sen embargo, non lle vou pedir inutilmente que rectifique as súas acusacións se, por un casual, non se comproba empiricamente o que el sostén.

Que teñan un bo día e até dentro duns quince días, como mínimo.

Anónimo dijo...

Foto dos comentaristas deste blog nos vindeiros quince días.

Anónimo dijo...

Arume, non comparto moitas das súas ideas, pero ten vostede virtualmente dúas grandes virtudes, un humor excelente e valentia para non tapar nunca as súas ideas, os meus respetos.

Tamén vou desaparecer entre os días 26 de Xuño e 14 de Xullo, vou a praia.

Anónimo dijo...

jajajajajajajaja
Arume é God
jajajajaja

Anónimo dijo...

Daquela, vou aproveitar a greve de foreiros para intervir no blog con furor caucásico.

jeje

Anónimo dijo...

Contención, amigo conductor.

Anónimo dijo...

El ojo que todo lo ve y que hará justicia retributiva. El big brother de la Internet. El cancerbero siempre vigilando. La luz encendida del Pardo. El tapado. El que nunca nos ha abandonada porque está con todos nosotros, en nuestros corazoncitos. El que sabe si ese niño se ha comido un helado contraviniendo las órdenes de mamá, por lo cual le tirarán dela oreja en su casa. El clarividente. El guardián en el centeno. El que te persigue si te vas a mear durante la publicidad. El ya te lo dije yo...

Anónimo dijo...

A rei morrido, rei ponido.

Anónimo dijo...

Furor caucásico, segundo o diccionario virtual Ir Indo.

Anónimo dijo...

Eh Arume!!! Falto eu na foto

Marcos Valcárcel López dijo...

Alucinante o video que cologou Scarlett: se lle desen esta tecnolox�a a Leonardo, qu� ser�a capaz de facer!!!
A�nda que xa o fixo todo...

Marcos Valcárcel López dijo...

Chámoos a todos/as a reconsiderar tan drásticas decisións de abstinencia: eu non as vexo pertinentes.
Agarden a agosto que daquela pecha o blog e xa descansamos todos...

Anónimo dijo...

Don Marcos: Cada vez que interveño no blog ten que saír un anónimo recomendando 'contención'??
Máis que nada porque a outros foreiros non se lles recomenda nada.
Grazas.-

Anónimo dijo...

botarei de menos ao señor apicultor, un gran polemista de gran intelixencia e formación, por min que volva cando queira.

Anónimo dijo...

Para XDC e API.
Estamos de días. O ano pasado por estas datas acercábase polo blog un usuario con cabeza Troll, e corpo de Agrafo, viña de duro, e acabou por ser un clásico do blog. Noraboa pola súa presencia señor XDC. Feliz aniversario.
(Tardei case o ano e descubrir quen era vostede!).


Para o outro clásico, non veña facernos un feo, señor API, sentirémolo eu polo menos, interveña, e deixe pasala auga!.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Xa sei por que a xente desaparece durante estes días do blog: hai unha retrospectiva de Rocco Siffredi no festival erótico de Madrid. Si, si: unha retrospectiva.

Anónimo dijo...

Xa que comezou a catarse, permitiráseme que engada un par de cousiñas.

Se digo o que digo e explico o porqué, hai razón substanciada tan ben por o de sempre que eu non farei máis ca adaptar: convén explicación dunha mudanza de conduta, sobre todo cando a un lle demandan educadamente que a dea, ou simplemente manifestan estrañeza ante o novo comportamento; ou algún pesar, que desde logo agradezo no que significa de consideración.

Ata aí chega o pretendido memorial de agravios. Teño idea de que aquí só queda agraviado o que quere quedar. Puntualizo casos significativos que especifican a miña percepción das cousas; ás veces, xaora, entresacando, ora que non descontextualizando en forma suficientemente danosa coma para desvirtuar o argumento. Xaora, isto segue sendo percepción que aceptará emenda se tal é xustificada.

Feito o choio, patacas á terra. Afirmo que os tons suaves obedecen a afán de conciliación e non a melifluencia; recoñezo que a min mesmo, con frecuencia, me resulto cargante en tal actitude, que con todo e a miúdo considero preferible a outras máis expeditivas. Seguirei escribindo aquí cando e como me acomode, mentres o anfitrión permita. Agora, por exemplo, consumirei o escaso tempo restante participando nun fío de máis e agradecendo no que vale o aceno que nel percibo.

Anónimo dijo...

Véxome obrigado a intervir moi ao meu pesar, Saavedra. Pero é que, francamente, moitas veces non entendo qué quere dicir coa súa requintada, alusiva e elusiva prosa.

Daquela, non sei se se refire a min -ou non- a afirmación súa de "convén explicación dunha mudanza de conduta, sobre todo cando a un lle demandan educadamente que a dea, ou simplemente manifestan estrañeza ante o novo comportamento". Vai por min ou vai polo rosario da Aurora?

Xaora, non se preocupe, que se non entendo é exclusiva culpa das miñas curtas entendedeiras e non da súa prosa cristalina (cristaíña?).

Volvo aos meus mesteres, que tamén os teño.

Apicultor

Anónimo dijo...

A verdade é que no seu día entréi de pura casualidade, como a un desos moitos blogs aos que entras e non volves nunca xamáis. Penséi que sería un blog de tantos. Non penséi nin en escribir nada, anque logo púxenme en plan "picón" e divertínme no rol de troll que me atribuiron. Sorprendéume o nivel dos contertulios e penséi "vaia, aiquí podio aprender algo" , anque os temas tratados tocábanme "de raspallón" moitos deles.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Happy Birthday de Marilyn Monroe a JFK (John From the Kavern)

Anónimo dijo...

¿Fará falta un hermeneuta que interprete a palabra do señor González e que heideggerianamente "o sitúe no mundo"?

Anónimo dijo...

Son Pepe. Paco é meu curmán. Desculpas todas.

Anónimo dijo...

Xunta de Gallaecia

12.06.2008

CARLOS LUIS RODRÍGUEZ

Entre Touriño y Quintana, hay que quedarse con Diocleciano, el romano al que debemos nuestro nombre y al quizá acabemos debiéndole la solución para esta última batalla del topónimo. ¿Galicia o Galiza? Volvamos a la primitiva Gallaecia y pongámosle punto final a esta crisis de identidad que la conselleira de Cultura llevó equivocadamente a la Real Academia.

No era ése el sitio adecuado para hacer un diagnóstico, sino la consulta de un psico­analista de naciones. Algo nos pasa para que, siendo como somos uno de los países más homogéneos y bien llevados, nos enzarcemos en debates simbólicos que casi siempre tienen por motivo una letra, una letra convertida en símbolo sacro.

Cuando no es la L es la Z. No hay Rhs que nos distingan, aquí no existen comunidades católicas y protestantes que se odien desde el principio de los tiempos, ni son nuestras fronteras ideológicas lo suficientemente altas para evitar que la gente las atraviese sin ningún visado. Pero, por lo visto, nos aburre tanta tranquilidad y recurrimos al alfabeto para guerrear, como hicieron salvando las distancias, serbios y croatas.

Así que, cuando parecía olvidada la pugna en torno a la L coruñesa, exiliada con Paco en una hermosa embajada vaticana, la Z hace sonar los tambores. Se conmueve el Gobierno, se alza la Mesa y ya se han visto zetas camufladas merodeando el caserón de la Academia Gallega. A este paso, cada institución, organismo y particular tendrá que decidirse. Una de las dos Galicias/Galizas ha de helarles el corazón.

Tanto la torpe consulta de doña Ánxela como la inoportuna respuesta académica parten de un grave error: confundir cuestiones lingüísticas y políticas. Es la confusión que nos acompaña desde hace tiempo cuando de lenguas, normativas y topónimos se trata. Es la confusión de la que se benefician grupos como la Mesa, y que tanto hace para que el gallego normal deserte de estos líos y se dedique a sus asuntos.

Los galaico-romanos de los tiempos de Diocleciano vivirían peor que nosotros y a lo mejor añoraban un Estatuto de Autonomía que Roma no les daba. Quizá tenían que soportar a una cónsula de Fomento como Magdalena que iba demorando las calzadas. Quién sabe. Pero tenían la suerte de saber cómo se llamaba su provincia. Gracias a esa unidad de criterio, la Galicia con o sin Z se abre paso por la historia y llega finalmente hasta nuestros días.

En este recrudecimiento de las guerras alfabéticas hay varios culpables, pero la principal es esa parte del nacionalismo que decide trasladar una consulta a la Academia, que rechaza después el dictamen, y que ahora inicia una cruzada contra la institución encargada de velar por la lengua, donde tienen asiento, dicho sea de paso, figuras destacadas de ese nacionalismo.

¿Por qué pedir consejo sobre algo a sabiendas de que, si el consejo no gusta, se va a tirar a la papelera? ¿Por qué la RAG es un nido de españolistas ahora, y no lo era cuando se pidió su opinión? ¿No era mejor haber mantenido Galiza como un símbolo oficioso, residente en la semi-legalidad, que se aceptaba sin mayores polémicas?

Mal negocio ha hecho el BNG pidiendo el ADN de su topónimo a los facultativos. Si acepta el diagnóstico, ha de renunciar a un símbolo querido, pero si lo rechaza puede verse arrastrado a una polémica con la Academia que muchos no entenderían. Resuelto el conflicto de la L, aparece el de la Z y con él Diocleciano despunta como posible solución. Viva Gallaecia Ceibe.

Anónimo dijo...

pois, que quere que lle diga, a min pareceme un exemplo máis de frivolidade e superficialidade (algo ao que nos teñen afeitos os comentaristas de prensa en Galicia(sic). Un discursito plagado de chistecitos para facer escarnio dos de sempre. Nada de análisis históricos nin linguísticos. Nada de reseñar as posición do galeguismo cultural e político nos últimos séculos. Nada de nada.
Os defensores de Galiza nunca fixeron disto un casus belli (faltaría máis) sen embargo teñen razóns moi sólidas para manter a súa opción. Toda persoa minimamente informada e libre de prexuicios entendería isto.
Nun país onde a propia normativa non é aínda un asunto fechado, non se entende a imposición, nin nun nin no outro sentido.Facer de isto unha causa exclusiva do nacionalismo do Bloque é demencial.

Anónimo dijo...

Intervención da mañá, brevísima e obrigada.

Apicultor: en

convén explicación dunha mudanza de conduta, sobre todo cando a un lle demandan educadamente que a dea, ou simplemente manifestan estrañeza ante o novo comportamento; ou algún pesar, que desde logo agradezo no que significa de consideración,

falo de min, e pensei que quedaba claro, xa que era eu quen, via motivación, modificara a conduta. Acepto que a prosa miña ás veces resultará escura e non sempre é vontade de estilo (que tamén: cadaquén elude aquilo que considera oportuno, cadaquén) senón torpeza ou resultado do apuro. Polo demais, non quixen en ningún momento faltarlle ao respecto; e, francamente, vou farto falar de min.

Teña, teñan boa mañá.

Anónimo dijo...

Arume: non vai o link...

Anónimo dijo...

Marilyn Monroe sings Happy Birthday to JFK (John From the Kavern).

Anónimo dijo...

Señor Saavedra, eu non son o "hermeneuta" (mira que inventan palabras ben raras)do Pepe Preguntas nin veño aquí coa intención de "situalo no mundo" (a outra palabra xa non a poño porque leva duas gg e iso si que xa non). Eu o que veño é a dicirlle que, se a vostede non lle parece mal, o Apicultor non pon pegas e o dono da casa dá o seu consentimento, estou disposto a axudarlle a esmerar, correxir, pulir, perfeccionar, acrisolar, acristalar, "limpar, fixar e darlle esplendor" ao seu estilo. Para algo estamos os amigos estilistas. Prométolle que sairemos gañando todos, Apicultor deixará de queixarse porque xa non terá motivos para facelo e a harmonía e a felicidade volverán ao seno e ao coseno (aquí que me corrixa XDC) do blog. Fágame caso, xa sabe onde estou, o mal que aqueixa o seu estilo e de pouca importancia, unha nimiedade, diría eu, e xa verá que pronto o pomos en limpo. Señor Saavedra, quero que saiba vostede que eu por facer feliz a Don Apicultor son capaz "acrisolarme" eu mesmo. E darme esplendor, cousa difícil, pero que pode intentarse. Hoxe á tarde paso sen falta pola librería Crisol. Carallo se non. Saavedra, queiran que non...

Anónimo dijo...

Apicultor/a:
Tí non te irás nunca, de momento teste que marchar porque o ruín Arxides, de quen pensaches que te tiña identificada, identificoute ben sen querer, quedando en evidencia non só a tua persoalidade, senón a túa real faciana e pensamentos máis baixos e íntimos, pero coma tí non descansas, sabemos que has andar por ahí emboscada/o, pero habémoste quitar, polo noso instinto, polo respirar, sen os teus estudos, pero coa sabiduría natural. Atenta/o

Anónimo dijo...

Escribe o último anónimo ao fnal do seu comentario unha expresión que a min sempre me fai dubidar: "queiran que non". Non son quen de saber como se di. Eu emprego "queirase ou non", pero teño escoitado e visto outras variantes coma "queiras ou non". Suplico das vosas mercedes aclaracións ao respecto.

Anónimo dijo...

¿Quere dar a entender Sempronia que o señor Apicultor é, en realidade, señora Apicultora? ¿Podía achegarnos datos que permitan chegarmos a esa conclusión ou, en todo caso, indicios cos que podermos facer a pertinente conxectura?

Anónimo dijo...

O nome do país

Carlos Callón

(Jueves, 12 de junio de 2008)

Nos últimos meses, a vulneración dos dereitos lingüísticos dos galegos e das galegas evidenciouse en diferentes situacións que, pola súa gravidade, tiveron tamén eco nos medios de comunicación. Algúns deses casos lembrámolos na manifestación do pasado 18 de maio, ese chamamento cívico contundente ao noso dereito a vivirmos no noso propio idioma.

O Carrefour da Coruña recoñeceu que un xefe de sección insultara a unha traballadora porque esta falaba en galego. Unha xuíza, Ana López Suevos, foi denunciada e cuestionada na súa profesionalidade por emitir sentenzas nesta lingua. O Hotel Ciudad de Vigo admitiu que lle prohibe aos seus traballadores falar neste idioma milenario. O Hospital Modelo da Coruña chegou a enviar un comunicado de imprensa xustificando que unha das súas pediatras lle prohibise a pacientes e familiares que se dirixisen a ela en galego. Segundo datos proporcionados polos centros educativos, o 10,5% das crianzas de tres anos nas sete cidades non reciben nin unha hora de ensino en galego ao día; outro 16% só recibe unha hora...

Ningún destes temas suscitou ningún ditame ou comunicado, por pequeno e sinxelo que fose, por parte da Real Academia Galega. Contrasta este cómodo silencio da RAG perante os problemas da lingua e da cultura do país co protagonismo desta institución na actual campaña mediática contra o uso de Galiza, forma xenuína e histórica, abrumadoramente maioritaria na documentación en galego até o século XVII (aínda que, como é sabido, desde a dominación castelá os textos no noso idioma son cada vez menos e con máis barbarismos).

Hai un debate entre lingüistas sobre se Galicia é tamén ou non unha forma galega, pois a súa pervivencia na oralidade non o certifica, igual que non podemos concluír que gallego sexa o recomendábel porque galego desaparecese da fala, excepto nunha comarca. Mais o que non pode negar ningún lingüista é que Galiza é unha forma propia, da nosa historia e da nosa tradición, que hoxe non é ningunha peza de museo, senón que está recuperada e tamén viva, especialmente nos sectores máis dinámicos en favor dos dereitos da comunidade lingüística galega.

Nesta pugna simbólica contra Galiza están xustamente os principais movementos e grupos fácticos ou de presión que atacan calquera posíbel adianto para o noso idioma e que ollan para outro lado cando hai conculcacións de dereitos notorias e escandalosas como as sinaladas no segundo parágrafo. Iso non quita que haxa moita xente que defenda ou utilice Galicia por apego afectivo ou porque considere máis acaída a corrente lingüística que defende o seu uso por ser a forma maioritaria na fala espontánea.

Do meu punto de vista, o problema non está principalmente no ditame da RAG, pois este é pouco máis que unha paráfrase pouco afortunada das Normas de 2003, extralimitada no aspecto xurídico. O máis grave é que se estean a reproducir diariamente declaracións off the record desta institución, ou da comisión correspondente, sen que en ningún momento se neguen ou se corrixan, colaborando así na campaña de deslexitimación do uso de Galiza e creando incerteza sobre as pautas para un uso correcto do idioma.

A mesma Academia que nas normas de 2003 estabelece o criterio salomónico de que Galicia e Galiza son válidas, agora considera, irresponsabelmente e pondo en perigo o consenso normativo alcanzado hai cinco anos, que isto é “esquizofrenia lingüística” e que “un país non debe ter dous nomes”. Con certeza, é digno de lamento, mais tamén non é novidade tal diverxencia de pareceres nunha institución que, despois de referendar grazas como única forma correcta, realiza declaracións públicas escasamente serias a través do seu presidente cuestionando o seu uso e indicando que el vai seguir dando as gracias. Que autoridade ten para estabelecer normativa quen non a aplica?

Para o progreso do idioma é preciso un referente estándar que conte cun amplo respaldo e consenso social, aínda que tal acordo ortográfico e morfolóxico deba ser dinámico e se revise “en función do proceso de normalización do uso do galego”, tal e como estabelece a Lei de normalización lingüística na súa disposición adicional. Fraco favor lle está a facer á existencia de tal consenso a postura da RAG. Agardemos que os seus membros máis conscientes, comprometidos e preocupados pola situación do noso idioma reaccionen e, aínda que sexa 101 anos despois, teñamos por fin a Academia Galega que a nosa cultura e a nosa lingua precisan.

Anónimo dijo...

¿Non elaborou a RAG o seu ditame sobre o topónimo porque llo pediu expresa e oficialmente a titular da Consellería de Cultura, dona Ánxela Bugallo?

Anónimo dijo...

Un pasiño adiante, e dous atrás... (non é a primeira vez que o fan os da Academia, lembremos as idas e vindas no tema da normativa vixente).

Un día destes alguén nos ten que explicar alguén qué é exactamente o que fan os académicos, ademais de saír con estas chorradas. O dicionario eles non o fan. A gramática non existe? Que é o que fixeron todos estes anos, pois?

A esquizofrenia xa empeza por eles aceptárense chamar "Real" Academia e remata no feito de que existen unha morea de discrepancias entre o que eles postulan nas súas normas e o que eles mesmos (?) recollen no seu dicionario. Se eles mesmos non se dan posto de acordo nesa que debía ser a súa labor principal, con que cara ou faciana se poden permitir ditaminar sobre o nome da Nosa Terra?

Anónimo dijo...

Sr. Swann: Repare en que nunca a Real Academia Galega levou o adxectivo ou predicativo de
"da lingua".
Estou con Vde. no que afirma.

Anónimo dijo...

Amo a Apicultor. Teño saudade.

Anónimo dijo...

Eu tamén. Por iso estou aquí.

Anónimo dijo...

¿Por que non é posible que estean xuntos no mesmo bar, aínda que en mesas separadas, os señores Marcel Swann e Apicultor? ¿Teñen que estar, por mor dun combate de dimensións cósmicas, cada un a súa beira do Mississipi como dous forasteiros coas mans preto das cachas dos seus revólveres?

Anónimo dijo...

Alguén podería poñer o artigo de Bieito Iglesias sobre o tema publicado na Nosa Terra ?.

Anónimo dijo...

tema Galicia/ Galiza, naturalmente, non Swan / Apicultor

Anónimo dijo...

"Ditame ou comunicado, por sinxelo que fose". Pero pode ignorar o presi da Mesa a diferencia entre unha cousa e a outra?

Pero máis adiante di:
"O máis grave é que se estean a reproducir diariamente declaracións off the record desta institución, ou da comisión correspondente, sen que en ningún momento se neguen ou se corrixan".
O artigo 36a dos Estatutos da RAG (que convén ler de cando en vez) prevé esta circunstancia dos comentarios off the record dos seus membros:
"Tódolos académicos están obrigados a gardaren segredo das deliberacións da Academia, podendo referirse nos seus escritos ou ante os medios de comunicación unicamente ós acordos tomados, que nunca serán públicos antes do comunicado oficial da propia Institución. Un académico pode expresa-la opinión sobre asuntos da Academia, sempre que das súas palabras non se poida induci-lo contido das intervencións dos demais académicos nos actos non públicos da Academia".

Por outro lado, eu podo non estar de acordo co establecido coa RAG, pero non podo estar sometendo á institución a un deterioro en función de se gustan máis ou menos as súas decisións. Ou a institución non ten sentido e convén diluila ou, se aceptamos a súa presencia e a súa intervención decisiva no que atingue á lingua galega en Galicia (porque así o dictaminou no seu día o Parlamento), entón convén respetar os seus ditames. A idea de que hai académicos "conscientes, comprometidos e preocupados" e outros non inflixe un dano dificílmente reversible á institución.

[Nota: a min as academias non me chistan moito]

Anónimo dijo...

"... esa parte del nacionalismo que decide trasladar una consulta a la Academia, que rechaza después el dictamen, y que ahora inicia una cruzada contra la institución encargada de velar por la lengua... ¿Por qué pedir consejo sobre algo a sabiendas de que, si el consejo no gusta, se va a tirar a la papelera? ¿Por qué la RAG es un nido de españolistas ahora, y no lo era cuando se pidió su opinión?..."

Anónimo dijo...

Equiliquá...

Anónimo dijo...

"... la torpe consulta de doña Ánxela... Mal negocio ha hecho el BNG pidiendo el ADN de su topónimo a los facultativos..."

Anónimo dijo...

¿Foi realmente un mal negocio?

Anónimo dijo...

A miña opinión é que que ten que ditaminar sobre asuntos lingüísticos é o ILGA (non o "International Lesbian and Gay Association", senón o "Instituto da Lingua Galega). Son filólogos (=expertos en lingua galega) e foron os encargados de facer as normas.

A Academia é outra institución, paralela, que ten lingüístas e non lingüístas. Cando se aprobaron as normas ortográficas e morfolóxicas (tanto as de 1982 como as da reforma de hai catro ou cinco anos), o papel da Academia foi o de dicir "Si buana" ao ditaminado polo ILGA. É dicir, a Academia é unha cousa suntuaria, cunhas funcións moi limitadas, e que se supón que está aí para darlle prestixio ao galego. Pero nin por esas, porque (case) nunca se pronuncia a prol de galego. Xa digo: suntuaria, conservadora, decimonónica.

Anónimo dijo...

¿Pero non é por lei que ditaminar sobre asuntos lingüisticos lle corresponde á RAG?

Anónimo dijo...

¿Por que non tivo a ben responder á pregunta que lle fixen, señor Swann? ¿Non é lexítimo estar intrigado e querer saber?

Anónimo dijo...

Sin Apicultor esto non é o mesmo. Por favor que volva.

Anónimo dijo...

E que alguén me explique as discrepancias entre o dicionario da RAE e o VOLG, tendo en conta que as novas normas están, aínda, por publicar.

Anónimo dijo...

É dicir, publicar no DOG.

Anónimo dijo...

Graciñas Arume.
AAPC= AMO A APICULTOR.

Anónimo dijo...

Srta Kyra: non entendo a relación entre a RAE e o VOLG (Vocabulario da Lingua Galega)

Se consultan este manualiño

As normas ortográficas e morfolóxicas da lingua galega. Edicións do Cumio. 2003.

comprobarán as discrepancias que existen entre as "Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego(RAG-ILGA). Decembro 2003" (consultábeis en http://www.realacademiagalega.org/PlainRAG/catalog/publications/files/normas_galego05.pdf

e o propio diconario da Academia.

Anónimo dijo...

Grazas, sr. Swann; dígoo, porque o VOLG é o vocabulario "oficioso", e o dicionario RAG, o oficial.
Isto é unha auténtica loucura, desde hai cinco anos. E o dicionario Ir Indo, por exemplo, acompaña as normas VOLG.
Boa noite, señor.

Anónimo dijo...

Foise Apicultor e isto dexenera en discusións normativas. El acabose, a morte do bló.

Anónimo dijo...

É vostede moi libre, sr/srta anónimo, de plantexar os temas de debate que queira.

Anónimo dijo...

De verdá que ao gulag todos, os normativizadores, os dicionadores, os da RAG e os de AGAL, o Cagón, o Pepe das Preguntas, o Apicultore sen amore, o Marcelo Swann, tododiós a -40ºC pra que saiban o que é currar nun campo sacando patacas. A Kyra tamén, que non se salva nin a caridade.

Anónimo dijo...

Quén dixo libre. A ese tamén ao gulag de cabeza. Virme a min coa libertá. De verdá que o mando fusilar xa.

Anónimo dijo...

pobriño beria, tantos anos soiño no arquipiélago Gulag, só na compaña do vodka esbirrschoff (sen zume de laranxa!)

Señorita Kyra Kuroswa, non conocerá por ahí unha rusa blanca que lle poida facer compañá aquí ao noso exiliado en siberia?

Anónimo dijo...

Teño saudade de Apicultor.

Anónimo dijo...

MOZA DE BERIA


APICULTOR, REGRESE

Anónimo dijo...

A verdade é que de momento co cambio polo Swann non mellorou a cousa. Esperemos a ver.

Anónimo dijo...

Necesito a Apicultor.

Anónimo dijo...

O autobombo é á publicidade o que a comida lixo á comida san. Non lles hai nada máis patético.

Anónimo dijo...

Contención.

Anónimo dijo...

Veña, Swann, demostra o que vales: un pouco de swing.

Anónimo dijo...

Súmome ao clamor universal por Apicultor. Sen el, a miña vida perdeu todo o sentido. Síntome como un diminuto obxecto cósmico vagando á deriva de blog en blog sen atopar o que el me daba a mancheas.

Anónimo dijo...

Swann e Apicultor competindo por ver quen ten máis Swing (e levarse a moza do blog).

Anónimo dijo...

Apicultor/a, non te esquezas que sigo mirando, agazapada en calquer esquina da noite, non te despistes, levo recortes do periódico con fotos túas en varias posicións e con diversos maquillaxes, coñezo de lonxe o teu perfume, somos varias, somos máis que trece rosas, somos do pobo, amigas de saber, habemos dar contigo...

Anónimo dijo...

Menos coñas. Swann é un verdadeiro nacionalista que non se vende e que é firme nas súas convicións. O outro (que non nomeo) é un descrido que todo o toma a broma. Estou con Swann, sempre.

Marcos Valcárcel López dijo...

Como lles vai a algúns a marcha (Apicultor versus Swan): nin que foran o Madrid e o Barcelona...

Anónimo dijo...

Eu estou con poder participar a gusto e que todos vostedes tamén o fagan, con permiso do señor do flequillo. Non estou en contra de ninguén, nin isto é unha competición.

Por certo: moi bonito vídeo o do swing. Moi erótico. Dunha eroticidade que, lamentablemente, parece que xa pasou á historia.

Anónimo dijo...

Para os culturetas que aínda cren na seleción española de fútbol. Velaquí algunhas respostas de Sergio García, "mediapunta de la selección" nunha entrevista publicada en "Público":

- ¿Qué libros lleva en la maleta? ¿Cuál es último qué ha leído?
- Ninguno. No he leído ni los libros del colegio.

- ¿Tiene miedo a algo?
- Sí. A nada.

- ¿Cuál es su película favorita?
- Fuego de la venganza.

- ¿Cuántos días puede pasar sin desahogarse?
- No lo sé.

- ¿Qué ciudad le gustaría conocer?
- Alguna bonita.

Anónimo dijo...

Non sufrades por el que o ten conxelado a -40ºC Beria en Siberia, para que se conserven intactas as suas carnes e as suas ideas. Cando Beria decida desconxelalo e liberalo para o Occidente civilizado, seguiremos disfrutando con el como o fixemos até antonte. Non creo que a Rosa Sempronia logre dar con el se non soborna a Beria, o seu custodio fiel. E Beria é difícil de sobornar, porque rápidamente che aplica os 40 baixo cero e déixate xelado. Sempronia, de momento: frío, frío.

Anónimo dijo...

Chás, pilleite, ahí estás, viches como non te me escapas Api?

Anónimo dijo...

Agradezo de veras os recordos aquí verquidos, tanto os de coña como os de verdade (que, se cadra, algún hai). Mais xa dixen que ía estar ausente uns quince días (sen que iso impida que lle bote unha ollada ao blog todos os días).

Así pois, rogo a uns e a outros se absteñan de nomearme e de referirse a min durante todo este tempo, para non distraer as achegas tan vizosas que están levando adiante. Eu non merezo ser un tema a debate, habendo como hai milleiros e milleiros máis transcentes.

Para finalizar, quero felicitar moi especialmente o gran sentido do humor de Imparcial, que aínda me sigue facendo rir a cachón.

Nada máis. Por min poden seguir debatendo de política e de cultura (mesmo do sexo dos anxos) con total liberdade. Que non se preocupe máis o señor Swann, que pode explaiarse ás súas anchas sen que a miña presenza o perturbe.

Mais volverei -xa o dixen- dentro duns quince días. Claro que volverei.

Que teñan tod@s un bo día.

Anónimo dijo...

Ese non lle son eu, Sempronia. Vai ter moi difícil pillarme, por non dicir imposible.

E agora volvo aos meus mestres, que tamén os teño.

Anónimo dijo...

Viches como non te aguantas, os teus menesteres, que non mestres, son estos, que para eso eres profesinal/a, e perdiches, por replicar, eu só dixen que andabas ahí e picaches, e has picar máis veces.

Anónimo dijo...

¿Non cre vostede, Sempronia, que é moi difícil redactar dous textos diferentes (e o último máis longo) cunha diferencia de catro minutos? ¿Non pensa que hai que ser un pouco máis observadores? ¿Quere tomar exemplo de min?

Anónimo dijo...

Sempronia, quedaches emparedada entre o Anónimo das 11:48:00 AM, que non é Apicultor, evidentemente, e o auténtico Apicultor, o fenomenal Apicultor, que ten a todos os membros e membras do blog na brasa. Sempro, véxote un pouco despistada. Agora ben, para min é unha satisfacción que me confundas co Mestre Oculto. Non sabes o que me subiches a autoestigma. Ou foi unha "confusión" premeditada para que aparecese Apicultor, como así foi? Xa non sei que pensar. Apí, vélate das rosas con espiñas, que buscan o teu sangue. Para xulgarte e chucharte. Quince días de ausencia como quince rosas tras de ti.

Anónimo dijo...

¿Non pode ser, Sempronia, que o señor Apicultor non se confundise e que volvese realmente aos seus "mestres" e non aos "menesteres" (que en galego é mesteres)? ¿Non pode estar a ler a Aristóteles ou a Maquiavelo, ao meus parecer algúns dos seus mestres?

Anónimo dijo...

Sempronia, aquí o que está claro é quen és ti. Ese xeito de "pesquisar"... Para saber quen é Api hai que seguir a pista de Pepe Preguntas e turrar do fío de Maquiavelo. Logo non digas que non te avisei.

Anónimo dijo...

Como co Tulipán, las mamás se lo pelean.
http://es.youtube.com/watch?v=Wuy4NgZmq7o

Anónimo dijo...

Api, 15 días a partir de cando? Non por nada, por saber canto me queda de angustiosa espera e de sufrimento.

Anónimo dijo...

Sempronia, por que tanta curiosidade por saber quen é Apicultor? A tua parella, se a tes, débeo pasar fatal para satisfacer diariamente a tua feroz necesidade de "misterios para resolver". Se queres chegar a bon porto na resolución do caso, non che queda mais remedio que asociarte conmigo, dono e señor de todos os misterios. Apí, por favor, retírate de detrás da pantalla, que agora a cousa non vai contigo.

«El más antiguo ‹Más antiguo   1 – 200 de 237   Más reciente› El más reciente»