Nobel de EconomíaAlén da teoría dominante
Elinor Osrom e Oliver E. Williamsom gañan o Nobel de Economía pola súa análise da acción colectiva e as empresas como estruturas de goberno
Elinor Osrom e Oliver E. Williamsom gañan o Nobel de Economía pola súa análise da acción colectiva e as empresas como estruturas de goberno
Galicia Hoxe, 13.10.2009
Os estadounidenses Elinor Ostrom e Oliver E. Williamson son os gañadores do Premio Nobel de Economía 2009 polas súas análises sobre o goberno económico e sobre os límites das empresas, informou onte o Riksbank de Suecia. Ostrom será a primeira muller en recibir un Nobel de Economía, polas súas teorías sobre o papel das empresas na resolución de conflitos e as súas análises de como as transaccións económicas se realizan dentro das empresas, asociacións e familias.
Williamson sumou a estas análises as relativas ó rol das empresas como estruturas de goberno alternativas e os seus límites. Estudou como os mercados e as organizacións xerárquicas, como as firmas, representan estruturas de gobernanza corporativa que difiren nos seus achegamentos cara á resolución de conflitos de interese.
Ostrom é catedrática de Ciencias Políticas pola Universidade dos Ánxeles. Williamson exerce na Universidade de Berkeley. O traballo de Ostrom sobre a propiedade pública desafiou a crenza de que a propiedade común é mal xestionada e debería ser regulada polas autoridades estatais ou privatizada.
O economista Mancur Olson, por exemplo, defendeu no seu libro A lóxica da acción colectiva que "só un incentivo individual e selectivo estimularía a unha persoa racional dun grupo latente a actuar cun espírito grupal"; é dicir, que só un beneficio reservado a membros dun grupo motivaría a alguén a unirse e contribuír ao grupo, polo que os individuos actuarán colectivamente para proporcionar bens privados, non para proporcionar bens públicos. En relación con isto, a economía convencional asume a teoría da "lóxica do free-rider": o individuo tenderá a tentar beneficiarse dos bens públicos sen pagar por eles cando lle é posible desfrutalos igual. Este tipo de teorías serviu de base ao neoliberalismo para defender os procesos de privatización.
Pois ben. Sobre a base de numerosos estudos da xestión dos usuarios dos "stocks" de pastos, pesca, bosques e lagos, Ostrom conclúe que os resultados son frecuentemente mellores que os previstos polas teorías estandard. A economista decátase de que os usuarios destes recursos desenvolven sofisticados mecanismos para a toma de decisións e reforzan a regulación para manexar os conflitos de interese.
Williamson sumou a estas análises as relativas ó rol das empresas como estruturas de goberno alternativas e os seus límites. Estudou como os mercados e as organizacións xerárquicas, como as firmas, representan estruturas de gobernanza corporativa que difiren nos seus achegamentos cara á resolución de conflitos de interese.
Ostrom é catedrática de Ciencias Políticas pola Universidade dos Ánxeles. Williamson exerce na Universidade de Berkeley. O traballo de Ostrom sobre a propiedade pública desafiou a crenza de que a propiedade común é mal xestionada e debería ser regulada polas autoridades estatais ou privatizada.
O economista Mancur Olson, por exemplo, defendeu no seu libro A lóxica da acción colectiva que "só un incentivo individual e selectivo estimularía a unha persoa racional dun grupo latente a actuar cun espírito grupal"; é dicir, que só un beneficio reservado a membros dun grupo motivaría a alguén a unirse e contribuír ao grupo, polo que os individuos actuarán colectivamente para proporcionar bens privados, non para proporcionar bens públicos. En relación con isto, a economía convencional asume a teoría da "lóxica do free-rider": o individuo tenderá a tentar beneficiarse dos bens públicos sen pagar por eles cando lle é posible desfrutalos igual. Este tipo de teorías serviu de base ao neoliberalismo para defender os procesos de privatización.
Pois ben. Sobre a base de numerosos estudos da xestión dos usuarios dos "stocks" de pastos, pesca, bosques e lagos, Ostrom conclúe que os resultados son frecuentemente mellores que os previstos polas teorías estandard. A economista decátase de que os usuarios destes recursos desenvolven sofisticados mecanismos para a toma de decisións e reforzan a regulación para manexar os conflitos de interese.
Estados Unidos lidera as escollas
Os estadounidenses Elinor Ostrom e Oliver E. Williamson completaron, co Nobel de Economía, o claro dominio do seu país na edición de 2009 destes prestixiosos galardóns, que, salvo nun par de excepcións, foron a Norteamérica, incluído o da Paz para o presidente Barack Obama. O mero feito de que o máis cobizado galardón internacional fóra para Obama deixaría de seu un selo estadounidense nesta edición, caracterizada polo mimo dos académicos escandinavos a investigadores e políticos dese país.
O Nobel de Literatura foi o único que recaeu integramente fóra do ámbito estadounidense, xa que o recibirá a escritora romanés-alemá Herta Müller, mentres que os de carácter científico foron ben en exclusiva, ben compartidos, para investigadores norteamericanos.
A rolda dos Nobel abriuse o luns da semana anterior co de Medicina para tres investigadores de EEUU, Elizabeth H. Blackburn, Carol Greider e Jack W. Szostak.Ó de Medicina seguiu o de Física, o martes, para os así mesmo estadounidenses Willard Sterling Boyle e Georges Elwood Smith, así como o británico-estadounidense de orixe chinesa Charles Kuen Kao.
O mércores, co de Química, compartiron honras dous estadounidenses, Venkatraman Ramakrishnan e Thomas A. Steitz, xunto coa israelí Ada E. Yonath, por desvelar o mapa do ribosoma.Co de Literatura Europa recuperou momentaneamente as rendas, ó serlle recoñecidos os méritos a Müller, en tanto que representante da voz dos desposuídos e das minorías alemás no leste de Europa. O venres, o Instituto Nobel deu a badalada ó outorgarlle o premio da Paz a Obama, o que ademais de derrubar todos os prognósticos cultivou tantos encomios como críticas.
Os estadounidenses Elinor Ostrom e Oliver E. Williamson completaron, co Nobel de Economía, o claro dominio do seu país na edición de 2009 destes prestixiosos galardóns, que, salvo nun par de excepcións, foron a Norteamérica, incluído o da Paz para o presidente Barack Obama. O mero feito de que o máis cobizado galardón internacional fóra para Obama deixaría de seu un selo estadounidense nesta edición, caracterizada polo mimo dos académicos escandinavos a investigadores e políticos dese país.
O Nobel de Literatura foi o único que recaeu integramente fóra do ámbito estadounidense, xa que o recibirá a escritora romanés-alemá Herta Müller, mentres que os de carácter científico foron ben en exclusiva, ben compartidos, para investigadores norteamericanos.
A rolda dos Nobel abriuse o luns da semana anterior co de Medicina para tres investigadores de EEUU, Elizabeth H. Blackburn, Carol Greider e Jack W. Szostak.Ó de Medicina seguiu o de Física, o martes, para os así mesmo estadounidenses Willard Sterling Boyle e Georges Elwood Smith, así como o británico-estadounidense de orixe chinesa Charles Kuen Kao.
O mércores, co de Química, compartiron honras dous estadounidenses, Venkatraman Ramakrishnan e Thomas A. Steitz, xunto coa israelí Ada E. Yonath, por desvelar o mapa do ribosoma.Co de Literatura Europa recuperou momentaneamente as rendas, ó serlle recoñecidos os méritos a Müller, en tanto que representante da voz dos desposuídos e das minorías alemás no leste de Europa. O venres, o Instituto Nobel deu a badalada ó outorgarlle o premio da Paz a Obama, o que ademais de derrubar todos os prognósticos cultivou tantos encomios como críticas.
Entradas
2 comentarios:
Algún destes premio Nobel en economía preveu a crise que nos viña enriba? Axudaron aos gobernos a diminuír, cando menos, as súas consecuencias (paro, hipotecas impagadas, etc)?
En fin: moito se botan de menos os artigos de Marcos.
Son seguidor dos podcasts da BBC e entre eles os do programa de Peter Days e podo asegurar que, por exemplo, o premio Nobel de economía Paul Krugman xa previra un grande estourido da burbulla inmobiliaria e financeira. Ademais apuntara que a crise sería máis dura no estado de Florida do que no resto dos EUA e que sería peor en España e Irlanda do que no resto de Europa. Por certo, recentemente Krugman dixo para Informe Semanal que a crise en España estaba lonxe do final.
Publicar un comentario