HOMENAXE A BÓVEDA
Marcos Valcárcel

Ourense, 17 de Agosto do 2010

Pensei que debía estar alí. E, con moito esforzo, alí estiven.

A concelleira de Cultura tivo a deferencia de repetir a ofrenda floral para Benito Losada e para min, que chegamos tarde confundidos polos xornais. De certo foi o Club Cultural Alexandre Boveda quen comenzou a recuperar nos anos 90 a memoria ourensá do martir galeguista.

O PROFESOR
Marcos Valcárcel


Na casa de Ervedelo, o avó Benxamín presidía a longa mesa do comedor onde collía unha ducia de persoas. Os homes sentabámonos antes mentres as mulleres traían as fontes do cocido. O meu irmán Fiz e máis eu a cada lado do meu avó: el xa se encargaba de enchernos os vasos de viño e os pratos.
Falábase de moitos temas, desde o estado das vides ata as conquistas amorosas de Julio Iglesias. Ás veces o avó contaba as súas aventuras de mocidade en Cuba. Outras veces dicía:
Agora, calade todos que vai falar “O Profesor”, pois así me chamou desde neno.
E entón xurdía o relato: as infidelidades de Zeus, as viaxes de Ulises, as aventuras de Hércules, o terror da Medusa.
( Para Violeta Picouto, que segue este blog desde o Canadá. Para Pilar Meilán, que tamén o fai desde Barcelona. )

FUTURO ( EIRE )

Marcos Valcárcel


Xa non penso no futuro. Borrei do meu vocabulario os verbos en futuro. Agora só me queda un presente enchoupado de pasado e melancolía.
O futuro é dos que veñañ detras, tamén dos mozos e das mozas da xeneración de Eire.
E non o van ter fácil. Teño confianza. Eire ten as cualidades necesarias para facer cousas interesantes na vida: personalidade, constancia, intelixencia, mesmo unha certa dose de ambición que lle pode ser útil. So lle falta un pouco de sorte e poderá ser feliz. Oxalá poida lograr o lugar onde desenvolver un traballo creativo, un privilexio que poucos poden gozar.