en poleiro alleo (imaxe: Héitor Picallo)

* Soberanismo precursor. Héitor Picallo Fuentes reivindica a figura de Xohán Xesús González. Nun ensaio no que lembra a traxectoria deste xornalista, político, escritor e avogado de Cuntis (GALICIA HOXE 28-3-08)

Galiza era a súa patria, terra e nación. Avogou pola autonomía, pero non tal como se entende agora. Participou na campaña a prol do Estatuto. El propoñía para o Estado un modelo federal ou confederal, unha federación ibérica, que incluíse a Portugal. Era nacionalista, arredista, -quería que Galiza tivese autonomía, soberanía, leis propias-, socialista e marxista, aínda que era partidario da pequena propiedade privada", subliñou Picallo.
"Estivo na UGT e no PSOE. Despois deixou o PSOE debido a discrepancias xurdidas polo seu autonomismo. Entón creou Unión Socialista Galega (USG). Pero cos resultados electorais do 1933 decidiu deixar este proxecto en letargo. Máis adiante integrouse en Izquierda Republicana, organización da que foi expulsado, eu penso que por tentar manter o ideario de USG. Vangarda de Izquierda Republicana foi o último partido que creou. A USG desapareceu, pero sitúase nos alicerces das ideas da UPG, e por iso transcende a súa época. Hai que ter en conta que o mataron cando tiña 40 anos. Se seguise vivo, seguro que tería participado na fundación da UPG, como di Méndez Ferrín", aclarou.

* Pérez Bouza: “Non agardaba, nin moito menos, ser senador” (GALICIA HOXE)
O nacionalista renunciará hoxe ó seu posto de portavoz do Bloque na Deputación de Ourense co fin de centrarse na Cámara Alta estatal. Tacha de anecdóticas as críticas sobre que fora o candidato menos votado da provincia.

Migallas

O modelo sueco do Estado de benestar

(entrevista a Assar Lindbeck, versión galega, vía Gómez Valadés)

Nestes momentos temos un problema: a utilización indebida dos subsidios. Fíxese que en tres países europeos que alardean de ofrecer unha excelente cobertura sanitaria aos seus cidadáns, Holanda, Noruega e Suecia, danse os índices máis elevados de baixas por enfermidade. A xente está sa, pero pide a baixa médica. Hai unha picaresca tremenda. En Suecia, a xente falta ao traballo unha media de 22 días ao ano, cando en Xapón a media é só de tres. Ambos casos son extremos. Pero non é só a baixa por enfermidade. No meu país, os pais poden faltar ao traballo cando os fillos están enfermos. O cal está moi ben. Pero na práctica, a xente queda en casa aínda que o neno se recupere completamente. Toda esta picaresca está destruíndo o Estado de benestar. A xente xubílase moi pronto en moitos países europeos, vanse a casa con 55 anos, ou menos; outros acóllense ao paro aínda que poidan obter un traballo. E a xente o ve tan normal. Fixemos unha enquisa non hai moito para saber se aos cidadáns parecíalles ben coller a baixa por enfermidade sen estar enfermos, e o 60% dos enquisados dixo que si.

(...) Por que cre vostede que ocorre? Ten algo que ver nisto a inmigración?
R. Non ten nada que ver, en absoluto. O que ocorre é que os subsidios son moi altos en relación cos salarios. En moitos casos, a diferenza entre cobrar o desemprego e cobrar o soldo é só do 10%. Ás veces, non hai diferenza algunha. P. Entón, que se pode facer?
R. Hai solucións. Unha é reducir os subsidios; outra, aumentar os controis. Pero iso é bastante difícil, porque a maioría dos enfermos teñen síntomas que ningún médico pode comprobar. O 60% das baixas son por dores de costas e por depresión. Unha solución que están utilizando británicos e estadounidenses é pagar subsidios ao que traballa, é dicir, incentivar ao que traballa.

Fados (escoitado na radio)

Entrevista a Mísia en Radio 3. Bota pestes contra o "purista" Carlos do Carmo. Acúsao de vetala de xeito explícito na película sobre os fados de Carlos Saura. E de dar unha imaxe falsa e depauperada de Amalia Rodrigues (Do Carmo é director artístico do filme). Que opinan os nosos expertos no xénero?