14 jul 2006


CENSO DE GRANDES HISTORIAS
(Andoliña venres 14 xullo)
Estou de acordo cos que pensan que todas as grandes historias están xa contadas. E isto é así dende os tempos das mitoloxías clásicas, as letras grecolatinas e a Biblia: cada xeración só pode aspirar a interpretar dende a modernidade os grandes mitos de todos os tempos. Por iso produce certa incomodidade escoitar declaracións de novos autores (escritores, cineastas, etc.) que din pouco menos que veñen reinventar o mundo. Pobriños, teñen demasiada tradición detrás...
E por iso relacionaba onte o argumento de Superman, e doutras películas de ciencia-ficción, coa historia de Xesucristo. Nun magnífico libro (“La semilla inmortal”, de Xavier Balló e Jordi Pérez, Anagrama) emparéntanse todas as grandes películas, de diversas épocas, coa matriz máis arredada na que se inspiran: por exemplo, “Vértigo” ou “Frenético” son dúas boas películas que remiten ao descenso aos infernos de Orfeo. Historias como o “Scarface” de Hawks que interpretaba Paul Muni veñen do Macbeth de Shakespeare. E os “Tempos Modernos” de Chaplin beben de “O castelo” de Kafka.
Os autores dese libro censan un total de 21 grandes historias. E non creo que haxa máis, de certo, en toda a literatura universal. (Imaxe: Lauren Bacall)

5 comentarios:

Eduardo Lima dijo...

Ola Marcos

Concordo com usted. Penso que todas as histórias, assim como todos os filmes, são um só. A saga do herói/heroína em busca de alguma coisa e que para conseguí-la tem de enfrentar suas limitações e seus antagonistas.
É a fórmula da tragédia grega.
Agora, a Lauren Bacall,que maravilha.

Saudações

moucho branco dijo...

Que maravillosa a Bacall!, a química con Bogart, particularmente en "The Big Sleep" de Hawks, fíxome vela miles de veces replicando cínicamente ao bó de Marlow...

Un saúdo e parabéns polo teu blogue

Anónimo dijo...

Aí falaches.
Agora si que estou contigo.
Isto é unha imaxe
e o resto son coñas.
Escoitade divinas do ano 2006,
así eran outrora as deusas!

Anónimo dijo...

Súmome aos parabéns por colgar aquí retratos desas grandes damas do celuloide que xa non quedan. A Bacall, evidentemente, é unha das miñas preferidas. Quen dera!

Anónimo dijo...

Lauren Bacall!!! Xa non quedan mulleres coma ela!!!