13 jul 2006


O mundo que vén. (Pan por Pan xoves 13 xullo)
Cando eu era pequeno, cría en moitas cousas nas que agora non creo e adoitaba dicir que os meus números preferidos eran o 7 e o 11. O segundo deles supoño que porque vivía daquela nun número 111 dunha rúa desta cidade: os nenos pensan así as cousas. Agora algúns lograron converter o 11 nun número maldito: dende os Estados Unidos á India pasando por Madrid ou Londres. No mundo que vén certas cousas perden o seu sentido: a inocencia dos nenos, a solidariedade comunal, o respecto polo medio natural. Os que de verdade mandan no mundo non barallan estas claves, non contan nas súas gráficas de resultados. E a resposta dos integristas (neste caso islámicos) só aporta autodestrucción, terrorismo e fanatismo: miran cara o pasado e o escurantismo. Houbo tempos peores, dende logo. Pero eu pensaba que os nosos netos vivirían tempos mellores. Empezo a dubidalo.
(Imaxe: Kim Novak)

No hay comentarios: