In Memoriam

Xosé Manuel Quintela

Hai menos dunha hora fun tomar café, o Café Real, como case todos os días. Alí encontreime cos amigos Secundino, de Correos e do BNG, e coa súa dona. E foron eles quen me deron a nova funesta: Xosé Manuel Quintela, militante do BNG de vello, concelleiro en Cea durante moitas lexislaturas, apareceu morto só, na súa casa de Cea, na cama, quizais a causa dun infarto.

Tiña a miña idade e queríamonos ben. Eu tíñao por amigo e creo que el a min tamén. Falabamos a cotío, sempre que nos víamos en Correos e moitas veces máis. De política, do traballo, das cousas de todos os días. Era un currante nato, habituado a bregar na política en condicións difíciles, rodeado do poder da dereita de sempre. Pero nunca se rendía. Comprendía o escepticismo que tiñamos outros, pero nunca quixo impoñer as súas ideas. Nin sequera nas asembleas do BNG, onde tantas veces quedaba en minoría.

Por riba de todo iso, que agora importa pouco, era un bo rapaz, unha boa persoa. Un home comprometido coa súa xente e co seu tempo. Por iso fun, cando menos en dúas ocasións, a apoialo na súa campaña das municipais en Cea, participando nos mitins nun bar da súa zona. Iría cantas veces mo pedise. Botareino de menos, sen dúbida, como a moitas outras persoas que antes eran parte do "humus" máis interesante da vida cidadá e hoxe son só sombras na lembranza. Na súa homenaxe vaia este debuxiño do Castelao do "Diario 1921" que, na mellor tradición barroca, nos lembra a fugacidade desta nosa andaina pola vida e o mundo.

Que a terra che sexa leve, Xosé Manuel.