Unha conversa informal

Andoliña 30 xaneiro. Imaxe de Picasso, O vello bufón, 1963.

Un posible diálogo, onte mesmo, nunha cidade galega.

"Oíches, desta vez si que se pasou o Zapatero co dos 400 euros. Pero, onde imos chegar? Isto é un cachondeo. Mercadeo puro e duro, niso están a converter a política e as eleccións".
"Pois, si. Tes toda a razón. Diríase que nos toman por parvos. Ou por menores de idade: toma ese caramelo e cala, rapaciño. Ou por débiles mentais. Ben se ve que idea teñen de nós".
"É que ás veces danche gañas de mandalos a todos a ese sitio. E que logo só vaian votar os seus militantes e os que cobran do partido, que a eses si que lles interesa o conto, aínda que non lles dean os 400 euros. Que, ademais de votar, tamén temos dignidade, ou non o sabían? Alguén terá que dicírllelo a estes novos xenios da nosa política. Así que un voto vale agora 400 euros?".
"Éche ben certo. Pero, que queres que che diga? Porque mira para os outros, vaia miñas xoias tamén. Agora fichan a Moncho, o exalcalde de Sada, un bo peixe, e á filla do exalcalde de Ponteareas, despois das guerras que alí tiveron. O poder moito pode: derruba muros e resucita amizades. A min dáme noxo. Oes, ponnos aquí outro viño!".