en poleiro alleo: dos azucareiros ó PCE
En defensa dos azucareiros, de Afonso Vázquez-Monxardín (La Región 18 marzo)
Adeus ao Partido Comunista, de Xosé M. Sarille (ECG 18 marzo)
Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
12 comentarios:
Estou totalmente en desacordo coa opinión vertida polo Correo Galego. Eu sigo a pensar que o PC segue a ter un espazo e unha función moi importante que desenvolver nesta sociedade de capitalismo avanzado. Calquera visión crítica do sistema será un avance contra o pensamento único.
Para PABLO: neste caso a opinión non é do xornal, senón do colaborador. E podo asegurarllo, porque o coñezo, que X.M. Sarille nada ten contra o PCE por motivos ideolóxicos nin escribe dende a beira conservadora: só analiza con frialdade crítica a realidade.
Tamén nas municipais francesas o PCF quedou na práctica fóra de xogo. Non falamos, pois, dun fenómeno reducido ó ámbito político español.
Hai unha frase que me gosta moito, porque a inventéu eu, nunha das miñas vidas anteriores. Dí: "Renovarse ou morrer".
E o contertulio Pablo confunde os desexos coa realidade. Humano, demasiado humano.
Señor Da Coba, e esta inventeina eu: "Que se renoven OS OUTROS, que o que é eu, O CAPITALISMO, non preciso renovarme nin renunciar aos principios para manterme mais vivo que nunca e sen ninguén que me leve a contra".
A única certeza que teño é que a sua frase é mais breve que a miña.
Izquierda Unida fai anos que non é máis que un "Pepito Grillo" no que atañe ao funcionamento económico do país. Un partido acomodado e autocomplacente nese papel de suministrador do "grado de subversividade tolerable, xusto e controlado,necesario pra manter sano o sistema". Unha especie de vacuna xerada polo propio sistema que inhibe ataques verdadeiramente serios.
Ese partido quédase sen clientes: en España xa non hai "proletarios", daqueles que só tiñan "prole" e traballaban exclusivamente pra alimentala. O testigo recólleno os inmigrantes, pero non votan.
O artigo do Monxardín ten moito que ver con eso. A filosofía do azucareiro é:" Aiquí está o de todos, e pra cada un según o que precise". Pero a xente prefire a súa parcela de propiedade: "Este é o MEU azucarillo". No da sacarina aínda rixe o "comunismo" na maioría dos bares.
O PCE, con xente tan infumable como Francisco Frutos á fronte, non ten nada que facer. Excepto destruír a Izquierda Unida, labor no que leva xa moitos anos empeñado.
A verdade é qeu parece que desde qeu ningúen se cuestiona o sistema (esqueceuse iso da nacionalizacion da banca, estatalización do ensino, ditadura do proletariado, insurrección independentista, etc.) o único que se pode facer é arrimar un pouco máis á dereita ou máis á esquerda... un pouco máis para o centro, un pouco máis para a outonomía... e para iso chegan dúas forzas, ás que, claro, cómpre sumarlle outras tantas nos lugares de sensibilidade nacionalista, o que permitiría un maior xogo combinatorio.
Como no seu momento AP e UCD, arestora vemos inexorable a confluencia de facto entre PSOE e PCE-IU. Ana Belén, Victor Manuel, etc. saben o camiño.
PD) En Galicia tampouco había sitio para BNG e EG e a mellor posicionada, acabou comendo a outra.
É así e non hai que lle facer, e a quen lle interese a política, que escolla.
Non van estar contentos eses có PSOE se lles fixo unha lei de propiedade intelectual (póñoa en minúsculas adrede) a medida pra eles.
E agora volve aparecer a figura do "Pecado Orixinal" con eso do canon. Todos os cd´s son fabricados có "Pecado Orixinal".
Publicar un comentario