Diarios galegos, de Rosa Aneiros (GH. 4 xuño)
Douscentos anos de prensa no noso país

"Este público esperaba con impaciencia o diario...", así nace o Diario de La Coruña o 22 de xuño de 1808. Unhas semanas antes aparecía o Diario de Santiago, o 1 de xuño de 1808, para dar noticia da rebelión que en Galicia se xestaba contra os franceses. A prensa diaria cumpre, pois, dous séculos en Galicia. A primeira aventura xornalística viñera da man de Francisco María del Valle-Inclán co seu El Catón Compostelano, caracterizado por longas disertacións dirixidas a un público afeito á palabra. Os diarios de 1808 xorden urxidos polas circunstancias históricas e cunha vontade comunicativa ben diferente. Eles tratan de informar sobre a verdadeira situación do exército napoleónico en España, dar conta dos avances do pobo erguido en armas contra o invasor e clamar contra os afrancesados. Coa prensa diaria chega a vontade de cambiar o transcurso da Historia, de provocar acontecementos, non simplemente de narralos. A guerra contra os franceses na Europa de 1808 non foi simplemente unha guerra de navallas, vacas e fusís. Foi unha guerra de palabras, unha guerra en que as informacións e contrainformacións mudaron os feitos. Nacía así en Galicia o que se chamaría o cuarto poder e, da man da Revolución Francesa e da Ilustración, o poder da cidadanía, do pobo, da constitución. Hoxe, dous séculos despois do seu nacemento, con grandes avances e duros momentos nas súas costas, a prensa galega debera facer un exercicio de reflexión profunda. Porque no morno acubillo, tanto do poder político como da oposición, non sempre reside a verdade. Porque ás veces, o exceso de loas e de intereses particulares fai esquecer as críticas e a obxectividade necesaria.