DO BLOG DE JUAN CRUZ:
07 junio, 2008 - 09:45 - Juan Cruz
Bieito Iglesias, un descubrimiento
Estuve ayer en el Pazo de Mariñán, en A Coruña, en el encuentro de escritores que la Fundación Carlos Casares dedica a prolongar el activismo literario del gran escritor orensano desaparecido; Carlos fue un hombre extremadamente generoso, se quitó tiempo para dárselo a los otros, y ahora su viuda y los que llevan la fundación siguen haciendo lo mismo, abriendo el alma para que los otros tengan espacio y tiempo para encontrarse. Conocí a dos escritores vascos, Jon Kortázar a Iban Zaldúa, y conocí a otros escritores, gallegos y de otros lugares de la Península, y conocí a Bieito Iglesias, un escritor gallego, de Orense también, a quien nunca había leído ni escuchado. Es un descubrimiento. Hizo un relato sobre su vida, en la niñez y en la emigración, y lo hizo con tanta frescura, con tanto vigor narrativo, que me lancé de inmediato a buscar sus libros. No los hallé anoche, después de su conferencia, pero hoy que estaré en la feria del libro de Madrid trataré por todos los medios de encontrar al menos Bajo las más bellas estrellas, que es su único libro escrito directamente en castellano, y que publicó Algaida hace algunos años. El libro es una novela que tiene raíz autobiográfica, y si es como lo que contó anoche en la Fundación CaixaGalicia tiene que proporcionar un enorme placer literario. Estuve en este encuentro con un amigo sueco de hace muchos años, Lasse Söderberg, y me contó una anécdota muy hermosa que sucedió el día anterior. Él hablaba y hacía autobiografía, y contaba una historia de amor que se había producido en otros tiempos; él desconocía que, por una de esas razones que el destino depara, la mujer sujeto de esa narración suya estaba en la sala. Y anoche acudió de nuevo, a escuchar a Bieito, esa mujer que se hizo presente mientras Lasse contaba su relación con ella. Se llama Carmela; la conocí también, y me habló con mucho vigor de la obra de Bieito. Luego nos fuimos a comer una tortilla fantástica, antes de regresar al pazo a dormir; esta mañana, así es la vida, me encontré en el avión con Manuel Rivas, que venía a la feria de Madrid a hablar de la memoria histórica. En la madrugada del avión, a mi lado en el asiento, dormitaba el futbolista Alfonso. Ahora iré a la librería, a buscar el libro de Bieito.
Entradas
Hace 5 días
24 comentarios:
¿Non cren que non sería mala idea que Juan Cruz botase unha man para promocionar a Bieito Iglesias alén do Padornelo?
Obras son amores y no buenas razones......
ben, para P.P., en boa parte xa o está facendo, promocionar a BI., ó falar del no seu blog, que ten moitos seguidores/as, entre eles seguro que moitos lectores entusiastas.-.
Sabia y utilitarista pregunta retórica de Don Pepe Preguntas
podiamos formar un club para promocionar a B.I.
Uha mostra así de altruismo e desinterés ten que ser productiva.
Pero o mellor que se pode facer por B.I. é ler a súa obra e interpretala. En lugar de tanta aqmiración e anectota, ou comentario irrelevante como fai Marcos Valcarcel, sería mellor aplicarlle os coñecementos para evidenciar o seu valor, se é que o ten. O demais son retóricas valeiras para quedar ben cunha persoa que recibe tantas simpatías e xenerosidade, por ser eivado, creo que facer xustiza sería valoralo literariamente, seriamente e deixarse de tanta tonteria vanaglorieta.
Entérome agora que á unha novela hai que "aplicarlle os coñecementos" e "interpretala". !E eu que só as lía...! Pero prometo enmendarme e facer un cursiño de hermenéutica e teoría literaria.
Que encontro é ese de Mariñas, Marcos como non informou deste evento da fundacións Casares?
COMENTARIO REVISADO-CENSURADO:
Non esquezamos que Juan Cruz é o que é: --------- con apoio dde PRISA. Non esquezamos que hai dez ou doce anos fixo un artigo enooooooooorme en El País, falando dos kilos que perdera o noso amigo Xan Fonseca. Non esquezamos que tocou ceo e terra para que Vargas Llosa esribira no mesmo diario unha loa de Ojalá octubre (se é ese o título) do propio Cruz. Sen lle restar méritos a Bieito, que os ten de máis, as verbas de Juan Cruz son unha pura arqueoloxía. A metade do mundo literario actual (Alfaguara, PRISA, Cuatro, etc.) pasan polas súas amns (-----). Lamento non poder contar anécdotas persoanis de a xente que o trata (escritores, críticos) e que teñen ben claro quen é e o poder que mantén Juan Cruz. En fin, ún pode abrir o AS e atopar algunhas barbaridades literarias: nese terreo, o blando, e onde mellor se move. Eso e as relacións: non tén máis
Non será que o que fala tan mal de Cruz é debido a que lle rexeitou a publicación dunha novela en castelán?
Francamente, non vexo por qué se censurou o post sobre Juan Cruz. Non é que teña algo en contra do xornalista(non o coñezo persoalmente) e moito menos de Bieito (paréceme un tipo orixinal e un bo escritor), pero cousas moito máis duras se teñen escrito sobre outra xente sen que houbese censura. Entendo que un Blog debe ter un criterio, e que a súa fixación é cousa, sobre todo, do responsable. Pero hai un estilo de Blog que non o determina o propietario senón todos os que participan máis ou menos habitualmente, e neste caso as tesouras viñeron introducir un novo (e, ao meu xuizo, nefasto)xeito de facer as cousas. Estou certo de que será un episodio sen continuidade.
E engado máis: fusilou unha novela dunha persoa amiga súa sen importarlle un carallo. Marcos, non me censute o "carallo", por favor.
Marcos o censurador, pon a todo o personal fino.
Non é un episodio aillado.
Censurao porque ao mellor o le Juan Cruz ,e quedaría mal con el.
Evidentemente Marcos utiliza o blog para a súa promoción personal e ten que afinar as veces cortandolle o verbo a algúns. Asi é, o que non se amolda, queda amoldado ou suprimido.
Este blog cada día se parece máis a Arroutadas, un sitio cheo de burros que se cren moi listos e de ignorantes que se cren sabios.
Ten toda a razón Anónimo, comezando polo Pepe preguntas-Apicultor.
Si, e ademais a algúns interesalles que "canto pior, mellor", pra así facerse eles co cotarro.
Por min como se o papan inteiro , que lles ap-roveite.
Aclaración a JIM MORRISON: non se censurou o post crítico con Juan Cruz, velaí está: só borrei dous insultos que nada engadían á mensaxe e que non encaixan co estilo e filosofía do blog. Xa se fixo outras veces co mesmo motivo e así o seguirei facendo cando me pareza pertinente.
Marcos ten razón en censurar o que lle pete, sempre que iso sexa unha cousa que o que fai é aldraxar á persoa de quen se fala. Ó mellor, paseime en certas expresións. Aclaro: os comentarios acerca (¿verbo de?: non o sei) Juan Cruz foron meus e os asumo. Sigo a pensar que é unha persoa con moito poder e peor mala uva (se se di así). Así que asumo o que fixo Marcos (borrar algunhas expresións: as veces, saéme unha mala (¿podo dicir "hostia"?)) que debe provir dalgún ancestro cabrón(¿podo dicir cabrón?). E Juan Cruz a min non me rexeitou obra ninguhna; otra moita xente si, moitas editoriais e ata moitos lectores. Pero non Juan Cruz en concreto. Non me fastidiría moito (podo dicir "fodería"?) que Juan Cruz rexeitara unha obra miña. Olé con dos collóns (¿podo dicir collóns?). Como José Tomás, que carallo (se podo dicir carallo). Aí queda iso. Olé por vostede, don Chesi. E iso que entre tanto "anónimo" que entra últimamente pensei en deixar o asunto do blog e so leelo. Pero engancha, é como certa música de Lou Redd ou de Bisbal).
Tranqui, Chess, non te alporices. Que onte estabas ben simpático na tv local.
Entendín eu mal o asunto, Marcos. Todo correcto.
Amigo Jim Morrison: quizáis lle interese o que propón estes días o mítico Carrascus:a vida de Jim Morrison.
Pero que se lle perdeu a Juan Cruz por Galiza?.
CRUCIFICDADO: E que teño telexenia, e unha cousa familiar, traballamos ben os enfoques, saímos con esa natruralidade cuasidioníaca que nos prestaron os deuses. Gracias. Creo que coa entrevista de Auria rematei xa o traballo promocional.
En canto a ANONIMO que pregunta qué veu facer Juan Cruz a Galicia, estivo nas xornadas do Pazo de Mariñán. O sábado pasado xantei con Jon Kortazar, que tamén estivo, e a quen lle deron a premio en língoa vasca que recollerá en setembro, xunto con outros escritores doutras lingoas (non lembro ben os que foron premiados este ano). Juan Cruz está en tódolos pratos combonados-precociñados que se lle poñan a mán. Pero tampouco o critico por iso: é a súa forma de vida, como as aves migratorias. México, Arxentina, Venezuela, Andalucía, Galicia (¡Galiza!, eh! ou "hey"), Torrelodones, Sabiñánigo, Viana do Bolo e onde caian os euros. Quen puidera namoralo/quen pudiera namoralo, meu amigoooooooo. Ou sexa, longo desta larga disertación, estaba nas xornadas do Pazo de Mariñán. Creo que foron de venres a domingo ou de xoves ó domingo pasado. Algún rumor exite de que aparecerá na próxima edición de Operación Triunfo cantando a Góngora. ¿A que gaña, o cabrón?
Publicar un comentario