escrito en cafeterías : Lares,
de Miguel Anxo Murado (LVG. 19-9-08)
Imaxe: In ictu oculi, de Valdés Leal (igrexa do Hospital da Santa Caridade, Sevilla)
Imaxe: In ictu oculi, de Valdés Leal (igrexa do Hospital da Santa Caridade, Sevilla)
Non ou vin mencionado en ningures, pero é imposible que ninguén máis se decatase de que Madrid Fashion Week, a semana de moda que se celebra lestes días en Madrid, transcorre non mesmo lugar onde hai unhas semanas estaban vos corpos dúas falecidos non accidente de Barallas e, hai uns anos, vos dous atentados de Atocha.
Quizais é unha forma brutal de facernos ver que a vida segue a pesar de todo. Non xulgo, reflexiono. Pensamos que ou Barroco foi un tempo de artistas morbosos, pero ou Barroco é en realidade ou ser humano. Se onte xacía en Ifema a carne inmolada na violencia ou na mala sorte, hoxe paséanse alí rapaciñas somnámbulas e serias vestindo roupa prestada. Quevedo escribiríalle un poema a esta sucesión de morte e vida, de traxedia e banalidade, e Valdés Leal pintaríao con claroscuros graves e sentenzas latinas, como nese cadro onde, xunto a unha caveira, escribe: In ictu oculi (nun abrir e pechar de ollos), literalmente: nun chisco. Quería dicir que a fronteira que separa a vida dá morte é un instante, pero non é certo: é toda unha vida, teña a duración que teña, ou iso quero crer eu.
Quizais é unha forma brutal de facernos ver que a vida segue a pesar de todo. Non xulgo, reflexiono. Pensamos que ou Barroco foi un tempo de artistas morbosos, pero ou Barroco é en realidade ou ser humano. Se onte xacía en Ifema a carne inmolada na violencia ou na mala sorte, hoxe paséanse alí rapaciñas somnámbulas e serias vestindo roupa prestada. Quevedo escribiríalle un poema a esta sucesión de morte e vida, de traxedia e banalidade, e Valdés Leal pintaríao con claroscuros graves e sentenzas latinas, como nese cadro onde, xunto a unha caveira, escribe: In ictu oculi (nun abrir e pechar de ollos), literalmente: nun chisco. Quería dicir que a fronteira que separa a vida dá morte é un instante, pero non é certo: é toda unha vida, teña a duración que teña, ou iso quero crer eu.
Entradas
3 comentarios:
Un bo amigo meu di que Murado é talentoso, e comparto a súa opinión.
O artigo non se le ben na web porque ten grallas a esgalla.
Unha delas é o do propio suposto título do cadro de Valdés Leal: In ictu oculi.
As grallas débense a meterlle o básico tradutor galego da Voz de Galicia a un texto xa en galego. Así "este" demostrativo, pasa a "leste" e os "o" pasan a "ou", os "os" a "vos", etc.
A voz tiña que ter unhas marcas dixitais para que cando un pida versión galega, non machaque os textos galegos.
Publicar un comentario