En Ourensanía, varias fotos da web da Casa da Xuventude de Ourense.

Esta é unha das mellores: nunha festa antiOTAN, 8 de marzo 1986, Antón Tovar parece recitar o seu poema NON.

Denunciar a Deus

Andoliña mércores 26 set. (Imaxe: A Creacíón, de Miguel Ángel)

Xa saberán que o senador norteamericano Ernest Chambers denunciou a Deus ante os tribunais do seu país acusándoo de carecer de compaixón e causar feroces fames, temibles inundacións e desastres que levaron o terror a millóns de persoas na Terra. O señor Chambers, líder negro en Omaha (Nebraska), non saberá, supoño, que xa Curros fixera acusacións moi semellantes en Mirando ó chau e bastantes problemas por certo lle causaron algúns destes versos. Nin saberá tampouco que o poeta Antón Tovar escribiu cousas coma esta: "Si se nos aparece Deus, teriamos que xulgalo como culpable diste anchuroso campo de torturas e de morte que é o manicomio do planeta".

Eu creo que no fondo víñalle ben a Tovar a idea de Deus para liberar a súa carraxe: "Se Deus non existe non hai un responsable, un culpable da dor do mundo contra quen revoltarse, contra quen blasfemar". Tovar necesitaba de Deus para facelo culpable "deste corpo de miseria do que eu non teño culpa". E de grandes blasfemias están ben cheos os seus diarios: "¡Que fusilen o neno Xesús e que boten unha bomba atómica enriba do Vaticano!", chegou a escribir nun deles. O que non tiña o noso poeta era un avogado que lle botase unha man.