18 oct 2006


O Noivo da morte.
(Pan por pan mércores 18 outubro)
O berro de “¡Viva la muerte!” non naceu en 1936: esas palabras xa as usara Millán Astray para recibir os primeiros lexionarios en 1920. Menudo personaxe! Entre os seus méritos, figura ser o mestre en transmitir a crueldade e a brutalidade a Franco e ós africanistas. Os seus soldados recibiron a Primo de Rivera en 1926 en Marrocos con cabezas de mouros cravadas nas baionetas. Críase un aventureiro como o poeta Gabriele d’ Annunzio e hoxe falan del os historiadores como dun pallaso histriónico. Mutilado e consumido polas feridas de guerra, repartía fotografías e bicos como un Don Juan de opereta. Daba grandes discursos animando ós lexionarios a morrer. Non sempre moi oportunos. Segundo conta Paul Preston, recibiu así ó primeiro grupo de alféreces provisionais en 1937: ¡Alféreces provisionales de hoy! ¡Cadáveres efectivos de mañana!.
(Imaxe: Franco e Millán Astray, dous que tal bailaban)

10 comentarios:

Moralla dijo...

Encántame a última frase. Os que tanto levantaban cabeza, brazo e orgullo con carauta, non eran máis que cadávares andantes agochando espíritus baleiros.

Anónimo dijo...

Cando ao impulso tanático se lle tira o eros queda algo espantoso e feo.
Por certo permitame señor Marcos que me salga do tema, pero estou recollendo algunhas opinións:
Que lle parece a vostede a pretensión salomónica do señor Romeu?
Marcialg

Marcos Valcárcel López dijo...

Saíndo do tema e para Marcialg, como solución a nivel individual e en certos usos non me importaría eliminar o artigo: a fala é incontrolable e non se pode ser demasiado purista nisto; pero creo que o nome oficial, nas institucións, non debe cambiar, pois sería unha cesión absurda renunciar a un dereito que ofrece a lei (os topónimos en galego).

Anónimo dijo...

Juan José Millás publicara no verán un comentario desta foto que era absolutamente maxistral.

Marcos Valcárcel López dijo...

En efecto, APC, como case todos os comentarios de J.J.Millás: para min un dos mellores columnistas españois de hoxe (o mellor?).

bouzafria dijo...

Algo asombroso de Millán Astray, tamén seguindo a Preston, era a súa relación coas mulleres: matrimonio casto con Elvirita, e porén, moitas amantes (mesmo Celia Gámez, non si?). A conclusión que saquei eu da lectura sobre Astray era a dun tolo perigoso pero sorprendente polas arroutadas extravagantes. Canto me gostaría pensar que aqueles tempos son definitivamente lonxanos...

Marcos Valcárcel López dijo...

Mañá volveremos cunha nova entrega sobre Millán Astray: a cara máis cutre do fascismo hispánico, sen dúbida. Tamén podería ser un personaxe de película: Preston conta, como ti dis, o do matrimonio casto con Elvirita, que só lle contou despois de casar que nunca tería relación sexual con el. Imaxinan a escena en clave cinematográfica: o lexionario sacando a súa roupa, demacrado, e Elvirita contándollo... Sería maxistral!!

Silvio Falcón dijo...

Abusando da túa benevolencia... Algún día poderías falar (ou proporcionarme información) sobre por qué (en termos xerais) o republicanismo en España nunca triunfou... Bueno, se me dis porque había persoas como Mola, Millan Astray, Queipo de Llano e Franco pois entenderíao.

A cuestión é que en Catalunya, no Bacharelato faise un traballo con tema libre no que tes que investigar sobre algunha cousa. É un 10% da nota do Bacharelato. (Por certo, outra cousa máis onde nos levan ventaxa).

Pois eu trato estes temas, franquismo, represión, etc. pra explica-lo republicanismo. Así que todo o que poidas publicar nesta liña agradecereicho.

Saúdos Marcos

Marcos Valcárcel López dijo...

nON SEi moi ben, para Silvio Falcón, se te refires ó fracaso do republicanismo como organización ou ideoloxía ou ó fracaso da Segunda República como réxime. Para o primeiro caso, hai estudos, entre outros, de historiadores como Ocatvio Ruiz Manjón e de Avilés Farré para o republicanismo de esquerda nos anos 30 e a excelente biografía de J.Álvarez Junco, Lerroux. El emperador del Paralelo. Sobre o fracaso do réxime a bibliografía é tan extensa que non collería aquí: recentemente o Babelia publicou unha especie de Estado da Cuestión, ademais é unha bibliografía que se reactualiza sen parar. Pero sobran títulos: P.Preston, J.Tusell, Santos Juliá, Reig Tapia, Ramírez Jiménez, J. Aróstegui, A.Elorza, Mercedes Cabrera (a ministra)... e un longo etc. (sen entrar nos estudos das nacionalidades ou locais-comarcais)

Silvio Falcón dijo...

Grazas