16 jul 2007

Imitación á vida (Douglas Sirk)

Revisitada onte, despois de moitos, moitos anos (en 1982-1983 TVE programou un completísimo ciclo Douglas Sirk, lembran?: Escrito sobre o vento; Só o ceo o sabe; Os pilares da sociedade; Orgullo de raza; Himno de batalla..., así ata un mínimo de 15 películas.

Segue sendo unha obra mestra (na imaxe Lana Turner e Juanita Moore). Para min, inconmensurable. Unha auténtica lección de cine do primeiro ó último plano. Só a escena do enterro de JuanitaMoore, a criada negra, xa xustifica per se toda a película: dan ganas ata de morrer se a un lle fan unha cirimonia tan emocionante e emocionada coma esa.

Obra cumio do melodrama como xénero. Sen ningunha dúbida. Houbo un tempo, xa saben, en que a obra de D. Sirk era mal vista dende certa progresía, como un cine demasiado convencional e comercial. Queda algo coa forza expresiva, e tamén coa mensaxe antiracismo, de Imitación á vida (1958), a case cincuenta anos de distancia (o meu ano natal, mira ti).

Á miña filla tamén lle encantou e protesta, con razón, porque hoxe estas películas xa non se poden ver nas televisións, hai que buscalas en DVD: é o que saímos perdendo...

6 comentarios:

X dijo...

Sempre lembrarei rodeada de panos cheos de bágoas esa escena do enterro tal e como ela a desexara. E á súa filla desclasada, desexosa de medrar a costa de renunciar.
Que filme!!!
Agora xa hai tempo que non a vexo, que ganas me meteu o seu post de repetir.
Recordo que foi unha das primeiras películas que gravei en VHS.

Anónimo dijo...

Lémbroa vagamente. Mañá vou ver se a pillo no Corte Inglés.

Anónimo dijo...

É a película favorita de P. Almodóvar. Un bo exercicio intelectual sería o de ver as pelis de Douglas Sirk despois de ver as de Almodóvar. Pero moito recelo que, desde os estudios culturais, xa o fixeran.

Anónimo dijo...

Esta extraordinaria película -melodrama en estado puro- debína ver tres ou catro veces en toda a miña vida. E todas na TV.

Roque Soto dijo...

Recordo a Douglas Sirk coas s�as lentes afumadas en Malib� Beach, falando do seu arte fronte a ese Oc�ano Pacifico, cargado de color e pano de fondo dalg�n dos dramas que deixou entre os mellores do cine do s�culo XX.

Anónimo dijo...

Ós que vedes moitas pilículas ténhenvos embobados,por que moitos cambios de plano,variaciós lumínicas,cambios no volume sonoro etc.,incorporan sofisticadas técnicas de Hipnose...
(É brincadeira.Non mo censuredes.Ou cicáis non é moito brincar...)