12 sept 2007

ricos e pobres...

11 comentarios:

Anónimo dijo...

A mín nunca se me esquece unha viñeta de Chumy Chúmez,creo que en "hermano lobo".Vése un rico con puro e chistera que lle dí a un pobre qu está pedindo: "Qué sabia es la Naturaleza:tú eres pobre y yo soy rico"

Anónimo dijo...

Xa non haberá dereitas e esquerdas, pero sigue habendo arriba e abaixo.

Anónimo dijo...

Si señor, certo. Espléndido comentario -por dicir tanto en tan pouco- de topografía social.

Anónimo dijo...

O vinte por cento da xente,tén o oitenta por cento dos cartos.
E,dentro dese vinte por cento,o vinte por cento ten o oitenta por cento dos cartos de novo...
Continuando coa "ley de Pareto" explícase que uns poucos en todo o mundo teñan a maioría dos cartos.

Anónimo dijo...

Vilfredo Pareto! É vostede unha enciclopedia (a Britannica) ambulante, amigo XDC.

Anónimo dijo...

Unha nova e curiosa sinalética

rico e pobre

Anónimo dijo...

Con isto da riqueza e da pobreza fanse, non poucas veces, moita demagoxia barata.

Leron a Hernando de Soto e, noutra liña, a Amartya Sen?

torredebabel dijo...

eu riría se non fose que aquí tivemos (e non fai tantos anos) un demoniaco ministro de economía con apelido equino que berrou que el necesitaba algo así coma vinte salarios medios ao mes para vivir. Claro, o malo non era que os necesitara, senon que os pagabamos todos.

Anónimo dijo...

Cada persona está totalmente segura de merecer ganar moitísimo máis do que gana.Pero,sólo os políticos teñen a posibilidade de pagarse o que CREEN que merecen.É o tema de outro post,precisamente...

Anónimo dijo...

Fai anos lín un deses libros que fala das diferenzas entre os que se fan ricos e os que permaecen pobres e chamóume a atención unha idea: ten máis posibilidade de facerse rico aquela persoa na que o cobrar diñeiro non inflúa nas súas emociós.
Non é o meu caso.Cando cobro cartos,altéranse as miñas emociós,póñome tolo e gástoo todo.De algún xeito, o meu estado natural é non ter un puto peso.Cando o teño,a miña mente,como sistema cibernético que é,fai o posíbel por voltar ó que considera o seu estado estábel...

Anónimo dijo...

Copio frases de Vicente Risco sobor dos pobres e mendigos ("hermanos",como lle chamaba o meu abó).(En castelán no orixinal):

[...]unos cuantos maridos pobres echaban a pedir a sus mujeres y ellos se quedaban en casa de uno de ellos,jugando a la escoba y al tute,jugando,además,por anticipado,la recaudación de sus esposas.
Yo creo que tienen derecho a divertirse,[...],a un poquito de vicio,[...]También creo que tienen cierto derecho a no hacer nada[...]
El que sean las mujeres las que vayan a pedir,tampoco deja de ser natural.Suelen ser las que conocen las necesidades,las que tienen mejor sentido económico,[...]
La profesión de mendigo,cuando es franca y decidida ,y se ejerce sin vergüenza ni ocultación,me parece una profesión noble,[...]
Yo no me opongo-y si me opusiera sería igual-a que haya organizaciones de caridad que se encarguen de la asistencia a los pobres.Lo que no me gusta es que no les dejen pedir,y que non priven de su presencia y del contacto con ellos.Jamás lo impersonal será tan buen como lo personal.

"Para un elogio del mendigo"
"Libro de la horas",Ourense,1961
paxs.170 e ss.