Bilingüismo paletoide, de Afonso Vázquez-Monxardín (Galicia Hoxe 11 marzo)

No mundo actual, os europeos occidentais de nivel medio somos unha elite culta, progresista nos costumes, dinámica, viaxeira e de tendencias cosmopolitas. Usuarios de internet, Ryanair, TV por satélite, os nosos estudantes chegan ao punto de teren máis en común entre eles -música, cine, tecnoloxía, debuxos animados, moda, literatura, coñecemento do inglés...- que cos seus antepasados de procedencia. Así pois, a opción dunha Galicia bilingüe paréceme pobre. Non quixera que as miñas fillas falasen dúas linguas... as mesmas que o seu tataravó. Sería ir para atrás. Hoxe os nosos nenos estudan en galego e en castelán, e tamén inglés como primeira lingua estranxeira e francés ou alemán como segunda. Ou sexa catro. E como parvos non son, entenden bastante ben o portugués. Cinco. Iso, unido ao gusto pola música en inglés, ao traballo dos profesores, á presenza das E.O.I e aos cursos no estranxeiro con bolsas da administración, sitúannos ante uns mozos abertos desprexuizadamente a unha riqueza lingüística como nunca antes se vira. Esta paixón polas ferramentas de comunicacion é cousa europea e o coñecemento de linguas, un dos indicadores máis claros do nivel socio-cultural. O 7% fala catro linguas á parte da propia. Sen dúbida, a elite máis preparada das zonas máis ricas; principalmente, lugares de falas pequerrechas -luxemburgués, holandés, danés, sueco- onde compatibilizan ese amor ao local co dominio doutras grandes como inglés, francés e alemán. Nós, por suposto, debemos tender a estar nesa elite. O galego porque é a lingua en que se creou esta terra. O castelán porque é unha marabillosa ferramenta comunicativa, chave para España e o mundo a través de Iberoamérica e porque é a lingua principal de moitos galegos e dunha parte importantísima da literatura feita en Galicia. De Rosalía a Valle-Inclán, de Torrente a Valente. En fin, que ninguén pense que os amantes do galego somos tan obtusos como para querer borrar das nosas cabezas ou das dos nosos fillos esta vantaxe comunicativa e renunciar ao que sabemos que nos é tan útil. Queremos só liberarnos de prexuízos e fomentar o uso do galego para garantir o seu uso normal. Nada máis. O inglés, precisámolo por ser a lingua principal de comunicación internacional e co portugués temos unha intercomunicabilidade que debemos aproveitar. Hoxe a vella Galicia rural esmorece -cada vez hai menos nenos con aldea- e a posiblidade de recibiren as clases en galego debe ser valorada, como de feito o é entre a maioría dos pais, como unha sorte que eles non tiveron e que suma coñecementos, non os resta. Non cremos problemas onde non hai, porfa.