12 jun 2008

en poleiro alleo

Fóra de xogo, de Bieito Iglesias
(ECG 12 xuño)

128 comentarios:

Anónimo dijo...

Non se pode estar máis de acordo co Bieito. Onde estea un Atleti-Barça (Delapierre: non é vero?), que se quite calquera partido interseleccións. Agás un Italia-Brazil, con prórroga e repetición do partido dous días despois.

Anónimo dijo...

Non hai link ao artigo.

Marcos Valcárcel López dijo...

Xa está de novo a ligazón. Debín borrala sen querer o destacar máis o título.

Anónimo dijo...

Senhor Valcárcel: Uma pergunta, os que nos apresentamos ao certame de microrrelatos e ainda nao fomos telefoneados, iso quer dizer que nao somos os ganhadores?. Isto é, os ganhadores do concurso forom já avisados?

Obrigado.

UM CONCURSANTE

Marcos Valcárcel López dijo...

Para o último Anónimo: avisar ós gañadores do concurso de microrrelatos é tarefa do secretario do Liceo, non sei se xa o fixo ou non. Supoño que si, porque mañá é a entrega. Eu non podo nin debo dicir máis, está claro.

Anónimo dijo...

Debo discrepar e discrepo: No Portugal-2004, aquela apelación patriótica do Scolari ("Quero uma bandeira em cada janela!"), supoño que seguida masivamente de Caminha a Sagres (non sei se do Tejo à China, dou fe persoal do amplo norte), deu non só en ambiente emocional, senón no bo futbol luso que lamentablemente afundiu no derradeiro partido, o da verdade. Portugal leva callado bos elencos; eu espero moito deles tamén agora (onde poderei ver os encontros, pregúntome?).

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Eu estiven en Caminha aquel infausto día da derrota de Portugal. Aquilo, en efecto, era patriotismo. Pero fútbol, cero.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

E perdoe, amigo Saavedra, pero vostede, culé confeso e supoño rendido admirador de drintíns, como pode celebrar semellante cousa?

Anónimo dijo...

O partido Portugal-Grecia (de infausta lembranza, que a filla maior e mais eu soportamos estoica, sufridamente no bar dun cámping en Aviñón), en absoluto o celebro. Os anteriores, particularmente o Portugal-Inglaterra e (non confundíndome eu) con algún episodio singular coma a substitución de Rui Costa, foron fútbol. Ora que o dream-team fetén, é obviamente outra cousa; e o gol de Koeman, que lle hei dicir.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Holanda o outro día non o fixo mal. Claro que diante andaba un equipiño de volta de campionar. O artigo de Gianni Mura (que agardo traduzan todos os días en EL PAÍS para gloria do xornalismo deportivo) explicaba á perfección a derrota italiana. Pero, ollo, que estes velliños fratelli d'Italia rematan, polo menos, en semifinais.

Anónimo dijo...

Na web do Liceo, en relación ao fallo do concurso de microrrelato, pon literalmente: "FALLO DO “VII PREMIO CARLOS CASARES-2008’’ DE MICRORELATO, CONVOCADO POLO LICEO DE OURENSE. O Fallo daráse a conocer uns dias antes da entrega dos premios terá lugar nun Acto Literario enmarcado nas Festas do Liceo, que se celebrará o 13 de xuño". Se alguén o entende...

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Pero non era este o fío da Eurocopa? Xa que hai unha ausencia completa de futboleiros, e para unha vez que o amigo Bieito fala da bola...

Anónimo dijo...

¿Hai algún fío oculto, mistérico, entre a Eurocopa e o VII Premio Carlos Casares-2008 de Microrelato?

Anónimo dijo...

Haina. A conexión está na "honrilla" de recibir un recoñecemento, un premio.

Os xogadores das selecións nacionais pouco máis que o recoñecemento levan porque non lles pagan tanto por xogar coma nos seus equipos. Por iso o fútbol de selecións é tan pouco interesante. Non se esforzan. Ademais, a metade deles están negociando a tal hora os seus contratos nos equipos, así que teñen a mente partida.

Por certo, pepe preguntas: podería intervir utilizando aseveracións? Non, non me conteste cunha pregunta. Como diría o sr presidente (sobra o de "galego"), "colaboure".

Anónimo dijo...

¿Sabe unha cousa? O meu apelido impídeme facer outra cousa diferente á de preguntar.

Anónimo dijo...

Don Marcel, don Pepe: O gañador do concurso de micro-relatos é Raúl, o xogador do Real Madrid.
Dixéronmo hoxe en Allariz, unha persoa moi entendida.
Velaquí a solución do noitébrego enigma.-

Anónimo dijo...

O gañador do concurso de microrrelatos é a camisa do home feliz.

Anónimo dijo...

Estou completamente de acordo con Bieito Iglesias, sobre todo despois de ver ao selecionador de Croacia exercendo de nacionalista antropófago. E a ver se o de China deste ano serve para acabar de vez e para sempre con esa merdallada kitsch dos Xogos Olímpicos.

Anónimo dijo...

Un artigo interesante; dá que pensar.

http://www.lavozdegalicia.es/opinion/2008/06/14/0003_6904483.htm
Paco Sánchez

Efecto jauría


Acabo de escuchar a unas personas lamentarse de lo arriesgado que resulta decir la verdad en público. Puedes, con prudencia, comentar alguna cosa en ámbitos privados, de modo que no se difunda. Quien osa decir la verdad, si no parece simpática, fácil y por supuesto gratuita, pierde las elecciones si es político, la cátedra si es profesor y el buen nombre y la fama en cualquier caso. Porque en cuanto alguien se atreve a formular en voz alta una verdad incómoda se produce lo que uno de los contertulios llamó «el efecto jauría»: será devorado por los perros, le atacarán por papel, web y aire, tendrá que vivir el resto de sus días como un apestado, fuera de los confines de la vida social.

De este peligro ya nos advirtió Alexis de Tocqueville hace un siglo. O Chesterton más tarde, cuando dijo que llegaría un momento terrible en que la verdad sería tenida como error, algo de una malignidad diabólica, infinitamente más perverso que su contrario: que el error sea tenido como verdad. Puede parecer que ambas frases significan lo mismo, pero no. Cabe confundir un burro con un caballo, pero decir que el caballo debería ser un burro y que, de hecho, lo es, le pese a quien le pese, incluida la realidad misma, daría la razón a Chesterton: implicaría llamarle error a la verdad.

Desgraciadamente, los ejemplos se multiplican. Podemos hablar de temas científicos -embriones híbridos, células madre-, políticos -crisis económica-, deportivos -la deuda incomprensible de los clubes de fútbol-, sociales -el aborto entendido como conquista- y un sinfín de otros asuntos que componen una sinfonía del horror. No solo por la fealdad intelectual del dislate, sino también por ese otro pánico que produce la jauría complacida y opulenta cuando ve peligrar la pitanza. Peor será cuando se acabe la buena vida, empiecen a sentir hambre y mala suerte, y a devorarse entre ellos. ¿Ellos?

Anónimo dijo...

¿E que lle dá en pensar, don Marcel?

Anónimo dijo...

Por qué no te callas, Pepe Preguntas?

Anónimo dijo...

¿Non será vostede monárquico?

Anónimo dijo...

¿Ese artigo de Paco Sánchez non será de 1959?

Anónimo dijo...

¿Lería realmente a Alexis Henri Charles de Clérel?

Anónimo dijo...

¿Por que di que "ya nos advirtió Alexis de Tocqueville hace un siglo" cando en realidade este morreu hai case un século e medio, en 1859?

Anónimo dijo...

PACO SÁNCHEZ é do Opus Dei.

Anónimo dijo...

A cuota Opus da Voz.

Anónimo dijo...

¿Se Paco Sánchez é do Opus, e Marcel Swann di que lle dá de pensar, cal é entón a conclusión que se pode tirar?

Anónimo dijo...

Os do Opus e simpatizantes todos a Siberia a -40ºC. E non se falei máis. De verdá.

Anónimo dijo...

Moi boa pregunta, Pepe, que debería contestar o interfecto.

Marcos Valcárcel López dijo...

Por algunhas columnas que lle lin a Paco Sánchez, sospeitaba o que agora confirma Arume.
Supoño que a presenza do Opus na prensa galega non se limita a ese nome: alguén sabe máis? Outros columnistas do OPus Dei, noutros xornais tamén?

Anónimo dijo...

Fernández Areal e Mario Clavell. Sen disimulo.

Anónimo dijo...

Armóla el guaje. De la cuenca minera tenia que ser. I güei el spórting a primera.

Anónimo dijo...

A conclusión que se pode tirar, sr/a, é que mesmo os non católicos e non cristiáns compartirmos valores propios do cristianismo. Entre eles, a hipocrisía do aborto: cen mil ao ano, no reino de España, na era dos métodos anticonceptivos. E que convén ler a Chesterton, un home que detestaba as ideoloxías irracionais (non humanistas, se queren)

Anónimo dijo...

Opeñerse á hipocrisía do aborto, quixen dicir.
ms

Anónimo dijo...

Outro dereitista máis!

Anónimo dijo...

¿Opónse vostede a que a muller poida decidir libremente sobre o seu propio corpo e que, polo tanto, sexa considerado un dereito?

Anónimo dijo...

Prao anónimo:
Claro que non, claro que non... (non me negará que non me poño ao seu nivel intelectual)

Prao pepe preguntas:
Si. De seguir esa filosófía ("poida decidir libremente sobre o seu corpo"), os medicos deberían deixar morrer aos que se drogan "libremente", ou aos que teñen problemas gravísimos de sobrepeso que lles poden causar enfermidades vasculares. Pero as cousas non así, verdade? E menos neste caso do que falamos, onde hai unha vida en xogo.

E agora unha pregunta para vostede: que opina de todo isto?

Anónimo dijo...

¿Considera, entón, que o aborto non só non debería ser un dereito, senón que mesmo debería estar perseguido como un delicto?

Anónimo dijo...

¿Que opinión lle merece, señor Marcel Swann, esta proposta feita polo BNG que poño a continuación?

A primeira proposición de lei do BNG nesta lexislatura é para unha lei de prazos. Madrid, 19 Abril 08.

A necesidade de modificar a actual lexislación sobre a interrupción voluntaria do embarazo e aprobar unha lei de prazos do aborto, é a primeira proposición de lei que o BNG leva ao Congreso dos Deputados nesta recén estreada lexislatura.

Fundamentalmente, o BNG defende a aprobación dunha lei de prazos e que se garanta o dereito a interrumpir voluntariamente o embarazo nos centros sanitarios públicos.

Máis urxente que nunca dada a persecución a mulleres

Neste sentido, a deputada do BNG no Congreso, Olaia Fernández Davila, “ve máis urxente que nunca a modificación da lei actual despois da persecución dos últimos meses a mulleres que no seu día decidiron abortar. É urxente pola situación xenerada na que se produciu unha auténtica vulneración do dereito á intimidade destas mulleres, o seu dereito á privacidade”.

“Precisamente, para evitar este tipo de situacións é imprescindíbel proceder a un cambio da lei actual e apostar por unha lei de prazos da interrupción voluntaria do embarazo”, sinala Davila.

Na rede sanitaria pública e dentro das 16 semanas

Na súa proposición de lei, o BNG propón que “non constitúa delito a interrupción do embarazo sempre que concurra o consentimento libre e voluntario da interesada” e que “se practique dentro das dezaséis primeiras semanas de xestación”.

Ademáis, de que se poida practicar na rede sanitaria pública de “xeito totalmente gratuito”. Os nacionalistas galegos tamén demandan que os centros sanitarios públicos conten cos medios técnicos, humanos e facultativos necesarios para a realización das interrupcións voluntarias do embarazo.

É preciso lembrar que o actual Código Penal, aprobado mediante a Lei Orgánica 10/1995, consolidou a regulación da interrupción do embarazo dada pola Lei Orgánica 9/1985, despenalizándoo só nos tres supostos extremos. Trátase dunha lexislación restrictiva e alonxada da maioría dos Estados avanzados. “O aborto segue a ser unha carga penosa e a súa criminalización, ou a despenalización hipócrita e restrictiva, un problema grave para moitas mulleres”.

Anónimo dijo...

Algo que nin entendo nin comparto. E vostede que pensa?

Anónimo dijo...

¿Considera, entón, que o aborto non só non debería ser un dereito, senón que mesmo debería estar perseguido como un delicto?

Anónimo dijo...

Claro que non entende Sr.Swann !!.Pola súa condición masculina, está vostede , a salvo, na outra beira e nunca poderá entender o que é parir, moitísimo menos o desgarrofísico e psíquico que leva aparellado un aborto.
Ningunha muller lle chega a esa situación por gusto . Sería moito pedir, ós da banda de Lestrove, non xa que nos deixaran lexislar, pero cando menos, decidir sobre a nosa propia traxedia ?
E sen máis, encargo billetes para o Transiberiano, antes de que me manden obrigada...

Anónimo dijo...

sobor do artigo, de Bieito Iglesias, eu cando era cativo tamen aprendin entre moitas coisas algumas alineacoes de equipas que não olvidei. Quando o ourense ficou imbatido na terceira divisão un ano, eu que tinha oitos anos e estava fora da Galiza vim-o no NODO, e eram Roca, varela , astigarraga, lozano, angel, pito, cortes, seara, carballeda, pataco e tunez. na mesam época o pontevedra do ai que roelo: cobo, irulegui, batalla , cholo, calleja, antonio, fuertes, martin esperanza ( era de verín ) , neme e Yosu. e o real madrid que ganhou creio que a sexta copa de Europa, betancort, calpe, de felipe, sanchis, pirri, zoco, serena, AMANCIO ( era era tolo por amancio) groso, velazquez e gento.

Anónimo dijo...

Pola súa condición masculina e por ser un retrógado escurantista que cre que as mulleres somos débiles mentais ou que nos gusta abortar por puro vicio. Por iso hai que tutelarnos e impornos como nos debemos comportar, eternamente sometidas ás leis dos varóns. Este señor Swann, disque tan nacionalista el, era o que tiña que coller o Transiberiano e liscar dun país civilizado, porque xa nos chega coa Igrexa e coa dereita recalcitrante como para ter que aguantar a un marulo máis.

Anónimo dijo...

mais ou menos pela data das alineacoes: o artigo do tal SANCHEZ em questão recorda-me quando eu estava baixo os fatos das sotanas dos curas a dar aulas e os exercicios espirituais escomençavam coa plática de D. Eloye, ja finado, sobor do inferno, que metia medo, meu deus.

Anónimo dijo...

PARA EU MESMA E OUTRA: sinto cortar-lhe o fio no seu tema tan interesante, e aproveito para dizer-lhe que concordo totalmente con você.

Anónimo dijo...

Eu concordo também com a senhorita Eu Mesma.-

Anónimo dijo...

Agradécese a defencia Reis.
Por certo , algún dos que vostede cita nesas alineacións, tócame ben cerca.

Anónimo dijo...

Kyra: Eres un anxo, en feminino, pero un anxo,
Máis biquiños.

Anónimo dijo...

Perdón Reis quixen decir "Deferencia"

Anónimo dijo...

>Pola súa condición masculina
Nniso non se equivoca.

>e por ser un retrógado >escurantista que cre que as >mulleres somos débiles mentais ou >que nos gusta abortar por puro >vicio. Por iso hai que tutelarnos >e impornos como nos debemos >comportar, eternamente sometidas >ás leis dos varóns.

Todas esas cousas nin as penso nin as dixen. O único que suxerín é que me gusta defender a vida, sen escepcións. Alá cada un despois coa súa conciencia.

>Este señor Swann, disque tan >nacionalista el, era o que tiña >que coller o Transiberiano e >liscar dun país civilizado, porque >xa nos chega coa Igrexa e coa >dereita recalcitrante como para >ter que aguantar a un marulo máis.

Ogallé non teña que coller vostede nunca o "Transiberiano" como o tiven que coller eu.

Anónimo dijo...

¿Non cre que debería aclarar a súa postura? ¿Se di que lle "gusta defender a vida, sen escepcións", implica iso que se fose por vostede o dereito á interrupción do embarazo estaría PROHIBIDO LEGALMENTE? ¿Consideraría o aborto un delicto? ¿Non cre que debería dar explicacións?

Anónimo dijo...

Cubriuse de gloria o tal Marcel Swann. Deberían darlle un premio, xa saben a qué.

Anónimo dijo...

SPORTINNNNNNNNNNNNG
[E non digan que cambio de tema, porque era de fútbol, sniff]

Anónimo dijo...

Ao anónimo debían expropialo, como fixeron con Rumasa, "sociedade anónima". Unha empresa en declive menos.

Anónimo dijo...

Para os seareiros de fútbol: Quini: impresionante.

Anónimo dijo...

E xa non vou poñer máis, pero este si: QUINI.
Gracias a Mirmano, proveedor de semellantes alfaias da rede.

Anónimo dijo...

Onde foi Swann? Xa non se atreve a vir despois da... que deixou onte aquí?

Anónimo dijo...

Uns marchan e non o din. Outros din que o fan e non dan marchado.

Anónimo dijo...

Refírome a Swann, naturalmente.

Anónimo dijo...

Tal e como dixen antes do anónimo precedente (lun jun 16, 05:56:00 PM), algúns din que marchan pero non dan marchado, tal e como se bota de ver na súa mensaxe.

Sr dono do blog: vólvolle dicir o refrán que lle dixen unha vez: "De mis amigos líbreme Dios, que de mis enemigos me libro yo." Vai necesitar de algo máis que o Olimpo dos deuses para librarse destes personaxes.

Anónimo dijo...

Eu tendo a desconfiar dos que sempre están a dar consellos ao dono do blog. Non adoitan ser trigo limpo.

Anónimo dijo...

Claro, claro. O tempo dará e quitará razóns. Arrieritos somos, etc. No interim, a facer cousas de máis proveito.

Anónimo dijo...

Non creo que sexa moi de proveito andar a lanzar ameazas. Digo.

Anónimo dijo...

Unha aclaración sen maior importancia para o señor Reis. Eu creo que a dianteira daquel mítico Pontevedra estaba formada por Fuertes, Martín Esperanza, Neme, Cerezuela e Odriozola. O Yosu que vostede cita como titular non era un habitual do once inicial.
Seguindo co intranscendente pero apaixoante e obsesivo tema futboleiro, únome ás albricias do señor Arume polo ascenso do Sporting de Gijón á División de Honra do fútbol español. Do mesmo modo, lamento fondamente os descensos a Segunda B de Racing de Ferrol e Cádiz.

Anónimo dijo...

Subscribo a puntualización do Leituga mudando as posicións de Neme e Cerezuela: este, dianteiro centro; aquel, interior esquerdo. Neme fora internacional, e lembro unha entrevista (a non sei quen) puntualizando que o seleccionador (Villalonga?) debía chamar tamén a Martín Esperanza e mailo defensa central Batalla (pola lembranza, debía honrar ben o apelativo).

O do Rácing é penoso, pero non o agachemos: se hai un fiasco particular nesta tempada, viste de celeste. O Arume, xa que logo, estará compensado (parabéns, ¿volve a escola de Mareo?), pero outros, nin cousa: Celta, Barça, C.D. Lugo, Breogán... Agardo expectante o Portugal-Alemaña.

Leven bo día.

Anónimo dijo...

Onde vai Kiko Swann? Por aí, cachadísimo.

Anónimo dijo...

"Alí onde estea un home culto coma min, alí estará a cultura" (Asdo: "el desaparecido")

Anónimo dijo...

Un home que nega ás mulleres a dispoñer do seu corpo non ten nada de culto e si de troglodita. Xa vin o que dixo o Kiko Swann ese, un pobre infeliz afogado nos seus prexuízos.

Anónimo dijo...

O dereito a dispor do seu corpo, por suposto (perogrullada). O dereito a dispor do corpo de outro, anque esté dentro do dela, bastante máis discutible.

Anónimo dijo...

Outro kiko máis?

Anónimo dijo...

1) Deixade de insultar a quen non pensa coma vós.

2) Se Swann non quere entrar, fai ben, eu non faría o mesmo se me insultasen, eu defenderíame, aínda que imaxino que o tal Swann non quere perder o tempo tentando DEBATER con xente que o INSULTA.

3) Falades precisamente vós de non dar a cara, agochados como estades detrás dun invisible ANÓNIMO. Sodes vergoñentos.

4) Estou COMPLETAMENTE DE ACORDO coa maneira de pensar de Swann a este respecto e cos argumentos que puxo sobre a mesa.

Anónimo dijo...

O máis troglodita que hai é o desprecio a quen non pode defenderse.
E tamén é bastante troglodita definir á persoa por características sensoriáis,por exemplo, cor da pel, tamaño ou forma (adulta).

Anónimo dijo...

Kiko Swann anda moi pertiño de aquí, agochado detrás dun invisible anónimo e algún novo nick que saca de cando en vez, insultando a quen lle parece e sempre tratando de influír no anfitrión. Está cachadísimo.

Anónimo dijo...

Marchulenis é Kiko Swann. Certo, está cachadísimo.

lourixe dijo...

Que eu saiba, e agás no controvertido e nunca probado caso de María de Arimatea, ningunha muller empreñou nunca soa. Mais cántas hai que soas tiveron que apandar as consecuencias! Unha muller nunca aborta por gusto, e cando o fai, sempre foi unha decisión dura de tomar. Estou a favor dunha lei de prazos que permita o aborto libre nas primeiras semanas, cando o embrión pouco máis é que un óvulo fecundado -hoxe en día a tecnoloxía permite unha detección precoz.

P.D. Que Santa Lucía lles preserve a intuición aos "cachadores", teñen moito futuro como bufóns de internet.

Anónimo dijo...

Non se entera, Lourixe. Aquí o que anda de cachador polos fíos adiante é o notorio militante antiabortista Kiko Swann (disque alias Marchulenis), de aí que lle digan que o cachado é el.

Anónimo dijo...

Qué culpa terá o rapá-feto das desgraciadas circunstanzas da nae, por moi inxustas que sexan.

En todas as alturas da Historia foi moi doado pró sistema social matar a quen non lle importaba a ninguén.

Dase a casualidade de que un óvulo fecundado é un ser humán, se baseamos a definición en algo máis que en primitivos estímulos sensoriáis. É moi fácil matalo sen remordementos porque, ao non ter forma humanoide, non actúan sobre nós as inhibiciós da agresión para cuxo desencadenamento a forma humana e precisamente o estímulo-chave. Pero se o ser humano se diferencia nalgo do resto dos animáis, é que o seu comportamento basease en algo máis que a reacción instintiva a estímulos sensoriáis (forma,tamaño, etc).
Xa sei que non é o discurso políticamente correcto, pero impórtame un bledo.

Anónimo dijo...

O tema é ben delicado. Mais penso que Swann non se meteu con ninguén cando expuxo o seu razoamento, aínda que eu estea máis preto das teses de Eu Mesma e/ou me pareza admirable o dito por XDC.

Anónimo dijo...

O que agora chaman Kiko Swann(*) métese obsesivamente cos demais (con algúns en particular) desde a escuridade do anonimato, e iso xa vén de moi vello.
Non é trigo limpo este home, sempre tentando dar instrucións e consellos a Marcos (ou dando queixas a este) para levar a auga ao seu rego. A proba é que desaparece como nick pero volve sempre como anónimo. Garda as formas cando fala con nick, pero como anómino é insidioso e insultante. E iso xa vén de moi vello.

(*) Graciosísimo este cualificativo que lle puxeron, que lle vén que nin pintado.

Anónimo dijo...

Retomo un comenario de XDC sobre os anónimos, que emprego para me referir a "un que coñece o percal": Xa se cansará. Cando volva do "exilio" mental e ocupe o postiño principal que está a agardar por el.

Anónimo dijo...

Ou non, e aínda despois de regresar ("O regreso dun mito") aínda seguirá a ver pantasmas.

Anónimo dijo...

Non ven? Estes dous últimos son o Kiko Swann en acción como anónimo. Que lles dicía eu do de meterse cos demais e ir en plan insidioso?

Anónimo dijo...

Di XDC que seu discurso antiabortista non é políticamente correcto, e que lle importa un bledo. Nese caso saiba que lle sobra, o discurso, demagoxía e hilaridade ( o de "rapá-feto" é moi barbarísimo).
Contención, home, que é vostede moi proclive a verborrea.

Anónimo dijo...

Esta tamén é boa: "Dase a casualidade de que un óvulo fecundado é un ser humán". A isto chámase método científico, si señor.

Anónimo dijo...

Per què no tens la valentia de registrar-te abans de cridar al cel, amagat com un covard dins el teu negre forat?

Lourixe, non paga a pena discutir con xente que non se rexistra. Isto cada vez se parece máis a Arroutadas.

Anónimo dijo...

Eu non fixen ningún comentario sobre anónimos.

Dese cando se usa o método científico pra definiciós?.

O que raian de carallo son os tópicos progres.

Anónimo dijo...

Hai países nos que a presión social fai imposible a vida en comunidade dunha familia,si unha das fillas solteiras quedóu preñada. Todos os membros da familia teñen desde ese momento dificultades pra atopar traballo, etc, etc. Neses países as leis permiten matar á rapaza pra que o resto da familia disfrute do seu "dereito ao honor" e á vida económica e social. Esa rapaza non ten ningún interés pró resto da sociedade e os seus pais mátanna, eso sí, "con grande door" de corazón, e tomando unha decisión moi difícil de tomar, que seguro que deixa profundas secuelas psicolóxicas.

Nós razonamos que esa rapaza ten todo o dereito á vida, por moi imposible que se lle faga a vida a esa familia, e que o que ten que cambiar son esa sociedade e as súas leis. Desde logo, na praxis,eso é imposible dun día pra outro, e morrerán unhas cantas máis hasta que se dé o cambio. Pero o obxetivo a largo plazo está claro: hai que erradicar esa práctica monstruosa, cambiando o que haxa que cambiar nesas sociedades.

Creo que non é moi difícil atopar similitudes có caso do aborto. Anque a algún haberá que explicarllo.

O irritante do tema, desde logo,é que a peor parte estana levando sempre as mulleres.Unha especie de "Lei de Murphi" perversa e indignante.Tanto nunhos caso coma nos outros. E aí hai outro tema de traballo e de avance social. Na praxis haberá que ir "trampeando" con leis abortistas,non queda outro remedio. Pero a máis longo prazo haberá que pensar de outro xeito.

Unha cousa é respetar as leis e outra, estar obrigado a pensar que son xustas. E un está lexitimado pra, sin incumplilas, tentar de cambialas. Como sucede con moitos contertulios deste blog verbo das leis lingüísticas e territoriáis que España impón na Galiza.

Anónimo dijo...

Antes atoparía similitudes entre os allos e os bugallos que no caso que,tan tráxicamente, relata, co aborto.
Dacordo, este ha ser o último elo da cadea, pero mire, nen poñéndonos en situacións tan utópicas como: correcta educación sexual, abundancia de servizos e recursos, prevención axeitada, planificación familiar ben dirixida, necesidades económicas básicas cubertas etc.poderíamos evitalo.
E vivindo, Sr XDC, nun país onde funciona o poder lexislativo , executivo e xudicial, non lle é cousa de ir "trampeando", nen pondo "moralinas" ás leis, máis ben trátase de acatar o lexislado, sen censuras alleas. Condicionamentos morais? é vostede moi libre de ter os que queira, se eu lle contara! pero nunca lle deben dar pé para facer argumentacións de tan pouco calado científico, nen facer partícipe dos mesmos a quen non os ten.
Cando , esta hipócrita sociedade na que vivimos , apostará pola tolerancia e a xenerosidade e deixará de por en cuestión ás mulleres que "desgraciadamente" se ven na necesidae de abortar?
E vostede perdoe , non está na miña intención molestalo.

Anónimo dijo...

O anónimo anterior son " Eu mesma"

Anónimo dijo...

A única definición de ser humán con calado científico é a da carga xenética. Completa nun óvulo fecundado.
E atopar similitudes, regularidades onde aparentemente non as hai, é privilexio da intelixencia. Díxoo Newton, non eu. Non primeiros párrafos de Principia Mathematica.
E tampouco é a miña intención molestar, que non gano nada con eso.

Anónimo dijo...

Imaxino que sabe perfectamente qué é a "carga xenética". A verdadeira esencia do ser vivo. Todo o demáis son "formatos de archivo", meros "formatos".

Anónimo dijo...

Nunca tanto coma Newton e vostede, pero da carga xenética algo vou sabendo, tamén sei que hai óvulos fecundados que lles pega por non querer convertirse en persoas.
Teño présa, se quere falamos outro día.

Anónimo dijo...

O seres vivos morren, e poden morrer a calquera altura, mesmo sendo embrións. Non hai nada de estrano neso.
Saúdos afectuosos.

Anónimo dijo...

E claro que hai que acatar o lexislado, senon queremos caer nas mans do Poder Xudicial, formado por persoas. Pero as leis fanse, e múdanse. O Lexislativo, que dí vostede .Formado por persoas que se sentan nun Hemiciclo.Non ven un Moisés con dúas táboas do Sinaí. E os cambios son propostos por o Executivo, que tamén son persoas. E no poder desas persoas ten que influir a sociedade. Persoas, entre as que me conto. Nada de moralinas. Sinxelamente, é como funcionan as cousas.

Anónimo dijo...

Agora di que a "carga xenética" é "a verdadeira esencia do ser vivo". Mais xeneticamente moitos seres vivos son moi semellantes, non? Polo tanto, non é o mesmo un "ser vivo" que un "ser humano". Vostede mestura unha cousa coa outra. O termo anterior "rapá-feto" foi apoteósico. A ver se somos un pouco máis rigorosos coas palabras, que o tema é moi delicado e moi doroso.

Anónimo dijo...

O "xeneticismo" é a enfermedade infantil do "bioloxicismo" (se me permite unha paráfrase leninista que non pretende faltar). Sexa como for, non é o mesmo "ser vivo" que "ser humano". Non, non o é.

Anónimo dijo...

Xenéticamente, todos os seres vivos son semellantes,sí. É químicamente, aínda máis. E desde o punto de vista da física atómica aínda máis: non lle somos máis que un conglomerado de partículas elementáis. Qué non é o mesmo "ser vivo" que "ser human"? . Vámoslle ter que dar o Nobel ó pensamento clarividente...

A súa mente fixo "over-flow" có de rapá-feto. Qué pasa?. Que non entendéu a qué me refería?.

Moita xente pensa que as súas opiniós son maís lexítimas, máis alá da discusión, se están no ámbito do políticamente correcto, o pensamento dominante en cada momento.O pensamento da masa. A esa xente adoitan a molestarlle queñes temos a funesta manía de pensar por nós mesmos. Pero qué lle quere. Sómoslle así.

Anónimo dijo...

Desculpe, XDC, pero neste tema en concreto vostede non demostra ter nin remotamente "a funesta manía de pensar por si mesmo". Maís ben é o contrario: vostede é quen é pensado por séculos de influenza da Igrexa, da que non se dá despegado.
Pensa que estar a favor da interrupción voluntaria do embarazo é "o pensamento dominante deste momento"? Témome que se fai unha enquisa sairían moitos que pensan coma vostede. Tal é a influencia do escurantismo e do prexuízo do que nin vostede é quen de separarse. Por tal motivo, tampouco vai levar ningún Nobel á vista dos pobres e dogmáticos lugares comúns que é capaz de ofrecer. Qué lle quere: é así.

Anónimo dijo...

Sabe unha cousa? Élle un asunto de dereitos individuais, non de mera bioloxía.

lourixe dijo...

Creo que a argumentación pode seguir sen agresividade.Na miña opinión, o señor XDC está a partir dunha premisa que para el será obvia, pero que non comparto: que un óvulo fecundado xa é un ser humano. Para moitos, científicos, lexisladores ou non, non se considera ser humano un embrión até que lle late o corazón e daquela constitue un feto. Vexámolo polo outro extremo: se unha persoa mantén certas constantes vitais pero o seu cerebro deixou de funcionar, considérase morte cerebral: morreu como ser humano. E se aínda non ten formado o cerebro sí é humano?

Anónimo dijo...

Entrar nunha simple discusión bioloxicista é un canellón sen saída. A disparidade aquí é total entre científicos. Ademais, o ser humano non se reduce a pura bioloxía.
Unha postura ilustrada considera o xénero humano como aquel que ten acadado a maioría de idade e que, polo tanto, é responsable dos seus propios actos e das súas consecuencias. Polo tanto, é labor dos poderes públicos facilitar os medios para que as persoas (as mulleres son tan persoas como os homes) poidan libremente tomar as súas decisións. É un asunto de dereitos individuais e non de obrigas (ningunha muller está obrigada a abortar), nin de mera bioloxía, e menos aínda de teoloxía vaticanista disfrazada de humanitarismo hipócrita (a famosa dobre moral).

Anónimo dijo...

JAjjajajajajajj, contertuli@ Sar.
Fíxome vostede rir a cachón. Influenza da Igrexa en mín?. Pra nada, meu amigo. Se se da conta, os meus argumentos non teñen nada que ver cós que habitualmente esgrimen nin os bispos nin os opusinos, nas antípodas todos eles das miñas ideas.

Os dereitos, coma tantas outras cousas, son convencionalismos. Non lle son tan absolutos como pensa.

Quen da no clavo ao 100% é Lourixe. É unha cuestión de definición, de aceptar un "axioma indemostrable". Un pode aceptalo ou non, en base a intuiciós previas ó razonamento,porque o razonamento só sirve pra desenrolar as consecuencias da aceptación do axioma.
Si Lourixe me dí que non acepta a definición de ser human que eu acepto, ten tanto dereito coma mín, claro que sí.

Trátase de buscar a definición con máis "senso" conceptual. Nada que ver con formas, tamaños ou aspectos sensoriáis. O do primeiro latido do corazón ten o seu senso profundo,digno de ser considerado, así como outras ideas que se dan. A mín ténseme ocurrido mesmo esta outra: como os seres humanos resumimos na nosa ontoxénesis a filoxénesis da especie, poderíamos considerar en qué momento do desenrolo embrionario o feto pasa por a fase de entrada do que sería o xénero "homo" no árbol evolutivo, ou sexa, cando pasa a ser "home" e non "animal". Pero eu mesmo atopéi obxeciós que non vou detallar aiquí.
Saúdos, Lourixe, persoa intelixente...

Anónimo dijo...

É pódeme decir vostede en qué se basea esa arbitrariedade da maioría de edade aos 18 anos, por exemplo?. En que o 18 é un número par? .En que lle tocóu a lotería con ese número ao lexislador?. Se o ser humano aprendera a conta en hexadecimal en vez de en decimal, seguiría sendo a maioría de edade aos 18 anos?. Se viviramos en MArte e o "ano" fora máis largo, tamén.
Os convencionalismos, necesarios o dereito, prá vida en sociedade, importanme pouco verbo de certas reflexiós.

Anónimo dijo...

Mais, a efectos prácticos, coincide coa postura da Igrexa: non á interrupción voluntaria do embarazo. Son, pois, compañeiros de viaxe, ou de cama, como máis lle guste, persoa intelixente...

Anónimo dijo...

A mala dixestión das lecturas de Lorenz, producen ás veces estraños efectos.

Anónimo dijo...

E qué ten que ver que coincida coa postura da Igrexa. É unha mera coincidencia, non hai "correlación". Seguro que vostede tamén coincide con moita cousas que di a Igrexa. Non roubarás, e cousas así. Eso non significa nada.

Lorenz? Buf. Fálame vostede de cando tiña melena e dezaséis anos. Quen os pillara. Non chovéu!. Eu sonlle home de moitos libros. QUero decir que lle son infiel a todos. Nunca me enamoréi de ningún libro, nin autor.

Anónimo dijo...

E,por certo. Pódeme dar caña có seu propio nome, que non me enfado, home.

Anónimo dijo...

Non é moi elegante presumir de lecturas ("Eu sonlle home de moitos libros"). Mais ca nada porque semella un galo nun galiñeiro, e aquí non lle hai galiñas.

Anónimo dijo...

JAjajaja.
Polo que se ve, non leéu a seguinte frase, que matizaba o senso. Está ben. TOmo nota.Teño que coidar a miña redacción, pra evitar eses malentendidos. Quen fora o Saavedra!.

Anónimo dijo...

E, por certo, xa me gustaría ter que ler menos, chegar eu mesmo ás conclusiós sin a axuda externa dese mostros que escriben os libros. Ver de lonxe, sin subirme aos hombreiros dos xigantes.Ser eu mesmo quén de escribir, como moitos dos que andan por este blog. Pero non.

Anónimo dijo...

Onde puxen "hombreiros" non é gralla, quería poñer "sombreiros", jajajaj.

Anónimo dijo...

A frase é: Stand on the shoulders of giants.

Anónimo dijo...

Agora dalle por xogar coas cartas da intelixencia.
Tamén baralla, corta e reparte con moi pouca elegancia.
E O Beria, para algo son veciños, sen mandalo para Siberia.

Anónimo dijo...

Put your head on my shoooouldeeers
DEDICADA AO SAR, TAN ADMIRADOR DE QUEN ESCRIBÍU Á BEIRA DESE RÍO.

Anónimo dijo...

Esta, dedicada ao Qué Cruz:PREMER.

Deica mañán.

Anónimo dijo...

De verdá que mando a Siberia a -40ºC a todos os que me diga Que cruz! Fágame, tovarcich, unha lista cos nomes dos que hai meter nun gulag, que ando perdido.

Anónimo dijo...

O Beira de Siberia é como os curas: sempre di o mesmo.

Anónimo dijo...

Aínda é peor o Sar, que non di nada.

Anónimo dijo...

Perdón!, quería decir o Qué Cruz

Anónimo dijo...

Charo Fernández Velho

A LEI DO ABORTO

Arquivado: Xaneiro 16, 2008, 12:00am CET

A LEI DO ABORTO apróbase no Parlamento Español no ano 1986 sen lle dar resposta con isto a unha reivindicación antiga do movimento feminista e das organizacións sociais que sempre pediron a regulación do dereito das mulleres a interromper o embarazo dentro dun prazo de tempo determinado, e por suposto sen custo ningún para elas. A pesares disto o goberno daquel momento estabelece unha lei de supostos facendo unha nova concesión aos sectores mais reaccionarios da sociedade e deixando sen resolver o problema.

Así as mulleres quedamos novamente situadas en posición de “delinquir” se facemos uso do noso lexítimo dereito a interromper un embarazo porque coa actual lexislación só se despenaliza a IVE en determinados supostos.

Umha vez mais o goberno español ignora as consecuencias de facer concesións á dereita porque esta non se vai conformar nunca, por moi grandes que sexan as devanditas concesións, e temos exemplos moi claros dos que botar man para ilustrar este asunto: non se conformou cando se descafeinou a Lei da Memoria Histórica, non se conformou coa regulamentación do “ensino” da relixión na escola pública e non o fixo cando se regulou o matrimonio entre persoas do mesmo sexo... E todas estas leis aprobáronse con clarísimas eivas derivadas das concesións que se lle fixeron previamente á dereita. Pois ben, unha vez máis presenciamos as consecuencias dunha lei eivada na súa orixe polo mesmo tipo de concesións e que agora é utilizada para sacar réditos eleitorais pero que sobre todo menoscaba unha vez máis os direitos das mulleres.

Ao abeiro dunha lei que indica que unha muller pode interromper o embarazo, entre outros, no suposto de que exista perigo para a súa saúde psíquica, iníciase unha auténtica persecución contra as mulleres, contra as e os profisionais da saúde mental que certifican a existencia deste risco e contra as clínicas autorizadas para levar a cabo este tipo de intervencións.De que vale por tanto facerlle unha concesión á dereita contra os dereitos da cidadanía se se deixa aberta a porta para que a esencia mesma desta lei sexa utilizada na súa contra? Isto parece perverso, máis perverso aínda se temos en conta que estamos a presenciar unha manobra claramente orientada á obtención de réditos eleitorais porque o PP sospeita que suscitando esta polémica, o goberno español vai saír perdendo faga o que faga, ao deixar sempre descontento a un sector da cidadanía. Polo tanto probabelmente non esteamos neste momento frente a un debate ideolóxico senón mais ben frente a unha táctica arteira de “posibilismo eleitoral” que non ten inconveniente ningún en conculcar os dereitos da cidadanía para satisfacer os seus intereses.

As consecuencias desta ofensiva contra os dereitos das mulleres e contra as mulleres que exercen estes dereitos, está a dar lugar a que se produzan unha serie de agresións gravísimas contra elas e contra as e os profisionais que prestan os seus servizos nesta materia. Así as clínicas son atacadas (especialmente aquelas mais vinculadas coa tradición feminista), as e os profesionais ameazados e as mulleres que acoden a estes dispositivos agredidas, mesmo implicadas en procesos de investigación xudicial (a día de hoxe hai 28 mulleres citadas para declarar). Estes son algúns dos inconvenientes que ten alimentar un monstro, intoxicar a cidadanía con informacións maledicentes e malintencionadas que teñen como finalidade lograr a adhesión do maior número de sectores posíbeis á súa causa, pero non podemos esquecer cal é a súa causa: perpetuar a sociedade patriarcal e a desigualdade e privar a cidadanía dos dereitos conquistados tras moito sufrimento e sangue, ignorando en todo caso o sufrimento que supón para as mulleres o teren que abortar, ou mesmo frivolizando con este, na medida en que se dá a entender que acoden ás clínicas como quen vai de excursión. En definitiva menosprezando os sentimentos e as emocións das mulleres unha vez máis.

No BNG consideramos que se impón a apertura dun debate serio sobre a regulamentación do dereito das mulleres á interrupción voluntaria do embarazo dentro dun prazo e con todas as garantías xurídicas, sanitarias e sociais. Ante isto a nosa postura é a modificación da actual lei e a substitución dos supostos de despenalización pola legalización da IVE dentro dun prazo. Esta legalización debería levar implícita en todo caso a garantía de gratuidade para as mulleres, de calidade do servizo a prestar na rede pública con todo o apoio psicolóxico e social que fose necesario en cada caso. Todo isto xa quedou de manifesto na iniciativa parlamentaria do BNG que presentou a nosa deputada Ana Pontón no mes de novembro e pola cal se reclamou que o goberno galego instase ao goberno de Madrid para a modificación da lei do aborto cara a unha lei de prazo.

Mais o BNG non quere esquecer que regulamentar o dereito ao aborto é por si só unha medida claramente insuficiente para garantir a saúde e o benestar das mulleres. Entendemos que o aborto é sempre o último recurso, xa que supón un trauma físico e emocional para as mulleres, polo cal nunca é desexado. Que o interesante é previr o embarazo e para previr o embarazo hai que tomar medidas educativas serias e responsábeis; hai que incorporar proxectos de intervención permanente de educación afectivo-sexual desde a escola infantil en adiante; hai que estimular a colaboración das familias e hai en definitiva que apostar por un modelo co-educativo saudábel. Xa non nos vale querer cubrir o expediente proporcionando unha simple información sobre os métodos anticonceptivos porque xa está demostrado que isto non abonda. Exiximos o deseño e a implementación de modelos educativos que aborden integralmente as actitudes, cara a sexualidade, cara a afectividade e cara a vida, que garantan un desenvolvemento integral da persoa para unha vida saudábel e feliz.

En definitiva, facendo uso dunha vella consigna do movimento feminista: QUEREMOS O DEREITO AO ABORTO. NON QUEREMOS ABORTAR.

lourixe dijo...

Eu iría alén do slogan con que remata o artigo: queremos o dereito a termos opcións para decidirmos libremente, sen penalizacións. Reclamo máis información e medios técnicos para previr embarazos non desexados, despenalización do aborto efectuado nas primeiras semanas, sen limitación de supostos, pero tamén asistencia social e económica para quen desexe acollerse á posibilidade de seguir adiante co embarazo. Nestes momentos, nen sequer a prevención é libre e gratuita: nin os preservativos nin as pílulas contraceptivas son subsidiados pola Seguridade Social.

Anónimo dijo...

Tampouco hai que esaxerar: se tododiós ten pra tomar un par de cervexas tamén ten pra pagar uns condós. Non se pode subsidiar todo. Ademais o problema non é ese.

Anónimo dijo...

Agora a moda nos Estados Unidos é abortar "a la carta". Isto pasa entre as inmigrantes asiáticas: xa saben, unha cultura con moi pouco apego polas mulleres, pero debemos tolerar todas as culturas.
Como agora se pode saber se vai ser neno ou nena con bastante antelación, se é unha nena pois abortan e problema solucionado.
As feministas americanas calan.

Anónimo dijo...

É normal que calen. Si non son persoas, non ten senso decir que sexan homes ou mulleres.
Pódese decir que son machos ou femias, se se lles da categoría animal. A un animal pódeselle matar (con causa xustificada, pra que non protesten os da protectora). E, si é unha "cousa", xa non hai problema ningún.

Anónimo dijo...

O PP para vós está moi á esquerda nestes temas.

Anónimo dijo...

Xa chegóu un deses que clasifica o mundo en Dereita-Exsquerda. Un bit de información, e xa está.