PAISAXES CON MÚSICA
-
Paisaxes con música
de
Emilio Blanco "Milucho"
Someday Soon (1977)
Firefall
Hace 5 días
Na vella Auria un recuncho para a reflexión, o lecer e o pensamento. Unha fiestra aberta ao mundo dende aquela vella sentenza de don Vicente Risco: "Ser diferente é ser existente".
13 comentarios:
Despois de manifestar a miña admiración por "Cinema Paradiso" e "El mundo está loco, loco, loco, loco", quero nomear dúas películas:
"El General de la Rovere" de R.Rosselini e "Trenes rigurosamente vigilados" de Jiri Mezel. O mesmo de "Mi dulce pueblecito" e "Yo serví al rey de Inglaterra" que aínda podemos ver en http://www.cinetube.es/peliculas/h2o_la_pelicula.html
Ao meu ver, "Cinema Paradiso" é unha película sobrevalorada, moi tramposa pola súa forzada nostalxia e sensibleira de máis. É, naturalmente, a miña discutible opinión.
A primeira é "El chico, ladrón de bicicletas", cando o inspector Lestrade de Scotland Yard pilla ao rapá "in fraganti".
A segunda é fotograma de "Orgullo e prexuizo", cando a muller tenta convencer ao home de que non lle deixe herencia ningunha ás sobriñas.
A terceira é aquel famoso fotograma de "Un home tranquilo", onde a muller está animando ao seu home a que lle zurre aos outros,sen saber que foi un famoso boxeador e que pode matalos a todos de un golpe.
Non sei. Digo eu.
fRÍO, FRÍO, XDC.
Só acertou parcialmente a primeira, pero non a escena concreta: aquí é o pai co seu fillo,que limpa a bicicleta con agarimo e detalle, antes de saír ó traballo...
A segunda coido que é "Lo que queda del día" con Emma Thompson e Anthony Hopkins.
Acertou Balonga, extraordinaria película.
NON ME digan que non identifican a terceira, con Víctor McLaglen de protagonista?
Pois ten a mesma pinta que este:PREMER.
Por tanto, é Charlie Chaplin na famosa escea na que come un zapato cocido cós cordeles...como era?..."La tijera de oro"...non...esa é unha sastrería que hai debaixo da miña casa.
Perdoen. Teño as neuronas feitas cisco.
Esto do "came up" do fotograma anterior, lémbrame unha reflexión que me fixen o outro día, e que lla conto ós expertos filólogos do blog.
Estaba tentando explicarlle a unha persoa extranxeira, via internet, o senso da expresión galega "acabar por" como na frase "tanto lle insistiu, que acabóu por ter que collelo". Resulta que o "verbo frasal" inglés equivalente é "end up". Penséi,qué curioso, no galego tamén hai "verbos frasales" (verbo+preposición) que alteran, ás veces sustancialmente, o senso do verbo inicial. O que xa non sei, e aí pídolle axuda ao Medela, é si en castelán estaría ben dito "Acabó por... tener que cogerlo", ou si é "castelán de Galicia" (con substrato galego), como di o Arume.
Xa saben. Eu fun por Cencias.
Cinema Paradiso ten o mérito de suscitar emocións aos espectadores, especialmente a aqueles que viven con nostalxia a desaparición dun modo de vida, dunha forma de mirar o mundo. Pero, fóra desa innegable virtude, a película non ofrece gran cousa.
Por se quedan dúbidas, a terceira foto é da obra mestra de John Ford, O DELATOR.
CINE DE CALIDADE SUPERIOR: La vida por delante 1 e La vida por delante 2.
Xa sei que é moi vella esta escea, pero a mín encántame:PREMER.
Foi así nun xuizo:
Digame o seu nome!
Pepepedro Pepepérez
É vostede zarabeto?
Non o son. O zarabeto era o meu pai e o do Rexistro Civil un fillo de puta.
Publicar un comentario