I Festival Internacional de Poesía de Betanzos

Agasállaronme en Mariñán co libro que leva o nome do título deste post (publicado polo Concello de Betanzos e a Deputación coruñesa). No mesmo están representados moitos grandes poetas: María Victoria Atencia (España), Bernardo Atxaga (País Vasco), Casimiro de Brito (Portugal), William Cliff (Bélxica), Antonio Colinas (España), Ángela García (Colombia), Abdul Hadi Sadoun (Iraq), Juan Carlos Mestre (España), Conceiçao Lima (Sâo Tomé e Príncipe), Fransces Parcerisas (Catalunya), Farruco Sesto (Venezuela-Galicia), Lase Söderberg (Suecia) e os galegos Salvador García Bodaño e Luz Pozo Garza. Os poemas dos non galegos están publicados en versión bilingüe, con traduccións de Luciano Rodríguez e Miguel Anxo Fernán Vello (Na imaxe, Lucrezia Panciachiti, de Bronzino).
Como mostra, transcribo aquí dous dos poemas de María Victoria Atencia, que me gustaron especialmente:

EPITAFIO PARA UNHA RAPAZA

Porque che foi negado o tempo da alegría
o teu corazón descansa tan alleo ás rosas.
O teu sangue e carne foron o teu vestido máis rico
e non soubo a terra do firme do teu paso.

Aquí comeza a sementeira e acaba xustamente
-como se enterra un vencido ao final do combate-,
onde a auga en novembro mollará a túa tenrura
e o ladrido dun can teña voz de presaxio.

Queda a túa vida toda ao tacto da morte,
que ás sementes pode e sega os broches,
quedáchete en casulo sen abrir, e xa nunca
saberás do estalido floral da primavera.

TAN CORAZÓN ADENTRO

APRETAD mi cabeza contra la desmemoria
ahora que he de perderme y no adónde voy:
acostumbro mis días a un tramo sin apoyos
de amor que no conoce tregua
ni más razón de ciencia trascendida
que aqueste modo, amor, de penetrarme
tan corazón adentro y tan tú solo.