8 nov 2007


Paraíso natural.
Pan por Pan xoves 8 novembro. (A imaxe que ilustra é de Paco Pestana)
Pois si, tal como contaba onte este xornal, seguín con interese a conferencia de Joaquín Araújo no Foro La Región. Foi unha ledicia ver a sala chea de xente, participando ademais nun animado coloquio. Porque este egrexio naturalista veu dicirnos, dende fóra, cousas que sabemos pero non sempre lembramos: que vivimos nun auténtico paraíso natural, Galicia, coas mellores condicións para a vida e a evolución biolóxica. Velaí as rías, as nosas serras, a vizosidade dos cursos fluviais, os modelos diversos de fragas, a singularidade das illas. Un medio natural esplendoroso pero agredido moitas veces. E tantas e tantas veces ante a indiferenza dos propios galegos. Alguén nos vendeu moi ben o conto de que o Progreso era a destrución das raíces (tamén na cultura, no idioma): moitos acabaron por crelo como cuestión de fe. Oxalá non sexa demasiado tarde para arrombar tamén esa mentira.
P.S.: ampliando a breve columniña. A charla estivo realmente ben e o coloquio moi animado (eu marchei ás 10, con gañas de preguntar, pero facíaseme longa a cousa). Houbo referencia a temas locais: Plan ZEPA da Limia, Araújo dixo que era unha tontería calquera protesta en contra, porque non afecta en absoluto á actividade agraria; dende os tempos das pirámides a fauna esquilma a mesma porcentaxe das colleitas, un 30 por cento, fagas o que fagas e botes o que botes, dixo. Críticas tamén duras ó Plan Acuícola e ó proxecto de Corrubedo e ó de Reganosa (aínda que aquí Araújo dixo non estar moi informado): o moderador, Lito Prado (compañeiro dos tempos de Nunca Máis) tamén deu caña, en todos estes temas, contra os 3 partidos unidos nestes temas (PP-PSOE-BNG). A impresión que me deixou a charla é que hai moita teoría (digan se queren palabrería) e pouca realidade: da reserva natural da biosfera, escasa protección. Afirmou que as áreas protexidas en Galicia son moi escasas e as medidas de protección as mínimas das mínimas: só os Parques Nacionais terían unha certa protección real, se entendín ben. (Se algún dos contertulios estaba na sala, agradeceríase que engadan máis cousas ó respecto)

12 comentarios:

Marcos Valcárcel López dijo...

A iustración de PACO PESTANA, que a min me encanta, procede dunha portada do BOLETÍN GALEGO DE LITERATURA.

Anónimo dijo...

Pregunte eiquí o que tiña pensado preguntarlle a Araujo.Por certo,outra das miñas referencias de xuventude.Mal será que entre todos non poidamos resportarlle algo.

Marcos Valcárcel López dijo...

Pois ía facer unha intervención no sentido de relacionar ese Paraíso Natural e Biolóxico co desleixo e indiferencia polo medio ambiente que existe na maioría da poboación. Iso ten razóns culturais e históricas, supoño: creo que non era así hai só 70 anos. Sobre isto penso escribir máis a fondo, quizais o próximo luns en La Región. En calquera caso, pensaba rematar con esta pregunta a Araújo:
existen noutros pobos e culturas exemplos de sociedades co mesmo desleixo que cambiaron en positivo os seus xeitos de actuación? Isto é, se estamos ante un problema xa cultural, é irreversible ou non? Agardo as súas opinións.

Anónimo dijo...

Pois por unha banda eu que sei, e pola outra que quere que lle diga.

Anónimo dijo...

Non sei se o Caurel é zona protexida, penso que si. Iso non é obstáculo para que o desfagan a base de canteiras. Que país!

Xaime dijo...

Penso que no rural non hai a indiferencia polo medio ambiente que se comenta.
Existen aínda certos comportamentos herdados que namentras hai maiores coidánse, e de momento, son os que conservan e non alteran -agreden- a natureza, ca salvedade das queimas que, pola maleza, continuamente se lles vai das máns
Poño por exemplo, que a existencia de auga corrente na casa, esixe saneamento que é algo que todos reclaman, sendo poucos os que podendo ter alcantarillado municipal, optan polo pozo negro ou polo negro sin pozo.
Como a auga sale gratis, xa que é de conta do Concello -insisto no rural- non se fai mal dela.
O efecto visual das construccións sin rematar e algunha barbaridade que ten que ver co feismo, estimo que van remitindo-
Nas vilas grandes, en resumo no ámbito urbano, avanzóuse moito ca reciclaxe, e só un segmento poblacional, claramente identificado, que xa naceu na cidade é realmente ofensivo co entorno, ca cidade o co medio ambiente.
A adquisición de varios coches para a familia -polución- a proliferación de calefaccións con derivados do petróleo, a reticencia dos compradores de vivendas a avances que supoñan unha variación de instalación de enerxías alternativas e/ou renovables, e un absoluto desleixo no consumo de auga é certamente preocupante.
Pero.... pero no país hai valores engadidos a terra, que compre valorizalos. Eu estou absolutamente en contra de que non se deixe construír a carón do mar. Explícome, por sistema e xeneralizando non é defendible que non se poida facer unha casa a menos de 500 metros do mar, a non ser que renegemos das vilas mariñeiras nas que o mar peta contra as casas. O que debería suceder é que deben se-los propios Concellos os que analisen e valoren as novas promocións e construccións, que defendan posteriormente diante da instancia que sexa o proxecto e que persigan ata a demolición todo o que se faga fora de ordenación.
Se a propia Administración dúbida e non respecta a lei, fixo, fai e fará que os administrados fagan o mesmo, por tanto non é tanta desidía, a falla de conciencia medioambiental de parte dos galegos a que degrada o ambiente, senón a falla de criterios firmes, convincentes e racionais sobor deste tema ven tendo a Administración e chámolle administración os gobernos autónómicos, provinciais, mancomunais e locais que segundo o color de cada un deles optan de seguido pola elección contraria a elexida polo goberno anterior.

Xaime dijo...

Por certo hoxe, Eugenio Domínguez Vilches, catedrático de Botánica da universidade de Córdoba, disertará ás 8 do serán na Escola Universitaria de Formación do Profesorado de Lugo sobre "Cambio climático". A conferencia pecha o ciclo "Cultura conciencia" organizado, ao abeiro do Ano da Ciencia, polo Consello da Cultura Galega e a Dirección Xeral de I+D+I.

Anónimo dijo...

Vostede debe comer paisaxe,oxímoro.Pero a xente do Courel non.Os señoritos de cidade queren paisaxe bonito pró fin de semana,pra experimentar o alivio de volver á civilización o domingo á noite.

Anónimo dijo...

Fartura para hoxe e fame para mañá, máis cedo que tarde. Boitó do Folgoso, se iso é o que queren non vou ser eu quen se opoña. Pero que retiren esa zona da área de protección. Non quero molestar a ninguén, mais a cousa non me parece moi coherente.

Anónimo dijo...

Nunca estiven en Inglaterra, pero teño idea de que o seu espazo rural e natural está en xeral ben ordenado; non me parece que sexa só produto de lecturas e filmacións. Polo si ou polo non, é probable que moitos ingleses teñan unha boa perspectiva ecolóxica; se tal, igual de aquí non vén mala cousa.

Anónimo dijo...

Basta con velo desde o avión,x.m.González. Ou desde "Google Earth".Fagan a proba.Compáreno con Galiza.

Anónimo dijo...

A Couces con Rega-deles:

http://artritris.blogspot.com/2007/11/coces-coa-informacin.html