Traballo para grafólogos (2): algúns exemplos máis
Algúns exemplos máis de dedicatorias. As de Rosa Regás (Luna Lunera) e Manuel Vicent (Cuerpos sucesivos), cando presentaron estas novelas no Liceo ourensán. A de Filgueira Valverde, no seu VI-Adral, 1990, o certo é que xa non son capaz hoxe de descifrala. A de Manuel Guede Oliva, datada en Serenou (o seu Ourense literario), é da novela Vísperas de Claudia, finalista do Premio Xerais 1987 e a magnífica capa da portada que tamén reproduzo é de Xosé Díaz.
Entradas
12 comentarios:
POESÍAS E DEDICATORIAS. O xoves, na uvigo, estivo Yolanda Castaño para falar da súa poesía: seica a aula estaba ata os topes. Eu podo asegurar que tivo que sentar nunha mesa do vestíbulo principal a asinar libros e autógrafos. Un éxito total. E, aínda que non a coñezo persoalmente de nada, alégrome de que así sexa. Non vai asinar sempre Messi.
Por certo, moi boa era esa novela de Manuel Guede Oliva. Oxalá que volva de novo á narrativa.
Corroboro a apreciación de Apicultor sobre VÍSPERAS, novela da que o seu autor xa nos dera moitas pistas antes da súa saída: andaba a ler daquela o Anecdotario de la Falange orensana, de Meleiro. Por se a alguén lle interesa, por aquelas datas estreábase King Kong na cidade. E outra novela que batía éxitos: Sin novedad en el frente, a pacifista novela de Erich María Remarque, levada ó cine en 1930 por L. Milestone.
Lembro agora que cando colleran a varios militantes dun núcleo dun grupo armado independentista que andaba medio escondido pola Ribeira Sacra, durmindo en covas e cousas así, encontraron entre as súas lecturas esta novela de Guede. Non sei se daquela era el xa director do CDG, creo que non, debeu ser a finais dos 80.
Teño pendente a lectura de "Ocaso Otero", a obra teatral de Guede sobre a Bella. Levou hai dous anos o premio "Álvaro Cunqueiro", con anécdota incluída.
Hai tempo que non vexo a Guede, pero polo que me contan creo que está literariamente bastante activo.
Está, está activo, o Manolo Guede. Vén de saír o Catálogo da XXV edición do Outono Fotográfico e trae un relato de MG, "Aspectos da realidade", dedicado a Luís Mariño e inspirado nun coñecido fotógrafo galego. (No Catálogo hai tamén un texto meu, quizais o colgue aquí...)
O de Yolanda Castaño non me estraña. Fíxose moi popular co programa que presenta na TVG. É, ademais, unha poeta moi interesante e unha muller moi atractiva. Reúne todas as características necesarias para que a xente sen moitos prexuízos lle pida autógrafos e para que os do "mundillo" a envexen e a denigren. Eu tamén son envexoso, pero no caso de Yolanda Castaño alégrame que lle vaia ben.
Efectivamente,Marcos a fináis dos oitenta.A Chus Pato andaba nervosa,por que decía que algún era amigo dela.O Arias Curto tiróuse despóis por unha fiestra da comisaría e partíu un brazo.
Pois a ver se Guede le isto e me manda un exemplar dese catálogo. A última vez que falei con el chamoume para ver se era eu capaz de clarexarlle un dato que necesitaba sobre ese fotógrafo. Se le isto, xa saberá quen son e igual me fai chegar ese catálogo, ou cando menos o seu texto, que me gustaría moito ler.
O cat�logo pode pedirllo � amigo BENITO LOSADA (traballo: 988 22 85 00), que seguro que llo far� chegar.
Por certo, creo que fun eu mesmo quen lle recomendei a Guede que acudise á súa sabia memoria, pois vostede tiña a ponte exacta para descifrar o misterio detrás do que andaba. Unha ponte que ten que ver co café Mexicana de Ourense, un fotógrafo e un escritor.
Lin o relato de Guede que sinala Valcárcel. Non me gustou gran cousa, se hei de ser sincero.
Publicar un comentario