Zapatero, un tipo con sorte
Andoliña 8.12.07

(Imaxe: de novo de V. Brauner, artista surrealista que estou a descubrir nestes días)

Aínda non lin o libro sobre Zapatero de Suso de Toro, Madeira de Zapatero, que en galego publicou Xerais: cando o faga xa lles darei o meu parecer. Pero do libro xa andan moitas opinións circulando por aí. Din os que xa o leron que nel non hai ningunha crítica ó presidente, agás as distancias evidentes de Maragall, molesto porque Zapatero pactase con Mas o Estatut deixando en segundo plano o socialismo federalista dos socialistas cataláns.
Contan tamén que o libro, feito con entrevistas de persoas próximas ó presidente de goberno, dá en xeral a visión dun tipo con sorte, ó que todo lle saíu ben na vida: un neno que sempre aprobaba os exames, que nunca levou unha labazada dos pais, a súa nai tiña por el un amor intenso, etc. Ou sexa, un individuo do máis normal.
Pero algo máis debe ter para chegar onde chegou, digo eu: a dirixir o socialismo e logo o goberno do Estado. Din tamén que posúe unha grande intuición política, certa astucia que explica que lle saían ben as cousas: algúns mesmo falan da súa baraka (benzón ou boa sorte). Tampouco é un intelectual, nin moito menos, engaden outros. Pero, nos nosos tempos, non creo que iso sexa preciso para dirixir un goberno.