cen anos de historia cultural:

1992: Voces femininas na lírica

(Na narrativa)

Vento de seda é a primeira novela de Bieito Iglesias, a cabalo entre as memorias da infancia e o retrato xeracional. Salvador García-Bodaño estreábase na narrativa cos relatos de Os misterios de Monsieur D’allier e Xosé C. Caneiro gañaba o premio Xerais con O infortunio da soidade. De Luísa Villalta é a novela de acenos musicais Siléncio, ensaiamos e de Ramón Caride, Soños eléctricos, premio Blanco Amor 92, en clave dunha sociedade robotizada de ciencia-ficción. No xénero do relato aínda hai que engadir títulos como Tres historias para ler a noite, no rexistro da narrativa de medo, de Paco Martín; Contos das Américas e Contos do Impaís, de Xavier Alcalá; Contos de xustiza (varios autores); os Contos do Castromil (varios); Algúns outros, de Manuel Lou­renzo González, premio Torrente Ballester; A memoria perdida, de Lino Braxe; Caladamente, de Riveiro Loureiro; O soño dirixido, de Vítor Vaqueiro; O Eco de Ramallón, relatos humorísticos de Afonso Álvarez Cáccamo; e Amálgama de desquiciados, de Xosé Luís Martínez Pereiro. O ano narrativo completábase con Loaira, novela compostelá de Rey Ballesteros; a novela Margarida D’Ouridac, de Antón Risco; O cazador, de Xerardo Méndez; Amor de tango, de María Xosé Queizán; O cego de Pumaredón, novela de Fernández del Riego; Cándido Branco e Cabaleiro Negro, de Darío Xoán Cabana; Xerusalén, Xerusalén!, de X. Bernárdez Vilar; O cazador, de Xerardo Méndez; O segredo do novicio, de Andrés García Vilariño; A vida pechada, de Lois Xosé Pereira; os contos A groria é un afiador, de Sindo Seixido, e Nidia, obra recuperada de A. Alonso Ríos.

O artigo completo en Galicia Hoxe

(Imaxes: Bieito Iglesias, en foto de Tino Martínez; Lois Pereiro, nun debuxo de Reimundo Patiño, e Salvador García-Bodaño).