en poleiro alleo
(na imaxe, pescadores de baixura nos comezos s.XX) Non hai quen poida coa xente mariñeira.
"Xaime Quessada, adeus ao amigo e ao artista" (Albino Mallo en GH 2-1-08)
"Cuiña", por Xosé Manuel Pereiro (xornal.com)
Entradas
Hace 1 semana
4 comentarios:
Catro vellos mariñeiros
todos metidos nun bote:
-Boga, boga mariñeiro,
imos prá Viveiro
xa se ve San Roque!
(Qué ganas de que chegue o vrán pra ir comer as sardiñas e beber viño a ese monte)
POESÍA MARIÑEIRA:
CASIÑAS BLAMCAS
Casiñas blancas,
que se espellan nas ondas do mar,
fermosa ría,
da que un día marchei navegar.
Así é a vila
na que sempre me poño a pensar
Camariñas da alma
con esta habanera quéroche cantar.
Quixera ser
como aquela anduriña
que me veu nacer
e voar onda ti
para volver
pola Virxe do Monte, meu ben,
a falarche baixiño, amor,
deste amor que por ti soñei.
Esa peza de J. L. Blanco, da Coba, múdaa e convértea Ugia Pedreira en "Habaneira de Ribadeo". Está no disco Nordestinas; pode velo aquí.
San Xoan de Poio berróu
con San Pedro no convento
por culpa dunhas pixotas
que se lle meteron dentro
Marín tén viño e patacas
e abondo barcos peixeiros
as rapaciñas mais belidas
e os millores mariñeiros
En Sanxenxo están as nenas
máis garimosas da ría
e a Patrona máis xeitosa
que é a Santa Rosalía
Para mariñeiros Raxó
os santos de alí o dín.
E San Xulián contestóulles:
para mariñeiros, Marín!
De Marín a Portonovo
fun nunha lancha motora
fun solteira e vin casada
máis valera que non fora.
Publicar un comentario