Sobre o negacionismo do Holocausto (Afonso Vázquez-Monxardín)
Texto de Afonso Vázquez-Monxardín e presentación da intervención de Edwin Yabo na conferencia sobre o negacionismo do Holocausto e a memoria das súas vítimas.
Memoria da Shoáh (Afonso Monxardín, ECG 27 xan.)
O BNG IMPIDE QUE O PARLAMENTO CONDENE O NAZISMO E HONRE A MEMORIA DAS VITIMAS (nota da AGAI, Asociación Galega de Amizade con Israel, en Comentarios).
Entradas
Hace 5 días
47 comentarios:
O BNG IMPIDE QUE O PARLAMENTO CONDENE O NAZISMO E HONRE A MEMORIA DAS VITIMAS
O BNG impediu que a Deputación Permanente do Parlamento de Galicia aprobara con motivo do Día Internacional de Recordo das Vítimas do Holocausto. unha declaración institucional de condea do nazismo e lembranza dos seus millóns de vítimas, ao oporse a un texto que contaba co respaldo do PSOE e do PP. O BNG tampouco aceptou sumarse á Declaración en Memoria das Vírtimas do Holocausto que o ano pasado sí fora aprobado cos votos dos tres grupos parlamentarios.
A postura do BNG contrasta moi chamativamente co feito de que o Congreso dos Deputados, o Parlament de Catalunya ou na Asemblea de Madrid levan entre 4 e sete anos celebrando o 27 de xaneiro -día da liberación de Auschwitz- non só con declaracións institucionais senón mesmo con actos emotivos nos que participan superviventes do Holocausto e políticos de todos os partidos, entre eles Esquerra Republicana de Catalunya, CiU. ou PNV.
A estrataxema do BNG para conseguir que o Parlamento Galego fora protagonista do vergoñento acto de omisión, consistiu en propor un texto alternativo ao que respaldaban socialistas e populares, sabedor o BNG de que non sería aceptado e que, ao non conseguirse a unanimidade, o texto final non sairía adiante, como finalmente así foi.
Na súa miopía a todas luces inxustificábel, tentaron mesturar un documento que honraba a memoria das vítimas do Holocausto (incluídos os republicanos españois, xitanos e homosexuais) sen citar sequera as palabras “xudeo”, coa situación actual do conflito de Oriente Próximo.
Convidado o portavoz do BNG, Carlos Aymerich, a presentar unha iniciativa parlamentar diferenciada referida ao devandito conflito, o representante do BNG desbotou tal posibilidade e consagrou finalmente a vergonza de sumarse ao carro dos negacionistas de extrema dereita deixando no aire a pregunta de que clase de catadura ética pode ter quen actúa dun xeito semellante.
A Asociación Galega de Amizade con Israel manifesta a súa máis enérxica desconformidade con actitudes que deshonran a quen, como parte do cogoberno de Galicia, debe representar a todos os galegos e galegas sen exclusións por motivos ideolóxicos ou xenófobos.
Vigo, 27 de Xaneiro de 2008
www.amizadeconisrael.org
Xa está o parvo do Aymerich metendo o zoco. Unha vergoña! E si, reitéroo: é un parvo e un impresentable.
Los actos en recuerdo del holocausto son de los muertos de 1939-45. Es inadmisible mezclarlo con la política de hoy. El BNG muestra el antisemitismo de sus dirigentes.Que sea de extrema derecha o de extrema izquierda es lo mismo. Ellos se juntan.
Aymerich era ese chico do Opus que entrou na Universidade da Cruña de man de Meilán Gil? Claro, por iso é antisemita.
Esta manobra de Aymerich é unha infamia.
Negarse a honrar a memoria de todas as vítimas do Holocausto é unha infamia.
O antisemitismo é unha infamia, como calquera caste de racismo.
Ou o BNG desautoriza xa a burda manobra de Aymerich ou será cómplice desta vergoña.
Decepción e noxo é o que me provoca esta actitude do BNG.
Apicultor, eu sonlle un pouco paspán nestas cousas. Afirma que o voceiro do BNG, anda por libre e que neste tipo de cousas faise o que dí el.
Outra cousa, e repítolle que son inocente, xúrollo, por que hai que estar continuamente ser antísemita, non racista, feminista, ecoloxísta, pacifista, antiimperialista, liberal, nacionalista -perdón- galego, e estar tódolos días afirmándose.
Non hai máis cousas que facer, pregunto.
O BNG meteu a zoca, nomeadamente o seu grupo parlamentar. Non porque Aymerich sexa parvo (aí discrepo, amigo Apicultor: é un tipo preparado e, na miña opinión, bastante bo parlamentario, subido de revolucións nestas dúas lexislaturas por esa arela obsesiva do BNG de disterarse o máis posíbel do PSdG na tribuna parlamentaria e no seu perfil público). Por tanto, urxiría unha rectificación.
Non creo, porén, que se poida apoñer aos dirixentes do BNG actual que sexan antisemitas. Iso é unha xeneralización moi grave. Ocorre, na miña opinión, que a oposición á política do Estado de Israel nos últimos anos cara aos territorios palestinos e cara ao pobo palestino en xeral se confunde e se sitúa no mesmo plano que o das actitudes cara a un grupo étnico (nun senso cultural amplo e non primordialista, nin sequera relixioso) coma é o dos xudeus dispersos polo mundo enteiro. Condear o holocausto ou shoah, aínda recoñecendo que dentro del houbo tamén ciganos e outros grupos étnicos, non implica aprobar a política pasada de Sharon, os proxectos dalgúns grupos fundamentalistas ortodoxos do "Grande Israel" que expulsaría a toda poboación non xudía de Terra Santa, ou comungar con algúns dos proxectos máis excluíntes en clave etnorrelixiosa do sionismo clásico, e nomeadamente da súa verquente conservadora, o Likud, cuxo fundador foi un fervente admirador de Mussolini, algo polo demais subliñado por historiadores tan "antisemitas" coma o xudeu británico Hobsbawm.
Disterar analiticamente ambos os dous planos (solidarizarse cos dereitos colectivos do pobo palestino e opoñerse a medidas que vulneran decote os dereitos humanos dos habitantes de Gaza ou Cisxordania, p. ex.) non é tan complexo. E recoñecelo en público tampouco non o é. Condear o antisemitismo e a Shoah é algo tan de caixón para un partido democrático que semella mentira que o BNG non caia niso. Poderíase facer e, a seguir, presentar unha proposta de solidariedade cos dereitos civís dos palestinos, por exemplo.
No fondo, nas críticas ao Estado de Israel segue a latexar en boa parte da esquerda europea (e non só da galega e da nacionalista) un certo pouso de antisemitismo tradicional, iso tamén é verdade. Eís a facilidade coa que algúns amigos de cando en vez falan dos "xudeus" para referírense aos israelíes. Ou da simplificación cando se mete a todos os cidadáns israelíes nun mesmo fol, esquecendo a tradición laborista, os experimentos de socialismo autoxestionario dos Kibbutzim, a xeración de Golda Meir, Chaim Weizmann e Ben Gurion. O Estado de Israel ten dereito a existir, e os seus promotores non eran ningúns ditadores totalitarios. A cuestión é que atope unha fórmula para coexistir cos seus veciños árabes e para integrar como cidadáns (como, de certo, xa fai: son o 15% da súa poboación) aos palestinos de confesión musulmá. E, postos a elixir, que queren que lles diga: Israel é unha democracia (mellorábel, coma todas), mentres ningún dos seus veciños o é, ou o é na mesma medida. E con todos os condicionantes que a situación de exilio e de combate contra do Estado de Israel impuxeron ao seu nacemento e evolución, a Autoridade Nacional Palestina foi un dos Estados máis corruptos do mundo, os seus dirixentes (comezando polo propio ARafat) tamén, e a policía palestina foi coñecida pola súa brutalidade, superior á israelí. Iso non converte a reivindicación dun Estado palestino en algo mao, sinxelamente é unha prevención contra dos estereotipos branco/negro. En Israel hai moitos pacifistas convencidos de que o único futuro é a convivencia en paz cos árabes.
Claro que iso de fiar fino ás veces é moi complicado para partidos políticos onde en determinados asuntos de política exterior (outro día pódese falar de Cuba, p. ex.) se utiliza unha óptica simplista e sectaria, como medio de contentar as bases. Xa que Quintana vén de afirmar en Madrid que los nacionalistas gallegos somos buenecitos y para nada independentistas, por favor! e qué bien que mis niños hablan castejano, pois hai que reafirmarse nesas posicións cara ao exterior. Pero aí o BNG se trabuca: Auschwitz é o exemplo de que nada é imposíbel, e poder falar de poesía despois de Auschwitz implica un exercicio constante de recordo e alerta fronte á barbarie. E a consciencia (crítica) europea nace precisamente da condea de Auschwitz. Ao mellor o problema do BNG segue a ser ese: non saber se é europeu, terceiromundista frontista, altermundialista, chavista nacional-bolivariano. Colonia ou champú...
O que acontece no BNG é que hai algo de todo iso, coma por outra banda noutros lugares. De todos modos, a síntese do Isildur deixa a cousa en lugar moito máis xusto.
Nin é adecuado o termo anti-semita (sinécdoque que empeza a resultar abusiva polo uso, recorrente e nesgado) nin unha militancia pola lexitimación do Estado de Israel debería recorrer a tal simpleza.
Con respecto ao caso suscitado, dubido que constitúa manobra compensatoria polo discurso de Quintana para Madrid (dubido tamén que o propio Isildur queira dicir o que a letra indica), habendo ocasión ben máis propicia, coma a Convención Nacional do sábado e algo alí houbo. Pero sorprende que retorne o lamentable equívoco, que persoalmente eu querería resolver lendo a proposta e argumentacións do propio BNG.
Unha cuestión erudita. No artigo de Monxardín fálase de Shoah e tradúcese por catástrofe. E moitas outras veces, como holocausto. Neste caso hai un claro significado de sacrificio. É, por tanto, a visión xudea, entendo, do que de forma máis obxectiva (se se pode neste caso) sería millor calificar de xenocidio, sen esa carga relixiosa que contén a palabra sacrificio?
Pregunto, sobre todo, a Monxardín, porque un compañeiro, gran coñecedor da literatura do xenocidio, fixo un día esta pequena matización que a mín non me quedou clara de todo.
Amigo Arume:
Na entrada de enriba do artigo, na presentación que fixen de Yabo, o agregado cultural da embaixada, dicía:
"A eliminación física, de xeito digamos, industrial duns 6 millóns de xudeus durante os anos da segunda guerra mundial, vén sendo denominada “holocausto”, “xenocidio” e, máis modernamente por influencia hebrea, tamén “shoá”.
A palabra “holocausto”, como saben, procede da relixión grega antiga e ten que ver cos ritos de sacrificio e queima animais en homenaxe a deuses arcaicos.
En 1942 foi incluída no Diccionario Oxford para referirse ao extrerminio, ao asasinato colectivo dos xudeus e de aí se xeneralizou a nova acepción.
E hoxe os que amosan reticencias a usar este termo helénico polas evocacións relixiosas que conleva, prefiren, tamén por outras connotacións, asumir unha vella palabra do reperterorio hebreo como é “Shoáh” que viña significar, orixinalmente, “o desastre”.
Pola contra, a palabra xenocidio, é un neoloxismo recente construído polo avogado polaco Rafael Lemkin, con inclusión progresiva nas lexislacións nacionais e internacional desde 1946. Literalmente o asasinato, a morte –cidio- dunha tribo, dun pobo, dunha xente –geno.
Segundo a primeira reunión da ONU onde se usa o termo, o 11 de decembro de 1946, “O xenocidio é unha negación do dereito de existencia a grupos humanos enteiros, da mesma maneira que o homicidio é a negación a un individuo humano do dereito de vivir: tal negación conmove a conciencia humana... e é contraria á lei moral e ao espírituo e obxectivos das Nacións Unidas”.
Perdón pola longa autocita, pero teño que acabar un choio e non me podo parar moito.
Asumo, punto por punto, o que di Isildur. Eu, desde logo, non o podería argumentar mellor.
Eu tamén estimo ben a entrada de Isildur, aínda que claro, con algúns pequenos matices.
Cando di
"En Israel hai moitos pacifistas convencidos de que o único futuro é a convivencia en paz cos árabes", dicirlle que esa é xa Política de Estado. Que máis do 50 % da opinión pública israelí quere compartir Xerusalén... En 2005 retiráronse todos da Faixa de Gaza. Non queda un só israelí alí, os últimos, sacados a hostias.
Xa me gustaría a min que Hamas recoñecese o dereito á existencia do estado de Israel e non botase kassams sobre Israel, non sobre territorio ocupado... a non ser que se comparta que todo israel é zona ocupada e que hai que negociar de cero.
En fin, estes días estamos vendo que, oh, tamén hai un muro con Exipto... que teñen pechado os irmáns árabes...¿como é a cousa?
O millón e pico de árabes que viven e teñen a cidadanía israelí son descendentes dos que se resistiron aos cantos de sera árabes en 1948, "apartai que botamos a estes ao mar e logo volvedes"... e nin os deixaron logo integrar nos seus países... eran a conciencia da súa equivocación.
Os árabes traicionaron sempre ao pobo palestino... só Jordania lles permitiu a nacionalidade, pero antes no Setembro negro, case os extermina... En fin, todo moi complicado, os israelís retiráronse fixeron paz con Exipto que os atacara, retiráronse de Gaza, fixeron paz con Xordania, retiráronse do sur do Líbano dúas veces, e son os Sirios que non queren o Golán, -a paz- para quedar de radicales e non perder influencia no mundo árabe...
Agora a pelota da paz está no tellado árabe. Se queren.
O outro día escribía Slomo Ben Ami un artigo moi curioso sobre o progresismo obxectivo dos réximes autoritarios e hereditarios, tipo Siria, Exipto, Xordania ou tamén, seica, Libia. Menos malo que a democracia = integrismo, compartindo as tradicións caudillistas da zona, etc., Pois se cadar si.
Agradezo o matiz de Monxardín, totalmente atinado. En efecto, esa é a política do actual Goberno israelí, aínda que non sempre a de todos no pasado recente. Igualmente, non quixen dicir ao pé da letra que o desacerto de non votar a resolución de condea da Shoáh estivese en directa relación coa moderación verbal de Quin. Porén, hai un certo vencello xenérico entre as declaracións de principios en certos temas, polo xeral de política exterior que retrotraen aos vellos lemas e esquemas, e mais a necesidade de moderación político-estratéxica interna.
Con todo, unha matización recíproca, amigo Monxardín. Primeiro, a día de hoxe os árabes israelíes seguen a sufrir algunhas limitacións dos seus dereitos civís por cuestións de defensa, e curiosamente non se lles permite facer o servizo militar (un dos medios de integración máis rápidos e valorados da sociedade de Israel - que non fan os xudeus ultraortodoxos, por certo). Segundo, estando claro que a solidariedade do mundo árabe sempre foi un barallar demagóxico, tamén é verdade que na historia da fundación do Estado de Israel tamén houbo masacres de pobos árabes por parte de grupos paramilitares sionistas (o Irgún, o Stern - que tamén voaron o Hotel Semíramis, cheo de soldados británicos) e que en parte do sionismo tamén latexaba, e latexou (segundo os "novos historiadores israelíes" da Univ. de Haifa) mesmo en parte dos laboristas, o soño do Grande Israel relixiosamente e lingüisticamente homoxéneo. Soño hoxe desbotado pola maioría do espectro político de Israel, certamente. Pero que axe de retroalimentación precisa das posicións paralelas de Hamás e doutros fundamentalistas musulmáns veciños que non recoñecen o dereito de Israel a existir.
De todos os xeitos, a realidade é complexa. Nas dúas ocasións en que estiven en Israel, non deixou de me surprender o enorme contraste existente entre a laica e tolerante Tel Aviv, con cartaces trilingües (árabe, hebreo, inglés) e co porto de Jaffa a carón cunha preciosa mezquita na que o Mullah canta cinco veces ao día (bon, agora é un DVD cun altofalante), en convivencia harmónica (ou cando menos pacífica) entre musulmáns e xudeus; e o xuntos pero non revoltos de Xerusalem, onde amais de atopar un discurso moi diferente por parte dos meus interlocutores israelíes (máis duro e intransixente) un atopaba unha paisaxe de fundamentalismos arredados a douscentros metros: bairro ultraortodoxo, bairro árabe con caras de poucos amigos, e así sucesivamente...
Shalom.
Efectivamente non fan o servizo militar, vía de integración, por exemplo, dos felash ou como se escriban os negros etíopes xudeus.
E que Israel -igual que Grecia- deben camiñar cara ao laicismo máis radical. A sorte é que eles non teñen un vaticano que dicte doutrina e así, hai esa variedade desde o Naturei Karta, eses que son amigos de Irán (din que foron expulsados de Israel por castigo divino, por iso non poden volver a Israel ata que Deus baixe do ceo e conquiste el o terreo. Teñen tres principios: non á alia -viaxe a israel-, Non á existencia do estado de Israel; obediecia cega a calquera poder político do estado onde estean. Curiosos).ortodoxos, os ultraortodoxos, etc. que por outra parte, non son tantos. Os xudeus que coñecín, a maioría, encantáballes o xamón, cousa pola que me caían simpáticos.Eran laicos e de Tel Aviv.
O sionismo violento, claro existiu, como as matanzas de xudeus en Hebrón en 1929,etc. cando dicían "Palestina es nuestra tierra y los judios nuestros perros" ou como os movementos antixudeus dos muftís de Xerusalen na 2ªGM e os voluntarios en Bosnia. Pero iso do "Gran Israel" é como a reconquista do imperio español... ninguén con influencia ou sentido común fala do tema.
Creo que do que se trata é de procurar mirar adiante. Creo que o esforzo feito por Israel é maior que o feito polas autoridades palestinas. (O agora bo Mahmud Abas fixo a tese en Moscú... sobre a falsidade do holocausto...) En fin, que se teñen que estirar tamén un pouco os de Hamas... E se non, pois nada. A elo.
Excelentes e interesantísimas as achegas de Isildur, Monxardín e Anónimo.
Mágoa que non sexan aínda só palabras sobre algo que existíu e que, por sorte, xa pasou.
O anónimo é AVMF que esqeuceu pulsar o botón adecuado.
No BNG, hai de todo, dise, pero co antisemitismo quedanse moi panchos.
Inoculanronlle os palestinos o mal antisemita, e como pensan pouco...
O BNG puntualiza as informacións da AGAI sobre a declaración contra o Holocausto e asegura que nin PP nin PSOE propuxeron texto alternativo…
”Pasámosvos o texto da declaración institucional proposta por Carlos Aymerich. Os grupos parlamentares de PP e PSOE, contrariamente ao que sostén a AGAI, non propuxeron ningún texto alternativo. O PP rexeitou a proposta do BNG e o PSOE non tomou ningunha posición ao respecto.
DECLARACIÓN INSTITUCIONAL
A 63 anos da fin da Segunda Guerra Mundial, o Parlamento de Galiza quer lembrar ás vítimas da barbarie nazi. Foron millóns os homes e mulleres asasinados por razón da súa etnia, relixión ou ideoloxía, dun xeito industrial e planificado, polo nazismo alemán e os seus colaboradores. Através da presente declaración pretendemos evitar o esquecemento destes crimes e previr á cidadanía galega contra aqueles que seguen a negar a súa realidade histórica ou a minimizar as súas consecuencias
Os horrores da guerra e, en particular, os dos campos de exterminio están sen dúbida na raíz da Declaración Universal de Dereitos aprobada pola ONU en 1948. É por iso que neste seu 60º aniversario o Parlamento de Galiza reivindica a súa plena vixencia denunciando sen paliativos situacións que, como a blocaxe que sofre a franxa de Gaza ou o muro de separación que está a construir o Estado de Israel como parte da ocupación militar da terra de Palestina, supoñen unha conculcación non só da legalidade internacional mais tamén dos dereitos inviolábeis que pertencen a todas as persoas e a todos os pobos”.
Paréceme apropiada a proposta do BNG. Agás por un detalle: non citar a palabra xudeu, individualizada, na referencia ás vítimas do nazismo, é un erro serio; resulta inxusto, bota máis leña no lume e non sei a que responde. Alá eles.
O resto non me aparenta, en absoluto, fóra de lugar.
Pois eu non a coñecía, pero a mín paréceme fóra de lugar nunha declaración institucional, sobre todo se o que se trata de conmemorar é o pasado e non o presente. Á marxe de que teña ou non razón no que diga. É pior do que eu pensaba. Sinceiramente.
O texto proposto por Aymerich é unha clara mostra de cinismo político.
Primeiro. Porque, en efecto, non nomea as palabras xudeu e Holocausto ou Shoah. O cal é unha forma de negacionismo tácito.
Segundo. Porque como exemplo de violación actual dos dereito humanos pon unicamente o conflito palestino/israelí, expoñéndoo dun xeito maniqueo bos/malos, e dedicándolle máis espazo que á condea dos crimes nazis, que é asunto central a lembrar. Curiosamente, tamén se "esquece" doutros posibles exemplos que se poderían citar. Por que esa selección? Está máis que claro.
Terceiro. Propúñase esa redacción alternativa porque era un xeito de bloquear a iniciativa.
Cuarto. Compárase esta proposta de declaración institucional con outras doutros parlamentos europeos, e véxase a diferencia.
En suma, trátase de algo máis ca un erro serio, moito máis.
De ningunha maneira me parece apropiada a proposta.
Como di o apicultor é un texto prundamente cínico e con mala intención.
¿Como se pode pretender querer condenar o holocausto, que é para o que a ONU instituiu o día en 2005sen nomear xudeus, holocausto ou shoáh, e só nomear aos xudeus para escarnelos polo seu presente?
Esta exposición pública é para consumo interno dos convencidos, na liña de que o único xudeo bo sería o morto e calado. Ningunha tolerancia coa intolerancia.
O BNG debe desautorizar a Aymerich.
No texto que envía o anónimo con acceso ao documento do Bloque pretende amosar como ve el a cousa política en Galicia... "O BNG toma a iniciativa cun texto, o PP está en contra e o PSOE non se manifesta". Burdo, falaz intento de manipulación, soez mentira.
En homenaxe e desagravio ás vítimas do Holocausto.
Nunca máis!
Concordo con Apicultor: as palabras xudeu, holocausto ou Shóa deberían estar presentes de xeito explícito e salientado na primeira metade do texto, independentemente de que logo se citase a outras etnias tamén masacradas (coma os ciganos). Pola contra, só se cita expresamente ao Estado de Israel como mao da película, amais dos nazis na primeira parte.
Non deixa de ser unha curiosa reviravolta da Historia. Hai corenta anos, aos xudeus conservadores norteamericanos, ferreñamente anticomunistas, non lles gostaba lembrar o Holocausto e que Auschwitz fora ceibada polos soviéticos; e evitaban simpatizar cos perigosos "socialistas israelìes". Agora é unha parte da esquerda, levada de altermundialismo simplista, a que pola vía da solidariedade con Palestina contribúe a un certo revisionismo -non negacionismo, coidado cos termos: os uns relativizan, os outros negan; parecido no es lo mismo, que dirían Les Luthiers- da Shóa. Manda carallo na Habana.
Pois manda, Isildur. Esta si que é unha análise equilibrada.
ESTES DO BNG SEMPRE DÁNDOLLE ARGUMENTOS AOS SEUS ADVERSARIOS.
NON SON MÁIS TORPES PORQUE NON ENSAIAN.
PANDA DE BUUUURRRRROOOOOS!!!!!!!!
Tensións entre BNG e PPdeG a conta do nacismo
Redacción. O PPdeG anuncia unha proposición para condenar ao nacismo e o Bloque lémbralle que aínda non condenaron ao réxime de Franco.
30.01.2008 | 19:47
Nacionalistas e populares cruzáronse hoxe acusacións a conta do réxime nazi logo de que varios medios estatais, entre eles El Mundo e a Cadena Cope, criticaran ao Bloque por non apoiar unha iniciativa da Asociación Galega de Amizade con Israel (Agai) para condenar o Holocausto.
A pesar de que esta cuestión xa se discutiu na Cámara, o PPdeG anunciou hoxe que volverá presentar unha proposición non de lei para “condenar sen ningún condicionante" o nazismo e as repercusións do holocausto xudeu.
Nunha rolda de prensa convocada con motivo da visita de Esperanza Aguirre á cidade, Alfonso Rueda confirmou que o seu partido presentará esta proposta xa que, segundo a súa opinión, "o BNG non é capaz de condenar o nazismo".
BNG
“O BNG non acepta leccións --sobre o nazismo-- dos que se negan condenar o réxime de Franco”, respostoulle o coordinador da Executiva do BNG, Francisco Jorquera, quen reafirmou que o nacionalismo galego "é a antítese" da ideoloxía expandida por Adolf Hitler.
O líder nacionalista lembrou, que cando se debateu esa iniciativa no Parlamento, o BNG avogaba por incluír no texto unha mención á actual situación na Franxa de Gaza e as "agresións" do Estado israelí ao pobo palestino. Finalmente, non se alcanzou un acordo, e o PP aproveitou esta situación para anunciar que presentará unha proposición non de lei ao respecto.
Por iso, Jorquera reivindicou ser a "antítese do nacional socialismo" e do sua “transposición en España, o franquismo. "Combatemos ao franquismo mentres Mayor Oreja vivía placidamente", aseverou en alusión a unhas declaracións do dirixente 'popular' nas que aseguraba que durante a ditadura moitas familias "viviron placidamente" e nas que se negaba a condenala.
Aclaración a Federico Jiménez Losantos
Sr. Director:
En la última reunión de la Diputación Permanente del Parlamento de Galicia propuse a los señores Ismael Rego y Manuel Ruíz Rivas, portavoces del PSOE y PP, que aprobásemos la siguiente declaración institucional para conmemorar el día Internacional del Holocausto:
“A 63 años del fin de la II Guerra Mundial, el Parlamento de Galicia quiere recordar a las víctimas de la barbarie nazi. Fueron millones los hombres y mujeres asesinados por razón de su etnia, religión u ideología, de modo industrial y planificado, por el nazismo alemán y sus colaboradores. A través de la presente declaración pretendemos evitar el olvido de estos crímenes y prevenir a la ciudadanía gallega contra aquellos que siguen negando su realidad histórica o minimizando sus consecuencias. Los horrores de la guerra y, en particular, los de los campos de exterminio están sin duda en la raíz de la Declaración Universal de Derechos Humanos aprobada por la ONU en 1948. Es por eso que, en este su 60º aniversario, el Parlamento de Galicia reivindica su plena vigencia denunciando sin paliativos situaciones como el bloqueo que sufre la franja de Gaza o el muro de separación que está construyendo el Estado de Israel como parte de la ocupación militar de la tierra de Palestina, porque supoenen una conculcación de la legalidad internacional y de los derechos inviolables que pertenecen a todas las personas y a todos los pueblos.”
El portavoz socialista consideró innecesario repetir la condena del Holocausto, porque ya había unha declaración aprobada el año pasado. El portavoz del PP manifestó que una “declaración institucional no es el cauce adecuado para realizar consideraciones contra el Estado de Israel”. Ninguno propuso un texto alternativo. El BNG condena el terror nazi que exterminó a más de 10 millones de personas (judíos, gitanos, comunistas, socialistas, homosexuales, discapacitados…) pero pensamos que no tiene sentido denunciar lo sucedido en el pasado sin recordar que hoy están siendo violados los derechos humanos de muchas personas, entre ellas las que forma el pueblo palestino. Son otros los que se niegan a condenar el franquismo y las violaciones de la legalidad internacional.
Carlos Aymerich Cano. Portavoz del BNG el Parlamento de Galicia.
……………………….
Aymerich, además deberías de haber añadido las siguientes violaciones de derechos humanos:
1.- represión de los homosexuales en Irán, Violación de la libertad de expresión y más que no me pongo a repetir en Cuba, violación de la legalidad internacional al invadir Irak, violación de las libertades en China, atentados suicidas que matan judios inocentes en Israel, o esos no cuentan…!
Torpes, que sois muy torpes, CONDENAD EL HOLOCAUSTO ESE DIA, Y EN OTRA OCASION PEDIS UNA DECLARACION CONTRA EL BLOQUEO DE GAZA, PERO NO LO MEZCLEIS.
Uff, que bien hicieron los Reyes Católicos expulsando a los judíos, eh, fascistillas!
En efecto. Ademais do xa dito, torpes.
Torpes porque lle están a suministar munición de groso calibre aos adversarios políticos nuns momentos preelectorais.
Agora enlánse coa extrema dereita comunicacional, e o PP aproveita o grave erro cometido polo BNG.
Ten razón quen di que non meten máis o zoco porque non ensaian.
Cando aprenderán?
Eu xa dixen o que dixen. Agora engado:
El portavoz socialista consideró innecesario repetir la condena del Holocausto, porque ya había unha declaración aprobada el año pasado.
Isto, ¿non vai merecer ningún comentario?
Ese fragmento que entresaca en letra itálica son palabras de Aymerich, a súa versión interesada do acontecido. Vostede crerá na súa palabra, pero eu, dado o marrullero que adoita ser, non teño por que facelo.
En todo caso, se así fose -e eu necesitaría unha fonte máis digna de creto para corroboralo- sería igualmente reprobable tal actitude do portavoz socialista.
A declaración do ano pasado:
DECLARACIÓN INSTITUCIONAL APROBADA HOXE NA DEPUTACIÓN PERMANENTE DO
PARLAMENTO DE GALICIA SOBRE O DÍA DE CONMEMORACIÓN ANUAL EN MEMORIA DAS
VÍCTIMAS DO HOLOCAUSTO
O 1º de novembro de 2005, a Asemblea Xeral das Nacións Unidas, na súa 42ª Sesión
Plenaria, reafirman que o Holocausto, que tivo como resultado que un tercio do pobo
xudeu e innumerables membros de outras minorías morreron asasinados, será sempre unha
advertencia para todo o mundo dos perigos do odio, o fanatismo, o racismo e os
prexuízos. E tamén decidiu designar o 27 de xaneiro como Día Internacional de
Conmemoración anual en memoria das víctimas do Holocausto. Todas elas víctimas do
nazismo entre as que se contan tamén galegos e galegas.
A Asemblea xeral rexeitou, e este Parlamento faino seu, toda negación, xa sexa parcial
ou total, do Holocausto como feito histórico. E condenou sen reservas, condena que
tamén este Parlamento fai súa, todas as manifestacións de intolerancia relixiosa, incitación,
acoso ou violencia contra as persoas ou comunidades baseadas na orixe étnica ou nas
crenzas relixiosas, teñan lugar onde teñan lugar.
O Parlamento de Galicia constata, coa Asemblea Xeral das Nacións Unidas, que o
descoñecemento e o menosprezo dos dereitos humanos orixina actos de barbarie
ultraxantes para a conciencia humana.
O Parlamento de Galicia, en fin, de acordo coa letra e o espírito da Declaración de 1º de
novembro de 2005 da 42ª Asemblea Xeral das Nacións Unidas, chama ao Goberno da
Xunta a traballar arreo contra os posibles brotes de racismo, xenofobia e discriminacións,
baseados na orixe étnica ou nas crenzas relixiosas, e aos cidadáns e as súas organizacións
a permanecer vixiantes para que nunca máis un réxime como o que produciu o
Holocausto poida asentarse entre nos, e en ningún lugar do mundo.
Santiago de Compostela, 26 de xaneiro de 07.
Hai un certo interese nalgúns medios en presentar o BNG (e o PP) como radicais, de pouco fiar, etc. Isto fano enfrontando BNG e PP e os réditos electorais lévaos o que queda no medio.
Pois ben: recoñezamos que existe esa estratexia electoral que cita o último Anónimo. Estamos en (pre) campaña electoral e é lexítimo que cadaquén defina as súas lindes. Pero dende logo o BNG llo está poñendo moi doado con actitudes como a comentada neste post: que problema había en reproducir a declaración do ano pasado, enriba pegada?
E logo, se querían, presentar outra, días despois, sobre a política actual de Israel na franxa de Gaza.
Hoxe en EL MUNDO caña a tutiplé por este tema contra o BNG nas columnas de Arcadi Espada e de David Gistau. Este último non o lin (non me cae moi ben); a de Espada ten máis xeito, aínda que aproveita para facer unha crítica antinacionalista por concepto que non comparto.
Toda a información sobre este caso chéganos, primeiro, mediante unha declaración de parte (AGAI) que culpabiliza directa e unicamente ao BNG de que no Parlamento Galego, este ano, non fose aprobada unha declaración en contra do Holocausto; suscita a imputación unha serie de intervencións colaterais no mesmo sentido inculpador, e no recheo do conxunto destas inclúese acusación de antisemitismo.
Vén despois unha reacción -á defensiva ou aclaratoria, sírvanse- por parte do BNG, publicando a proposta de pronunciamento defendida por este grupo. Hai máis reaccións e xorde tamén unha contraofensiva por parte do PP que é secundada por medios de dereita declarada e algún outro (tal El Mundo) de parte pero considerado habitualmente como profesionalmente solvente; nestas, á imputación de antisemitismo engádese homologación nazi.
O portavoz parlamentario do BNG emite nota aclaratoria, indicando cal foi a posición de cada un dos grupos no seu momento, que ningún dos outros dous grupos, de momento, cuestionou publicamente. A reacción dos comentaristas externos pasa totalmente por alto os argumentos do PP e cualificacións da dereita mediática, centrando exclusivamente a responsabilidade na actuación do BNG, cualificada agora, a maiores, como torpe.
Que é unha torpeza manifesta non o ve quen non o quere ver, xaora. Dar munición aos adversarios políticos en momentos electorais é unha torpeza dificilmente superable. Sen entrarmos agora noutras disquisicións, simplemente a efectos políticos é unha torpeza. E punto.
Por outra banda, está a seguinte cuestión: por que o ano pasado o BNG asinou sen ningún problema unha declaración conxunta e xenérica -reproducida máis arriba- e agora sae con querer introducir na mesma, e en exclusiva, unha referencia explícita ao problema palestino? Por que este ano si e o ano pasado non? A ver quen lle ata o rabo a esta mosca!
A única actuación intelixente por parte do BNG sería a apuntada por Marcos. Primeiro asúmese unha declaración xenérica como a do ano pasado (na que, non se esqueza, tamén aparece unha referencia xeral á actualidade sen especificar). E posteriormente preséntase -lexitimamente- outra inciativa de declaración de condea sobre a política actual de Israel na franxa de Gaza.
O BNG non o fixo así. Foi torpe, moi torpe. E agora que non se queixe se está a pagar as consecuencias. El é o único responsable dos seus actos, e da súa cara... se acaso a tivese.
O meu particular punto de vista non constitúe un todo compacto e homoxéneo, máis ben considera variantes posibles.
Primeiro, debo dicir que me falta información cabal de todo o acontecido, e non teño interese en avaliar condutas a partir de prexuízos ou presuncións de orde ética ou política. En función diso, a primeira e se cadra máis básica idea é a de que o Bloque, nun caso e contexto coma o presente, non debe eludir a palabra xudeu, nin en ningún caso propor que se eluda, sempre que do Holocausto acontecido na década de 1940 se trate.
A segunda é a de que, pola contra, se o comportamento que Aymerich lle apón ao PSOE é o indicado, se cadra non é a peor das alternativas. Ao mellor, se unha institución internacional relevante declarou o 27 de xaneiro como Día do Holocausto, o procedente son actos conmemorativos, incluír o día (desculpen, ignoro se xa o está) no catálogo das efemérides que a escola debe contemplar, e outro tipo de celebracións de índole social; se un Parlamento se pronuncia un ano (por unanimidade dos tres grupos e, obviamente, conferíndolle á parte xudía a notoriedade acaída), ao mellor non ten demasiado sentido reiteralo o seguinte, senón transferir o asunto á sociedade. É hipótese que, supoño, se pode considerar como plausible.
Terceiro, tal e como é de absoluta xustiza recoñecer a traxedia do pobo xudeu no pasado, eu rexeito totalmente a posibilidade de instrumentalizala para defender a causa xudía no presente -incluíndo as estratexias políticas do estado de Israel- nin explícita nin implicitamente. Ante tal posibilidade -e aínda que non fose- facer referencia, propagar e argumentar sobre a presión que outros colectivos (nacionais ou doutro tipo) sofren actualmente paréceme non xa razoable, de mínima xustiza; nomeadamente o do pobo (nación, colectivo ou o que se queira) palestino, que eu eludo cualificar (non reiterarei aquí o que, en primeira entrega, dixen aquí), pero si que necesita, e angustiosamente, pronunciamentos e algo máis. Que deba ser o 27 de xaneiro, xa resulta cousa opinable.
Por último: a actuación do PP (que, en efecto, está pendente de condenar o franquismo, corrente no seu día aliada de Hitler) requiriría dun vocabulario -descualificador- para o que me faltarían palabras de non ser porque a súa actuación preelectoral, máis ben, o que suscita é certo tipo de sorrisos; a do contorno mediático aludido, no que lin e fáltanme as cousas de El Mundo, groseiro amarelismo. Quede dito, xa que ninguén di nada; ao mellor era educativo referirse ao caso con certo vagar.
A declaración institucional do ano pasado era impoluta, na liña de todas as declaracións doutras institucións análogas noutras partes do mundo.
Noutra orde de cousas, claro que é rexeitable a instrumentalización da traxedia do pobo xudeo para avalar a política do estado israelí. Pero é igualmente rexeitable instrumentalizar dita traxedia (minorizándoa) para condear a polícia israelí de hoxe. Isto último foi o que fixo o BNG, logo é rexeitable a súa actuación.
Unha postura decente e ética sería separar sempre as dúas circunstancias, entre outros motivos porque os seis millóns de xudeos asasinados no Holocausto non son responsables da actual política israelí. Facelos responsables disto é unha indecencia, como indecencia é tamén facelos copartícipes.
E isto val tanto para os dunha beira como para os da outra beira. Vale, pois, para o BNG, que cometeu unha indecencia. Clarísimo.
Para min, neste caso, o asunto BNG está concluído, a falta de posible ampliación no elenco de adxectivos.
En tema máis de fondo, e no ronsel das documentadas achegas do Monxardín e mailo Isildur, igual pode ser de interese isto.
Teñan boa tarde.
O problema non é que o asunto quede ou non concluído para un en particular. Iso é irrelevante.
De todos os xeitos, non foi quen de tentar dar unha resposta á pregunta que antes formulei e que agora repito:
Por que o ano pasado o BNG asinou sen ningún problema unha declaración conxunta e xenérica -reproducida máis arriba- e agora sae con querer introducir na mesma, e en exclusiva, unha referencia explícita ao problema palestino? Por que este ano si e o ano pasado non?
E non a respondeu porque non ten unha resposta na que Aymerich (e o BNG por extensión) poida saír ben parado.
Cando acontecera a persecución inquisitorial de Valadés no BNG de Vigo, Iñaki Anasagasti publicou no seu blog unha carta en solidariedade dirixida a Anxo Quintana e asinada por máis dun cento de persoas.
A propósito disto, concluía Anasagasti:
Los nacionalismos no deben de aplastar a otros nacionalismos. El Pueblo de Israel estuvo, y echó raíces en Galicia y muchos de los gallegos tenemos lazos de sangre con Israel. Es un orgullo para los cristianos de que por nuestras venas recorra la misma sangre de Jesucristo. No se preocupe, Señor Anxon Quintana el vaso comunicante de la genética, mientras no se demuestre lo contrario, recorre investida de una amalgama de Haplotipos, entre ellos: CELTAS Y JUDÍOS. No creo que sus amigos disidentes de partido pretendan cimentar un nacionalismo hebreo en Galicia.
Por otro lado, permitamé que le dé un consejo: " No efectue nunca un nacionalismo excluyente en beneplacito de una clientela ansiosa de un definición de nación, con sentimientos únicos de medrar. La nación se ha de sentir en la cultura, en lo plural, en el idioma, en la libertad, en la igualdad de oportunidades, en la libertad, en la tolerancia, en la bondad, en el corazón, EN LA RELIGIÓN..."
Póñoo non porque eu comparta exactamente o que afirma, senón porque sei que por aquí hai quen ten en moita estima as palabras do senador nacionalista vasco.
Boa tarde a todos.
Apicultor, non contestei a súa pregunta, sinceramente, porque non me sentín interpelado.
Se a pregunta ía, en particular, dirixida a min, direille que non teño nin idea; obviamente, algún tipo de avaliación política houbo polo medio, e que de resultas non apareza a palabra xudeu non resulta un feito trivial. Para min é incorrecta tal actitude e xa o dixen.
A diferenza de vde., non vexo eu, en principio e en tanto non haxa máis datos, a Aymerich como responsable persoal, senón como aquel que puxo a cara. Iso é o que teño que dicir, e con sinceridade lle direi que os meus datos non dan para máis; iso si, dan para entender que o BNG, no seu conxunto, nin é antisemita nin xaora filonazi.
Non teño máis que dicir sobre este tema; outros terán, eu non. Pola contra, si que me interesa o estado de Israel, o conflito palestino-israelí e a semántica de palabras e conceptos aplicables. Que conste: en boa medida como alguén que aprende, aínda que teña algún coñecemento e, xa que logo, postura.
Desculpe se a despedida anterior pareceu ríspeta: non era a intención, só constataba que tiña ocupacións, fillos e hoxe comeza o Entroido. Pódemo crer.
Perdón, outra cousa: en efecto, estimo bastante a figura política de Iñaki Anasagasti, e tendo a recrearme tamén bastante léndoo e escoitándoo. Pero aquí, con franqueza, penso que erra no tiro por non coñecer dabondo o medio.
Home, eu, qué quere que lle diga, preferiría que o erro fose de Aymerich. Tampouco me estrañaría, no sentido de que non teño nada claro se o grupo parlamentar funciona colexiadamente ou se o seu portavoz ten tanta autonomía de acción como para tomar decisións persoalmente. Dado que a maioría dos deputados do BNG son -digamos- bastante do termo medio e que Aymerich é o máis "listo" de todos, non sería de estrañar.
Dá a sensación de que o grupo parlamentar do BNG vai á deriva en moitas cousas e que só actúa axeitadamente cando de defender se trata a acción de goberno propia. Decátase de que xa cometeron varios erros: dar o visto bo á elección do valedor do pobo (que saiu rá) e o dos privilexios económicos aos politicos-funcionarios. E en todos eses fregados estaba Aymerich polo medio.
Desde logo que o BNG non é, de ningunha maneira, filonazi. Pero que, nalgún que outro dirixente, haxa un antisemitismo latente, non o descartaría. Está claro que, en política internacional, o BNG non é moi fino que digamos nas súas análises e posicións, que é bastante pedestre, por dicilo en poucas palabras.
O BNG E O DÍA DE RECORDO DO HOLOCAUSTO
Por Jaume Renyer
Presidente do Forum Catalá pel Dret a l´autodeterminació e foi membro da Executiva Nacional de ERC. Segundo na candidatura de ERC para as Xerais´08
El 27 de gener va ser declarat Dia Internacional de Record de les Victimes de l'Holocaust contra el poble jueu. El Parlament de Catalunya i el Govern de la Generalitat ho celebren des de fa anys amb tota solmenitat, no solament per honorar la memòria de les victimes jueves sino també la dels milers de catalans que moriren als camps nazis. Un dels llibres més impactants que he llegit mai és el de Montserrat Roig, "Els catalans al camps nazis", (Edicions 62, Barcelona, 1977, la darrera reedició és de l'any 2001). El jueus catalans agraeixen aquest acte que dignifica el sentit democràtic de les institucions catalanes i no va contra ningu, ni suposa el recolzament a la politica de defensa de l'Estat d'Israel, com alguns partits addueixen per no sumar-hi. El Bloque Nacionalista Galego, per exemple, s'ha desmarcat de la commemoració per aquest motiu, fent gala d'un sectarisme tardo-estalinista impropi d'un partit democràtic que aspira a l'autodeterminació de Galiza. Val recordar també que el BNG ha expedientat un militant, Pedro Gómez-Valadés, pel sol fet de ser el president de l'Associació d'Amistat Galiza-Israel. Altres pobles han sofert genocidi durant el segle vint: els ucranians a mans dels soviètics, els armenis a mans dels turcs, els gitanos a mans dels nazis, i evidentment els jueus a mans de tots els feixistes i filo-nazis europeus. Els pobles africans en pateixen en l'actualitat, per exemple, els animistes del Darfur a mans del règim islamista del Sudan, davant el silenci internacional. Sense oblidar el genocidi dels txetxèns a mans dels rusos. El millor que podem fer per commemorar l'holocaust es lluitar contra els genocides d'avui.
(Fonte: blog Galiza-Israel)
Publicar un comentario