Linguaxe e fascismo

Andoliña xoves 1 maio

A linguaxe nunca é inocente. En Roma a esquerda perde a alcaldía da cidade despois de quince anos de goberno, que pasará agora a mans de Gianni Alemanno, do partido posfascista Alianza Nacional e socio de Berlusconi. Co vello discurso de sempre: anticomunismo, medo á inmigración, alerta sobre a seguridade cidadá. O certo é que as dereitas, moderadas ou radicais, nunca son moi orixinais: Rajoy usou argumentos semellantes na campaña española. Pero non lle foi ben.
Os militantes da AN saúdan brazo en alto, como nas vellas películas de guerra, e Berlusconi presume de encabezar "a nova falanxe romana". O seu socio da Liga Norte, Umberto Bossi, fala de "cazar" os inmigrantes clandestinos e reta ameazante á esquerda: "Se queren pelexa, os fusís están quentes; temos 300.000 homes, 300.000 mártires listos para combater". Nin que fosen militantes de Al Qaeda.
Xa coñecemos esa linguaxe, non ten nada de nova, é a antiga chulería joseantoniana. Nos anos 20 e 30 o fascismo tamén quixo crear unha nova linguaxe: Estado Novo, culto ó xefe ou Caudillo, primacía da raza aria, conquista do Estado. Copiáronse slogans e estéticas dun país a outro. Xa sabemos como acabou aquilo: pobres italianos!