Unha xornada ben intensa (1. Gondomar)
Eu non podo estar en todas partes, pero o espírito das Uvas multiplícase nos seus corresponsais, tan xenerosos, e estes mandáronos crónica dos actos das Letras Galegas en Mondariz e Parada do Sil. De Gondomar é esta crónica e fotos (preciosas) de Monxardín.
Mándoche esta minicrónica e imaxes dos actos de Gondomar. Faltaron moitos nomes moi vinculados á figura de Carlos: quizais estivesen noutros actos. Entre os coñecidos por alí andaban Fran Alonso, que leu un discurso; Xulian Maure; Cistina Berg e pouco máis. O acto simpático, bonito, entrañable.
A pita está orientada xusto cara a casa de Vilariño e unha á, seica mira directamente ao cemiterio de Nigrán, onde Cristina, en privado, levou as flores que tiña na man.
A banda de música déulle o toque popular.
Primeiro as lecturas de textos de Casares, logo Cristina leu un poema de Alvarez Blazquez... Logo actuou a banda de Vincios, logo Cristina descorreu a placa do paseo qeu vai ao río desde o Concello de Gondomar. No fondo do paseo, a escultura da pita. Os nenos protagonistas –enredando polo medio- e no discurso de Cristina a eles dirixidos. Que lean. Despois todos a ver a pita. Logo as palabras do alcalde, logo saque de plásticos dos ovos e da pita e, finalmente, o himno gallego (por sorte só a priemira parte). Logo bocadillo de Xamón na Cañiza.
A pita está orientada xusto cara a casa de Vilariño e unha á, seica mira directamente ao cemiterio de Nigrán, onde Cristina, en privado, levou as flores que tiña na man.
A banda de música déulle o toque popular.
Primeiro as lecturas de textos de Casares, logo Cristina leu un poema de Alvarez Blazquez... Logo actuou a banda de Vincios, logo Cristina descorreu a placa do paseo qeu vai ao río desde o Concello de Gondomar. No fondo do paseo, a escultura da pita. Os nenos protagonistas –enredando polo medio- e no discurso de Cristina a eles dirixidos. Que lean. Despois todos a ver a pita. Logo as palabras do alcalde, logo saque de plásticos dos ovos e da pita e, finalmente, o himno gallego (por sorte só a priemira parte). Logo bocadillo de Xamón na Cañiza.
2 comentarios:
Quizais.
Mágoa non poder estar.
Un afectuoso saúdo para Cristina Berg, sempre tan doce e atenta.
Publicar un comentario